Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η Πρέσβης της Κούβας στο «Ατέχνως»: Το εμπάργκο των ΗΠΑ συνιστά πολιτική γενοκτονίας απέναντι στον κουβανικό λαό

Με 187 ψήφους Υπέρ, 3 Κατά και 2 απο­χές, η Γενι­κή Συνέ­λευ­ση του Οργα­νι­σμού Ηνω­μέ­νων Εθνών υιο­θέ­τη­σε την Πέμ­πτη μη δεσμευ­τι­κή από­φα­ση με την οποία ζητεί από τις ΗΠΑ να άρουν το οικο­νο­μι­κό εμπάρ­γκο που επι­βάλ­λουν στην Κού­βα. Είναι η 28η συνε­χής χρο­νιά που υπερ­ψη­φί­ζε­ται από τη Γεν. Συνέ­λευ­ση του ΟΗΕ το αίτη­μα άρσης του οικο­νο­μι­κού απο­κλει­σμού της Κού­βας. Με αυτήν την αφορ­μή, το «ΑΤΕΧΝΩΣ» δημο­σιεύ­ει — κατ’ απο­κλει­στι­κό­τη­τα — σχε­τι­κό άρθρο της Πρέ­σβη της Κού­βας στην Ελλά­δα, κα. Ζέλ­μις Μαρία Ντο­μίν­γκες Κορ­τί­να για το ζήτη­μα του οικο­νο­μι­κού, εμπο­ρι­κού και χρη­μα­το­πι­στω­τι­κού απο­κλει­σμού της χώρας που οι ΗΠΑ έχουν επι­βάλ­λει εδώ και σχε­δόν έξι δεκαετίες.

Της Ζέλ­μις Μαρία Ντο­μίν­γκες Κορτίνα

Φέτος, το 2019, είναι η 60η επέ­τειος από τον θρί­αμ­βο της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης. Εξή­ντα χρό­νια γεμά­τα αγώ­νες, νίκες, θυσί­ες και αντί­στα­ση ενός ηρω­ϊ­κού λαού. Η Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση που θριάμ­βευ­σε την 1η Γενά­ρη 1959 απο­τέ­λε­σε την ιστο­ρι­κή συνέ­χεια των αγώ­νων του Κου­βα­νι­κού λαού για ανε­ξαρ­τη­σία από το 19ο αιώνα.

Τον 19ο αιώ­να η Κού­βα πάλε­ψε για την ανε­ξαρ­τη­σία της από την Ισπα­νία, την οποία υφάρ­πα­ξε η αμε­ρι­κα­νι­κή επέμ­βα­ση στον πόλε­μο το 1898 και ως εκ τού­του ανα­δεί­χθη­κε μια νεο­α­ποι­κιο­κρα­τι­κή δημο­κρα­τία πλή­ρως εξαρ­τη­μέ­νη, πολι­τι­κά και οικο­νο­μι­κά, από τις Ηνω­μέ­νες Πολιτείες.

Παρά τις πολ­λα­πλές προ­σπά­θειες των κου­βα­νών να επα­να­κτή­σουν τη χώρα τους στα χρό­νια της υπο­τα­γής στον ιμπε­ρια­λι­σμό αυτό δεν συνέ­βη μέχρι το 1959, όταν και επι­τεύ­χθη­κε η πραγ­μα­τι­κή ανε­ξαρ­τη­σία και ο λαός έγι­νε αφέ­ντης του πεπρω­μέ­νου του, με την επα­νά­στα­ση που ηγή­θη­κε ο Φιντέλ Κάστρο.

Από τον θρί­αμ­βο της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης και έπει­τα, δια­δο­χι­κές κυβερ­νή­σεις των ΗΠΑ έβα­λαν έναν στό­χο: να ανα­τρέ­ψουν την επα­να­στα­τι­κή κυβέρ­νη­ση, να κατα­στρέ­ψουν την Σοσια­λι­στι­κή Επα­νά­στα­ση, να παλι­νορ­θώ­σουν τον καπι­τα­λι­σμό και να επα­να­κτή­σουν την ηγε­μο­νία και κυριαρ­χία στη χώρα. Ποι­κί­λες μέθο­δοι και πολι­τι­κοί τρό­ποι έχουν χρη­σι­μο­ποι­η­θεί για την επί­τευ­ξη του σκο­πού αυτού. Η πιο στα­θε­ρή μέθο­δος όλων των (αμε­ρι­κα­νι­κών) κυβερ­νή­σε­ων είναι ο οικο­νο­μι­κός, εμπο­ρι­κός και χρη­μα­το­πι­στω­τι­κός απο­κλει­σμός ενά­ντια στην Κού­βα, ενα σύν­θε­το δίκτυο νόμων και διοι­κη­τι­κών μέτρων που είναι σε ισχύ μέχρι σήμε­ρα και τα οποία ενι­σχύ­ο­νται, κάθε φορά, με ευθεία επι­θε­τι­κό­τη­τα, υπο­νό­μευ­ση και προ­πα­γάν­δα. Η προ­τε­ραιό­τη­τα στην εφαρ­μο­γή των μεθό­δων αυτών ποι­κίλ­λει, ανά­λο­γα με την ιστο­ρι­κή στιγ­μή και τα χαρα­κτη­ρι­στι­κά της εκά­στο­τε κυβέρ­νη­σης των ΗΠΑ.

Στις 6 και 7 Νοέμ­βρη 2019, η κυβέρ­νη­ση της Κού­βας θα παρου­σιά­σει, για άλλη μια φορά στη Γενι­κή Συνέ­λευ­ση των Ηνω­μέ­νων Εθνών την πρό­τα­ση ψηφί­σμα­τος με τίτλο «Η ανα­γκαιό­τη­τα να μπει τέλος στον οικο­νο­μι­κό, εμπο­ρι­κό και χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό απο­κλει­σμό που έχει επι­βλη­θεί από τις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες της Αμε­ρι­κής στην Κούβα».

Ο οικο­νο­μι­κός, εμπο­ρι­κός και χρη­μα­το­πι­στω­τι­κός απο­κλει­σμός που έχει επι­βλη­θεί από την κυβέρ­νη­ση των ΗΠΑ ενά­ντια στην Κού­βα για σχε­δόν έξι δεκα­ε­τί­ες είναι το πιο άδι­κο και μακρο­χρό­νιο μέτρο μονο­με­ρών κυρώ­σε­ων που έχει επι­βλη­θεί ποτέ σε χώρα. Τον τελευ­ταίο χρό­νο η αυστη­ρο­ποί­η­ση του απο­κλει­σμού συνέ­χι­σε να απο­τε­λεί κεντρι­κό άξο­να της κυβέρ­νη­σης των ΗΠΑ απέ­να­ντι στην Κού­βα, με ακό­μη πιο σημα­ντι­κές επι­πτώ­σεις στην εξω­ε­δα­φι­κή της εφαρμογή.

Το Υπουρ­γείο Εξω­τε­ρι­κών των ΗΠΑ επέ­κτει­νε τρεις φορές την λεγό­με­νη «Λίστα περιο­ρι­σμού οντο­τή­των και υπο­κει­μέ­νων» (σ.σ: ανα­φέ­ρε­ται σε φυσι­κά πρό­σω­πα και εται­ρεί­ες), που περι­λαμ­βά­νει πρό­σθε­τες κυρώ­σεις σε φόρους εξαι­τί­ας των κανο­νι­σμών του απο­κλει­σμού. Αυτό το μέτρο έχει προ­κα­λέ­σει σημα­ντι­κή ζημιά στην οικο­νο­μία της χώρας, καθώς λει­τουρ­γεί εκφο­βι­στι­κά απέ­να­ντι στη διε­θνή επι­χει­ρη­μα­τι­κή κοινότητα.

Στις 17 Απρί­λη 2019, το ΥΠΕΞ των ΗΠΑ ανα­κοί­νω­σε την από­φα­ση του να επι­τρέ­ψει τη δυνα­τό­τη­τα, δυνά­μει του Τίτλου ΙΙΙ του Νόμου Helms-Burton, να προ­χω­ρή­σει σε νομι­κές ενέρ­γειες σε δικα­στή­ρια των ΗΠΑ ενά­ντια σε κου­βα­νι­κές επι­χει­ρή­σεις, εται­ρεί­ες, φυσι­κά πρό­σω­πα ή και τρί­τες χώρες που σχε­τί­ζο­νται επι­χει­ρη­μα­τι­κά με εται­ρεί­ες που εθνι­κο­ποι­ή­θη­καν τη δεκα­ε­τία του 1960.

Από την εφαρ­μο­γή αυτής της από­φα­σης και έκτο­τε, οι οικο­νο­μι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες στην Κού­βα έχουν επη­ρε­α­στεί σε σημα­ντι­κό βαθ­μό, ιδιαί­τε­ρα σε ότι αφο­ρά το εξω­τε­ρι­κό εμπό­ριο και τις ξένες επεν­δύ­σεις. Κανέ­νας πολί­της, κανέ­νας τομέ­ας της οικο­νο­μί­ας δεν μένει άθι­κτος από τα αρνη­τι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα αυτής της μονο­με­ρούς πολι­τι­κής η οποία παρα­κω­λύ­ει την ανά­πτυ­ξη, την οποία κάθε χώρα έχει το κυριαρ­χι­κό δικαί­ω­μα να οικοδομεί.

Στα παρα­πά­νω προ­στί­θε­νται οι δια­τά­ξεις του Γρα­φεί­ου Ελέγ­χου Ξένων Περιου­σια­κών Στοι­χεί­ων (OFAC) του Υπουρ­γεί­ου Οικο­νο­μι­κών και του Γρα­φεί­ου Βιο­μη­χα­νί­ας και Ασφά­λειας (BIS) του Υπουρ­γεί­ου Εμπο­ρί­ου των ΗΠΑ, οι οποί­ες καταρ­γούν τις γενι­κές άδειες για εκπαι­δευ­τι­κά ταξί­δια και απα­γο­ρεύ­ουν τις άδειες προ­σω­ρι­νής παρα­μο­νής σε μη-εμπο­ρι­κά αερο­σκά­φη, επι­βά­τες και πλοία ανα­ψυ­χής, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των κρουα­ζε­ρό­πλοιων. Το μέτρο αυτό, πέραν του ότι περιο­ρί­ζει δρα­μα­τι­κά τα ταξί­δια αμε­ρι­κα­νών πολι­τών στην Κού­βα, απο­τε­λεί ευθεία επί­θε­ση στον ανα­δυό­με­νο ιδιω­τι­κό τομέα της χώρας.

cuba bloqueo

Πινα­κί­δα στην Αβά­να: “ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ. Η πιο μακρο­χρό­νια γενο­κτο­νία στην Ιστορία”

Όλες αυτές οι ενέρ­γειες γίνο­νται έχουν γίνει εσκεμ­μέ­να, με στό­χο να προ­κα­λέ­σουν οικο­νο­μι­κή ζημιά και να στε­ρή­σουν από την Κού­βα οικο­νο­μι­κούς πόρους.

