Γενναιόδωρη η φύση, αναπνοή στ’ απόβροχο,
πεύκο, βασιλικός, δυοσμαρίνι,
αφήνεσαι,
πριν θολώσουν τα νερά τού Καλαμά,
να σε αγγίξει εδώ το φως
στο λακκάκι τού λαιμού
να σταθεί πολύχρυσο στο δαχτυλίδι
αυτό που σού χάρισε κάποτε στα Γιάννινα,
αιτία κι αφορμή στα χαλάσματα
πριν χάσει, ό,τι κερδίζει.
Γενναιόδωρη η φύση, σιωπή τού πόθου,
αθάνατα όλα τα μπακίρια «στη χώρα τού κασσίτερου»
κι εσύ να δέχεσαι
στο πληγωμένο κεφάλαιο ζωής
να συμπληρώσει μια λέξη ακόμη η αγάπη,
όταν ξεπερνώντας τα όρια
επιθυμείς στις ήσυχες ώρες
την εμπειρία τούτης τής μικρής επαρχιακής πόλης.
Φιλιάτες ψιθύρισαν οι φτέρες στο δάσος
ώρα που ο ήλιος γέρνει κατά τη Γιτάνη τού φθινοπώρου
και συναντιούνται τ’ αντίθετα,
ώρα που κλείνουν τα παράθυρα
και τα κλαρίνα λαλούν μελλούμενα τραγούδια
για τα παλιά λείψανα.
Κάποιες φορές οι ίδιες οι λέξεις
μουλιασμένες στον παλιό ασβέστη
καλούν αναπάντεχα
στις σκουριασμένες χαραμάδες
μαζί με τα τοπία που χάθηκαν,
εκείνα τα δικά σου φαντάσματα
με τα πουλιά και τα σύννεφα στη ρεματιά.
Με τη σφεντόνα,
πετροβολώντας κάλπικα πεπρωμένα,
ανεκπλήρωτους χρησμούς, μουσκεμένες προφητείες,
μικρές βοτσαλωτές πέτρες
κρυμμένες στις χρυσές πευκοβελόνες,
άσωτες σκέψεις,
μην τα φιλάς τα χέρια μου σκυφτός,
τώρα το ξέρεις καλά, απλοποιώντας την ταυτότητά σου
την ψυχή την οδηγεί η ίδια η ύπαρξη,
σταφύλι στην ξερολιθιά
κλήμα στην αγκαλιά σου.
Φιλιάτες. Βουίζει ο άνεμος απόψε στο έμπα τής πόλης,
άδειασε η πλατεία από φωνές,
γήινη θλίψη τα σιδερένια τραπεζάκια, τα άδεια ποτήρια,
τα ξεχασμένα κέρματα,
το κλειστό περίπτερο,
η γκρεμισμένη καμινάδα,
τα νυχτολούλουδα τού κήπου,
τα περιπλανώμενα σ’ αγαπώ.
Ένα βήμα πίσω, στο χάνι τού Μικρούλη,
συναγμένες λέξεις στο κιτρινισμένο σημειωματάριο,
ο χρόνος θεριστής,
άκαρπος ύπνος, καρτερούν τα όνειρα,
χιλιόμορφες μάγισσες μοιράζουν τις ρούγες,
ασπρόμαυρες φωτογραφίες,
τα πρώτα κόκκινα φύλλα
κυνηγώντας την αιωνιότητα
χορεύουν λιγωμένα στο καλντερίμι τού μαχαλά.
Φιλιάτες, απ’ την αδιάβαστη άβυσσο
στην ανορθόγραφη ζωή,
αναλφάβητη, ντυμένη την αθωότητα κατάσαρκα,
στον αραμπά με τα στοιχειά τού τόπου,
ελεύθερη,
με μια φέτα φεγγάρι στο χέρι, γλίστρησα,
άγρια μέλισσα
στη μαγεία τού γέλιου σου
κι είπες, εδώ σαν θέλεις ειρηνεύουν οι ψυχές
και σού ψιθύρισα,
στον κερδισμένο χρόνο
σέβεσαι αλλιώς,
περιφρονείς αλλιώς, χωρίς ενοχές,
Φιλιάτες, περασμένα μεσάνυχτα…
🔹 Αύριο, εν ονόματι της αγάπης | Ζωή Δικταίου
▪️▪️ Στη μνήμη τής Σταυρούλας Δημητρίου|Φιλιάτες, 4 Σεπτέμβρη 2021
Χαρούλα Βερίγου [Ζωή Δικταίου]
🔹 Γεννήθηκα στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης το 1962 και μεγάλωσα στο Τζερμιάδων του Οροπεδίου Λασιθίου. Εκεί έμαθα τα πρώτα μου γράμματα. Δεν έγινα δασκάλα όπως ονειρευόμουν. Η ζωή με έφερε στην Κέρκυρα, όπου για τριάντα τρία χρόνια εργάστηκα ως Διοικητικός Υπάλληλος στη Σχολή Τουριστικής Εκπαίδευσης.
🔹 Με γοητεύουν τα γιασεμιά, τα φεγγάρια, τα βλέμματα, τα δακρυσμένα μάτια, τα κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, οι ξεχασμένοι δρόμοι, τα βουνά, τα ξέφτια από τις δαντέλες του παλιού καιρού. Όπως αναπνέω, μιλάω, ονειρεύομαι, συμφιλιώνομαι με τη ζωή και τον θάνατο, έτσι και γράφω. Ακουμπώ στο παρελθόν κι όμως η λέξη που με ορίζει είναι το «Αύριο». Πιστεύω στην αγάπη.
🔹 Αγαπώ τον πεζό λόγο κι ας επιστρέφω πάντοτε στην ποίηση. Ως «Χαρούλα Βερίγου» γοητεύομαι από τη μνήμη της Όστριας και την περηφάνια της Κρήτης. Ως «Ζωή Δικταίου» επιστρέφω την ευγνωμοσύνη μου στο Ιόνιο φως και στη βροχή.
Στίχοι μου έχουν μελοποιηθεί από τον Νίκο Ανδρουλάκη, τον Γιώργη Κοντογιάννη, τον Ανδρέα Ζιάκα, τον Γιάννη Νικολάου, τον Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη και τον Θοδωρή Καστρινό.
Εργογραφία
- Εκδόσεις Φίλντισι – Αθήνα
- Λασίθι, Τόπος Μέγας – Η κούπα των θεών, Αφήγημα, Δεκέμβριος 2020
- Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Νοέμβριος 2020
- Αθιβολή γαρύφαλλο και θύμηση κανέλλα, Διηγήματα, Νοέμβριος 2019
- Αύριο στάχυα οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Σεπτέμβριος 2018
- Οι άλλες ν’ απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα, Διηγήματα, Φεβρουάριος 2018
- Μια κούρσα για τη Χαριγένεια, Μυθιστόρημα, Μάιος 2017
- Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο, Μυθιστόρημα, Ιούνιος 2015
- Ιστορίες για φεγγάρια, Παιδική Λογοτεχνία, Εκδόσεις: Έψιλον, 1996, Αθήνα
Προσωπικές ποιητικές συλλογές
- Αύριο στάχυα οι λέξεις, Σεπτέμβρης 2018
- Αύριο, αφή αλμύρας, Νοέμβρης 2020
Συμμετοχές σε συλλογικά έργα
- «Γράμματα της ποίησης», Ποιητική ανθολογία – 2020, Αθήνα Εκδόσεις: Ατέχνως
- «Μονόλογοι», Ποιητική ανθολογία, Εκδόσεις “το βιβλίο” — 2017, Αθήνα