Χρήστος Σιμαρδάνης, υπέροχος ηθοποιός, χιούμορ, καθαρή γνώμη, αξιοπρέπεια

Ο Χρή­στος Σιμαρ­δά­νης γεν­νή­θη­κε το 1956, στην Αλε­ξάν­δρεια, από Ελλη­νες γονείς με κατα­γω­γή από την Ικα­ρία. Στην Ελλά­δα ήρθε με την οικο­γέ­νειά του το 1962. Σπού­δα­σε υπο­κρι­τι­κή στη Σχο­λή του Πέλου Κατσέ­λη και στο Λον­δί­νο στο Central School of Speech and Drama.

Ξεκί­νη­σε την καριέ­ρα του τη δεκα­ε­τία του ’80 με συμ­με­το­χή σε αρκε­τές παρα­στά­σεις του Εθνι­κού Θεά­τρου, στο Χορό. Συνερ­γά­στη­κε με το ΚΘΒΕ στις παρα­στά­σεις: «Ο γλά­ρος» του Τσέ­χοφ (26/3/2015). «Σερ­σέ λα φαμ» του Πασχά­λη Στρα­τή (2014) και «Το τίμη­μα» του Μίλερ (2014). Στο ελεύ­θε­ρο θέα­τρο έπαι­ξε: «Η σημα­σία να είναι κανείς σοβα­ρός», «Βγά­λε τον υπουρ­γό από την πρί­ζα» των Ρέπ­πα — Παπα­θα­να­σί­ου, «Σεσουάρ για δολο­φό­νους», «Ο μεγά­λος και ο μικρός», «Μαντάμ Σου­σού», «Η Μαρ­γα­ρί­τα Γκο­τιέ ταξι­δεύ­ει από­ψε…», «Ειρή­νη», «Μαύ­ρη κωμω­δία», κ.ά.

Με τον Πέτρο Φιλιπ­πί­δη έκα­νε τη μετά­φρα­ση και από­δο­ση των έργων «Μαύ­ρη κωμω­δία» του Πίτερ Σάφερ, «Ιδιω­τι­κές ζωές» και «Χάρολντ και Μοντ». Επί­σης, με τον Πέτρο Φιλιπ­πί­δη και τον Γιάν­νη Μπέ­ζο έκα­ναν τη μετά­φρα­ση του έργου «Απα­τε­ώ­νες και τζέ­ντλε­μεν», ενώ με τον Π. Φιλιπ­πί­δη συνυ­πο­γρά­φουν τη δια­σκευή του έργου «Υπη­ρέ­της δύο αφεντάδων».

Στον κινη­μα­το­γρά­φο συμ­με­τεί­χε στις ται­νί­ες: «Πέτρι­να χρό­νια», «Ο έρω­τας του Οδυσ­σέα», «Ο μελισ­σο­κό­μος», «Με φόβο και πάθος», «Μανία», «Βίος και πολι­τεία», «Το κλά­μα βγή­κε από τον παρά­δει­σο», «Ο Ηλί­ας του 16ου», «Το κολιέ», «Καρα­βάν σαράι», κ.ά. Στην τηλε­ό­ρα­ση συμ­με­τεί­χε στις σει­ρές: «Η ζωή του Αττίκ», «Ακυ­βέρ­νη­τες πολι­τεί­ες», «Το δις εξα­μαρ­τείν», «Μάνα είναι μόνο μία», «Οι μάγισ­σες», «Η ζωή του Παπα­δια­μά­ντη», «Ντα­ντά», «Λατρε­μέ­νοι μου γεί­το­νες», «Το αμάρ­τη­μα της μητρός μου».

Οι γονείς του, Δέσποι­να και Γιώρ­γος, ήταν μέλη του ΚΚΕ και ο ίδιος είχε δηλώ­σει: «Θα χαρα­κτή­ρι­ζα τον εαυ­τό μου ένα ιδιό­μορ­φο είδος ψηφο­φό­ρου, καθώς πάπ­που προς πάπ­που, που λένε, έχω αρι­στε­ρά συναι­σθή­μα­τα και δια­θέ­σεις και πάντα ψηφί­ζω ΚΚΕ». Ο ίδιος στά­θη­κε σε όλη του τη ζωή δίπλα στο ΚΚΕ.

Χαρι­σμα­τι­κός και αξια­γά­πη­τος, με το χιού­μορ να μην τον εγκα­τα­λεί­πει ούτε στις δύσκο­λες στιγ­μές, ο Χρή­στος Σιμαρ­δά­νης αυτο­βιο­γρα­φεί­ται: «Εκα­νε πολ­λές από­πει­ρες σπου­δών κυρί­ως ψάχνο­ντας τα ταλέ­ντα του ή να βρει την ψυχή του. Την οποία και τα οποία δεν έχει εντο­πί­σει ακρι­βώς. Αν ήταν όταν έπρε­πε πιο μελε­τη­ρός, ίσως να είχε γίνει αρχαιο­λό­γος ή ιστο­ρι­κός. Και τώρα προ­σπα­θεί να γεμί­σει τα κενά κάνο­ντας θέα­τρο. Εδώ και ένα χρό­νο δε πολύ εποι­κο­δο­μη­τι­κά στο ΚΘΒΕ. Φαί­νε­ται ότι τα πράγ­μα­τα πήραν το δρό­μο μόνα τους. Αλλω­στε, τα πράγ­μα­τα γίνο­νται όταν αυτά θέλουν. Θεω­ρεί­ται χαρι­τω­μέ­νος και ευφυ­ής από τους φίλους του. Και τεμπέ­λης, ανα­βλη­τι­κός και παρορ­μη­τι­κός από τους πιο προ­σε­κτι­κούς παρα­τη­ρη­τές. Περι­μέ­νει με περιέρ­γεια να γερά­σει κι άλλο και να πεθά­νει μήπως και ανα­κα­λύ­ψει κάτι. Η δε μόνη κρι­τι­κή που εκτί­μη­σε ιδιαί­τε­ρα και θυμά­ται είναι ότι απο­τε­λεί ζωντα­νό παρά­δειγ­μα του τι σημαί­νει να έχεις χιού­μορ και όχι να κάνεις πλάκα».

Ο Χρή­στος Σιμαρ­δά­νης έφυ­γε από τη ζωή στις 12 Μαρ­τί­ου 2018.