Ένα αιώνια “παγωμένο” βουνό ακόμη και τον Αύγουστο: δεν είναι στις Άλπεις αλλά στην Ελλάδα

Για όσους δεν το γνω­ρί­ζουν παγε­τώ­νες ονο­μά­ζο­νται μεγά­λες μάζες που λόγω συμπί­ε­σης του υπε­ραιω­νό­βιου χιο­νιού έγι­ναν πάγος και είναι συχνά κινού­με­νες. Ηπει­ρω­τι­κοί χαρα­κτη­ρί­ζο­νται εκεί­νοι που απο­τε­λούν συνε­χή και εκτε­τα­μέ­να στρώ­μα­τα πάγου που καλύ­πτουν ολό­κλη­ρη σχε­δόν γη (τέτοιοι υφί­στα­νται σήμε­ρα μόνο δύο, της Γροι­λαν­δί­ας και του Νότιου Πόλου), ενώ δια­χω­ρί­ζο­νται σε  Α’ τάξης (παρου­σιά­ζουν μορ­φή ποτα­μού και κατα­λή­γουν στη θάλασ­σα), Β’ Τάξης (πλη­σιά­ζουν μεν προς τη θάλασ­σα αλλά δεν κατα­λή­γουν σ΄ αυτή, επο­μέ­νως δεν δημιουρ­γούν παγό­βου­να) Γ’ (πλευ­ρι­κοί βρα­χί­ο­νες Β΄ Τάξης που από τήξη έχουν απο­σπα­σθεί από τον κύριο κορ­μό τους και έχουν κατα­στεί ανε­ξάρ­τη­τοι _οι περισ­σό­τε­ροι σήμε­ρα στον κόσμο παγε­τώ­νες είναι αυτής της κατη­γο­ρί­ας). Οι τελευ­ταί­οι τρεις τύποι παγε­τώ­νων λέγο­νται επί­σης και αλπι­κοί παγε­τώ­νες ή παγε­τώ­νες των κοι­λά­δων. Αυτά εγκυκλοπαιδικά

(συνειρ­μι­κά)
Πάνε χρό­νια _10ετία του 50, πριν εμφα­νι­στούν τα ηλε­κτρι­κά ψυγεία –με ακό­μη ζωντα­νό το επάγ­γελ­μα του παγο­πώ­λη, που ακού­στη­καν στο ραδιό­φω­νο οι πρώ­τες σχε­τι­κές δια­φη­μί­σεις, όπως η περί­φη­μη “ψυγεία Άλπεις _αιώνια παγω­μέ­να βου­νά –τα καλύ­τε­ρα όλων” (με φόντο αέρα να σφυ­ρί­ζει), με παράλ­λη­λα δημο­σιεύ­μα­τα στις εφημερίδες.

Φέτος ο και­ρός τα ΄παι­ξε κάπως, έκα­νε πως γυρί­ζει επι­τέ­λους σε χει­μώ­να, με πολ­λές περιο­χές ειδι­κά στα βόρεια να βλέ­πουν το πολυ­πό­θη­το χιό­νι και μετά μας τα γύρι­σε πάλι

Ιανουά­ριος 2024, ο δεύ­τε­ρος πιο θερ­μός Ιανουά­ριος τα τελευ­ταία 15 χρό­νια σε βόρεια Ελλά­δα και Θεσσαλία

Όλα καλά _έπεται ο “Μάρ­της γδάρ­της” και μετά οδεύ­ου­με προς ζέστη με τους συνή­θεις καύ­σω­νες (mini και maxi), παρελ­κυ­στι­κούς “καύ­σω­νες” των media (για να ξεχνά­ει η λαϊ­κή οικο­γέ­νεια τη σκλη­ρή καθη­με­ρι­νό­τη­τα)  Αν δεν είστε της θάλασ­σας το meteo.gr, προ­τεί­νει την “παγω­μέ­νη” δολί­νη στην Κεχρω­τή Μαι­νά­λου όπου μπο­ρεί­τε να απο­λαύ­σε­τε κρύο, χιό­νι και πάγο όλη τη χρο­νιά, ακό­μα και μέσα στον Αύγουστο.

Ο όρος δεν είναι τοπω­νύ­μιο _“Δολίνες” ονο­μά­ζο­νται τα φυσι­κά σχη­μα­τι­σμέ­να κοι­λώ­μα­τα (που συνή­θως εντο­πί­ζο­νται σε ορο­πέ­δια), και έχουν την ιδιό­τη­τα να “παγι­δεύ­ουν” το κρύο, καθώς συσ­σω­ρεύ­ουν τον κρύο αέρα που είναι πιο βαρύς από τον θερ­μό και περι­κλεί­ο­νται από ψηλές ράχες, που τους απο­μο­νώ­νουν από την ευρύ­τε­ρη κυκλο­φο­ρία του αέρα και έτσι, χαρα­κτη­ρί­ζο­νται από ακραί­ες ελά­χι­στες θερμοκρασίες.

Μια τέτοια δολί­νη βρί­σκε­ται στην Κεχρω­τή Μαι­νά­λου του νομού Αρκα­δί­ας, νότια από τη Βυτί­να. Από το Νοέμ­βριο του 2010 λει­τουρ­γεί στη δολί­νη αυτό­μα­τος μετε­ω­ρο­λο­γι­κός σταθ­μός, ο οποί­ος έχει εντα­χθεί στο δίκτυο του Εθνι­κού Αστε­ρο­σκο­πεί­ου Αθηνών.

Η εν λόγω δολί­νη έχει υψό­με­τρο βάσης 1613 μέτρα και υψό­με­τρο χεί­λους 1646 μέτρα, ενώ περι­κλεί­ε­ται από ράχες με υψό­με­τρο 1700–1800 μέτρα. Η έκτα­σή της στο χαμη­λό­τε­ρο σημείο εισόδου/εξόδου είναι 280 στρέμ­μα­τα από τα οποία τα 90 είναι δασω­μέ­να. Στο μέσο υψό­με­τρο των 1628 μέτρων η έκτα­ση της δολί­νης είναι 112 στρέμματα.

Οι ελά­χι­στες θερ­μο­κρα­σί­ες στην Κεχρω­τή την περί­ο­δο 2011 — 2017
Εντυ­πω­σια­κές είναι κατα­γρα­φές των ελα­χί­στων θερ­μο­κρα­σιών του μετε­ω­ρο­λο­γι­κού σταθ­μού στην Κεχρω­τή από τον Ιανουά­ριο του 2011 μέχρι και τις αρχές Νοέμ­βρη του 2017. Όπως παρα­τη­ρού­με, σε όλους τους μήνες (ακό­μα και τους καλο­και­ρι­νούς) με εξαί­ρε­ση τον Αύγου­στο του 2012 και τον Ιού­λιο του 2017, σημειώ­θη­κε παγε­τός. Η πιο ακραία ελά­χι­στη σημειώ­θη­κε τον Ιανουά­ριο του 2012, με τιμή ‑35.3 βαθμούς.

💥 Η φωτο κεφα­λί­δας  _φυσικά, δεν έχει να κάνει με την Κεχρω­τή, ούτε με τη χώρα μας αλλά με μια παγω­μέ­νη λιμνο­θά­λασ­σα στην Ισλαν­δία το 2023 (κλικ Jokulsarlon Vatnajokull Glacier)