Ψηφίζουμε Λαϊκή Συσπείρωση _στο φιόρο του Λεβάντε!

Οι εκλο­γές πλη­σιά­ζου­νε κι ο πυρε­τός φουντώνει.
Από του τόπου τα δει­νά αλή­θεια ποί­ος μας σώνει;
Όπου βρε­θώ, όπου στα­θώ, πέφτω σε αναλύσεις.
Μεγά­λες, περι­σπού­δα­στες… Σε βάθος συζητήσεις.
Μπρο­στά ο Στα­σι­νό­που­λος. Όχι ο Τσουρουνάκης.
Μωρέ αλλά­ξε­τε πλευ­ρό… Δεν χάνει ο Αρετάκης.

Η Ζάκυν­θος εβού­λια­ξε. Έφτα­σε εις τον πάτο.
Ελά­τε δω που έχου­με τσι λύσεις εις το πιάτο.
Και δώσ΄ του δήλω­σες σωρό στα μαζι­κά τα μέσα.
Δώστου φωτό με νόη­μα όπου θυμί­ζουν μπέσα.

Δώστου μου­τσού­νες διά­φο­ρες σε ιλου­στρα­σιόν χαρτία,
να δια­λα­λούν κάθε λογής πρα­μά­τια κι ευκαιρία.
Ούλοι τους φίλοι και γνω­στοί από τα περασμένα.
Μικρός ο τόπος και γνω­στά ούλα τα πεπραγμένα.

Ούλα εκειά που φταί­ξα­νε και φτά­σα­με δω πέρα.
Χωρίς νερό, μες τα σκα­τά τη σήμε­ρον ημέρα.
Με τα σκου­πί­δια δίπλα μας γιο­μά­τα ευωδίες!

Με μολυ­σμέ­νες θάλασ­σες, βρώ­μι­κες παραλίες.
Με τα σχο­λειά ερεί­πια. Με δίχως προστασία
από σει­σμούς, φωτί­ες, νερά. Κάθε θεομηνία.

Όσο για τον πολι­τι­σμό; Εδώ σε πιά­νει πόνος.
Κόψε σου λένε το λαι­μό, αβο­ή­θη­τος και μόνος.
Και που υπάρ­χει μέρι­μνα; Μήπως εις την υγεία;
Μην αρρω­στή­σεις κάη­κες. Σε χώσα­νε βαθεία.

Ούλα τού­τα συμ­βαί­νου­νε σήμε­ρα εις το Τζάντε
που όλοι παρου­σιά­ζο­νται ωσάν λάδι λαπάντε.
Ορές παι­δία σας ξέρου­με. Μικρός είναι ο τόπος.
Αφή­στε τα πολ­λά πολ­λά. Χαμέ­νος είναι κόπος.

Γνω­ρί­ζου­με καλά καλά τι πράτ­τει ο καθένας
και ποί­ος μπο­ρεί η δεν μπο­ρεί το ξέρει ο πάσα ένας.
Δεν φτά­νει μόνο η πρό­θε­ση καλά να κυβερνήσεις,
παί­ζει ρόλο κι ο τρό­πος σου που θα υπηρετήσεις.

Οι δήμοι δεν φτια­χτή­κα­με για να ναν‘ επιχειρήσεις
που ξεζου­μί­ζουν το λαό με δίχως αντιρρήσεις.
Να του βαφτί­ζουν τ αγα­θά πως είναι προιόντα
να τα που­λά­ει ο καθείς που έχει τα…προσόντα.

Η Θάλασ­σα, ο ουρα­νός, η φύση, το νεράκι
είναι κοι­νά μας αγα­θά κι ανή­κουν στον κοσμάκη.

Το ίδιο και τα γράμ­μα­τα, οι τέχνες. η υγεία,
ο λαϊ­κός πολι­τι­σμός, του τόπου η ιστορία.

Όποιος δεν σέβε­ται αυτά η και δεν έχει γνώση,
για να συμ­βάλ­λει δεν μπο­ρεί εδώ να ξημερώσει.

Οπό­τε το συμπέ­ρα­σμα που βγαί­νει είναι ένα.
Πολ­λοί ναι υπο­ψή­φιοι που νοιά­ζο­νται για μένα,
όμως στ αλή­θεια ποιοι μπο­ρούν να δώσουν εδώ λύσεις
να πάμε ούλοι μας μπρο­στά, δίχως αμφισβητήσεις;
Αυθόρ­μη­τα εις το μυα­λό μου έρχε­ται μια φράση.

Με Λαϊκή Συσπείρωση η μπόρα θα περάσει.
Με Λαϊκή Συσπείρωση και Γιώργο Κωνσταντίνου

ούλα ετούτα και μπορούν κι όπως πρέπει θα γίνουν…

Σκε­φτεί­τε το λοι­πόν καλά. Είναι ο μόνος δρόμος,
για να μπουν όλα σε σει­ρά και μη σας πιά­νει τρόμος.
Θα ξανα­γί­νει η Ζάκυν­θος το φιό­ρο του Λεβάντε.
Λου­λού­δι της ανα­το­λής. Το ξακου­σμέ­νο Τζάντε.

Κώστας Καποδίστριας

Ο 71χρονος πλέ­ον (περ­νάν τα χρό­νια…) Κώστας Καπο­δί­στριας με κατα­γω­γή από το “φιό­ρο του λεβά­ντε”, σκη­νο­θέ­της, ηθο­ποιός από τα παλαιό­τε­ρα ενερ­γά μέλη του ΣΕΗ (πρω­τό­παι­ξε το 1975 στο ΛΠΘ του Λ Τρι­βι­ζά) και ιδρυ­τι­κό μέλος του Κηπο­θέ­α­τρου στον Αυρια­κό _ ΘΕΑΤΡΟ ΤΣΗ ΖΑΚΥΘΟΣ (theatro tsi zakithos), με “διπλώ­μα­τα και παπλώ­μα­τα” είναι ένας ακό­μη Άνθρω­πος του Πολι­τι­σμού του δικού μας “φυρά­μα­τος”, όχι μόνο dietro le quinte αλλά και στις καθη­με­ρι­νές μάχες της ζωής
Ψηφί­ζω ΚΚΕ, για­τί είναι το μονα­δι­κό Κόμ­μα που έχει απο­δεί­ξει σ’ όλη του την πορεία ότι υπε­ρα­σπί­ζε­ται με συνέ­πεια τα δικαιώ­μα­τα της εργα­τι­κής τάξης, που είναι συνυ­φα­σμέ­να με την πρό­ο­δο και την πορεία προς την πραγ­μα­τι­κή κοι­νω­νι­κή αλλα­γή _ Μια μόνο επι­λο­γή, ισχυ­ρό ΚΚΕ

Λαϊκή Συσπείρωση _ΤΩΡΑ !!