100 χρόνια από τον θάνατο του Λένιν: Σήμερα η συναυλία κλασικής μουσικής στον Περισσό _Θα μιλήσει ο Δημ. Κουτσούμπας

Η εκδή­λω­ση θα ξεκι­νή­σει με ομι­λία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρη Κου­τσού­μπα, και θα ολο­κλη­ρω­θεί με συναυ­λία συμ­φω­νι­κών έργων Σοβιε­τι­κών συνθετών.

Η Εθνι­κή Συμ­φω­νι­κή Ορχή­στρα της ΕΡΤ, υπό τη διεύ­θυν­ση του Χρή­στου Κολο­βού, θα ερμη­νεύ­σει δύο μονα­δι­κά έργα αφιε­ρω­μέ­να στην Οκτω­βρια­νή Επανάσταση.

Η αρχή θα γίνει με το συμ­φω­νι­κό έργο «Οκτώ­βρης» του Ντμί­τρι Σοστα­κό­βιτς, γραμ­μέ­νο το 1967 για τα 50 χρό­νια της Οκτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης.

Είναι το Νο 131 στην εργο­γρα­φία του σπου­δαί­ου συν­θέ­τη, που έζη­σε και μεγα­λούρ­γη­σε ως μου­σι­κο­συν­θέ­της στην ΕΣΣΔ. Εγρα­ψε 15 συμ­φω­νί­ες, όπε­ρες, μου­σι­κή για μπα­λέ­το, κινη­μα­το­γρά­φο, θέα­τρο. Για το σπου­δαίο έργο του τιμή­θη­κε με πλή­θος βρα­βεί­ων στην ΕΣΣΔ, ενώ ήταν ο πρώ­τος μου­σι­κός που ανα­κη­ρύ­χτη­κε Ηρω­ας της Σοσια­λι­στι­κής Εργα­σί­ας. Το 1961 έγι­νε μέλος του ΚΚΣΕ.

Στο κεντρι­κό τμή­μα του «Οκτώ­βρη» υπάρ­χει και το «Τρα­γού­δι των παρ­τι­ζά­νων», που είχε γρά­ψει για την ται­νία των αδελ­φών Βασί­λιεφ (σσ. Sergey +Georgi Vasilyev)  «Οι ημέ­ρες του Βολο­τσά­γεφ» _Volochayevskiye dni. «Πριν από λίγους μήνες ήμουν στα στού­ντιο Mosfilm, όπου η παλιά ται­νία των αδερ­φών Βασί­λιεφ, για την οποία έγρα­ψα τη μου­σι­κή, ετοι­μα­ζό­ταν για επα­νέκ­δο­ση. Όταν το άκου­σα ξανά, ένιω­σα ότι το “Τρα­γού­δι των παρ­τι­ζά­νων” δεν μου είχε βγει άσχη­μα. Εντε­λώς απροσ­δό­κη­τα “άκου­σα” ολό­κλη­ρο το μελ­λο­ντι­κό συμ­φω­νι­κό μου ποί­η­μα και άρχι­σα να το γρά­φω...».

Η πρε­μιέ­ρα του έργου δόθη­κε στις 16 Σεπτέμ­βρη 1967, στη Μεγά­λη Αίθου­σα του Ωδεί­ου της Μόσχας, ερμη­νευ­μέ­νη από την Κρα­τι­κή Συμ­φω­νι­κή Ορχή­στρα της ΕΣΣΔ.

Η συναυ­λία θα ολο­κλη­ρω­θεί με την «Επε­τεια­κή Συμ­φω­νία» του Βολο­ντι­μίρ Θεμε­λί­δη, γραμ­μέ­νη το 1927, σε πρώ­τη πανελ­λή­νια εκτέ­λε­ση και μια από τις ελά­χι­στες παγκοσμίως.

Ο Β. Θεμελίδης

Στα μόλις 26 χρό­νια που έζη­σε ο Βολο­ντι­μίρ Θεμε­λί­δης, που ο πατέ­ρας του ήταν ποντια­κής κατα­γω­γής και η μητέ­ρα του Ουκρα­νή, πρό­φτα­σε και άφη­σε σπου­δαία έργα: Συμ­φω­νί­ες, μου­σι­κή για όπε­ρα, μπα­λέ­το, θεα­τρι­κά έργα, μου­σι­κή δωμα­τί­ου… Ως μέλος του Πανου­κρα­νι­κού Συλ­λό­γου Επα­να­στα­τών Μου­σι­κών, τον Θεμε­λί­δη τον απα­σχο­λού­σε ιδιαί­τε­ρα πώς με το έργο του θα υμνή­σει τον κόσμο που «γεν­νιέ­ται» και τη σημα­σία τού να αγω­νί­ζε­ται κανείς γι’ αυτόν.

Η «Επε­τεια­κή Συμ­φω­νία» είναι το πρώ­το έργο του συν­θέ­τη, με το οποίο στρά­φη­κε στο θέμα της επα­νά­στα­σης. Παρου­σιά­στη­κε για πρώ­τη φορά στην Οδησ­σό, στις 6 Νοέμ­βρη 1927. Οι ακρο­α­τές την υπο­δέ­χτη­καν με τέτοιον ενθου­σια­σμό που ζητού­σαν να επα­να­λη­φθεί το τρί­το μέρος της.

Στο έργο κυριαρ­χεί η ενερ­γή κίνη­ση. Το θέμα της συμ­φω­νί­ας απο­τε­λεί­ται από ρωσι­κά και ουκρα­νι­κά θέμα­τα τρα­γου­διού και χορού και μετρη­μέ­νους αλλά έντο­νους τονι­σμούς από επα­να­στα­τι­κά τρα­γού­δια και εμβα­τή­ρια, όπως το «Επέ­σα­τε Θύμα­τα», «Γεν­ναί­οι Σύντρο­φοι» κ.ά.

Στο φινά­λε της συμ­φω­νί­ας μπλέ­κε­ται το παρα­δο­σια­κό ρωσι­κό τρα­γού­δι «Οι βαρ­κά­ρη­δες του Βόλ­γα» μαζί με τη «Διε­θνή», φανε­ρώ­νο­ντας το φωτει­νό μέλ­λον της ανθρω­πό­τη­τας, ένας σαφής υπαι­νιγ­μός ότι ο Θεμε­λί­δης αντι­λαμ­βα­νό­ταν τον αγώ­να του σοβιε­τι­κού προ­λε­τα­ριά­του για την οικο­δό­μη­ση του σοσια­λι­σμού ως ένα μεγά­λο διε­θνι­στι­κό καθήκον.

Όπως σημειω­νό­ταν στον πρό­λο­γο του έργου, «ίσως να μην είναι όλες οι σελί­δες της πρώ­της παρ­τι­τού­ρας πρω­τό­τυ­πες και ισά­ξιες, αλλά αυτό αντι­σταθ­μί­ζε­ται από την εξαι­ρε­τι­κή ειλι­κρί­νεια, την ευρη­μα­τι­κό­τη­τα της έκφρα­σης και τη δια­καή επι­θυ­μία του συν­θέ­τη να κατα­νο­ή­σει και να ενσω­μα­τώ­σει στη δική του συμ­φω­νία το επα­να­στα­τι­κό θέμα, τη νέα ζωή και το και­νούρ­γιο νόη­μα της εποχής».

Αξί­ζει μόνο να σημειώ­σου­με ότι το κοι­νό που θα βρε­θεί στον Περισ­σό θα έχει την τύχη να ακού­σει αυτό το έργο ολό­κλη­ρο. Πλέ­ον, όπου παί­ζε­ται, κύρια στην Ουκρα­νία, απου­σιά­ζει για ευνό­η­τους λόγους το τελευ­ταίο μέρος του έργου…