Συλλογή υπογραφών από καλλιτέχνες για μποϊκοτάζ της Eurovision 2019

Η «πολυ­συ­ζη­τη­μέ­νη» φετι­νή διορ­γά­νω­ση του δια­γω­νι­σμού της Eurovision έφε­ρε πιο έντο­να στην επι­φά­νεια τον αντι­δρα­στι­κό χαρα­κτή­ρα και τον πραγ­μα­τι­κό ρόλο αυτού του παμπά­λαιου θεσμού, που καθιε­ρώ­θη­κε στα μέσα της δεκα­ε­τί­ας του 1950, σε μια περί­ο­δο που σοβού­σε ο «ψυχρός πόλε­μος» με έξαρ­ση της αντι­σο­βιε­τι­κής — αντι­κομ­μου­νι­στι­κής προ­πα­γάν­δας και ανοι­χτές προ­σπά­θειες υπο­νό­μευ­σης και απο­στα­θε­ρο­ποί­η­σης των νεα­ρών Λαϊ­κών Δημο­κρα­τιών. Την ίδια περί­ο­δο, η ένω­ση των ευρω­παϊ­κών μονο­πω­λί­ων, η τότε ΕΟΚ, έκα­νε τα πρώ­τα της βήμα­τα, αξιο­ποιώ­ντας φυσι­κά και κάθε μέσο στην προ­σπά­θεια «νομι­μο­ποί­η­σής» της στα μάτια των λαών στους οποί­ους έως και σήμε­ρα αυτο­πα­ρου­σιά­ζε­ται ως τάχα «ένω­σή τους».

«Ο κόσμος καϊ­γε­τάϊ κάϊ το μοϊ­νί χτε­νι­ζε­τάϊ» …

Όπως κάθε χρό­νο έτσι και φέτος, στη Eurovision 2019 έχου­με προς το παρόν, δηλώ­σεις της Τάμ­τα λίγο πριν ανα­χω­ρή­σει για το Τελ Αβίβ —  στη βαλί­τσα της έχει ένα ένδυ­μα με sexy διά­θε­ση… Ανα­τρο­πή! Νικη­τή – «έκπλη­ξη» δίνουν τα στοι­χή­μα­τα … Οι λεπτο­μέ­ρειες του ρού­χου της Τάμ­τα και το χρώ­μα φορέ­μα­τος της Ντού­σκα (video)  …Katerine Duska — “Better Love” κλπ κλπ (ΣΣ |> ο τίτλος της συνο­πτι­κής αυτής παρα­γρά­φου (ειδή­σε­ων σε τίτλους)  ‑που θα μπο­ρού­σε να είναι σελί­δες πολ­λές, ακό­μη και τόμοι ολό­κλη­ροι, αφο­ρά ‑για όσους δεν το θυμού­νται (οι νεώ­τε­ροι προ­φα­νώς όχι) την “αθυ­ρό­στο­μη”, αλλά σε καθη­με­ρι­νή χρή­ση, λαϊ­κή ρήση που ‑πολύ εύστο­χα, απέ­δω­σε με ερα­σμια­κή προ­φο­ρά ο Χάρ­ρυ Κλυνν μιμού­με­νος τον Βαλε­ρί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν)

Το αληθινό πρόσωπο της Γιουροβίζιον

• Το αστι­κό κρά­τος δεν μπο­ρού­σε να αφή­σει ανεκ­με­τάλ­λευ­το ένα θεσμό, που, από την ίδρυ­σή του, στή­θη­κε σαν (καλ­λι­τε­χνι­κός υπο­τί­θε­ται) μηχα­νι­σμό ιδε­ο­λο­γι­κής χει­ρα­γώ­γη­σης και πολι­τι­κής παρέμ­βα­σης της άρχου­σας τάξης. Πολι­τι­κή, άλλω­στε, είναι και η απο­στο­λή του, όχι για να ανα­δεί­ξει και να επι­βρα­βεύ­σει τα καλύ­τε­ρα δείγ­μα­τα τρα­γου­διών από την πλού­σια καλ­λι­τε­χνι­κή παρα­γω­γή κάθε τόπου, αλλά για να δια­δώ­σει τον απο­κα­λού­με­νο «μαζι­κό πολι­τι­σμό». Έναν εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­μέ­νο «πολι­τι­σμό», που η αστι­κή τάξη προ­ο­ρί­ζει για τις πλα­τιές λαϊ­κές μάζες και ιδιαί­τε­ρα τα νεο­λαι­ί­στι­κα τμή­μα­τά τους, με βασι­κά συστα­τι­κά του τον απλοϊ­κό στί­χο, το στε­ρε­ό­τυ­πο ύφος, τα τυπο­ποι­η­μέ­να μου­σι­κά μοτί­βα και τελι­κά το ρηχό κι άνευ­ρο περιε­χό­με­νο, που ανα­κυ­κλώ­νει τις παρα­δε­δο­μέ­νες από την κυρί­αρ­χη ιδε­ο­λο­γία αντι­λή­ψεις και τις κάλ­πι­κες ή και παρακ­μια­κές αξί­ες της.
• Τίπο­τα, επο­μέ­νως, δε συν­δέ­ει τη Γιου­ρο­βί­ζιον με τον αλη­θι­νό Πολι­τι­σμό και τη γνή­σια καλ­λι­τε­χνι­κή δημιουρ­γία, τη δημιουρ­γία που εμπνέ­ει βαθιά συναι­σθή­μα­τα και ανοί­γει τους ορί­ζο­ντες της σκέ­ψης και της γνώ­σης για τη ζωή. Μια πασα­ρέ­λα απρό­σω­πων κι ανά­λα­των τρα­γου­διών είναι, παρα­σκευα­σμέ­νων με τις συντα­γές των μεγα­θη­ρί­ων της πολι­τι­στι­κής βιο­μη­χα­νί­ας, που μέσα στο φαντα­χτε­ρό περι­τύ­λιγ­μα και τα εντυ­πω­σια­κά εφέ προ­σπα­θούν να κρύ­ψουν τη γύμνια τους, την απου­σία κάθε δημιουρ­γι­κής πνο­ής και επα­φής με την πραγ­μα­τι­κή ζωή, τις αντι­θέ­σεις, τις συγκρού­σεις και τα αιτή­μα­τά της. Η φυγή, άλλω­στε, από την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα απο­τε­λεί βασι­κό στό­χο αυτών των υπο­προ­ϊ­ό­ντων της βιο­μη­χα­νί­ας του θεά­μα­τος, που συνα­γω­νί­ζο­νται, για να εμφυ­σή­σουν τον εφη­συ­χα­σμό, να εκτο­νώ­σουν την αγα­νά­κτη­ση και να παρα­λύ­σουν τη σκέ­ψη, δια­σφα­λί­ζο­ντας τον εγκλω­βι­σμό στο κυρί­αρ­χο σύστη­μα αντι­λή­ψε­ων και τη στε­ρέ­ω­ση της εξου­σί­ας του κεφαλαίου.
• Τα μονο­πώ­λια του οπτι­κο­α­κου­στι­κού θεά­μα­τος, οι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι, που προ­βάλ­λο­νται ως «χορη­γοί», οι εται­ρεί­ες κινη­τής τηλε­φω­νί­ας που εισπράτ­τουν από τα μηνύ­μα­τα και τα ringtones, τα συγκρο­τή­μα­τα μαζι­κής ενη­μέ­ρω­σης, οι βιο­μη­χα­νί­ες ρού­χων life style δεν είναι βέβαια οι μόνοι που υπα­γο­ρεύ­ουν το στίγ­μα και το περιε­χό­με­νο του δια­γω­νι­σμού. Πίσω από τη βιτρί­να αυτής της δήθεν ενο­ποι­η­τι­κής πανευ­ρω­παϊ­κής πολι­τι­στι­κής συνεύ­ρε­σης και συσπεί­ρω­σης δια­γκω­νί­ζο­νται όχι μόνο ειδι­κά οικο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, αλλά και οι γενι­κό­τε­ρες οικο­νο­μι­κές, πολι­τι­κές, γεω­πο­λι­τι­κές επι­διώ­ξεις των ιδιο­κτη­τών του πλού­του και μαί­νε­ται ο πόλε­μος των αντα­γω­νι­σμών ανά­με­σα στις κυβερ­νή­σεις που τις εκπροσωπούν.
• Στο γενι­κό συμ­φέ­ρον της τάξης τους, όμως, όλοι ομο­νο­ούν: Τα εκα­τομ­μύ­ρια των κατα­πιε­σμέ­νων Ευρω­παί­ων, θεα­τών της Γιου­ρο­βί­ζιον, πρέ­πει να πεί­θο­νται και να υιο­θε­τούν ως σοφό­τε­ρη και βολι­κό­τε­ρη στά­ση απέ­να­ντι στη ζωή την κοι­νω­νι­κή, πολι­τι­κή αδρα­νο­ποί­η­ση. Αλί­μο­νο αν αυτό το πλή­θος αρχί­σει να συνει­δη­το­ποιεί την κατά­στα­σή του ως αντι­κεί­με­νο και θύμα της πολι­τι­κής του κεφα­λαί­ου! Γι’ αυτό, άλλω­στε, ο κανο­νι­σμός της Γιου­ρο­βί­ζιον, τυπι­κά, απα­γο­ρεύ­ει κάθε ανά­μει­ξη των στί­χων, της μου­σι­κής και του τρό­που παρου­σί­α­σης των τρα­γου­διών στην πολι­τι­κή. Φυσι­κά, πρό­κει­ται για απύθ­με­νη υπο­κρι­σία, αφού όλη αυτή η κοι­νω­νι­κή απο­χαύ­νω­ση και πολι­τι­στι­κή ισο­πέ­δω­ση που δια­χέ­ε­ται από το βλα­κώ­δες, αλλά καθό­λου ακίν­δυ­νο περιε­χό­με­νό της, είναι πρά­ξη βαθύ­τα­τα πολι­τι­κή. Μια πρά­ξη που αφο­ρά την πεμ­πτου­σία της πολι­τι­κής, την ταξι­κή πάλη γύρω από το θέμα της εξουσίας.
• Από τα παρα­πά­νω, εύκο­λα κατα­λα­βαί­νει κανείς ότι η πολι­τι­κή δεν ήταν ποτέ εκτός Γιου­ρο­βί­ζιον, όπως θέλουν να παρου­σιά­σουν οι συντε­λε­στές της. Ετσι κι αλλιώς, ακό­μα και στο πιο άπει­ρο μάτι είναι φανε­ρό ότι η θεμα­το­λο­γία, οι νικη­τές ή οι συμ­με­το­χές, ακό­μα και οι βαθ­μο­λο­γί­ες των κρι­τών και των επι­τρο­πών, εξυ­πη­ρε­τούν κάθε χρό­νο συγκε­κρι­μέ­νες σκο­πι­μό­τη­τες, συμ­μα­χί­ες κ.ά., ενώ ανοί­γουν θέμα­τα και προ­ω­θούν αξί­ες που καμία σχέ­ση δεν έχουν με τα λαϊ­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Η δια­φο­ρά είναι ότι, για μια σει­ρά λόγους, τα τελευ­ταία χρό­νια που η βαρ­βα­ρό­τη­τα του καπι­τα­λι­σμού και των ιμπε­ρια­λι­στι­κών ενώ­σε­ων, όπως η ΕΕ, απο­κα­λύ­πτε­ται σε όλο της το μεγα­λείο, δημιουρ­γώ­ντας και δυνα­τό­τη­τες στους λαούς να βγά­λουν συμπε­ρά­σμα­τα, η Γιου­ρο­βί­ζιον υπο­χρε­ώ­νε­ται να εκθέ­σει ανοι­χτά, χωρίς προ­σποι­ή­σεις, προ­σχή­μα­τα και κωλύ­μα­τα κανο­νι­σμών, την πολι­τι­κή στρά­τευ­σή της στο πλευ­ρό του κεφα­λαί­ου, προ­σθέ­το­ντας με τη σει­ρά της μια «καλ­λι­τε­χνι­κή» πινε­λιά στα γενι­κό­τε­ρα μέτρα πρό­λη­ψης κάθε απει­λη­τι­κού για την αστι­κή εξου­σία ενδεχόμενου.
• Η ανθρω­πό­τη­τα, και πάνω απ’ όλους η εργα­τι­κή τάξη και η νέα γενιά της, πρέ­πει να κλεί­σει τ’ αυτιά της στα κακό­η­χα μοι­ρο­λα­τρι­κά τρα­γού­δια των εκμε­ταλ­λευ­τών της πως τίπο­τα πια δε γίνε­ται. Οι νόμοι της δια­λε­κτι­κής είναι αμείλικτοι:

Όποιος την κατά­στα­σή του έχει ανα­γνω­ρί­σει, πώς να εμπο­δι­στεί; |> Οταν πουν ό,τι είχα­νε οι κυρί­αρ­χοι να πού­νε, θα μιλή­σουν οι κυριαρ­χού­με­νοι |>  Οι νικη­μέ­νοι του σήμε­ρα είναι οι νικη­τές του αύριο   (Μπ. Μπρεχτ)

Όλα τα προη­γού­με­να χρό­νια, έχουν υπάρ­ξει δια­μαρ­τυ­ρί­ες & «δια­μαρ­τυ­ρί­ες»…

Φέτος όπως είναι γνω­στό η διορ­γά­νω­ση θα γίνει τις επό­με­νες μέρες στο Ισρα­ήλ και αυτό, άνα­ψε λίγο παρα­πά­νω τα αίμα­τα, ευαι­σθη­το­ποί­η­σε περισ­σό­τε­ρο κάποιους, μετα­ξύ αυτών μερί­δα του καλ­λι­τε­χνι­κού κόσμου και στη χώρα μας, που ξεκί­νη­σε ‑αρκε­τά νωρί­τε­ρα στο εξω­τε­ρι­κό  (μετα­ξύ αυτών μεγά­λα ονό­μα­τα, όπως Brian Eno, Roger Waters, Peter Gabriel, Ken Loach κά. επί­σης 100 από την Παλαι­στί­νη |> «Εμείς, Παλαι­στί­νιοι τρα­γου­δι­στές, τρα­γου­δο­ποιοί, χορευ­τές, μου­σι­κοί και άλλοι καλ­λι­τέ­χνες παρο­τρύ­νου­με όλους του συμ­με­τέ­χο­ντες στη Eurovision 2019 να μην συμ­με­τά­σχουν στον φετι­νό δια­γω­νι­σμό. Να απο­φύ­γουν να είναι συμ­μέ­το­χοι στην τακτι­κή του Ισρα­ήλ που χρη­σι­μο­ποιεί καλ­λι­τέ­χνες από όλον το κόσμο με σκο­πό να ξεπλύ­νει τα εγκλή­μα­τα κατά της ανθρω­πό­τη­τας που δια­πράτ­τει»).

Σε ότι αφο­ρά τη χώρα μας η σχε­τι­κή κίνη­ση [πηγή]  — βλ & [https://bdsgreece.net/] αναφέρει:

• Οι µεγά­λες ψυχα­γω­γι­κές και καλ­λι­τε­χνι­κές διορ­γα­νώ­σεις δεν είναι δυνα­τόν να απο­στρέ­φουν την προ­σο­χή µας από τις συνε­χείς, συστη­μα­τι­κές και ατι­μώ­ρη­τες παρα­βιά­σεις της διε­θνούς νοµι­µό­τη­τας και των ανθρώ­πι­νων δικαιω­µά­των που συντε­λού­νται στη σκιά τους. Πολύ περισ­σό­τε­ρο, είναι ανε­πί­τρε­πτο να αξιο­ποιού­νται επι­κοι­νω­νια­κά για τον εξω­ραϊ­σµό τους.
• Ο Δια­γω­νι­σµός Τρα­γου­διού Eurovision 2019 έχει προ­γρα­µµα­τι­σθεί να πρα­γµα­το­ποι­η­θεί τον ερχό­µε­νο Μάιο στο Ισρα­ήλ, µε οικο­δε­σπό­τη τον εθνι­κό ραδιο­τη­λε­ο­πτι­κό φορέα της χώρας. Ανα­µφί­βο­λα, η περί­στα­ση πρό­κει­ται να χρη­σι­µο­ποι­η­θεί για να προ­βλη­θεί ενώ­πιον εκα­το­µµυ­ρί­ων τηλε­θε­α­τών η πλα­στή εικό­να ενός Ισρα­ήλ «ανε­κτι­κού», «πολύ­χρω­µου», «φιλό­τε­χνου», «LGBTfriendly» και ανε­πι­φύ­λα­κτα απο­δε­κτού από τη διε­θνή κοι­νω­νία των πολιτών.
• Όλα αυτά, όταν σε από­στα­ση µερι­κών χιλιο­µέ­τρων από τον χώρο του Δια­γω­νι­σµού Τρα­γου­διού θα βρί­σκο­νται τα στρα­τεύ­µα­τα κατο­χής των παλαι­στι­νια­κών εδα­φών, οι διαρ­κώς επε­κτει­νό­µε­νοι παρά­νο­µοι οικι­σµοί εποί­κων, οι φυλα­κές των κρα­τού­µε­νων χωρίς δίκη, το Τεί­χος του αίσχους, τα checkpoints της καθη­µε­ρι­νής ταπεί­νω­σης ενός ολό­κλη­ρου λαού. Όταν η Λωρί­δα της Γάζας ασφυ­κτιά υπό απο­κλει­σµό και υφί­στα­ται αλλε­πάλ­λη­λες αερο­πο­ρι­κές επι­δρο­µές (όπως άλλω­στε και η Συρία και ο Λίβα­νος),  οι Παλαι­στί­νιοι δια­δη­λω­τές πυρο­βο­λού­νται στο ψαχνό (µετρώ­ντας του­λά­χι­στον 190 νεκρούς και 25.000 τραυ­µα­τί­ες µόνο από πέρ­σι τον Μάρ­τιο µέχρι τον Δεκέ­µβριο), ενώ δεκά­δες ψηφί­σµα­τα των Ηνω­µέ­νων Εθνών για το ζήτη­µα παρα­µέ­νουν ανεκτέλεστα.
• Πιστεύ­ου­µε ότι για αυτούς τους λόγους η Eurovision 2019 πρέ­πει να απο­τε­λέ­σει αντι­κεί­µε­νο καταγ­γε­λί­ας και µποϊκοτάζ.
• Καλού­µε όλους τους συντε­λε­στές της ελλη­νι­κής συµµε­το­χής να ταχθούν µε την πλευ­ρά της δικαιο­σύ­νης, να επα­νε­ξε­τά­σουν τη στά­ση τους και να απο­συρ­θούν, η δε ΕΡΤ να ακυ­ρώ­σει τη µετά­δο­ση του διαγωνισµού.
• Καλού­µε τον καλ­λι­τε­χνι­κό κόσµο της Ελλά­δας, ανε­ξαρ­τή­τως των από­ψε­ών του για τη συγκε­κρι­µέ­νη διορ­γά­νω­ση, να τοπο­θε­τη­θεί – οµοί­ως και κάθε δηµο­κρα­τι­κό συλ­λο­γι­κό φορέα ή πολίτη.
• Η θέση µας τις µέρες του δια­γω­νι­σµού δεν είναι µπρο­στά στις τηλε­ο­πτι­κές οθό­νες, αλλά σε εκδη­λώ­σεις αλλη­λεγ­γύ­ης προς τους Παλαι­στι­νί­ους και καταγ­γε­λί­ας του «ξεπλύ­µα­τος» του κρά­τους-απαρτ­χάιντ. Ας δώσου­µε την δική µας µου­σι­κή απά­ντη­ση µε συναυ­λί­ες και πάρ­τυ σε όλη τη χώρα.
• Ενώ­νου­µε τη φωνή µας µε το Παλαι­στι­νια­κό Δίκτυο Παρα­στα­τι­κών Τεχνών, το Σωµα­τείο Παλαι­στι­νί­ων Δηµο­σιο­γρά­φων και την Παλαι­στια­κή Καµπά­νια για το Ακα­δη­µαϊ­κό και Πολι­τι­στι­κό Μποϊ­κο­τάζ του Ισραήλ. 
  Ενώ­νου­µε τη φωνή µας µε τους καλ­λι­τέ­χνες από όλο τον κόσµο (λ.χ. Brian Eno, Roger Waters, Peter Gabriel, Ken Loach), που ανα­δει­κνύ­ουν την κατα­πί­ε­ση και τις δια­κρί­σεις εις βάρος των Παλαι­στι­νί­ων δηµιουρ­γών και καλούν σε µποϊ­κο­τάζ της Eurovision 2019.
• Ενώ­νου­µε τη φωνή µας µε τους χιλιά­δες ανθρώ­πους σε όλη την Ευρώ­πη που έχουν ζητή­σει οι χώρες τους να µην συµµε­τέ­χουν στον φετι­νό διαγωνισµό.
• Ενώ­νου­µε τη φωνή µας µε το διε­θνές κίνη­µα BDS, θεω­ρώ­ντας ότι το ζήτη­µα είναι εξαι­ρε­τι­κά κρί­σι­µο για την ίδια την Ελλά­δα, ως χώρα η οποία έχει βρε­θεί το τελευ­ταίο διά­στη­µα προσ­δε­δε­µέ­νη στο άρµα του Ισρα­ήλ, συνερ­γά­ζε­ται µαζί του πολι­τι­κά, οικο­νο­µι­κά και στρα­τιω­τι­κά στο όνο­µα µιας ψευ­δούς επί­κλη­σης του “εθνι­κού καλού” και υφί­στα­ται ποι­κι­λό­µορ­φη διείσ­δυ­ση ισραη­λι­νών συµφερόντων.
• Ήδη η αρχή έχει γίνει. Η πρω­το­βου­λία δεκά­δων Ελλή­νων πανε­πι­στη­µια­κών και ερευ­νη­τών που καλούν µε κοι­νό κεί­µε­νό τους, κατά το πνεύ­µα του BDS, σε ακα­δη­µαϊ­κό µποϊ­κο­τάζ του Ισρα­ήλ, οι κινη­το­ποι­ή­σεις ενά­ντια στην ανά­λη­ψη από τη ΣΤΑΣΥ έργων στην κατε­χό­µε­νη Ανα­το­λι­κή Ιερου­σα­λήµ, οι κινή­σεις αλλη­λεγ­γύ­ης στα δίκαια των Παλαι­στι­νί­ων, οι δια­δη­λώ­σεις και εκδη­λώ­σεις που διορ­γα­νώ­νο­νται δεί­χνουν τον δρόµο.
• Αυτόν τον δρό­µο δεν µπο­ρεί να τον κλεί­σει, ούτε στην Ελλά­δα ούτε διε­θνώς η κατα­στο­λή, η συκο­φα­ντία, η σύγ­χυ­ση εννοιών και κρι­τη­ρί­ων ή η κατα­χρη­στι­κή και προ­σχη­µα­τι­κή εργα­λειο­ποί­η­ση της (κατά τα άλλα ανα­γκαί­ας) καταγ­γε­λί­ας του αντισηµιτισµού.
• Για προ­σθή­κη υπο­γρα­φής παρα­κα­λού­µε στείλ­τε όνο­µα, επώ­νυ­µο, καλ­λι­τε­χνι­κή ιδιότητα/οργανισµό στο [email protected]
• ΟΧΙ ΣΤΗ EUROVISION-ΞΕΠΛΥΜΑ  ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ-ΑΠΑΡΤΧΑΙΝΤ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ
• Για υπο­γρα­φή μη καλ­λι­τε­χνών, πατή­στε πάνω στο λογό­τυ­πο «Eurovision – Artwashing Apartheid» που οδη­γεί στο διε­θνές κάλε­σμα συλ­λο­γής υπογραφών

…Ακο­λου­θούν υπογραφές

Επι­μέ­λεια  Ομά­δα ¡H.lV.S!

Επι­κοι­νω­νία — [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] — Blog

Ομάδα ¡H.lV.S!

• Σκο­πός μας είναι η προ­ώ­θη­ση της δια­λε­κτι­κής – υλι­στι­κής σκέ­ψης στη βάση του Μαρ­ξι­σμού – Λενι­νι­σμού του Επι­στη­μο­νι­κού Σοσια­λι­σμού και του Προ­λε­τα­ρια­κού Διε­θνι­σμού, ανταλ­λάσ­σο­ντας γνώ­σεις, υλι­κό, σκέ­ψεις κι από­ψεις πάνω στην κοσμο­θε­ω­ρία μας, τη στρα­τη­γι­κή και την ιστο­ρι­κή αλή­θεια, που όπως είπε ο Λένιν κι επα­νέ­λα­βε ο Γκράμ­σι, είναι επα­να­στα­τι­κή – αντικειμενική
• Θεω­ρού­με τον Σοσιαλισμό–Κομμουνισμό ανα­γκαίο και επί­και­ρο όσο ποτέ, βάζο­ντας στο μικρο­σκό­πιο και τη συσ­σω­ρευ­μέ­νη πεί­ρα στις χώρες που οικο­δο­μή­θη­κε ο Σοσια­λι­σμός, όπου έγι­νε και η πρώ­τη έφο­δος στον ουρανό
• |> Επι­κοι­νω­νία – [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] – Blog