Σε νέες φουρ­τού­νες οδη­γούν τους λαούς οι επι­κίν­δυ­νοι αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κοί σχε­δια­σμοί της ατζέ­ντας «ΝΑΤΟ 2030», που παρου­σιά­στη­κε χτες και προ­χτές στη Σύνο­δο των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ.
Στο έδα­φος των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών που οξύ­νο­νται, η έκθε­ση της «επι­τρο­πής σοφών για το μέλ­λον του ΝΑΤΟ» προ­τεί­νει “επεί­γου­σες προ­σαρ­μο­γές στη στρα­τη­γι­κή της ευρω­α­τλα­ντι­κής συμ­μα­χί­ας, για να αντι­με­τω­πί­σει την αυξα­νό­με­νη επιρ­ροή της Κίνας και της Ρωσί­ας”.

Μάλι­στα, «η αλλα­γή στην παγκό­σμια ισορ­ρο­πία δυνά­με­ων και η άνο­δος της Κίνας» απο­τέ­λε­σε και το θέμα ειδι­κής συνε­δρί­ας με τη συμ­με­το­χή του ύπα­του εκπρο­σώ­που της ΕΕ, Ζ. Μπο­ρέλ, των υπουρ­γών Εξω­τε­ρι­κών Φιν­λαν­δί­ας, Σου­η­δί­ας και των «εταί­ρων» του ΝΑΤΟ σε Ασία και Ειρη­νι­κό, Αυστρα­λί­ας, Νέας Ζηλαν­δί­ας, Ιαπω­νί­ας και Νότιας Κορέ­ας.

Η ατζέ­ντα, που θα κατα­λη­χθεί στη Σύνο­δο Κορυ­φής το 2021, επι­και­ρο­ποιεί το προη­γού­με­νο «Στρα­τη­γι­κό Πλαί­σιο» του ΝΑΤΟ, με βασι­κό στό­χο «να δια­μορ­φώ­σει μια πολι­τι­κή στρα­τη­γι­κή για την προ­σέγ­γι­ση ενός κόσμου στον οποίο η Κίνα θα δια­δρα­μα­τί­ζει όλο και σημα­ντι­κό­τε­ρο ρόλο».

Μετα­ξύ άλλων, προ­τεί­νει την επι­θε­τι­κό­τε­ρη αντι­με­τώ­πι­ση της Κίνας σε οικο­νο­μι­κό, πολι­τι­κό και στρα­τιω­τι­κό επί­πε­δο, αλλά και στη συνέ­χι­ση της «“διπλής προ­σέγ­γι­σης” περιο­ρι­σμού και δια­λό­γου με τη Ρωσία».

Σ’ αυτήν την κατεύ­θυν­ση, προ­βλέ­πε­ται η ενί­σχυ­ση των συμ­μα­χιών του ΝΑΤΟ με «φίλες χώρες» στον Ειρη­νι­κό και τον Ινδι­κό Ωκε­α­νό, επε­κτεί­νο­ντας «προς Ανα­το­λάς» το πεδίο δρά­σης της ιμπε­ρια­λι­στι­κής συμμαχίας.

Σημα­ντι­κό κεφά­λαιο απο­τε­λεί επί­σης η ενί­σχυ­ση των περι­φε­ρεια­κών συνερ­γα­σιών στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή μας, ως «ανά­χω­μα» στην «επί­δρα­ση της ρωσι­κής και κινέ­ζι­κης παρου­σί­ας, των συμ­φε­ρό­ντων και των δρα­στη­ριο­τή­των τους».

Ετσι, το ΝΑΤΟ σχε­διά­ζει «να εμπλα­κεί περισ­σό­τε­ρο με εταί­ρους στο Νότο, περι­φε­ρεια­κούς οργα­νι­σμούς, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της Αφρι­κα­νι­κής Ενω­σης, της Συνερ­γα­σί­ας των Αρα­βι­κών Κρα­τών, του Οργα­νι­σμού Ισλα­μι­κής Συνερ­γα­σί­ας, του Συμ­βου­λί­ου Συνερ­γα­σί­ας του Κόλ­που και μέσω της επέ­κτα­σης της δρα­στη­ριό­τη­τάς του σε διε­θνείς οργα­νι­σμούς (…) να εγκα­θι­δρύ­σει ένα συλ­λο­γι­κό δίκτυο ασφα­λεί­ας σε όλη την περιοχή (…)».

Προ­τεί­νε­ται επί­σης «η πολι­τι­κή του ΝΑΤΟ για τη Ρωσία να επι­και­ρο­ποι­η­θεί, για να συμπε­ρι­λά­βει και μια μεσο­γεια­κή συνι­στώ­σα».

Πάνω σ’ αυτό το έδα­φος βαθαί­νει η εμπλο­κή και της χώρας μας στον αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κό σχε­δια­σμό, με ευθύ­νη της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των άλλων κομ­μά­των του «ευρω­α­τλα­ντι­κού τόξου». Εμπλο­κή που υπη­ρε­τεί τις προσ­δο­κί­ες της αστι­κής τάξης από την ανα­βάθ­μι­ση του ρόλου της στα εγκλη­μα­τι­κά σχέ­δια στην περιοχή.

Γι’ αυτό δηλώ­νουν «παρών», μετα­τρέ­πο­ντας τη χώρα σε ένα απέ­ρα­ντο πολε­μι­κό ορμη­τή­ριο και ειδι­κά τη Β. Ελλά­δα σε ΝΑΤΟι­κό «προ­γε­φύ­ρω­μα» για την περι­κύ­κλω­ση της Ρωσί­ας και την ανά­σχε­ση της κινέ­ζι­κης επέ­κτα­σης στα Βαλ­κά­νια και την Ανατ. Ευρώπη.
Γι’ αυτό υπο­γρά­φουν στρα­τιω­τι­κές συμ­φω­νί­ες με χώρες του Κόλ­που, όπως τα ΗΑΕ και η Σαου­δι­κή Αρα­βία, και ετοι­μά­ζο­νται να στεί­λουν στρα­τιω­τι­κές δυνά­μεις στο Μάλι της Δυτι­κής Αφρικής.

Γι’ αυτό πρω­το­στα­τούν σε περι­φε­ρεια­κές συνερ­γα­σί­ες με το Ισρα­ήλ, την Κύπρο και άλλες μη ΝΑΤΟι­κές χώρες, με «μέτω­πο» στο Ιράν, που συνερ­γά­ζε­ται στε­νά με την Κίνα.

Στην ατζέ­ντα «ΝΑΤΟ 2030» επα­να­λαμ­βά­νε­ται επί­σης επι­τα­κτι­κά η ανά­γκη θωρά­κι­σης της «δια­τλα­ντι­κής συνο­χής», με την ανα­ζή­τη­ση νέων συμ­βι­βα­σμών και διευ­θε­τή­σε­ων. Το ζήτη­μα αυτό έρχε­ται και ξανάρ­χε­ται στο φόντο των αντα­γω­νι­σμών που οξύν­θη­καν τα προη­γού­με­να χρό­νια, τόσο ανά­με­σα σε ΗΠΑ και ΕΕ, όσο και μετα­ξύ επι­μέ­ρους «συμ­μά­χων», όπως η Ελλά­δα και η Τουρκία.

Το στό­χο της ΝΑΤΟι­κής συνο­χής υπε­ρα­σπί­ζο­νται δια­χρο­νι­κά οι ελλη­νι­κές κυβερ­νή­σεις και τα αστι­κά κόμ­μα­τα, κατα­λο­γί­ζο­ντας μάλι­στα στην Τουρ­κία ότι την υπο­νο­μεύ­ει, καλώ­ντας την σε διά­λο­γο. Ετσι, με τον περί­φη­μο «μηχα­νι­σμό απο­κλι­μά­κω­σης», που επι­βε­βαιώ­θη­κε στην τελευ­ταία Σύνο­δο των ΥΠΕΞ και εξε­λίσ­σε­ται σε πλατ­φόρ­μα δια­λό­γου εφ’ όλης της ύλης, ανα­βαθ­μί­ζε­ται ο ρόλος επι­διαι­τη­τή του ΝΑΤΟ στις ελλη­νο­τουρ­κι­κές σχέ­σεις και προ­ω­θού­νται επώ­δυ­νοι και επι­κίν­δυ­νοι για τους λαούς συμβιβασμοί.

Απ’ όπου κι αν το πιά­σει κανείς, η ατζέ­ντα «ΝΑΤΟ 2030» είναι «φωτιά και λάβρα» για τους λαούς. Το επι­θε­τι­κό ξεδί­πλω­μα του αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κού σχε­δια­σμού τα επό­με­να χρό­νια θα «ρίξει λάδι» στη φωτιά των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών, προ­κα­λώ­ντας νέες εστί­ες έντα­σης και αντιπαράθεσης.

Οι εξελίξεις σημαίνουν συναγερμό και καλούν σε ένταση της πάλης του λαού ενάντια σ’ αυτά τα επικίνδυνα σχέδια και την ελληνική εμπλοκή.

Μια “ανε­ξάρ­τη­τη” ομά­δα, υπό την προ­ε­δρία των Thomas de Maizière και Wess Mitchell, ολο­κλή­ρω­σε στις 25 Νοεμ­βρί­ου 2020 έκθε­ση προς τον Γενι­κό Γραμ­μα­τέα του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg σχε­τι­κά με το πώς να κάνει το ΝΑΤΟ μια ακό­μη ισχυ­ρό­τε­ρη Συμ­μα­χία. Η έκθε­ση της ομά­δας εντάσ­σε­ται στις πρω­το­βου­λί­ες του ΝΑΤΟ 2030.

ο ΝΑΤΟ “θα συνε­χί­σει να δια­βου­λεύ­ε­ται με τους Συμ­μά­χους, τους βου­λευ­τές, την κοι­νω­νία των πολι­τών, τον ιδιω­τι­κό τομέα και τη νεο­λαία”.
Με βάση όλες αυτές τις πλη­ρο­φο­ρί­ες, ο ΓΓ θα υπο­βά­λει συστά­σεις στους ηγέ­τες του ΝΑΤΟ όταν συνα­ντη­θούν τον επό­με­νο χρό­νο.

ΝΑΤΟ Reflection-Group-Final-Report