Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

New Star — τέσσερα αποκαλυπτικά ντοκιμαντέρ

Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, 
είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει.

George Santayana


Η New Star πάντα ευαι­σθη­το­ποι­η­μέ­νη στις παγκό­σμιες εξελίξεις, 
παρου­σιά­ζει τέσ­σε­ρα απο­κα­λυ­πτι­κά ντο­κι­μα­ντέρ
για τις 4 χώρες που βρί­σκο­νται στο επί­κε­ντρο των γεγο­νό­των.

από την Πέμπτη 14 έως την Κυριακή 17 Νοεμβρίου,
🎬  στον κινηματογράφο Στούντιο
📽️  Κάθε μέρα και οι τέσσερις ταινίες


✔️   Στον ιστορικό κινηματογράφο τέχνης της Αθήνας που δεν ξεχνά!
STUDIO new star art cinema: Σπάρτης & Σταυροπούλου 33 πλατεία Αμερικής
Τηλ 210–8640054 –2108220008

✔️  Εισιτήριο 5 ευρώ η ταινία — ημερήσιο 10 ευρώ

ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ
✔️   ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΟΣΟ ΠΟΤΕ …

  • ΛΕΥΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ των Χαϊ­νοφ­σκι & Σόι­μαν (Χιλή) από Πέμ­πτη έως Κυρια­κή στις 19:00
  • MAKE THE ECONOMY SCREAM του Άρη Χατζη­στε­φά­νου (Βενε­ζου­έ­λα) από Πέμ­πτη έως Κυρια­κή στις 20:15
  • COCALERO του Αλε­χάν­δρο Λάντες (Βολι­βία) από Πέμ­πτη έως Κυρια­κή στις 21:30
  • Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΔΙΗΡΚΕΣΕ 21 ΧΡΟΝΙΑ του Καμί­λο Ταβά­ρες (Βρα­ζι­λία) από Πέμ­πτη έως Κυρια­κή στις 22:45

New Star 4 doc

ΧΙΛΗ | «ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ» των Χαϊ­νόφ­σκι – Σόϊμαν

Σκη­νο­θε­σία: Γουόλ­τερ Χαϊ­νόφ­σκι – Τζέ­ραρντ Σόιμαν
Σενά­ριο: Γουόλ­τερ Χαϊ­νόφ­σκι – Τζέ­ραρντ Σόιμαν
Μου­σι­κή: Βισ­νέφ­σκι, Ράντκε
Αφή­γη­ση: Τζέ­ραρντ Σόιμαν
Διεύ­θυν­ση Παρα­γω­γής: Ματί­ας Ρέμερτ
Παρα­γω­γή: Γουόλ­τερ Χαϊ­νόφ­σκι – Τζέ­ραρντ Σόιμαν
Χώρα: Λαο­κρα­τι­κή Δημο­κρα­τία της Γερμανίας

Το θέμα του ντο­κι­μα­ντέρ είναι το πρα­ξι­κό­πη­μα του Αου­γκού­στο Πινο­σέτ ενα­ντί­ον του προ­έ­δρου της Χιλής, Σαλ­βα­δόρ Αλιέ­ντε τον Σεπτέμ­βριο του 1973.

Μέσα από το «Λευ­κό Πρα­ξι­κό­πη­μα» απο­κα­λύ­πτε­ται ο ρόλος της CIA καθώς και τα εκα­τομ­μύ­ρια δολά­ρια με τα οποία χρη­μα­το­δό­τη­σαν τους προ­βο­κά­το­ρες που οδή­γη­σαν την χώρα της Χιλής σε αναστάτωση.

Ένα ντο­κι­μα­ντέρ για το πρα­ξι­κό­πη­μα του Αου­γκού­στο Πινο­σέτ ενα­ντί­ον του προ­έ­δρου της Χιλής, Σαλ­βα­δόρ Αλιέ­ντε τον Σεπτέμ­βριο του 1973. «Το Λευ­κό Πρα­ξι­κό­πη­μα» ερευ­νά όλα τα γεγο­νό­τα που οδή­γη­σαν στο σαμπο­τά­ρι­σμα της πορεί­ας της κυβέρ­νη­σης Αλιέ­ντε και την ανα­τρο­πή της δημο­κρα­τί­ας: τις ενορχηστρωμέ­νες μεθό­δους της CIA και της ντό­πιας αντί­δρα­σης για να επι­τευ­χθεί ένα «λευ­κό πρα­ξι­κό­πη­μα» με την κινη­το­ποί­η­ση τυχόν δυσα­ρε­στη­μέ­νων μερί­δων του λαού. Εκμε­ταλ­λευό­με­νοι ορι­σμένα οικο­νο­μι­κά προ­βλή­μα­τα, αλλά και λάθη της κυβέρ­νη­σης, οι εγκέφα­λοι της αντί­δρα­σης άρχι­σαν ένα πό­λεμο φθο­ράς με την απερ­γία των ιδιο­κτητών φορ­τη­γών αυτο­κι­νή­των που πάγω­σε τις μετα­φο­ρές, την τεχνη­τή έλλει­ψη τρο­φί­μων, τις ουρές στα κα­ταστήματα ή τις «δια­δη­λώ­σεις της κα­τσαρόλας» (ευπρε­πείς νοι­κο­κυ­ρές κα­τέβαιναν με τα κατσα­ρο­λι­κά τους στους δρό­μους και δια­δή­λω­ναν κατά της κυβέρ­νη­σης). Όταν όμως όλο αυ­τό το σχέ­διο απέ­τυ­χε και ο Αλιέ­ντε βγή­κε ενι­σχυ­μέ­νος στις εκλο­γές δεν έμει­νε παρά η έσχα­τη λύση: το αιμα­τηρό στρα­τιω­τι­κό πραξικόπημα.

Οι ανα­το­λι­κο­Γερ­μα­νοί Χαϊ­νόφ­σκι και Σόι­μαν απο­τε­λούν ένα αχώ­ρι­στο ντουέ­το γερ­μα­νών κινηματογραφι­στών πού έφε­ραν μια νέα αντί­λη­ψη στο πολι­τι­κό ντο­κι­μα­ντέρ. Η μέθο­δός τους στη­ρί­χτη­κε στην κατά­χρη­ση της εμπι­στοσύνης των πολι­τι­κών αντι­πά­λων τους και στα απο­κα­λυ­πτι­κά ρεπορ­τάζ γύρω από τις κτη­νω­δί­ες του ιμπε­ρια­λι­σμού. Οι ται­νί­ες τους είναι κατά κανό­να υποδεί­γματα ντο­κι­μα­ντέρ, με ιδιαί­τε­ρα επε­ξεργασμένο μοντάζ.

Το ντου­έ­το των σκη­νο­θε­τών Χαϊ­νόφ­σκι και Σόι­μαν εφάρ­μο­σε ιδιαί­τε­ρες μεθό­δους έρευ­νας για να ολο­κλη­ρώ­σει αυτήν την ται­νία, που αγγί­ζουν τα όρια του κινη­μα­το­γρα­φι­στή-αντάρ­τη-ντε­τέ­κτιβ-ηθο­ποιού, αφού ένα μεγά­λο μέρος του υλι­κού έχει κινη­μα­το­γρα­φη­θεί είτε κρυ­φά, είτε ξεγε­λώ­ντας τις χου­ντι­κές αρχές για την ιδιό­τη­τα ή τα ιδε­ο­λο­γι­κά πιστεύω των σκη­νο­θε­τών. Δεν ακο­λου­θούν ένα στεί­ρο διδα­κτι­σμό αλλά προ­σπα­θούν να ανα­πτύ­ξουν όσο γίνε­ται πιο δια­λε­κτι­κά τα επι­χει­ρή­μα­τά του, μέσα από το πλού­σιο υλι­κό που έχει στη διά­θε­σή του και την αντιπα­ράθεση του ιστο­ρι­κού παρελ­θό­ντος της Χιλής με τις μέρες της κυβέρ­νη­σης Αλιέ­ντε κι εκεί­νες που θ’ ακο­λουθήσουν το πρα­ξι­κό­πη­μα της χούντας.

Trailer |> Φωτο­γρα­φί­ες -|> Facebook: ΧΑΪΝΟΦΣΚΙ & ΣΟΪΜΑΝ |> IMDB

🔗🔺
(CIA) |> Δημιουρ­γώ­ντας ευνοϊ­κό κλί­μα για το πρα­ξι­κό­πη­μα στη Χιλή: Με το σημά­δι της αρά­χνης το ντο­κι­μα­ντέρ Im Zeichen der Spinneτων Walter Heynowski — Gerhard Scheumann, που παρου­σιά­στη­κε στο Ανα­το­λι­κό Βερο­λί­νο το 1983 με την ευκαι­ρία της 10ης επε­τεί­ου του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος της 11ης Σεπτεμβρίου…
6 χρό­νια μετά «έπε­σε το τεί­χος» και
Σήμε­ρα όπως χτες και «από πάντα» μετά και τις καται­γι­στι­κές εξε­λί­ξεις στη Βολι­βία, η κατά­στα­ση (όπως και στη Βενε­ζου­έ­λα Χιλή και σε άλλες χώρες της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής) με τον «δια­βο­λι­κά καλό»Τραμπ να κραυ­γά­ζει «Τα γεγο­νό­τα στη Βολι­βία στέλ­νουν μήνυ­μα σε Βενε­ζου­έ­λα και Νικα­ρά­γουα»
Το αστι­κό κρά­τος ‑ανε­ξάρ­τη­τα από την πολι­τι­κή δια­χεί­ρι­ση της εξου­σί­ας του (σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία, «σοσια­λι­σμός» [νεο]φιλε­λευ­θε­ρι­σμός κλπ) προ­σπα­θεί απε­γνω­σμέ­να να ξανα­γρά­ψει την ιστορία 🔻

