65 χρόνια μετά τον θρίαμβο, η Κουβανική Επανάσταση παραμένει σταθερή στις μάχες της

\\ Granma

Κού­βα: Περ­νώ­ντας το κατώ­φλι της νέας χρονιάς

Αυτές τις μέρες, ένας γρή­γο­ρος απο­λο­γι­σμός του μακρού δρό­μου που δια­νύ­θη­κε μετά την από­βα­ση των μαχη­τών του γιοτ Granma στις 2‑Δεκ-1956 και τον σκλη­ρό πόλε­μο ενά­ντια στον στρα­τό της δικτα­το­ρί­ας Μπα­τί­στα, εκπαι­δευ­μέ­νο και οπλι­σμέ­νο από τις ΗΠΑ, που άνοι­ξε τις πόρ­τες για την πρώ­τη φορά προς την πραγ­μα­τι­κή ανεξαρτησία.

Εμείς οι Κου­βα­νοί γιορ­τά­ζου­με την 65^η επέ­τειο του επα­να­στα­τι­κού θριάμ­βου της 1^ης Γενά­ρη 1959 και ξεκι­νά­με το 66^ο έτος της Επα­νά­στα­σης, γνω­ρί­ζο­ντας ότι καμία χώρα στον κόσμο δεν έχει αντι­στα­θεί σε μια τόσο παρα­τε­τα­μέ­νη πολιορ­κία από την κύρια παγκό­σμια δύνα­μη στον οικο­νο­μι­κό, εμπο­ρι­κό και χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό τομέα.

Κού­βα: Η VII Ολο­μέ­λεια της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής θα ανα­λύ­σει ζητή­μα­τα προ­τε­ραιό­τη­τας της χώρας

Οι γενιές που γεν­νή­θη­καν πριν από έξι δεκα­ε­τί­ες γνώ­ρι­ζαν μόνο τις στε­ρή­σεις, τις θυσί­ες, τις απει­λές, τις επι­θέ­σεις και τις τρο­μο­κρα­τι­κές και στρα­τιω­τι­κές ενέρ­γειες που σχε­δί­α­σαν, οργα­νώ­θη­καν και χρη­μα­το­δο­τού­νταν από τις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες από την επι­κρά­τειά τους ενα­ντί­ον του μικρού μας νησιού της Καραϊ­βι­κής που τόλ­μη­σε να δημιουρ­γή­σει το δικό του μέλλον.

Τα παι­διά και οι νέοι της Κού­βας που δεν έζη­σαν εκεί­να τα πρώ­τα δύσκο­λα χρό­νια γνώ­ρι­σαν για την Playa Girón και την κρί­ση του Οκτω­βρί­ου μέσω βιβλί­ων ή των δασκά­λων τους, αλλά τα σημά­δια των επι­θέ­σε­ων και των τρο­μο­κρα­τι­κών γεγο­νό­των στέ­ρη­σαν από πολ­λές οικο­γέ­νειες τα καλύ­τε­ρα παι­διά τους και μας ανά­γκα­σαν να ζήσου­με υπό μόνι­μη πολιορκία.

Παρό­λα αυτά, ο κου­βα­νι­κός λαός αντι­στά­θη­κε και συνε­χί­ζει να αντι­στέ­κε­ται. Η κατάρ­ρευ­ση του σοσια­λι­στι­κού στρα­το­πέ­δου (σσ. το ΚΚ Κού­βας έχει δια­φο­ρε­τι­κή προ­σέγ­γι­ση στο θέμα, από το ΚΚΕ, που μιλά για “ανα­τρο­πές από τα μέσα και από τα πάνω”) μας οδή­γη­σε στην Ειδι­κή Περί­ο­δο, αλλά δεν μπό­ρε­σε να παρα­σύ­ρει την Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση στην πτώ­ση της. Επί­σης βγή­κα­με νικη­τές από την παγκό­σμια παν­δη­μία Covid-19, αλλά η οικο­νο­μία συνε­χί­ζει χωρίς ανά­καμ­ψη ως απο­τέ­λε­σμα και του παρα­τε­τα­μέ­νου απο­κλει­σμού που εμπο­δί­ζει τις απα­ραί­τη­τες εισ­ρο­ές για να τονω­θεί παρα­γω­γή και παρα­γω­γι­κό­τη­τα, αλλά και των λαθών που έγι­ναν και της ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τας ορι­σμέ­νων παρα­γω­γι­κών ομά­δων και περιοχών.

Μόλις πέντε μέρες μετά τη φυγή του τυράν­νου λόγω του θριάμ­βου του Επα­να­στα­τι­κού Στρα­τού, η εκκο­λα­πτό­με­νη Επα­να­στα­τι­κή Κυβέρ­νη­ση διέ­λυ­σε τους αστι­κούς θεσμούς καθαι­ρώ­ντας υπουρ­γούς δημάρ­χους, κυβερ­νή­τες και συμ­βού­λους, βάζο­ντας άμε­σα σε εφαρ­μο­γή βαθιές κοι­νω­νι­κές τομές.

Στις 5 Ιανουα­ρί­ου 1959, από τη θέση του ως Comandante en Jefe, ο Αρχι­στρά­τη­γος Φιντέλ Κάστρο Ρουζ ξεκί­νη­σε τον μετα­σχη­μα­τι­σμό της πολι­τι­κής εξου­σί­ας, για να εξα­λεί­ψει ορι­στι­κά τη δικτα­το­ρία, που ήταν στην εξου­σία και κρα­τού­σε το λαό κατα­πιε­σμέ­νο με βάση διε­φθαρ­μέ­να συμφέροντα.

Την ίδια 5^η Γενά­ρη, δημιουρ­γή­θη­κε στην Κού­βα η Εθνι­κή Επα­να­στα­τι­κή Αστυ­νο­μία (Policía Nacional Revolucionaria PNR), ένας θεσμός του κου­βα­νι­κού κρά­τους που συγκε­ντρώ­νει χιλιά­δες άνδρες και γυναί­κες με απο­στο­λή τη δια­φύ­λα­ξη της τάξης, της πει­θαρ­χί­ας και των οικο­νο­μι­κών συμ­φε­ρό­ντων του κρά­τους, ενά­ντια σε ένα αυξα­νό­με­νο κύμα τρο­μο­κρα­τι­κών ενεργειών.

Ο θρί­αμ­βος της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης την 1^η  Ιανουα­ρί­ου 1959 απο­τέ­λε­σε το προ­οί­μιο μιας πραγ­μα­τι­κά επα­να­στα­τι­κής δια­δι­κα­σί­ας λόγω των πολυά­ριθ­μων μετα­σχη­μα­τι­σμών που έφε­ρε μαζί της, προς το συμ­φέ­ρον της υλο­ποί­η­σης των δεσμεύ­σε­ων που ανα­λή­φθη­καν με το λαό _του συμ­βο­λαί­ου “La Historia me Absolverá”.

¡Condenadme, no importa, la historia me absolverá!

Μετα­ξύ των πρώ­των εκεί­νων μέτρων ήταν η δημο­σί­ευ­ση του Θεμε­λιώ­δους Νόμου της Δημο­κρα­τί­ας στις 7‑Φεβ-1959, ο οποί­ος δια­τή­ρη­σε τα περισ­σό­τε­ρα από τα άρθρα του Συντάγ­μα­τος του 1940, που εκδό­θη­κε για να ρυθ­μί­σει τη θεσμι­κή ζωή της Επανάστασης.

Ακο­λού­θη­σε η δημιουρ­γία του Εθνι­κού Ινστι­τού­του Απο­τα­μί­ευ­σης και Στέ­γα­σης στις 17 Φεβρουα­ρί­ου, με σκο­πό να αρχί­σει να δίνει λύση στο οξύ στε­γα­στι­κό πρό­βλη­μα, το οποίο αργό­τε­ρα θα συμπλη­ρω­θεί με δια­τά­ξεις για την εξά­λει­ψη της ατο­μι­κής ιδιο­κτη­σί­ας, μειώ­νο­ντας ενοί­κια και δίνο­ντας την κυριό­τη­τα των σπι­τιών σε εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες οικογένειες.

Άλλα μέτρα λαϊ­κού οφέ­λους εγκρί­θη­καν τον Μάρ­τιο, μετα­ξύ των οποί­ων η παρέμ­βα­ση της Κου­βα­νι­κής Τηλε­φω­νι­κής Εται­ρεί­ας, η δημιουρ­γία του Κου­βα­νι­κού Ινστι­τού­του Κινη­μα­το­γρα­φι­κής Τέχνης και Βιο­μη­χα­νί­ας (Instituto Cubano del Arte e Industria Cinematográficos ICAIC) και του Εθνι­κού Τυπο­γρα­φεί­ου της Κού­βας, για την προ­ώ­θη­ση της ανά­πτυ­ξης πολι­τι­σμού της χώρας.

Στις 17 Μαΐ­ου 1959, ο Φιντέλ Κάστρο υπέ­γρα­ψε τον υπο­σχε­μέ­νο νόμο αγρο­τι­κής μεταρ­ρύθ­μι­σης στην ίδια τη Σιέ­ρα Μαέ­στρα, για να εξα­λεί­ψει τα λατι­φού­ντια που κρα­τού­σαν αδρα­νείς τις κύριες γεωρ­γι­κές εκτά­σεις της χώρας και ήταν το πιο οξύ διαρ­θρω­τι­κό πρό­βλη­μα της κου­βα­νι­κής κοι­νω­νί­ας. Με αυτό το μέτρο, μοί­ρα­σε γη σε ξερι­ζω­μέ­νους αγρό­τες, εξα­λεί­φο­ντας την εκμε­τάλ­λευ­ση στην οποία υπέ­στη­σαν οι αγρό­τες και οι αγρο­τι­κοί εργάτες.

Με αυτόν τον νόμο δημιουρ­γή­θη­κε το Εθνι­κό Ινστι­τού­το Αγρο­τι­κής Μεταρ­ρύθ­μι­σης (Instituto Nacional de Reforma Agraria INRA), το οποίο ξεκί­νη­σε μια δια­δι­κα­σία απαλ­λο­τριώ­σε­ων, εθνι­κο­ποι­ή­σε­ων και κατα­σχέ­σε­ων παρά­νο­μων περιου­σια­κών στοι­χεί­ων που επη­ρέ­α­σαν έντο­να την ανώ­τε­ρη αστι­κή τάξη και ορι­σμέ­νες αμε­ρι­κα­νι­κές και από άλλες χώρες εται­ρεί­ες. Η επα­να­στα­τι­κή κυβέρ­νη­ση παρεί­χε _τυπικά, απο­ζη­μί­ω­ση, αλλά οι Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες αρνή­θη­καν να τη δεχτούν.

Οι οικο­γέ­νειες που κατεί­χαν τις φυτεί­ες ζάχα­ρης με ένα σημα­ντι­κό κομ­μά­τι της μεσαί­ας τάξης, εγκα­τέ­λει­ψαν τη χώρα και εγκα­τα­στά­θη­καν στις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες, ενώ­νο­ντας χιλιά­δες μπρά­βους και διε­φθαρ­μέ­νους αξιω­μα­τού­χους της κυβέρ­νη­σης Fulgencio Batista που μετα­νά­στευ­σαν από τις 31 Δεκεμ­βρί­ου 1958, κλέ­βο­ντας εκα­τομ­μύ­ρια δολά­ρια από το Υπουρ­γείο Οικο­νο­μι­κών της Κούβας.

Πριν από το επα­να­στα­τι­κό θρί­αμ­βο, το 85% των μικρών αγρο­τών έπρε­πε να πλη­ρώ­σει ενοί­κιο στους ιδιο­κτή­τες μεγά­λων κτη­μά­των και ζού­σε υπό συνε­χή απει­λή έξω­σης από τη γη τους. Με την Αγρο­τι­κή Μεταρ­ρύθ­μι­ση το 1959, περί­που 150 χιλιά­δες μικρο­καλ­λιερ­γη­τές έγι­ναν ιδιο­κτή­τες των εκτά­σε­ών τους.

Οι συν­θή­κες δια­βί­ω­σης των αγρο­τών ήταν πολύ θλι­βε­ρές. Το 85% των σπι­τιών τους δεν είχαν τρε­χού­με­νο νερό, το 90% δεν είχε ηλε­κτρι­κή ενέρ­γεια, λιγό­τε­ρο από το 8% του αγρο­τι­κού πλη­θυ­σμού είχε δωρε­άν ιατρι­κή περί­θαλ­ψη σε δημό­σια νοσο­κο­μεία κοντά στο σπί­τι τους, κάτι που ήταν δυνα­τό μόνο με τη σύστα­ση πολι­τι­κού που είχε εξα­σφα­λί­σει την ψήφο τους _αυτού και ολό­κλη­ρης της οικο­γέ­νειά του, υπήρ­χαν περισ­σό­τε­ρα από 500.000 παι­διά χωρίς σχο­λείο στις αγρο­τι­κές περιο­χές και περισ­σό­τε­ροι από ένα εκα­τομ­μύ­ριο αναλ­φά­βη­τοι άνω των 10 ετών.

Στις 23 Δεκεμ­βρί­ου του πρώ­του έτους της Επα­νά­στα­σης, εγκρί­θη­καν οι βάσεις και οι νομι­κοί κανό­νες που ρύθ­μι­σαν την ολο­κλη­ρω­μέ­νη εκπαί­δευ­ση, οι οποί­ες απο­τε­λού­σαν ένα πρώ­το βήμα για τη δημιουρ­γία του νέου _πρωτοπόρου εκπαι­δευ­τι­κού συστή­μα­τος της Κού­βας, με επι­κε­φα­λής τον Armando Hart Davalos (σσ. Κου­βα­νός πολι­τι­κός και κομ­μου­νι­στής ηγέ­της γεν­νη­μέ­νος το 1930 στην Αβά­να δικη­γό­ρος. Ενώ σπού­δα­ζε, άρχι­σε να δρα­στη­ριο­ποιεί­ται πολι­τι­κά και σύντο­μα θα ενω­θεί με τον Φιντέλ Κάστρο και τον Τσε Γκε­βά­ρα στον αγώ­να τους ενά­ντια στον Μπα­τί­στα. Όταν ο Κάστρο ανέ­λα­βε την εξου­σία, ο Χαρτ υπη­ρέ­τη­σε ως υπουρ­γός Παι­δεί­ας (1959–1976) και υπουρ­γός Πολι­τι­σμού (1976–1997). Πέθα­νε στην Αβά­να το 2017 σε ηλι­κία 87 ετών.

Η δημιουρ­γία του Υπουρ­γεί­ου των Επα­να­στα­τι­κών Ενό­πλων Δυνά­με­ων (Minfar) θεσμο­θε­τή­θη­κε στις 16 Οκτω­βρί­ου, με τον διοι­κη­τή Raúl Castro Ruz ως υπουρ­γό, για να ενι­σχύ­σει την αμυ­ντι­κή στρα­τιω­τι­κή προ­ε­τοι­μα­σία της χώρας μπρο­στά στις ανα­τρε­πτι­κές αντε­πα­να­στα­τι­κές ενέρ­γειες που υπέ­στη ο λαός το 1959 και ο αυξα­νό­με­νες απει­λές στρα­τιω­τι­κής εισβο­λής των ΗΠΑ.

Κατά το πρώ­το έτος, η κου­βα­νι­κή επα­νά­στα­ση έθε­σε τα θεμέ­λια για μια βαθιά μετα­μόρ­φω­ση των κοι­νω­νι­κών ανι­σο­τή­των και ξεκί­νη­σε μια σκλη­ρή μάχη για την κυριαρ­χία και την ανε­ξαρ­τη­σία που υπε­ρα­σπί­ζου­με, παρά τη γενο­κτο­νι­κή απο­κλει­σμός του νησιού που επέ­βα­λε οι κυβερ­νή­σεις της Ουά­σινγ­κτον πριν από περισ­σό­τε­ρα από έξι χρό­νια δεκαετίες.

Φιντέλ Κάστρο: Επα­νά­στα­ση ναι. στρα­τιω­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα ΟΧΙ!

Πηγή granma _όργανο του ΚΚ Κούβας

Κομ­μου­νι­στι­κό και πάσης Κού­βας, για­τί το Κόμ­μα μας δεν θα μπο­ρού­σε και δεν μπο­ρεί να είναι αλλιώς