Κομμουνιστικό και πάσης Κούβας, γιατί το Κόμμα μας δεν θα μπορούσε και δεν μπορεί να είναι αλλιώς

(Granma)
Για αυτόν τον λαό, η ιστο­ρία ήταν πάντα ένα συνε­χές μονο­πά­τι, στο οποίο κάθε δέντρο γονι­μο­ποιεί το έδα­φος με τα απο­στάγ­μα­τα του κορ­μού του, για νέους σπό­ρους. Δεν υπάρ­χει μήνας που να μην φιλο­ξε­νεί περα­σμέ­νες στιγ­μές, στη­μέ­νες ως πυλώ­νες αυτού που είμα­στε σήμερα.
Η ανά­κλη­ση της ιστο­ρί­ας είναι ο καλύ­τε­ρος τρό­πος για να απο­τρα­πεί η διά­χυ­σή της στις λιγό­τε­ρο επι­σκέ­ψι­μες και προ­σβά­σι­μες εσο­χές της μνή­μης. Πρέ­πει _λοιπόν, προ­ερ­χό­με­νοι από τη μήτρα της να κάνου­με το καθή­κον μας απέ­να­ντί της, όλοι μαζί και ο καθέ­νας μας ξεχω­ρι­στά, προς αυτούς που σημά­δε­ψαν το βιβλίο της πριν από εμάς και χάρα­ξαν την κλη­ρο­νο­μιά τους σε αυτό.

Και εμείς οι Κου­βα­νοί ξέρου­με καλά τι σημαί­νει αυτό.

Την τρί­τη μέρα του Οκτώ­βρη, δεν γίνε­ται να αγνο­ή­σου­με τις δια­χρο­νι­κές εμπει­ρί­ες, που ήταν και είναι αξέχαστες.
Εκεί­νη την ημέ­ρα, το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Κού­βας ξανα­γεν­νή­θη­κε, με το όνο­μα που θα συνό­δευε πάντα την πορεία του.
Κομ­μου­νι­στι­κό, για­τί δεν μπο­ρού­σε και δεν θα γίνει ποτέ αλλιώς, για­τί το απαι­τού­σε το καθή­κον που ιδε­ο­λο­γι­κά ηγεί­ται. Η παρου­σί­α­ση, λοι­πόν, της πρώ­της Κεντρι­κής του Επι­τρο­πής, μίλη­σε για δυνά­μω­μα, εργα­τι­κή τάξη και ταξι­κή πάλη, για απο­δε­δειγ­μέ­νη υπο­δειγ­μα­τι­κό­τη­τα, για απε­ριό­ρι­στη προ­σή­λω­ση στην Πατρίδα.

Σε εκεί­νη τη λίστα των συντρό­φων ξεχω­ρί­ζει μια απρό­σμε­νη απου­σία. Έλει­πε ο μεγά­λος Αργε­ντί­νος και  επί­σης Κου­βα­νός _που ο ίδιος το επέ­λε­ξε, με δεσμούς που ξεπερ­νούν τον τόπο γέν­νη­σης και επι­λέ­γο­νται από την ιστο­ρία. Η απο­χαι­ρε­τι­στή­ρια επι­στο­λή που διά­βα­σε τότε ο Φιντέλ απο­τέ­λε­σε την  ανε­ξί­τη­λη μαρ­τυ­ρία του καθά­ριου και της εξαι­ρε­τι­κό­τη­τας κάποιου που δεν δίστα­σε ούτε στιγ­μή να αφο­σιω­θεί στους ευγε­νείς σκο­πούς που απαι­τού­σαν οι “μέτριες” _όπως ο ίδιος έλε­γε προ­σπά­θειές του.

Εκεί­νη την ημέ­ρα γεν­νή­θη­κε και αυτή η εφη­με­ρί­δα, τόσο αρι­στε­ρή όσο και το Κόμ­μα που εκπρο­σω­πεί. Η Granma, όπως τη βάφτι­σε ο Comandante en Jefe, η θαλα­μη­γός του Κου­βα­νι­κού Τύπου, ποτι­σμέ­νη από τα ίδια συναι­σθή­μα­τα που οδή­γη­σαν το πλοίο του έπους που της έδω­σε το όνο­μά του.

Πενή­ντα οκτώ χρό­νια αργό­τε­ρα, το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα της Κού­βας είναι στα­θε­ρό πρω­το­πο­ρία της χώρας και του λαού της _58 χρό­νια αργό­τε­ρα αυτή η επι­στο­λή συνε­χί­ζει να προ­κα­λεί δάκρυα στους επα­να­στά­τες και να τους θυμί­ζει την αξία της ανθρώ­πι­νης αξιοπρέπειας.
Τόσο που μπο­ρού­με να πού­με, με περη­φά­νια, ότι, από τότε μέχρι σήμε­ρα, οι σελί­δες αυτής της εφη­με­ρί­δας είναι επί­σης, περή­φα­νη και πιστή μαρ­τυ­ρία της ιστο­ρί­ας που έζησε!

Στις 3 Οκτω­βρί­ου 1965, ανα­κοι­νώ­θη­κε ότι το Partido Unido de la Revolución Socialista (Ενω­μέ­νο Κόμ­μα της Σοσια­λι­στι­κής Επα­νά­στα­σης) πήρε το όνο­μα Partido Comunista de Cuba (ΚΚ Κού­βας) και παρου­σιά­στη­κε η πρώ­τη Κεντρι­κή Επι­τρο­πή του.
Ταυ­τό­χρο­να, ο Φιντέλ διά­βα­σε την απο­χαι­ρε­τι­στή­ρια επι­στο­λή του Τσε Γκεβάρα.
Εκεί­νο το βρά­δυ, ο πρω­θυ­πουρ­γός (Φιντέλ Κάστρο) ως υπεύ­θυ­νος για την παρου­σί­α­ση της έκθε­σης της ΚΕ είπε: «Δεν υπάρ­χει κανέ­να ηρω­ι­κό επει­σό­διο στην ιστο­ρία της χώρας μας τα τελευ­ταία χρό­νια που να μην εκπρο­σω­πεί­ται εδώ μέσα».

«Υπάρ­χει μια απου­σία στην ΚΕ μας – συνέ­χι­σε – εκεί­νων _και ειδι­κά εκεί­νου που δια­θέ­τει όλα τα πλε­ο­νε­κτή­μα­τα και όλες τις απα­ραί­τη­τες αρε­τές στον υψη­λό­τε­ρο βαθ­μό ανή­κο­ντας σε αυτήν και αυτή τη στιγ­μή δεν είναι μαζί μας εδώ».

Στη συνέ­χεια, ο Φιντέλ διά­βα­σε, μέσα σε μια απε­ρί­γρα­πτη δρα­μα­τι­κή έντα­ση, την απο­χαι­ρε­τι­στή­ρια επι­στο­λή του Τσε.

Μία από τις δύο πρώ­τες συμ­φω­νί­ες που εγκρί­θη­καν από την Κεντρι­κή Επι­τρο­πή, που έγι­νε ομό­φω­να ανα­γνω­ρι­σμέ­νη, ήταν να πάρει το όνο­μα του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος της Κού­βας και η δεύ­τε­ρη ήταν η συγ­χώ­νευ­ση των εφη­με­ρί­δων Revolución και Hoy, για τη δημιουρ­γία μιας νέας που θα φέρει το όνο­μα της Granma «ως σύμ­βο­λο της επα­να­στα­τι­κής μας αντί­λη­ψης και της πορεί­ας μας».

Ιστο­ρι­κή μέρα, υπερ­βα­τι­κή στιγ­μή παρα­δείγ­μα­τος επα­να­στα­τι­κής ενό­τη­τας. Όπως είπε ο Φιντέλ: «Θα υπε­ρα­σπι­στού­με, όπως υπε­ρα­σπι­ζό­μα­σταν μέχρι σήμε­ρα, τις από­ψεις μας και τις θέσεις μας και τη γραμ­μή μας, με τρό­πο συνε­πή με τους εαυ­τούς μας και τις πρά­ξεις μας. Και τίπο­τα δεν μπο­ρεί να μας διώ­ξει από αυτό το μονοπάτι».

Η επι­στο­λή του Τσε: «Έτος Γεωρ­γί­ας» \ Αβάνα

Φιντέλ:
Θυμά­μαι πολ­λά πράγ­μα­τα αυτή την περί­ο­δο, από όταν σε γνώ­ρι­σα στο σπί­τι της María Antonia, τότε που μου πρό­τει­νες να έρθω, μέσα την έντα­ση των προ­ε­τοι­μα­σιών. Μια μέρα πέρα­σαν ρωτώ­ντας ποιος έπρε­πε να ειδο­ποι­η­θεί σε περί­πτω­ση θανά­του και το πραγ­μα­τι­κό ενδε­χό­με­νο του γεγο­νό­τος μας έπλη­ξε όλους. Αργό­τε­ρα μάθα­με ότι ήταν αλή­θεια, ότι σε μια επα­νά­στα­ση κερ­δί­ζεις ή πεθαί­νεις (αν είναι πραγ­μα­τι­κή). Πολ­λοί σύντρο­φοι χάθη­καν στην πορεία προς τη νίκη.

Σήμε­ρα όλα έχουν λιγό­τε­ρο δρα­μα­τι­κό τόνο για­τί είμα­στε πιο ώρι­μοι, αλλά το γεγο­νός επα­να­λαμ­βά­νε­ται. Νιώ­θω ότι έχω εκπλη­ρώ­σει μέρος του καθή­κο­ντός μου που με έδε­σε με την Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση και απο­χαι­ρε­τώ εσάς, τους συντρό­φους μου, τους ανθρώ­πους σας που είναι τώρα δικοί μου.

Παραι­τού­μαι τυπι­κά από τις θέσεις μου στην ηγε­σία του Κόμ­μα­τος, από τη θέση μου ως Υπουρ­γού, από το βαθ­μό του Διοι­κη­τή, από την κατά­στα­σή μου ως Κου­βα­νού. Τίπο­τα νομι­κό δεν με δένει με την Κού­βα, μόνο δεσμοί άλλου είδους που δεν μπο­ρούν να σπά­σουν όπως τα ραντεβού.

Κάνο­ντας έναν απο­λο­γι­σμό της προη­γού­με­νης ζωής μου, πιστεύω ότι εργά­στη­κα με αρκε­τή ειλι­κρί­νεια και αφο­σί­ω­ση για να εδραιώ­σω τον επα­να­στα­τι­κό θρί­αμ­βο. Η μόνη μου έλλει­ψη σοβα­ρό­τη­τας είναι ότι δεν σε εμπι­στεύ­τη­κα _Fidel, περισ­σό­τε­ρο από τις πρώ­τες στιγ­μές της Sierra Maestra και δεν είχα κατα­νο­ή­σει με αρκε­τή σαφή­νεια τις ιδιό­τη­τές σου ως ηγέ­τη και επα­να­στά­τη. Έζη­σα υπέ­ρο­χες μέρες και ένιω­σα στο πλευ­ρό σου την περη­φά­νια ότι ανή­κω στον λαό μας στις φωτει­νές και θλι­βε­ρές μέρες της κρί­σης της Καραϊ­βι­κής. Σπά­νια ένας πολι­τι­κός έλαμ­ψε πιο λαμπε­ρά από εκεί­νες τις μέρες, είμαι επί­σης περή­φα­νος που σε ακο­λού­θη­σα χωρίς δισταγ­μό, ταυ­τί­στη­κα με τον τρό­πο σκέ­ψης σου και θέα­σης και εκτί­μη­σης των κιν­δύ­νων και των αρχών.

Άλλες χώρες του κόσμου απαι­τούν τη βοή­θεια των μέτριων προ­σπα­θειών μου. Μπο­ρώ να κάνω ό,τι σας αρνού­νται λόγω της ευθύ­νης σας επι­κε­φα­λής της Κού­βας και ήρθε η ώρα να χωρίστούμε.

Να ξέρε­τε ότι το κάνω με ένα μείγ­μα χαράς και πόνου, εδώ αφή­νω τις πιο αγνές μου ελπί­δες ως οικο­δό­μος και το πιο αγα­πη­μέ­νο μετα­ξύ των αγα­πη­μέ­νων μου… και αφή­νω μια πόλη που με δέχτη­κε ως γιο. Αυτό σχί­ζει ένα μέρος του πνεύ­μα­τός μου. Στα νέα πεδία των μαχών θα κου­βα­λάω την πίστη που μου ενστά­λα­ξες, το επα­να­στα­τι­κό πνεύ­μα του λαού μου, το αίσθη­μα της εκπλή­ρω­σης των πιο ιερών καθη­κό­ντων: ο αγώ­νας ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­σμό όπου γης, αυτό παρη­γο­ρεί και θερα­πεύ­ει κάθε στεναχώρια.

Λέω για άλλη μια φορά ότι απαλ­λάσ­σω την Κού­βα από κάθε ευθύ­νη, εκτός από αυτή που πηγά­ζει από το παρά­δειγ­μά της. Ότι αν η τελευ­ταία μου ώρα έρθει κάτω από άλλους ουρα­νούς, η τελευ­ταία μου σκέ­ψη θα είναι για αυτήν την πόλη και ειδι­κά για σένα. Σε ευχα­ρι­στώ για όσα μου δίδα­ξες και για το παρά­δειγ­μά σου στο οποίο θα προ­σπα­θή­σω να είμαι πιστός μέχρι τις τελευ­ταί­ες συνέ­πειες των πρά­ξε­ών μου.
Πάντα ταυ­τι­ζό­μουν με την εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή της Επα­νά­στα­σής μας και συνε­χί­ζω έτσι ακριβώς.

Όπου κι αν στα­θώ θα νιώ­σω την ευθύ­νη να είμαι Κου­βα­νός επα­να­στά­της και θα ενερ­γώ ως τέτοιος. Το ότι δεν αφή­νω τα παι­διά μου και τη γυναί­κα μου τίπο­τα υλι­κό δεν με στε­να­χω­ρεί: χαί­ρο­μαι που είναι έτσι. Δεν ζητάω τίπο­τα για αυτούς για­τί η Πολι­τεία θα τους δώσει αρκε­τά για να ζήσουν και να μορφωθούν.

Θα είχα πολ­λά να πω σε εσάς και στους δικούς μας ανθρώ­πους, αλλά νιώ­θω ότι είναι περιτ­τά, τα λόγια δεν μπο­ρούν να εκφρά­σουν αυτό που θα ήθε­λα και δεν αξί­ζει να γεμί­ζου­με σελίδες.

Hasta la victoria siempre. ¡Patria o Muerte!
Te abraza con todo fervor revolucionario
Che

Πάντα ως τη νίκη. Πατρί­δα ή Θάνατος!
Σας αγκα­λιά­ζω με όλη την επα­να­στα­τι­κή ζέση
Τσε