Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Ένας μπαξές με όλα τ’ άνθια» Φάρμακα και φαρμάκια, μίζες και εξεταστικές

Γρά­φει ο Χρή­στος Α. Τού­μπου­ρος //

Αγρί­ε­ψαν τα πράγ­μα­τα. Μαχαί­ρια, κόκα­λα, δικαιο­σύ­νη, ανε­ξαρ­τη­σία, μίζες και κου­κού­λες, φάρ­μα­κα και φαρ­μα­κα­πο­θή­κες, εξε­τα­στι­κές και πορί­σμα­τα, είναι οι λέξεις που κυριαρ­χούν, χρό­νια τώρα, στο δημό­σιο λόγο. Ο δημό­σιος, λοι­πόν, λόγος εμπλου­τί­ζε­ται ενί­ο­τε και με όλα τα άνθη, με λεκτι­κές απει­λές, «θα απο­κα­λυ­φθούν» έως και υβρι­στι­κούς χαρα­κτη­ρι­σμούς. «που­λη­μέ­νοι», «συκο­φά­ντες και νοση­ρά μυα­λά μου έστη­σαν σκευω­ρία» κλπ.  «Το μεγα­λύ­τε­ρο σκάν­δα­λο από συστά­σε­ως του ελλη­νι­κού κρά­τους», «θα απο­δει­χτεί η πλε­κτά­νη». Όλα αυτά  συνι­στούν  τη λεκτι­κή αντί­δρα­ση  όλων όσοι… «εμπλέ­κο­νται» στα υπό διε­ρεύ­νη­ση σκάν­δα­λα  ‑ψάχνου­με κι όλο ψάχνου­με- που ανα­φέ­ρο­νται στο χώρο του φαρ­μά­κου. Μίζες, επί­ση­μα και ανε­πί­ση­μα «κυκλώ­μα­τα» που εξυ­πη­ρε­τού­νται, και πιθα­νή εμπλο­κή πολι­τι­κών προ­σώ­πων. «Τι είχες Γιάν­νη μου, τι είχα πάντα».

«Μάνα μου τα λου­λού­δια μου συχνά να τα ποτί­ζεις…» Λου­λού­δια, ολό­κλη­ρος  μπα­ξές, τρια­ντά­φυλ­λα και δυό­σμοι φύο­νται σε θερ­μο­κή­πια ή όχι δεν έχει σημα­σία, που, αντί να ευω­διά­ζουν, ζέχνουν σαπί­λα και παρακ­μή. Και το πότι­σμα μάλ­λον είναι επαρ­κέ­στα­το καθό­σον η ανθο­φο­ρία συνε­χί­ζε­ται. Φαρ­μά­κι μας έρι­ξε το φάρ­μα­κο. Και μάλι­στα χωρίς καμιά ανα­στο­λή. Επό­με­νο ήταν αφού στα πλαί­σια του παγκό­σμιου αντα­γω­νι­σμού των πολυ­ε­θνι­κών  των φαρ­μά­κων οποια­δή­πο­τε ανα­στο­λή δεν υφί­στα­ται και αν και όπου υφί­στα­ται  αντι­με­τω­πί­ζε­ται καταλ­λή­λως και το σπου­δαιό­τε­ρο˙ πάραυ­τα. Το φάρ­μα­κο εμπό­ρευ­μα!!! Επο­μέ­νως η όποια εται­ρεία παρά­γει και εμπο­ρεύ­ε­ται φαρ­μα­κευ­τι­κά προ­ϊ­ό­ντα για να κερ­δί­σει μεγα­λύ­τε­ρο μερί­διο αγο­ράς και να εκτο­πί­σει τους αντα­γω­νι­στές της, θα χρη­σι­μο­ποι­ή­σει και τι δεν θα χρη­σι­μο­ποι­ή­σει… Μας ενδια­φέ­ρει το κέρ­δος και όχι ο άνθρωπος!

«Όμορ­φος κόσμος, ηθι­κός, αγγε­λι­κά πλα­σμέ­νος». Η ομορ­φιά ανά­λο­γα με το κέρ­δος, η ηθι­κό­τη­τα ταυ­τό­ση­μη με την αθλιό­τη­τα, η αγγε­λι­κό­τη­τα ανά­λο­γη της ελα­στι­κής συνεί­δη­σης και η πλα­στουρ­γία πάντα σε σχέ­ση με το μερί­διο της αγο­ράς. Με μερι­κές αγα­θο­ερ­γί­ες που άμε­σα δια­φη­μι­ζό­με­νες μπο­ρού­με να απο­κα­τα­στή­σου­με τη φήμη μας και να συνε­χί­σου­με το «θεά­ρε­στο» έργο. «Στο ίδιο έργο θεα­τές».  Τα σκάν­δα­λα, η δια­φθο­ρά, η ρεμού­λα, η μίζα  και η σαπί­λα  θα ζουν και θα βασι­λεύ­ουν. Δεν είναι πρω­το­γε­νές φαι­νό­με­νο. Είναι παρά­γω­γο του συστή­μα­τος που έχει ανα­γά­γει το φάρ­μα­κο σε ακρι­βό εμπό­ρευ­μα «φαρ­μα­κώ­νο­ντας» το λαό και μπου­κώ­νο­ντας με υπερ­κέρ­δη τις πολυ­ε­θνι­κές, που προ­έρ­χο­νται από την αγω­νία και τον πόνο των ανθρώπων.

Γρί­πη, εμβό­λια, χορη­γί­ες, ονό­μα­τα που ακού­γο­νται και θα  ακού­γο­νται, τα οποία «πρέ­πει να διε­ρευ­νη­θούν ένα προς ένα και εξο­νυ­χι­στι­κά, ώστε να ξεκα­θα­ρι­στεί πού βρί­σκε­ται το ψέμα και η λάσπη και πού η αλή­θεια». «Άμεμ­πτο δημο­κρα­τι­κό ήθος», «κατα­σκευα­σμέ­να ψέμα­τα», κι ένα σωρό τέτοια που δεν είναι δυνα­τόν να τα ξεδια­λύ­νει ο λαός, για­τί φτω­χός ή φτω­χο­ποι­η­μέ­νος καθώς «κατά­ντη­σε» είναι πλεί­στοι εκεί­νοι που  αδυ­να­τούν να ικα­νο­ποι­ή­σουν τις στοι­χειώ­δεις ανά­γκες τους και αρκε­τοί που «ερευ­νούν», όχι σκάν­δα­λα και ρεμού­λες, αλλά τους κάδους απορ­ριμ­μά­των… Παλεύ­ει «ανά­με­σα απ’ το βούρ­κο πάλι και τ’ άγρια σκυ­λιά να φέρω φάρ­μα­κα και ρόδι­νες γάζες» (Μίλ­τος Σαχτούρης)

Ένας μπα­ξές με όλα τα άνθη του κακού, ένα δάσος που το βρή­κα­με, ένα δέντρο που το κόψα­με, ένας βούρ­κος όπου βυθι­στή­κα­με και ένα τέλ­μα όπου πνιγήκαμε.

Βαθύ­τε­ρα δεν πάει…

«Οι συκο­φά­ντες θα πλη­ρώ­σουν το τίμη­μα της λάσπης τους», «Το μαχαί­ρι θα μπει βαθιά στο κόκα­λο». Ο λαός ποιους όμως και για­τί τους πληρώνει;

Και κάτι από τις τελευ­ταί­ες ειδή­σεις: «Η επα­νε­ξέ­τα­ση του σκαν­δά­λου NOVARTIS μονό­δρο­μος για τη δικαιοσύνη».

Κι ακό­μη: « “Ελπί­δα” για βεν­ζί­νη κάτω από 2.20 ευρώ».

«Το πιτό­γυ­ρο τριά­μι­ση ευρώ», όπως είπε και ο Μήτσος στη Βου­λή, χωρίς να λάβει υπό­ψη του ότι εκεί μόνο αλή­θειες λέγονται…

«Άνε­μο­δέρ­νουν μέρα νύχτα ἀπάνου/σὲ στύ­λους σταυ­ρο­σή­μα­δα φτε­ρά σου,/ νὰ γελιέ­σαι πὼς εἶν᾿ Ἑλλά­δα ὁ τόπος».   Κώστας Βάρναλης 

Σκλη­ρός Απρί­λης του 2020μ.Χ.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο