«Όξος και χολή» σε βάρος του φοιτητικού κινήματος

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Η στά­ση του φοι­τη­τι­κού κινή­μα­τος είναι ξεκά­θα­ρη σχε­τι­κά με το άνοιγ­μα και λει­τουρ­γία των ΑΕΙ στην περί­ο­δο της παν­δη­μί­ας. Διεκ­δι­κούν το άνοιγ­μα και λει­τουρ­γία των ιδρυ­μά­των με όρους ασφά­λειας, ακυ­ρώ­νο­ντας στην πρά­ξη το μπα­λά­κι των ευθυ­νών που πετούν μετα­ξύ τους οι διοι­κή­σεις των ιδρυ­μά­των από τη μια και το υπουρ­γείο Παι­δεί­ας από την άλλη.

Το φοι­τη­τι­κό κίνη­μα ήδη απαι­τεί εδώ και τώρα να δοθεί έκτα­κτο κον­δύ­λι στα πανε­πι­στή­μια και στις φοι­τη­τι­κές εστί­ες για προ­σλή­ψεις διδα­κτι­κού και διοι­κη­τι­κού προ­σω­πι­κού, για την ανα­βάθ­μι­ση υπο­δο­μών και εξο­πλι­σμού, ώστε να ανοί­ξουν και να λει­τουρ­γή­σουν με ασφά­λεια τα ΑΕΙ για όλους τους φοι­τη­τές. Να δια­τε­θούν τώρα χρή­μα­τα από τους Ειδι­κούς Λογα­ρια­σμούς Κον­δυ­λί­ων Ερευ­νας (ΕΛΚΕ) για τις τρέ­χου­σες πιε­στι­κές ανά­γκες των ιδρυμάτων.Έκτακτη χρη­μα­το­δό­τη­ση για να καλυ­φθούν όλες οι ελλεί­ψεις σε διδακτικό/τεχνικό/διοικητικό προ­σω­πι­κό στα ιδρύ­μα­τα, με στα­θε­ρή σχέ­ση εργα­σί­ας. Να προ­σλη­φθεί άμε­σα επι­πρό­σθε­το προ­σω­πι­κό καθα­ριό­τη­τας και φύλα­ξης, με στα­θε­ρή σχέ­ση εργα­σί­ας. Μέτρα υγιει­νής στις αίθου­σες και υγειο­νο­μι­κό υλι­κό που θα παρέ­χε­ται δωρε­άν σε φοι­τη­τές και διδά­σκο­ντες-επι­τη­ρη­τές (μάσκες, γάντια, αλκο­ο­λού­χα απο­λυ­μα­ντι­κά δια­λύ­μα­τα). Τακτι­κά και δωρε­άν τεστ για όλους τους φοι­τη­τές και το διδα­κτι­κό προ­σω­πι­κό. Ενί­σχυ­ση των φοι­τη­τι­κών εστιών, ασφα­λείς μετα­κι­νή­σεις από και προς τα Πανε­πι­στη­μια­κά ιδρύ­μα­τα. Κατάρ­γη­ση των διδά­κτρων κάθε μορ­φής, ανα­τρο­πή της ιδιω­τι­κο­οι­κο­νο­μι­κής λει­τουρ­γί­ας των ιδρυ­μά­των. Να αξιο­ποι­η­θούν ως κέντρα εξέ­τα­σης και αίθου­σες διδα­σκα­λί­ας όλες οι αίθου­σες, συνε­δρια­κοί χώροι, κτί­ρια των πανε­πι­στη­μί­ων, των δήμων και άλλων δημό­σιων φορέ­ων, μετά από δια­μόρ­φω­ση και εξο­πλι­σμό τους, ώστε να τηρού­νται τα προ­βλε­πό­με­να υγειο­νο­μι­κά μέτρα. Ειδι­κή μέρι­μνα και μέτρα για τα μέλη ΔΕΠ, του υπό­λοι­που προ­σω­πι­κού και των φοι­τη­τών που ανή­κουν σε ευπα­θείς ομάδες.

Ανα­φέ­ρου­με όλα τα παρα­πά­νω για να δεί­ξου­με τη στά­ση υπευ­θυ­νό­τη­τας και αρχών στην αντι­με­τώ­πι­ση της τρέ­χου­σας κατά­στα­σης από μέρους του συνε­πούς φοι­τη­τι­κού κινή­μα­τος αλλά και δυνά­με­ων στο χώρο των εκπαιδευτικών.

Όμως υπάρ­χουν και κάποιοι-δημο­σιο­λό­γοι- που «ενο­χλού­νται». Για παρά­δειγ­μα σε άρθρο στα ΝΕΑ (3/10- ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΑΣΜΗΣ) με τίτλο «Τριμ­μέ­νη παρα­φρο­σύ­νη» δια­βά­ζου­με: «Τα μάθα­τε τα νέα; Οι από­γο­νοι του ΤΣΕ αν και κου­ρα­σμέ­νοι από τις ονει­ρώ­ξεις που τους προ­κα­λούν οι φαντα­σια­κές επα­να­στά­σεις των αμφι­θε­ά­τρων, επι­θυ­μούν δια­κα­ώς να ανοί­ξουν τα πανε­πι­στή­μια για να γίνο­νται δια ζώσης τα μαθή­μα­τα. Τέτοια κάψα…».

Κατα­λα­βαί­νου­με το μίσος που εκφρά­ζε­ται με την ειρω­νεία του αρθρο­γρά­φου και για τον ΤΣΕ αλλά και για όσους ακό­μη τον θεω­ρούν επα­να­στα­τι­κό πρό­τυ­πο. Ξέρου­με ότι προ­κα­λεί εφιάλ­τες σ’αυτόν και στον «κόσμο» που εκπρο­σω­πεί η δυνα­τό­τη­τα ολο­έ­να και περισ­σό­τε­ροι νέες και νέοι να ακο­λου­θή­σουν τον δρό­μο του.

Και συνε­χί­ζει με το ίδιος «όξος και χολή»: «…Ο κορω­νοϊ­ος τους έκα­νε μεγά­λη ζημιά. Ουσια­στι­κά τους έβγα­λε στην «ανερ­γία». Σε ποιες σχο­λές θα κάνουν τώρα κατά­λη­ψη; Πώς θα προ­ση­λυ­τί­σουν τους πρω­το­ε­τείς; Πώς θα δημιουρ­γή­σουν ατζέ­ντα διεκ­δι­κή­σε­ων μέσω απει­λών να χαθούν εξάμηνα;». 

Και εδώ με “εξυ­πνα­δί­στι­κο τρό­πο” προ­σπα­θεί να ξορ­κί­σει τους αγώ­νες των φοι­τη­τών. Να τους εμφα­νί­σει ως κάτι «βάρ­βα­ρο», ενώ τα περί «προ­ση­λυ­τι­σμού» θυμί­ζουν …κηρύγ­μα­τα κατη­χη­τι­κών τη δεκα­ε­τία του ’60 και ’70…

Και το «κερα­σά­κι» των όσων αντι­δρα­στι­κών αντι­λή­ψε­ων πρε­σβεύ­ει και προ­σπα­θεί να «ντύ­σει» με σύγ­χρο­νο τρό­πο είναι ο επί­λο­γος του άρθρου: «..Το θλι­βε­ρό είναι πως υπάρ­χουν εκπρό­σω­ποι του πνεύ­μα­τος που εξα­κο­λου­θούν να πιστεύ­ουν πως οι αλυ­σί­δες στις πόρ­τες είναι πολι­τι­κή που μάλι­στα απο­δί­δει καρ­πούς. Το μόνο που απο­δί­δει είναι κού­τσου­ρα που δικαιώ­νουν τη ρήση του Μενάνδρου».

Όμως δυστυ­χώς για τον αρθρο­γρά­φο είναι πολ­λοί οι φοι­τη­τές (και θα γίνουν περισ­σό­τε­ροι, όσο και να πασχί­ζει…) που έχο­ντας και τη συμπα­ρά­στα­ση των γονιών τους, αλλά και εκπαι­δευ­τι­κών και πνευ­μα­τι­κών ανθρώ­πων, παλεύ­ουν συλ­λο­γι­κά και οργα­νω­μέ­να ακρι­βώς για να κατα­κτή­σουν τη ΓΝΩΣΗ που τους στε­ρεί το σύστημα…

Και αυτό ακρι­βώς «ξορ­κί­ζει» ο αρθρο­γρά­φος, γνω­ρί­ζο­ντας ότι Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ, επι­κίν­δυ­νη όμως για το καπι­τα­λι­στι­κό σύστημα!