Debate: Ο Κουτσούμπας και οι άλλοι

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

«Ο Κου­τσού­μπας και οι άλλοι». Έτσι θα μπο­ρού­σε να τιτλο­φο­ρεί­ται η χθε­σι­νή τηλε­μα­χία των πολι­τι­κών αρχη­γών. Ένα debate που όπως οργα­νώ­θη­κε εξ’ αρχής, με τις τυπο­ποι­η­μέ­νες ερω­τα­πα­ντή­σεις, τους παράλ­λη­λους μονο­λό­γους και τον αυστη­ρό χρο­νι­κό περιο­ρι­σμό, δεν ήταν τίπο­τε περισ­σό­τε­ρο από μια άχρω­μη, άοσμη και, εν τέλει, αδιά­φο­ρη για το λαό διαδικασία.

Απο­κομ­μέ­νοι από τα λαϊ­κά συμ­φέ­ρο­ντα, ζώντας στο δικό τους απο­στει­ρω­μέ­νο πολι­τι­κά και κοι­νω­νι­κά περι­βάλ­λον, οι επι­κε­φα­λής των αστι­κών κομ­μά­των επι­δό­θη­καν σε μια ανού­σια κούρ­σα για προ­κει­μέ­νου να απο­δεί­ξουν ποιός είναι ικα­νό­τε­ρος δια­χει­ρι­στής της εξου­σί­ας που ευνο­εί το κεφά­λαιο σε βάρος των εργαζόμενων.

Ο πρω­θυ­πουρ­γός Κ. Μητσο­τά­κης, με τον πολι­τι­κό ελι­τι­σμό που χαρα­κτη­ρί­ζει έναν καθα­ρό­αι­μο νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρο, υπε­ρα­μύν­θη­κε της βαρ­βα­ρό­τη­τας που εκφρά­ζει η πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σής του. Δημο­σιο­νο­μι­κή πει­θαρ­χία, ανα­κύ­κλω­ση της φτώ­χειας, αυξή­σεις-κοροϊ­δία σε μισθούς, διά­λυ­ση δημό­σιας Υγεί­ας και Παι­δεί­ας, ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, δισε­κα­τομ­μύ­ρια για εξο­πλι­σμούς του ΝΑΤΟ, προ­σή­λω­ση στα συμ­φέ­ρο­ντα ΗΠΑ-ΕΕ, κλπ.

Ο Αλέ­ξης Τσί­πρας επι­χεί­ρη­σε να γυρί­σει το ρολόϊ πίσω στο 2015, αυτο­πα­ρου­σια­ζό­με­νος ξεδιά­ντρο­πα και πάλι ως πολι­τι­κός «σωτή­ρας», λες και δεν υπήρ­ξε ποτέ η τετρα­ε­τία της συγκυ­βέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, της οποί­ας τα πεπραγ­μέ­να προ­σπά­θη­σε να δια­φη­μί­σει ως… φιλο­λαϊ­κές κατα­κτή­σεις! Όσο όμως κι’ αν παλεύ­ει να εμφα­νί­σει τον ΣΥΡΙΖΑ ως εναλ­λα­κτι­κή λύση απέ­να­ντι στην κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, αδυ­να­τεί να κρύ­ψει την στρα­τη­γι­κή σύγκλι­ση ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ στα θεμε­λιώ­δη πολι­τι­κά ζητήματα.

Από την πλευ­ρά του, η παρου­σία του προ­έ­δρου του ΠΑΣΟΚ Ν. Ανδρου­λά­κη απέ­δει­ξε την ορθό­τη­τα της λαϊ­κής ρήσης, πως ο λύκος μπο­ρεί να αλλά­ξει προ­βιά, ποτέ όμως τα χού­για του. Το ΠΑΣΟΚ μπο­ρεί να έγι­νε ΚΙΝΑΛ και ξανά ΠΑΣΟΚ, να άλλα­ξε αρχη­γούς, πρό­σω­πα, σύμ­βο­λα και να επα­νήλ­θε στον πρά­σι­νο ήλιο, αλλά στην ουσία της πολι­τι­κής του παρέ­μει­νε ίδιο και απα­ράλ­λα­χτο: η γνω­στή, αμαρ­τω­λή σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία, έτοι­μη ανά πάσα στιγ­μή να συμ­βάλ­λει στην στα­θε­ρό­τη­τα του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος, εγκλω­βί­ζο­ντας τη ριζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση λαϊ­κών στρωμάτων…

Ο Κ. Βελό­που­λος, με την άνε­ση ενός τηλε­ο­πτι­κού έμπο­ρα που δια­φη­μί­ζει από κηρα­λοι­φές έως επι­στο­λές του Ιησού, ψάρε­ψε στα θολά νερά της ακρο­δε­ξιάς επι­χει­ρώ­ντας να εκμε­ταλ­λευ­τεί το κενό που άφη­σε η Χρυ­σή Αυγή και το φασι­στι­κό μόρ­φω­μα Κασιδιάρη.

Όσο για τον Γ. Βαρου­φά­κη, οι παρεμ­βά­σεις του επι­βε­βαί­ω­σαν το ρόλο ΜεΡΑ25 ως κόμ­μα­τος ταγ­μέ­νου στην θωρά­κι­ση της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας, με φόντο τα εναλ­λα­κτι­κά νομί­σμα­τα, την «πρά­σι­νη ανά­πτυ­ξη» και τις… «πλω­τές ανε­μο­γεν­νή­τριες». Δημιουρ­γι­κή ασά­φεια και «ρήξη» μόνο στα λόγια…

Μονα­δι­κή όαση, χωρίς καμία υπερ­βο­λή, στην τηλε­μα­χία των αρχη­γών απο­τέ­λε­σε ο λόγος του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημή­τρη Κου­τσού­μπα. Και αυτό διό­τι ήταν ο μόνος εκ των παρι­στα­μέ­νων που έβα­λε στο τρα­πέ­ζι της συζή­τη­σης τα συμ­φέ­ρο­ντα των εργα­ζό­με­νων και του λαού.

Αυτήν την φορά, κάθε καλό­πι­στος άνθρω­πος μπό­ρε­σε να δια­κρί­νει ποιος μιλά «ξύλι­νη γλώσ­σα» και ποιος μιλά τη γλώσ­σα της καθη­με­ρι­νό­τη­τας, του εργα­ζό­με­νου, του χαμη­λο­συ­ντα­ξιού­χου, του άνερ­γου, του φοιτητή.

Στο χθε­σι­νό ντι­μπέιτ ήταν ο Κου­τσού­μπας και όλοι οι άλλοι, επι­βε­βαιώ­νο­ντας έτσι αυτό που ισχύ­ει και στην πολι­τι­κή ζωή της χώρας: Δεκά­δες κόμ­μα­τα, δύο μόνο πολι­τι­κές. Από τη μια το ΚΚΕ και από την άλλη όλοι οι άλλοι. Με αυτό κατά νου, οι εργα­ζό­με­νοι, η νεο­λαία, ο λαός πρέ­πει να πάει να ψηφί­σει στις 21 Μάη.