✔️   Λεπτο­μέ­ρειες για τους δύο πολύ σημα­ντι­κούς ανα­το­λι­κο­γερ­μα­νούς ντο­κι­μα­ντε­ρί­στες εδώ |> Walter Heynowski -|> Gerhard Scheumann


ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ | MAKE THE ECONOMY SCREAM – του Άρη Χατζη­στε­φά­νου

Σκη­νο­θε­σία: Άρης Χατζηστεφάνου
Μοντάζ: Άρης Τριανταφύλλου
Μου­σι­κή Επέν­δυ­ση: Ερμής Γεωργιάδης
Post Production: Θάνος Τσαντάς
Γλώσ­σα: Ελλη­νι­κά, Αγγλι­κά, Ισπανικά
Υπό­τι­τλοι: Ελληνικά
Διάρ­κεια: 80’
Παρα­γω­γή: Ελλά­δα, 2019

Το ντο­κι­μα­ντέρ κατα­γρά­φει μια προ­σω­πι­κή περι­πλά­νη­ση, από την Ελλά­δα στις παρα­γκου­πό­λεις του Καρά­κας και από τα σύνο­ρα της Κολομ­βί­ας πίσω στην Ευρώ­πη. Συνο­μι­λώ­ντας με γνω­στούς οικο­νο­μο­λό­γους, δημο­σιο­γρά­φους και αξιω­μα­τού­χους διε­θνών οργα­νι­σμών ο Αρης Χατζη­στε­φά­νου επι­χει­ρεί να εξη­γή­σει ορι­σμέ­νες από τις πιο «σου­ρε­α­λι­στι­κές» εμπει­ρί­ες που βιώ­νει στο Καρά­κας. Για­τί η Βενε­ζου­έ­λα είναι η καλύ­τε­ρη χώρα στον κόσμο για την παρα­γω­γή κρυ­πτο­νο­μι­σμά­των όπως το Bitcoin; Πώς γίνε­ται η ισο­τι­μία στη μαύ­ρη αγο­ρά του εθνι­κού νομί­σμα­τος με το δολά­ριο να καθο­ρί­ζε­ται από έναν λογα­ρια­σμό στο Instagram; Τελι­κά φταί­ει ο σοσια­λι­σμός ή μήπως ο καπι­τα­λι­σμός για την οικο­νο­μι­κή κατάρ­ρευ­ση της χώρας με τα μεγα­λύ­τε­ρα απο­δε­δειγ­μέ­να απο­θέ­μα­τα πετρε­λαί­ου στον πλανήτη;

|> Trailer  -|> Φωτο­γρα­φί­ες — |> Επί­ση­μη σελί­δα -|> IMDB


ΒΟΛΙΒΙΑ | COCALERO – EVO MORALES του Alejandro Landes

Σκη­νο­θέ­της: Alejandro Landes
Σενά­ριο: Alejandro Landes
Φωτο­γρα­φία: Jorge Manrique Behrens
Μοντάζ: Lorenzo Bombicci, Jorge Manrique Behrens, Kate Taverna
Μου­σι­κή: Leo Heiblum, Jacobo Lieberman
Έτος: 2006
Είδος: Ντο­κι­μα­ντέρ
Χώρα: Αργε­ντι­νή, Βολιβία
Διάρ­κεια: 94’

Το Cocalero είναι μια εντυ­πω­σια­κή ιστο­ρία για τη γεω­πο­λι­τι­κή, τις κινη­το­ποι­ή­σεις του λαού, τον πολι­τι­σμό των ιθα­γε­νών και την απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα ενός ανθρώ­που. Ο σκη­νο­θέ­της ακο­λου­θεί από κοντά την προ­ε­κλο­γι­κή εκστρα­τεία του Μορά­λες προ­σεγ­γί­ζο­ντας σε προ­σω­πι­κό επί­πε­δο τον υπο­ψή­φιο και την Ενω­τι­κή Οργά­νω­ση που τον στη­ρί­ζει, ενώ παρου­σιά­ζει καί­ριες από­ψεις και των δύο.

Αυτό που κάνει τον Μορά­λες τόσο συναρ­πα­στι­κό είναι το πόσο ασυ­νή­θι­στος υπο­ψή­φιος είναι. Ένας χαλα­ρός 40άρης εργέ­νης, που φορά τζιν και αθλη­τι­κά παπού­τσια, μένει σε σπί­τι με ένα μόνο δωμά­τιο, πίνει μπί­ρα με τους κολ­λη­τούς του και κολυ­μπά με το εσώ­ρου­χό του. Κινεί­ται χωρίς να κατα­βάλ­λει ιδιαί­τε­ρη προ­σπά­θεια ανά­με­σα σε επί­ση­μες εκδη­λώ­σεις για τη χρη­μα­το­δό­τη­ση της εκστρα­τεί­ας του και σε μαζι­κές συγκε­ντρώ­σεις, όπου προ­τεί­νει με χαρι­σμα­τι­κό τρό­πο την ανα­κα­τα­νο­μή του πλού­του, την επα­νε­θνι­κο­ποί­η­ση των βιο­μη­χα­νιών και τη νομι­μο­ποί­η­ση των προ­ϊ­ό­ντων της κόκας.

Οι δημιουρ­γοί της ται­νί­ας, με ιδιαί­τε­ρα κοντι­νή πρό­σβα­ση στον Έβο, συλ­λαμ­βά­νουν τις προ­σω­πι­κές στιγ­μές αυτής της αμφι­λε­γό­με­νης προ­σω­πι­κό­τη­τας και της θριαμ­βευ­τι­κής ανό­δου της στην εξου­σία. Μια ιστο­ρία για την γεω­πο­λι­τι­κή, τα κινή­μα­τα, την κουλ­τού­ρα των ιθα­γε­νών, και την εντυ­πω­σια­κή απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα ενός ανθρώ­που, το Cocalero είναι ένα διαυ­γές πορ­τραί­το της εργα­τι­κής τάξης σε ένα σπά­νιο θρί­αμ­βο ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­σμό των Η.Π.Α.

|> Trailer -|> Φωτο­γρα­φί­ες  -|> IMDB


ΒΡΑΖΙΛΙΑ | «Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΔΙΗΡΚΕΣΕ 21 ΧΡΟΝΙΑ» O Dia que Durou 21 Anos του Camilo Tavarés

Σκη­νο­θε­σία: Camilo Tavarés
Φωτο­γρα­φία: Andre Macedo
Μου­σι­κή: Ντί­νο Βισέντε
Χώρα: Βρα­ζι­λία
Έτος: 2012
Διάρ­κεια: 77′

Ένα ιστο­ρι­κό θρί­λερ που παρέ­χει απο­δεί­ξεις για τη χει­ρα­γώ­γη­ση και τη χρη­μα­το­δό­τη­ση των επεν­δύ­σε­ων από την πλευ­ρά της αμε­ρι­κα­νι­κής κυβέρ­νη­σης για τη διε­ξα­γω­γή του στρα­τιω­τι­κού πρα­ξι­κο­πή­μα­τος στη Βρα­ζι­λία το 1964.

Κρι­τι­κές
Εξαι­ρε­τι­κό αρχεια­κό ντο­κι­μα­ντέρ που εξε­τά­ζει τους τοπι­κούς παρά­γο­ντες και την εμπλο­κή των ΗΠΑ, που κατέ­στη­σαν τη Βρα­ζι­λία στρα­τιω­τι­κή δικτα­το­ρία… Καθη­λω­τι­κό Ντο­κυ­μα­ντέρ - The Hollywood Reporter
Η ανά­μει­ξή των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών στη Νοτιο­α­με­ρι­κα­νι­κή πολι­τι­κή ξεσκε­πά­ζε­ται εντε­λώς στο «Η μέρα που διήρ­κε­σε 21 χρό­νια». Ένα ντο­κυ­μα­ντέρ που ανοί­γει τα μάτια και χαί­ρει επι­δο­κι­μα­σί­ας.- Variety
«Η μέρα που διήρ­κε­σε 21 χρό­νια» προ­σφέ­ρει μια ενδε­λε­χή εικό­να των πολι­τι­κών μηχα­νι­σμών. Μια συναρ­πα­στι­κή εμβά­θυν­ση στα αμε­ρι­κα­νι­κά κυβερ­νη­τι­κά σχέ­δια και τα σχέ­δια της CIA.- ScreenDaily
Ένας θησαυ­ρός! –Estado
Μία αλη­θι­νή ται­νία. –Filmmaker
Excellent, gripping story -The Hollywood Reporter USA
Revelator deserves fest -Variety- USA
Fascinating” –ScreenDaily- USA
A gem - Luiz Carlos Merten ‑Estado
A real movie — Nelson Pereira dos Santos – Filmmaker
Hard-hitting, helps to build the country’s history – Luis Nassif ‑Carta Maior

|> Trailer -|> Φωτο­γρα­φί­ες -|> IMDB

New Star 4 doc

facebook logo

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο