Είχε αποκτήσει πραγματική μανία με την ποίηση του Καβάφη από τότε που στην Α’ Λυκείου είχε γνωρίσει τον μεγάλο Αλεξανδρινό ποιητή μέσα από το ποίημά του Ιθάκη». Και από τότε τον είχε κάνει αχώριστο φίλο του στα εύκολα και τα δύσκολα της ζωής του, οδηγό του
«…Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις…» 1
Πέρασε εύκολα στη Σχολή της προτίμησης του «Ιστορικό Αρχαιολογικό» με στόχο να γίνει φιλόλογος. Η ενασχόληση με τον Καβάφη συνεχίστηκε, άρχισε μάλιστα να γράφει και κάποια κριτικά του σχόλια στο περιοδικό του φοιτητικού συλλόγου. Αν και η σχέση του με την πολιτική ήταν εξαιρετικά χαλαρή, χωρίς ιδιαίτερες κομματικές προτιμήσεις, και απ’ όσο θυμόταν είχε ψηφίσει (όσες φορές πήγε στις εκλογές) διαφορετικές κάθε φορά φοιτητικές παρατάξεις.
Τα δύσκολα άρχισαν μετά την αποφοίτηση και τη στρατιωτική θητεία. Οι προσπάθειες για δουλειά σε φροντιστήριο δεν του απέδωσαν τ’ αναμενόμενα. Δεν το έβαζε κάτω όμως:
«Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·» 2
Η εργοδοσία, αν και του παρουσιαζόταν με τη μορφή του «συναδέλφου» ήταν σκληρή. Εξευτελισμοί αλλά και εκμετάλλευση πήγαιναν αντάμα, προκαλώντας καθημερινές στεναχώριες. Και αυτός, εκεί να επιμένει να διαβάζει στα διαλείμματα σταθερά Καβάφη. Και να προμηθεύεται όποια νέα έκδοση έβγαινε γι’αυτόν. Τουλάχιστον αισθανόταν περήφανος γιατί κρατούσε ακόμη έστω και ψήγματα της αξιοπρέπειας του. Είχε γραφτεί και στον σύλλογο των εργαζομένων στα φροντιστήρια, που είχε δημιουργηθεί αν και αυτό δεν του γέμιζε τη ζωή, ούτε πίστευε ότι θα γινόταν και τίποτε.
«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις» 3
Η ερωτική του ζωή δεν ήταν πολυτάραχη. Σχέσεις ελάχιστες και λίγων μηνών που δεν κατέληγαν. Δεν του γέμιζαν τη ζωή του. Μπορεί να υπήρχε «ερωτική χημεία» όμως αυτός ζητούσε άλλα πράγματα.
«Χαρά και μύρο της ζωής μου εμένα, που αποστράφηκα
την κάθε απόλαυσιν ερώτων της ρουτίνας» 4
Ήταν νέα συναδέλφισα στο φροντιστήριο. Πλησίαζε τα 35, ενώ αυτός πια είχε πατήσει τα 40. «Έδεσαν» από την πρώτη στιγμή ως παρέα, χωρίς όμως να γίνουν ζευγάρι. Εξαιρετικά ανεξάρτητη ως χαρακτήρας, του έδινε στα νεύρα και δεν αποφάσιζε να κάνει το βήμα.
«Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει
νάσαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.» 5
Οι μήνες περνούσαν και η σχέση του παρέμεινε μετέωρη, Ώσπου έκανε αυτή το πρώτο βήμα, καλώντας τον στο σπίτι της. Το είχε πρόσφατα νοικιάσει, φεύγοντας επιτέλους (;) από το σπίτι που έμενε με τους γονείς της. Ένα σπίτι 45 τετραγωνικών, ζεστό ανθρώπινο και κυρίως γεμάτο βιβλία. Φιλόλογος γαρ, οπότε δεν μπορούσε να λείπουν απ’ αυτό η Λογοτεχνία ‚κυρίως όμως η Ποίηση. Συζήτησαν για πολλά, όσο και για τις εκλογές που θα γίνονταν σε ένα μήνα. Δεν τον ενδιέφεραν και πολύ. Άλλωστε σε παλιότερες εκλογές «τους είχε δοκιμάσει όλους ως κυβέρνηση» όπως τόνισε και απ’ αυτές «δεν περίμενε να προκύψει τίποτε διαφορετικό». Το κρασί τούς έλυσε τη γλώσσα, αλλά και τα σώματα…
Το πρωί ξύπνησε στο πλάι της, αισθανόμενος πραγματικά «γεμάτος». Του ετοίμασε το πρωινό, ενώ φρόντισε να του χαϊδέψει τα μαλλιά λέγοντας του, πόσο ευτυχισμένη ένιωσε. Το ένιωθε και ο ίδιος, αυτή η «συγκυβέρνηση» θα ήταν πια «μακράς πνοής» στη ζωή του.
Όσο για τις εκλογές, το συζήτησαν κι αυτό και από κοινού κατέληξαν, ότι «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό». Το είχε γράψει προφητικά ο μεγάλος Αλεξανδρινός
«Βλάπτουν κι οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.
Αλλά, κατεστραμμένος άνθρωπος, τί φταίω εγώ.
Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.
Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.
Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν.» 6
____________________________________________
Σημειώσεις (Τίτλοι ποιημάτων)
1. «Ιθάκη»
2. «Κεριά»
3. «Όσο μπορείς»
4. «Ηδονή»
5. «Το πρώτο σκαλί»
6. «Ας φρόντιζαν
