4 Δεκεμβρίου, η ημέρα που «έφυγε» ο «γιατρός» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, ο Σόκρατες

Μία ημέ­ρα σαν σήμε­ρα, στις 4 Δεκεμ­βρί­ου 2011, σε ηλι­κία 57 ετών, πέθα­νε ο αρχη­γός της εθνι­κής ομά­δας της Βρα­ζι­λί­ας στα Παγκό­σμια Κύπελ­λα του 1982 και του 1986, ένας από τους καλύ­τε­ρους παί­κτες στην Ιστο­ρία του ποδο­σφαί­ρου. Είχε πτυ­χίο ιατρι­κής και γι αυτό έφε­ρε το προ­σω­νύ­μιο «ο γιατρός».

Ο Σόκρα­τες, γεν­νή­θη­κε στις 19 Φεβρουα­ρί­ου 1954 στο Μπέ­λεμ. Υιός της Γκουιο­μάρ και του Ραι­μού­ντο, πρώ­τος από τα έξι παι­διά της οικο­γέ­νειας, οφεί­λει το όνο­μά του στο πάθος του πατέ­ρα του για το έργο του Έλλη­να φιλόσοφου.

Η φιγού­ρα του, πάντα ανα­γνω­ρί­σι­μη, δια­φο­ρε­τι­κή και βαθύ­τε­ρη από το πρω­τό­τυ­πο του κλα­σι­κού ποδο­σφαι­ρι­στή. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, ήταν ένας πραγ­μα­τι­κός στο­χα­στής. Μέσος με όρα­μα στο παι­χνί­δι του, την επο­χή της Κορίν­θιανς, χάρη στο χάρι­σμα και τον πολι­τι­κό ακτι­βι­σμό του, κατά­φε­ρε να πεί­σει τους συντρό­φους του για την αυτοδιαχείριση.

Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό, ότι η λεγό­με­νη «δημο­κρα­τία της Κορίν­θιανς» ήταν μια μονα­δι­κή περί­πτω­ση στον κόσμο, όπου η ομά­δα αρνή­θη­κε την εξου­σία του προ­πο­νη­τή. Μια περί­πτω­ση που απο­κτά ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρη σημα­σία και προ­κά­λε­σε αίσθη­ση, δεδο­μέ­νου ότι την επο­χή εκεί­νη η Βρα­ζι­λία ήταν υπό δικτατορία.

Στό­χος του ήταν να απο­κα­τα­στα­θεί η αξιο­πρέ­πεια σε μια χώρα για πολύ και­ρό σκλα­βω­μέ­νη σε μια βίαιη δικτα­το­ρία από κατα­στο­λές και κατα­χρή­σεις, στέλ­νο­ντας ένα μήνυ­μα δημο­κρα­τί­ας και κάνο­ντας το, μέσω του ισχυ­ρό­τε­ρου οχή­μα­τος στη Νότια Αμε­ρι­κή, του ποδοσφαίρου.

Τον απέ­κτη­σε η Φιο­ρε­ντί­να το 1984, η άφι­ξή του έγι­νε δεκτή με τερά­στιο ενθου­σια­σμό, ώστε οι φίλα­θλοι εξά­ντλη­σαν μέσα σε λίγες ώρες όλα τα εισι­τή­ρια των αγώ­νων της ιτα­λι­κής ομά­δας. Ωστό­σο, η προ­σαρ­μο­γή του Σόκρα­τες ήταν πάρα πολύ δύσκο­λη και ο διά­ση­μος Βρα­ζι­λιά­νος αγω­νί­στη­κε για να προ­σαρ­μο­στεί στο ιτα­λι­κό ποδό­σφαι­ρο, στον ρυθ­μό της Serie A, αλλά και στους κανό­νες του πρω­τα­θλή­μα­τός και της σκλη­ρής προ­ε­τοι­μα­σί­ας για το καλο­καί­ρι. Πέτυ­χε έξι γκολ σε 25 αγώ­νες του καμπιο­νά­το, πριν επι­στρέ­ψει στη χώρα του.

Όμως ο αλκο­ο­λι­σμός, τού είχε δημιουρ­γή­σει αρκε­τά προ­βλή­μα­τα, ακό­μη και κατά την περί­ο­δο της Φιο­ρε­ντί­νας, μέχρι το θάνα­τό του, λόγω ενός σηπτι­κού σοκ, στο νοσο­κο­μείο «Αλμπερτ Αϊν­στάιν» στο Σαο Πάο­λο. Την ημέ­ρα που η Κορίν­θιανς κέρ­δι­σε ξανά τον τίτλο, την τελευ­ταία αγω­νι­στι­κή του πρω­τα­θλή­μα­τος. Κατά ειρω­νι­κό τρό­πο ο Σόκρα­τες είχε προ­βλέ­ψει τα πάντα, χρό­νια πριν: «Θα ήθε­λα να πεθά­νω την Κυρια­κή, την ημέ­ρα που η Κορίν­θιανς θα κερ­δί­σει τον τίτλο», είχε πει. Και έτσι έγινε…

Aγω­νί­στη­κε σε Μπο­τα­φό­γκο, Κορίν­θιανς, Φιο­ρε­ντί­να, Φλα­μέν­γκο, Σάντος και Γκάρ­φοθ Τάουν και φυσι­κά στην εθνι­κή ομά­δα της Βρα­ζι­λί­ας από το 1976 έως το 1986 (60 συμ­με­το­χές-20 γκολ).