Η συμπε­ρι­φο­ρά της τωρι­νής κυβέρ­νη­σης των ΗΠΑ απο­τε­λεί ύβρη απέ­να­ντι στη διε­θνή κοι­νό­τη­τα, η οποία επί 27 συνα­πτά έτη έχει, στο πλαί­σιο του ΟΗΕ, κατα­δι­κά­σει τον απο­κλει­σμό της Κού­βας. Η στά­ση αυτή παρα­γνω­ρί­ζει δια­δο­χι­κά ψηφί­σμα­τα της Γενι­κής Συνέ­λευ­σης του ΟΗΕ και τις δηλώ­σεις των αρχη­γών κρα­τών και κυβερ­νή­σε­ων του Ιδρύ­μα­τος Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης-Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής-Καραϊ­βι­κής (EULAC), της Αφρι­κα­νι­κής Ένω­σης, της Κοι­νό­τη­τας Κρα­τών της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής και Καραϊ­βι­κής (CELAC), της Ομά­δας των 77, της Κίνας και του Κινή­μα­τος των Αδέ­σμευ­των, που μετα­ξύ άλλων, έχουν απαι­τή­σει τον τερ­μα­τι­σμό του απο­κλει­σμού της Κούβας.

Η πολι­τι­κή απο­κλει­σμού της Κού­βας εξα­κο­λου­θεί να απο­τε­λεί εμπό­διο για την ανά­πτυ­ξη του συνό­λου των δυνα­το­τή­των της κου­βα­νι­κής οικο­νο­μί­ας για την εφαρ­μο­γή του Εθνι­κού Σχε­δί­ου Οικο­νο­μι­κής και Κοι­νω­νι­κής Ανά­πτυ­ξης και την επί­τευ­ξη των στό­χων της Ατζέ­ντας 2030 για την αει­φό­ρο ανάπτυξη.

Ο απο­κλει­σμός απο­τε­λεί μια κολοσ­σιαία, κατα­φα­νή και συστη­μα­τι­κή παρα­βί­α­ση των ανθρω­πί­νων δικαιω­μά­των ολό­κλη­ρου του κου­βα­νι­κού λαού, αντρών και γυναι­κών. Εξαι­τί­ας του δηλω­μέ­νου στό­χου του και του πολι­τι­κού, νομι­κού και διοι­κη­τι­κού πλαι­σί­ου εντός του οποί­ου δια­τη­ρεί­ται, οι κυρώ­σεις αυτές απο­τε­λούν, σύμ­φω­να με την Σύμ­βα­ση για την Πρό­λη­ψη και Τιμω­ρία του Εγκλή­μα­τος της Γενο­κτο­νί­ας του 1948, πρά­ξη γενο­κτο­νί­ας αλλά και πρά­ξη οικο­νο­μι­κού πολέ­μου σύμ­φω­να με τη Ναυ­τι­κή Διά­σκε­ψη του Λον­δί­νου του 1909. Επι­πλέ­ον, συνι­στά παρα­βί­α­ση του Χάρ­τη των Ηνω­μέ­νων Εθνών και του Διε­θνούς Δικαίου.

Οι Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες πρέ­πει, χωρίς καμία απο­λύ­τως προ­ϋ­πό­θε­ση, να τερ­μα­τί­σουν τον άδι­κο απο­κλει­σμό ο οποί­ος εδώ και 60 χρό­νια έχει προ­κα­λέ­σει δει­νά στον κου­βα­νι­κό λαό. Η Κού­βα δεν πρό­κει­ται να απο­κη­ρύ­ξει τις αρχές της ούτε να παύ­σει την απαί­τη­ση της για την πλή­ρη κατάρ­γη­ση του αποκλεισμού.

Η Κού­βα επα­να­λαμ­βά­νει τις ευχα­ρι­στί­ες της προς τη διε­θνή κοι­νό­τη­τα για την απαί­τη­ση να τερ­μα­τι­στεί αυτή η παρά­νο­μη και γενο­κτο­νι­κή πολι­τι­κή. Στο πλαί­σιο αυτό, η Κού­βα και ο λαός της ελπί­ζει πως, για άλλη μια φορά, μπο­ρεί να βασί­ζε­ται στην πολύ­τι­μη συμ­βο­λή όλων των χωρών του κόσμου, για την άρση του απο­κλει­σμού των ΗΠΑ ενά­ντια στον κου­βα­νι­κό λαό.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο