ΧΧΙΙ Διεθνής Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων — Díaz-Canel: Μόνο με την ενδυνάμωση και τον συντονισμό όλων μπορούμε να επιτύχουμε αληθινή επαναστατική μεταμόρφωση

Ολο­κλη­ρώ­θη­κε η ΧΧΙΙ Διε­θνής Συνά­ντη­ση Κομ­μου­νι­στι­κών και Εργα­τι­κών Κομ­μά­των στην οποία εγκρί­θη­καν η Τελι­κή Δια­κή­ρυ­ξη και ένα Σχέ­διο Δρά­σης, με συγκε­κρι­μέ­νες δράσεις.

Τα παρακάτω δεν αντικατοπρίζουν αναγκαστικά την οπτική του «Ατέχνως» στο θέμα. Τα παραθέτουμε προς ενημέρωση των αναγνωστών μας, από την granma όργανο του ΚΚ Κούβας.

Ο πρώ­τος γραμ­μα­τέ­ας της ΚΕ του ΚΚ Κού­βας και Πρό­ε­δρος της χώρας, Miguel Díaz-Canel Bermúdez, δήλω­σε χτες Σάβ­βα­το ότι προ­κει­μέ­νου να επι­τευ­χθεί η πολυ­πό­θη­τη διε­θνής αλλη­λεγ­γύη και ο συντο­νι­σμός κοι­νών δρά­σε­ων μετα­ξύ μας είναι απα­ραί­τη­το να δημιουρ­γη­θούν σχέ­σεις εμπι­στο­σύ­νης και δια­φά­νειας, σεβό­με­νοι τις δια­φο­ρές και ενι­σχύ­ο­ντας όσα μας ενώ­νουν.

Κατά την τελι­κή ομι­λία του στην ΧΧΙΙ Διε­θνή Συνά­ντη­ση ο Κου­βα­νός πρό­ε­δρος είπε ότι οι στό­χοι της συνά­ντη­σης επι­τεύ­χθη­καν, που δεν ήταν να επαι­νέ­σουν ένα σύστη­μα, αλλά να δημιουρ­γή­σουν ένα χώρο για συζή­τη­ση, ανταλ­λα­γή και συνερ­γα­σία, με βάση σχε­τι­κά με τις ιδιαί­τε­ρες εμπει­ρί­ες κάθε οργάνωσης.

Ζήτη­σε επί­σης την επα­να­φο­ρά των μαρ­ξι­στι­κών αρχών από την επι­στή­μη και τη μετα­τρο­πή της θεω­ρί­ας σε πρά­ξη, αντι­με­τω­πί­ζο­ντας την ανά­γκη συντο­νι­σμού μιας οργα­νω­μέ­νης πρω­το­πο­ρί­ας με επι­στη­μο­νι­κή, ιδε­ο­λο­γι­κή και πολι­τι­κή κατάρ­τι­ση για την κατα­νό­η­ση της ουσί­ας του αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού αγώνα.

«Μόνο με την προ­σπά­θεια και τον συντο­νι­σμό όλων μπο­ρού­με να πετύ­χου­με αλη­θι­νό επα­να­στα­τι­κό μετα­σχη­μα­τι­σμό.

Η Τελι­κή Δήλω­ση και το Σχέ­διο Δρά­σης αυτής της συνά­ντη­σης έχουν αυτόν τον σκο­πό. Αν κατα­φέ­ρου­με να τα κάνου­με να έχουν πραγ­μα­τι­κό αντί­κτυ­πο, μπο­ρού­με να δια­σφα­λί­σου­με ότι αυτός ο χώρος θα συνε­χί­σει να είναι χρή­σι­μος και μετα­μορ­φω­τι­κός», ανέφερε.

Υπό αυτή την έννοια, εξή­γη­σε ότι για να είναι πραγ­μα­τι­κά χρή­σι­μα τα τελι­κά έγγρα­φα που εγκρί­θη­καν στη συνά­ντη­ση, είναι απα­ραί­τη­το να δοθεί προ­τε­ραιό­τη­τα στους κοι­νούς στρα­τη­γι­κούς στό­χους, να σεβα­στού­με τις δια­φο­ρε­τι­κές μορ­φές αγώ­να, να απο­μα­κρυν­θού­με από αλα­ζο­νι­κές θέσεις, να μάθου­με από άλλες εμπει­ρί­ες αγώ­να, να ανα­πτύ­ξου­με δια­φα­νείς σχέ­σεις εμπι­στο­σύ­νης και ειλι­κρί­νειας και διώ­ξου­με τοπι­κι­σμούς και τον σεχταρισμό.

Τόνι­σε τη βεβαιό­τη­τα ότι ένας καλύ­τε­ρος κόσμος είναι δυνα­τός ‑απο­τέ­λε­σμα της ενό­τη­τας, της χει­ρα­φέ­τη­σης και του αγώ­να για τις δίκαιες υπο­θέ­σεις και τα κοι­νά μας ιδανικά.

Επα­νέ­λα­βε επί­σης την αμέ­ρι­στη στή­ρι­ξη της χώρας στην κυβέρ­νη­ση του Νικο­λάς Μαδού­ρο στη Βενε­ζου­έ­λα και του Ντά­νιελ Ορτέ­γκα στη Νικα­ρά­γουα, καθώς και στις διεκ­δι­κή­σεις των λαών της Παλαι­στί­νης, των Αρά­βων, του Που­έρ­το Ρίκο και της Αρα­βι­κής Λαϊ­κής Δημο­κρα­τί­ας της Σαχά­ρας –(σσ. γνω­στή και ως Δυτι­κή Σαχάρα).

Τόνι­σε την υπο­στή­ρι­ξη της Κού­βας προς άλλα έθνη που υπο­φέ­ρουν επί­σης από παρεμ­βά­σεις, επι­θέ­σεις τέταρ­της γενιάς, πολι­τι­κή και διπλω­μα­τι­κή πολιορ­κία από τον ιμπε­ρια­λι­σμό. «Η σκέ­ψη και η αλλη­λεγ­γύη μας είναι μαζί τους», είπε.

Πρό­σθε­σε επί­σης ότι η Κού­βα εκτι­μά τις χώρες που με ταπει­νό­τη­τα και βαθιά ανθρω­πι­στι­κή και υπο­στη­ρι­κτι­κή τάση παρα­μέ­νουν πιστές στις ιδέ­ες τους και αντι­στέ­κο­νται οπου­δή­πο­τε στον κόσμο.

Ευχα­ρί­στη­σε την εμπι­στο­σύ­νη που δόθη­κε στο Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Κού­βας για τη διορ­γά­νω­ση αυτής της εκδή­λω­σης, εν μέσω δύσκο­λων διε­θνών συν­θη­κών. Επί­σης αντα­πέ­δω­σε τις εκφρά­σεις αλλη­λεγ­γύ­ης που έγι­ναν και υπεν­θύ­μι­σε ότι η Κού­βα αντι­με­τώ­πι­σε σθε­να­ρά και δημιουρ­γι­κά τον εντει­νό­με­νο απο­κλει­σμό των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών, αλλά «κανέ­να εμπό­διο δεν θα είναι αρκε­τό για να υπο­νο­μεύ­σει την απο­φα­σι­στι­κό­τη­τά μας να αντι­στα­θού­με, να πολε­μή­σου­με και να νική­σου­με».

«Μπο­ρεί­τε πάντα να βασί­ζε­στε στην Κού­βα και την επα­νά­στα­σή της», κατέ­λη­ξε.

Μια τελική ενθαρρυντική απόφαση 

Ως απο­τέ­λε­σμα της συνά­ντη­σης, η Τελι­κή Δήλω­ση και Σχέ­διο Δρά­σης, με συγκε­κρι­μέ­νες δρα­στη­ριό­τη­τες μέχρι την επό­με­νη συνεύ­ρε­σή μας. Η έγκρι­ση αυτών των εγγρά­φων είναι ενθαρ­ρυ­ντι­κή, καθώς σε προη­γού­με­νες συνε­δριά­σεις δεν είχε επι­τευ­χθεί αυτό το επί­πε­δο συναίνεσης.

Αυτή έχει ως ουσία την αλλη­λεγ­γύη προς την Κού­βα και όλους τους λαούς που αγω­νί­ζο­νται και τον αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κό αγώ­να. Το κεί­με­νο αντι­κα­το­πτρί­ζει την απε­ριό­ρι­στη υπο­στή­ρι­ξη στη δίκαιη υπό­θε­ση του κου­βα­νι­κού λαού στον αγώ­να του για την άρση του οικο­νο­μι­κού, εμπο­ρι­κού και χρη­μα­το­πι­στω­τι­κού απο­κλει­σμού που επέ­βα­λαν οι ΗΠΑ και την καταγ­γε­λία της συμπε­ρί­λη­ψης της Κού­βας στον κατά­λο­γο των χωρών που –δήθεν, υπο­στη­ρί­ζουν την τρομοκρατία.

Συμ­φω­νή­θη­κε να ενώ­σου­με τις δυνά­μεις μας για να ενι­σχύ­σου­με τον αγώ­να κατά του ιμπε­ρια­λι­σμού και να συμ­βά­λου­με στη μετα­μόρ­φω­ση της σημε­ρι­νής άδι­κης και αντι­δη­μο­κρα­τι­κής διε­θνούς τάξης, καθώς και να απαι­τή­σου­με σεβα­σμό της αυτο­διά­θε­σης των λαών και μη ανά­μει­ξη στις εσω­τε­ρι­κές υπο­θέ­σεις των κρατών.

Ομοί­ως, απορ­ρί­ψα­με τις πολι­τι­κές απο­κλει­σμών, κυρώ­σε­ων και μονο­με­ρών κατα­να­γκα­στι­κών μέτρων ενα­ντί­ον μιας ομά­δας χωρών και καταγ­γεί­λα­με κατη­γο­ρη­μα­τι­κά τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους, την απει­λή και τη χρή­ση βίας στις διε­θνείς σχέ­σεις, απορ­ρί­πτο­ντας πολι­τι­κές και ενέρ­γειες του ΝΑΤΟ και προει­δο­ποί­η­σε για την ανά­γκη δια­τή­ρη­σης του διε­θνούς ειρή­νης και αλληλεγγύης.

Η από­φα­ση πρε­σβεύ­ει την υπε­ρά­σπι­ση και τη διά­δο­ση του μαρ­ξι­σμού-λενι­νι­σμού, την αντι­με­τώ­πι­ση της ιδε­ο­λο­γι­κής, πολι­τι­στι­κής και εμβλη­μα­τι­κής επί­θε­σης του ιμπε­ρια­λι­σμού με στό­χο την απα­ξί­ω­ση του σοσια­λι­σμού — κομ­μου­νι­σμού, καθώς και τη διά­βρω­ση της εθνι­κής ταυ­τό­τη­τας των εθνών μας.

Από την πλευ­ρά του, το Σχέ­διο Δρά­σης προ­τεί­νει τη διε­ξα­γω­γή κινη­το­ποι­ή­σε­ων για την υπε­ρά­σπι­ση της ειρή­νης και την απόρ­ρι­ψη του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου, υπο­στη­ρί­ζει μια σοβα­ρή, εποι­κο­δο­μη­τι­κή και ρεα­λι­στι­κή λύση στη σύγκρου­ση στην Ουκρα­νία μέσω δια­λό­γου και δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων και προ­τρέ­πει στην ανά­δει­ξη της πολι­τι­κής συμ­με­το­χής της πρω­το­πό­ρας νεο­λαί­ας ως εγγύ­η­ση των ιδε­ών και των αρχών που υπερασπιζόμαστε.

Να διε­ξά­γου­με διε­θνείς εκστρα­τεί­ες για την υπο­στή­ρι­ξη της εργα­τι­κής τάξης και της αγρο­τι­λας, των γυναι­κών και των μετα­να­στών στα δίκαια αιτή­μα­τά τους, κατα­πο­λε­μώ­ντας τον πολι­τι­στι­κό ιμπε­ρια­λι­σμό, τον νεο­α­ποι­κι­σμό, ενι­σχύ­ο­ντας την αλλη­λεγ­γύη με τον παλαι­στι­νια­κό λαό, για μια δίκαιη και διαρ­κή λύση στη σύγκρου­ση της Δυτι­κής Σαχά­ρας,  αυτο­διά­θε­ση του λαού του Που­έρ­το Ρίκο και καταγ­γε­λία της αμε­ρι­κα­νι­κής παρέμ­βα­σης σε εδά­φη της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής και της Καραϊ­βι­κής –όλα αυτά αντι­κα­το­πτρί­ζο­νται επί­σης στο έγγραφο.

Οι εκπρό­σω­ποι ενέ­κρι­ναν ομό­φω­να την Τουρ­κία ως τόπο διε­ξα­γω­γής της επό­με­νης Διε­θνούς Συνά­ντη­σης Κομ­μου­νι­στι­κών και Εργα­τι­κών Κομμάτων.

Το σχέ­διο του Μώβ, της Ελέ­νης Καραγιάννη