Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Για τη διάλυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Ένα ντοκουμέντο)

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Στις 22 του Μάη 1943 η Εκτε­λε­στι­κή Επι­τρο­πή της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς έκα­νε γνω­στή στον κόσμο μια από­φα­ση με την οποία προ­τει­νό­ταν: “Να δια­λυ­θεί η Κομ­μου­νι­στι­κή Διε­θνής σαν καθο­δη­γη­τι­κό κέντρο του διε­θνούς εργα­τι­κού κινή­μα­τος και τα τμή­μα­τά της ν’ απαλ­λα­γούν από τις υπο­χρε­ώ­σεις που απορ­ρέ­ουν από το κατα­στα­τι­κό της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς και τις απο­φά­σεις των Συνε­δρί­ων της”. Η από­φα­ση έλε­γε: “Το Προ­ε­δρείο της Εκτε­λε­στι­κής Επι­τρο­πής της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς, μη μπο­ρώ­ντας, λόγω των συν­θη­κών, που δημιούρ­γη­σε ο παγκό­σμιος πόλε­μος, να συγκα­λέ­σει συνέ­δριο της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς, υπο­βάλ­λει για έγκρι­ση στα τμή­μα­τα της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς την παρα­κά­τω πρό­τα­ση” (διά­λυ­σης). Την από­φα­ση την υπέ­γρα­φαν τα μέλη της Εκτε­λε­στι­κής Επι­τρο­πής της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς: Γκότ­βαλντ, Ντι­μι­τρόφ, Ζντά­νοφ, Κολά­ροφ, Κόπλε­νιγκ, Κουού­σι­νεν, Μανουίλ­σκι, Μαρ­τί, Πικ, Τορέζ, Φλο­ρίν και Ερκο­λι (Τολιά­τι), και την υπο­στή­ρι­ζαν με τις υπο­γρα­φές τους αντι­πρό­σω­ποι των Κομ­μου­νι­στι­κών Κομ­μά­των της Ιτα­λί­ας, της Ισπα­νί­ας, της Φιν­λαν­δί­ας, της Ρου­μα­νί­ας, της Ουγ­γα­ρί­ας. Η από­φα­ση πάρ­θη­κε ομό­φω­να στις 15 του Μάη 1943 στη Μόσχα

Η από­φα­ση του Προ­ε­δρεί­ου κοι­νο­ποι­ή­θη­κε στα κόμ­μα­τα — τμή­μα­τα της Γ΄ Διε­θνούς προ­κει­μέ­νου να απο­φα­σί­σουν αν θα την κάνουν απο­δε­κτή, αφού στις συγκε­κρι­μέ­νες συν­θή­κες του πολέ­μου κρί­θη­κε αδύ­να­τη η διε­ξα­γω­γή Συνε­δρί­ου της Διε­θνούς για να απο­φα­σι­στεί αυτό το θεμε­λια­κής σημα­σί­ας ζήτημα.

Η ΚΕ του ΚΚΕ (2.6.1943) ενέ­κρι­νε τη θέση αυτο­διά­λυ­σης της ΚΔ. Η σχε­τι­κή από­φα­ση ανέ­φε­ρε ανά­με­σα σε άλλα: «1. (…) Το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα της Ελλά­δας (…) χαι­ρε­τί­ζει την πρω­το­βου­λία του προ­ε­δρεί­ου της Εκτε­λε­στι­κής Επι­τρο­πής της. Σε στιγ­μές που ο αιμο­βό­ρος φασι­σμός (…) απει­λεί να δου­λώ­σει τα πάντα (…) δεν υπάρ­χει πιο μεγά­λη υπη­ρε­σία. (…) Η διά­λυ­ση της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς είναι σήμε­ρα η μόνη ενδε­δειγ­μέ­νη πρά­ξη σωστής μαρ­ξι­στι­κής πολι­τι­κής. (…) Γι’ αυτό ο άξο­νας μαί­νε­ται, γι’ αυτό οι λαοί το χαι­ρε­τούν μ’ ενθου­σια­σμό. (…) Είναι συνε­πώς μέτρο (…) που μας πλη­σιά­ζει απο­φα­σι­στι­κά στη νίκη» (Το ΚΚΕ. Επί­ση­μα Κεί­με­να, τόμ. 5, σελ. 147–148 και 147–153 ολό­κλη­ρο το κεί­με­νο, εκδ. Σύγ­χρο­νη Επο­χή, Αθή­να, 1981).

Η δια­δι­κα­σία ολο­κλη­ρώ­θη­κε με τη γνω­στο­ποί­η­ση των απο­φά­σε­ων των κομ­μά­των στο Προ­ε­δρείο της Εκτε­λε­στι­κής Επι­τρο­πής της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς, τις οποί­ες και συζή­τη­σε στην τελευ­ταία συνε­δρί­α­σή του στις 8 του Ιού­νη 1943.

Στην από­φα­ση ανα­φέ­ρε­ται: «Από τις 10 του Ιού­νη 1943 η Εκτε­λε­στι­κή Επι­τρο­πή της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς, το Προ­ε­δρείο και η Γραμ­μα­τεία της Εκτε­λε­στι­κής Επι­τρο­πής, καθώς και η Διε­θνής Επι­τρο­πή Ελέγ­χου θεω­ρού­νται διαλυμένες»

Το ΚΚΕ στην από­φα­ση του 18ου Συνε­δρί­ου στο δεύ­τε­ρο θέμα «Εκτι­μή­σεις και συμπε­ρά­σμα­τα από τη σοσια­λι­στι­κή οικο­δό­μη­ση στον 20ό αιώ­να με επί­κε­ντρο την ΕΣΣΔ. Η αντί­λη­ψη του ΚΚΕ για το σοσια­λι­σμό», σχε­τι­κά με το θέμα της διά­λυ­σης της Διε­θνούς και την επί­δρα­ση της από­φα­σης αυτής στο Διε­θνές Κομ­μου­νι­στι­κό Κίνη­μα εκτι­μά: «H διά­λυ­ση της KΔ (Mάης 1943), παρά τα προ­βλή­μα­τα ενό­τη­τας που αυτή είχε και ανε­ξάρ­τη­τα από το αν αυτή μπο­ρού­σε να δια­τη­ρη­θεί ή όχι, στέ­ρη­σε από το διε­θνές κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα το κέντρο και τη δυνα­τό­τη­τα συντο­νι­σμέ­να να επε­ξερ­γα­στεί την επα­να­στα­τι­κή στρα­τη­γι­κή για τη μετα­τρο­πή του αγώ­να ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο ή στην ξένη κατο­χή σε αγώ­να για την εξου­σία, ως ενιαίο καθή­κον που αφο­ρού­σε το κάθε KK στις συν­θή­κες της δικής του χώρας (…)

Το Ντο­κου­μέ­ντο

Το ντο­κου­μέ­ντο που παρου­σιά­ζου­με αφο­ρά πρω­το­σέ­λι­δο άρθρο της εφη­με­ρί­δας «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ» που ήταν όργα­νο της Κ.Ε του ΕΑΜ (Αθή­να 11 Ιου­νί­ου 1943- αριθ. Φύλ­λου 21-Ψηφια­κό αρχείο ΑΣΚΙ). Στο άρθρο αυτό- με τίτλο «Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ» — που είναι ανυ­πό­γρα­φο απο­τυ­πώ­νο­νται οι αντι­λή­ψεις που κυριάρ­χη­σαν τότε σχε­τι­κά την σημα­σία της διά­λυ­σης της Κ.Δ.

«Η διά­λυ­ση της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς απο­τε­λεί ένα γεγο­νός με τερά­στια σημασία.

Η ταρα­χή και σύγ­χυ­ση που προ­κά­λε­σε το μεγά­λο αυτό ιστο­ρι­κό γεγο­νός στην χιτλε­ρο­φα­σι­στι­κή παρά­τα­ξη ‚φαί­νε­ται καθα­ρά στις σπα­σμω­δι­κές προ­σπά­θειες της προ­πα­γάν­δας του Γκαί­μπελς που επι­χει­ρεί να εμφα­νί­σει βασι­κά σαν «μπλόφ­φα και μηχα­νορ­ρα­φία» της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς, ενώ δεν παρα­λεί­πει από το άλλο μέρος να τονί­ζει στους εργά­τες ότι τάχα προ­δό­θη­καν απ’ αυτήν. 

Οι λαοί όμως όλων των χωρών ανε­ξαι­ρέ­τως ‚αντι­λαμ­βά­νο­νται σαφέ­στα­τα την σημα­σί­αν της μεγά­λης αυτής πολι­τι­κής πρά­ξε­ως μέσα στην γενι­κό­τε­ρη πορεία του πολέ­μου. Η ιστο­ρι­κή ανα­γκαιό­τη­τα της διά­λυ­σης της Κ.Δ διευ­κο­λύ­νει την συνέ­νω­ση όλων των εθνι­κών δυνά­με­ων της κάθε χώρας ξεχω­ρι­στά και όλων των χωρών μαζύ, στον γενι­κό συνα­σπι­σμόν  των λαών ενα­ντί­ον των σκο­τει­νών δυνά­με­ων του φασι­σμού που απο­τε­λεί τον κύριο εχθρό της προ­ό­δου, της ευη­με­ρί­ας και της ελευ­θε­ρί­ας της ανθρωπότητας. 

Για  τη χώρα μας η διά­λυ­ση της Κ.Δ απο­τε­λεί το τελευ­ταίο χτύ­πη­μα για την πλή­ρη καταρ­ρά­κω­ση της συκο­φα­ντί­ας ενα­ντί­ον του Εθνι­κού Απε­λευ­θε­ρω­τι­κού Μετώ­που. Όσο για το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα της Ελλά­δος η Κεντρι­κή του Επι­τρο­πή απο­φά­σι­σε ομό­φω­να την από­φα­ση της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς και δια­δή­λω­σε την θέλη­σή του να συνε­χί­σει με τον ίδιο και με ανώ­τε­ρο ενθου­σια­σμό της πολι­τι­κή του εθνι­κού απε­λευ­θε­ρω­τι­κού αγώ­να μέσα από τις γραμ­μές του ΕΑΜ»

_________________________________________________________________________________________________

Αλέκος Α. Χατζηκώστας  Δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας «Η Άλλη Άποψη της Ημαθίας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, περιοδικά και site εδώ και δεκαετίες, ενώ έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις σε μια σειρά ιστορικά συνέδρια και ημερίδες. Έχει εκδώσει 7 βιβλία και συμμετέχει σε συλλογικούς τόμους.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο