Γιορτάστηκε με μεγαλοπρέπεια και συμμετοχή εκατομμυρίων λαού η πρωτομαγιά στο νησί της Επανάστασης

Γρά­φει ο  Αστέ­ρης Αλα­μπής _Μίδας

Ξαφ­νι­κά, πριν λίγες μέρες (στις 27 Απρί­λη) δια­βά­σα­με στην «Granma» (όργα­νο του ΚΚ Κού­βας) πως “το γεγο­νός ότι δεν θα υπάρ­ξει φέτος η μεγά­λη κεντρι­κή παρέ­λα­ση, σε μια λεω­φό­ρο, αλλά επί μέρους δρά­σεις, πιο κοντά στο σπί­τι του εργά­τη και της οικο­γέ­νειάς του, θα σημα­το­δο­τή­σει μόνο τις δια­φο­ρές με την παρά­δο­ση και όχι τη σημα­σία της μέρας που εκφρα­ζό­ταν πάντα μαζικά”.

Η εργα­τι­κή πρω­το­μα­γιά για το νησί της επα­νά­στα­σης φέρει 62+ χρό­νια το βαρύ φορ­τίο των μεγα­λύ­τε­ρων στον κόσμο εκδη­λώ­σε­ων, όπου εκα­τομ­μύ­ρια κου­βα­νών κάθε ηλι­κί­ας παίρ­νουν μέρος στην καθιε­ρω­μέ­νη γιορ­τή-φόρο τιμής της εξέ­γερ­σης των εργα­τών του Σικά­γου που απο­τέ­λε­σε μια από τις κορυ­φαί­ες στιγ­μές της ταξι­κής πάλης. Δεν είν΄αργία είναι ΑΠΕΡΓΙΑ! στον αντί­πο­δα της μέρας των λου­λου­διών των αστών.

Από το 1959 (ano primero dela revolucion), οι αρχές, με επι­κε­φα­λής το ΚΚ Κού­βας, διορ­γα­νώ­νουν τη μεγά­λη μαζι­κή εκδή­λω­ση στην Πλα­τεία της Επα­νά­στα­σης, δια­θέ­το­ντας χιλιά­δες λεω­φο­ρεία και κάθε είδους μέσο μαζι­κής μετα­φο­ράς, για να φτά­σουν εκεί οι δια­δη­λω­τές (το 2020 και το 2021 είχε ανα­στα­λεί λόγω της παν­δη­μί­ας του Covid-19).

Θυμί­ζου­με, όπως είναι γνω­στό ‑κυρί­ως στους άσπον­δους “φίλους” της Κού­βας, πως ο χρό­νος στα­μά­τη­σε και (ξανα)ξεκίνησε, την τελευ­ταία μέρα του 1958, όταν οι “barbudos”, με επι­κε­φα­λής τον Φιντέλ, μαζί με εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες λαού απε­λευ­θέ­ρω­ναν την Αβά­να και κέρ­δι­ζαν με τα όπλα την εξου­σία, ενώ ο δικτά­το­ρας, Φουλ­χέν­σιο Μπα­τί­στα, εγκα­τέ­λει­πε το νησί της επα­νά­στα­σης, μαζί με την κου­στω­δία του

Και από τότε ξεκί­νη­σε η δοξα­σμέ­νη και δύσκο­λη πορεία οικο­δό­μη­σης του σοσια­λι­σμού και κάπως έτσι μέσα από ατρα­πούς και πισω­γυ­ρί­σμα­τα και νίκες και ερω­τη­μα­τι­κά σε κρί­σι­μα σταυ­ρο­δρό­μια έφτα­σαν αισί­ως στο 63ο έτος της Επανάστασης.

Προ­σω­πι­κά είχα­με την τύχη και την τιμή να πάρου­με μέρος σε κάποιες από αυτές τις αξέ­χα­στε πρω­το­μα­γιά­τι­κες εκδη­λώ­σεις (1968, 1981, 1992, 2004 κά. τους παλιούς καλούς και­ρούς του un Fidel que vibra en la montaña…)

“…
Δεν είναι χαλα­ροί και­ροί, το ξέρου­με. Η καθη­με­ρι­νή ζωή μιλά­ει στο πετσί του καθε­νός για τις πιέ­σεις που μας επι­βάλ­λουν οι ελλεί­ψεις, το άμε­σο απο­τέ­λε­σμα που προ­κα­λεί ο τρο­με­ρός πόλε­μος που μας κάνουν, τα ισχυ­ρά χέρια μιας αυτο­κρα­το­ρί­ας στο λαι­μό της Κού­βας, ώστε να υπο­φέ­ρου­με, λέγο­ντας ότι είναι για να μας βοη­θή­σουν, να βοη­θή­σουν τον κόσμο, πνί­γο­ντάς τον.

Αυτή την Πρω­το­μα­γιά, για παρά­δειγ­μα, δεν θα γίνει παρέ­λα­ση για­τί δεν υπάρ­χουν αρκε­τά καύ­σι­μα για τη μετα­φο­ρά τόσου κόσμου στην Plaza de la Revolución. Αλλά θα υπάρ­χουν οι ίδιοι άνθρω­ποι, ακό­μα κι αν είναι σε άλλες πλα­τεί­ες, πιο κοντά στα σπί­τια τους, άνθρω­ποι που θα πάνε να στη­ρί­ξουν τη χώρα τους, την Επα­νά­στα­σή τους, για­τί οι Κου­βα­νοί δεν είναι αδαείς.

Έχουν αίμα στις φλέ­βες τους, βέβαια, και η ελλεί­ψεις τους στε­νο­χω­ρούν, αλλά τσα­τί­ζο­νται πολύ περισ­σό­τε­ρο ξέρο­ντας τις προ­θέ­σεις όσων δεν μας γου­στά­ρουν, όσων είναι αλλερ­γι­κοί σε αυτή την αντί­στα­σή μας.

Δεν κατα­λα­βαί­νουν ότι η Κού­βα δεν το βάζει κάτω, δεν παρα­δί­δε­ται, δεν που­λά­ει τον εαυ­τό της στην “αφθο­νία” που μας προ­σφέ­ρουν, αυτοί που “κάνουν τόσα πολ­λά για εμάς” …αυτή τη φορά κοντά στο σπί­τι μας, θα δια­τρα­νώ­σου­με ότι δεν θα τα παρα­τή­σου­με, ότι δεν θα ξεπουληθούμε.

Η έλλειψη καυσίμων ακυρώνει την παρέλαση της Πρωτομαγιάς για πρώτη φορά από το 1959

Θυμί­ζου­με πως τον περα­σμέ­νο Αύγου­στο ξέσπα­σε πυρ­κα­γιά στις πετρε­λαϊ­κές εγκα­τα­στά­σεις του Ματάν­σας (100 χλμ ανα­το­λι­κά της Αβά­νας), τις μεγα­λύ­τε­ρες στην Κού­βα, με αρκε­τούς νεκρούς \ αγνο­ού­με­νους και πάνω από 130 τραυ­μα­τί­ες, όπου κατα­στρά­φη­καν τέσ­σε­ρις (υπερ)δεξαμενές, πετρε­λαί­ου όγκου ~105 εκα­τομ­μυ­ρί­ων λίτρων. Η φωτιά έκαι­γε επί μέρες παρά τη βοή­θεια από το Μεξι­κό και τη Βενε­ζου­έ­λα, που έστει­λαν εξο­πλι­σμό και ειδικούς.

Η απώ­λεια καυ­σί­μων, στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας για την τρο­φο­δο­σία των θερ­μοη­λε­κτρι­κών σταθ­μών της Κού­βας, επι­δεί­νω­σε ήδη υπάρ­χο­ντα προ­βλή­μα­τα στην ηλε­κτρο­δό­τη­ση του νησιού που δεν φαί­νε­ται να έχει άμε­ση λύση. Έχει δοθεί προ­τε­ραιό­τη­τα στον ανε­φο­δια­σμό των οχη­μά­των που προ­ο­ρί­ζο­νται για δημό­σια χρή­ση (ασθε­νο­φό­ρα, λεω­φο­ρεία, ταξί κλπ), ουρές στα βεν­ζι­νά­δι­κα της Αβά­νας ταλαι­πω­ρούν τους οδη­γούς ΙΧ, ενώ σε ορι­σμέ­νες επαρ­χί­ες η πώλη­ση βεν­ζί­νης και ντί­ζελ γίνε­ται με δελτίο.

Μέχρι πριν από λίγες ημέ­ρες, η από­φα­ση της κυβέρ­νη­σης ήταν να πραγ­μα­το­ποι­ή­σει την παρέ­λα­ση παρά τα προ­βλή­μα­τα στην προ­μή­θεια καυ­σί­μων. Όμως, την τελευ­ταία στιγ­μή οι αρχές ανα­θε­ώ­ρη­σαν αυτή τη θέση και επέ­λε­ξαν τον “εξορ­θο­λο­γι­σμό των πόρων”.

Πρωτομαγιά:
ένα τραγούδι για τον ηρωισμό
του κουβανικού λαού

Ο ηγέ­της της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης Ραούλ Κάστρο και ο Ντί­αζ-Κανέλ ΓΓ της ΚΕ του Κόμ­μα­τος και Πρό­ε­δρος του νησιού της Επα­νά­στα­σης, ήταν επι­κε­φα­λής των δια­δη­λώ­σε­ων της Πρω­το­μα­γιάς  της Παγκό­σμιας Ημέ­ρας των Εργα­ζο­μέ­νων στην Αβάνα

Δια­φο­ρε­τι­κοί χώροι, ίδια συναι­σθή­μα­τα. Περισ­σό­τε­ροι από 100.000 εργα­ζο­μέ­νου λαού συνα­ντή­θη­κε στον πεζό­δρο­μο της Αβά­νας, στην περιο­χή γνω­στή ως La Piragua, για να γιορ­τά­σει την 1η Μάη, με αλλα­γές λόγω των δυσκο­λιών που αντι­με­τω­πί­ζει η χώρα στην προ­μή­θεια καυσίμων.

Επτά το πρωί, με την πρώ­τη αχτί­δα της αυγής, με χιλιά­δες εργά­τες και την παρου­σία του Διοι­κη­τή του Επα­να­στα­τι­κού Στρα­τού José Ramón Machado Ventura και μέλη του ΠΓ, του πρό­ε­δρου της Εθνο­συ­νέ­λευ­σης Λαϊ­κής Εξου­σί­ας (Asamblea Nacional del Poder Popular), του ΥΠΕΞ Bruno Rodríguez Parrilla και πολ­λά ακό­μη στε­λέ­χη τους Κόμ­μα­τος και της κυβέρνησης

Μπρο­στά στη θάλασ­σα αντη­χού­σε η φωνή της συνέ­χειας, αυτή που δεσμεύ­ε­ται να δώσει στην Κού­βα τον καλύ­τε­ρο εαυ­τό της, να αντα­πο­κρί­νε­ται σε μια δια­δι­κα­σία που –ακό­μα και κάτω από τις πιο αδια­νό­η­τες αντι­ξο­ό­τη­τες– έχει καθα­ρό στό­χο και επι­διώ­κει να τελειοποιηθεί.

Όπως σε κάθε γιορ­τή ο κόσμος χορεύ­ει _ήταν δύσκο­λο να ελέγ­ξου­με τα πόδια μας … από τις επτά το πρωί,

Συγ­χορ­δί­ες vanvaneros, congas που ελίσ­σο­νται στο μεγά­λο ανθρώ­πι­νο μπλοκ, τρα­γού­δια στα κέντρα δου­λειάς, ντραμς, φωνές, παντο­μί­μα, σημά­δια φτιαγ­μέ­να με τα χέρια που χτί­ζουν… όλον αυτόν τον ζωτι­κό ήχο, σε ένα μεγά­λο λαϊ­κό πανη­γύ­ρι: αυτός είναι πραγ­μα­τι­κά ο λαός της Κού­βας, όχι αυτός που οι εχθροί ζωγρα­φί­ζουν νικη­μέ­νο και σβη­σμέ­νο απ΄το χάρ­τη , αλλά εκεί­νος που συνω­στί­στη­κε κάτω από τον ουρα­νό του, αυτή την 5η Μαΐου.

Αυτή δεν ήταν μια συνη­θι­σμέ­νη μέρα. Κάθε 1η Μάη είναι συνή­θως η μέρα των παρε­λά­σε­ων, προς τις μεγά­λες πλα­τεί­ες της χώρας _στην Αβά­να, από όλους τους δήμους της, οι ανθρώ­πι­νες παλίρ­ροιες συγκλί­νουν στην ιστο­ρι­κή Plaza de la Revolución.

Φέτος άλλαξε λίγο αλλά όχι η καρδιά της

Μπρο­στά στο κύμα αντη­χού­σε η φωνή της συνέ­χειας, οι εγκάρ­διες αλή­θειες της μελω­δί­ας του εργά­τη γης

Οι βάρ­δοι τρα­γού­δη­σαν μπρο­στά “ένας λαός ανθε­κτι­κός, εργα­τι­κός και γεν­ναί­ος” που “δεν ξέρει να γυρί­σει πίσω», και για τους πλα­νε­μέ­νους η πρό­τα­ση ήταν ξεκά­θα­ρη: Η λέξη παρα­δί­νο­μαι / δεν υπάρ­χει στο λεξι­κό μας.

5 Μάη 2023: 
Δράσεις Πρωτομαγιάς, día del trabajador 
μέρας των εργατών (Granma)

Σήμε­ρα η Κού­βα ξύπνη­σε με τα γιορ­τι­νά της. Από τη μια άκρη της χώρας στην άλλη, μια μαζι­κή απά­ντη­ση από τον λαό που συνε­χί­ζει να αντι­στέ­κε­ται σε όλες τις επι­θέ­σεις, που προ­σπα­θεί να τις απο­φύ­γει, που φιλο­δο­ξεί να προ­χω­ρή­σει ανε­ξάρ­τη­τα από τη διε­στραμ­μέ­νη εχθρό­τη­τα με την οποία του επιτίθενται.

Ο ηγέ­της της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης, Στρα­τη­γός Raúl Castro Ruz _Ραούλ Κάστρο και ο Α’ Γραμ­μα­τέ­ας της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής του Κόμ­μα­τος και Πρό­ε­δρος της Δημο­κρα­τί­ας Miguel Díaz-Canel Bermúdez Ντί­αζ-Κανέλ μαζί με το λαό συμ­με­τέ­χουν στον εορ­τα­σμό για την Παγκό­σμια Ημέ­ρα των Εργα­ζο­μέ­νων, στην Αβάνα.

Αυτήν την 5^η Μάη, η Πατρί­δα θα ανα­λο­γι­στεί για άλλη μια φορά πώς τα παι­διά της υπε­ρα­σπί­ζο­νται «τη μεγά­λη ενό­τη­τα (…) που πρέ­πει πάντα να φρο­ντί­ζου­με σαν κόρη οφθαλ­μού» –όπως είπε ο Ραούλ Κάστρο –. Οι δρό­μοι και οι πλα­τεί­ες σε όλη τη χώρα θα πιστο­ποι­ή­σουν ότι οφεί­λου­με αυτό που είμα­στε ενω­μέ­νοι, για την σοσια­λι­στι­κή πατρίδα.

Οι εορ­τα­σμοί συμπί­πτουν με τα 205 χρό­νια του Καρλ Μαρξ και έχουν κίνη­τρα τόσο υψη­λά όσο ο Comandante en Jefe Fidel, μια πρω­το­μα­γιά πριν από 23 χρό­νια, καθό­ρι­σε _για πολ­λο­στή φορά τι είναι και τι σημαί­νει η Επανάσταση.

El Primer Secretario del CCPCC y Presidente de la República de #Cuba, @DiazCanelB encabeza, en cuadro apretado la marcha de los trabajadores del Palacio de la Revolución hasta el Malecón habanero para celebrar el Día Internacional de los trabajadores. #ALaPatriaManosYCorazón pic.twitter.com/yzkt6jxFqp

— Partido Comunista de Cuba (@PartidoPCC) May 5, 2023

¡Venceremos!, Θα νικήσουμε!
Το γεμά­το πεποί­θη­ση και απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα σύνθημα,
είναι και πάλι στις επάλξεις.

“[…] el primer deber de los trabajadores en la Revolución es construir el socialismo, ¡ese es su primer deber! […]”. #FidelPorSiempre#ALaPatriaManosYCorazón
Es el gran día vamos allá pic.twitter.com/Wkp8yECnB5

— Aleida (@AleidaDCuba) May 5, 2023

Στη La Piragua (σσ. επαρ­χία Cienfuegos) ο ανώ­τα­τος άρχο­ντας (ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Κού­βας και Πρό­ε­δρος της Δημο­κρα­τί­ας) Díaz-Canel, βαδί­ζει από το κτή­ριο της Επα­νά­στα­σης, μαζί με εργά­τες, ηγέ­τες φοι­τη­τών και το CDR, επι­κε­φα­λής _όπως και σε ολό­κλη­ρη την Κού­βα, περισ­σό­τε­ρων από εκα­τό χιλιά­δων λαού, για να γιορ­τά­σουν την Παγκό­σμια Ημέ­ρα των Εργα­ζο­μέ­νων, μαζί με τους Κου­βα­νούς και μη από το εξω­τε­ρι­κό, που βρί­σκο­νται στο νησί για να γιορ­τά­σουν αυτή τη μέρα.

Δια­φο­ρε­τι­κοί χώροι, ίδια αίσθη­ση. Με αυτήν την προ­ϋ­πό­θε­ση, μια μικρή αντι­προ­σώ­πευ­ση περισ­σό­τε­ρων από εκα­τό χιλιά­δων εργα­ζο­μέ­νων συνα­ντή­θη­κε την Παρα­σκευή στον πεζό­δρο­μο της Αβά­νας για να γιορ­τά­σει την 1^η Μάη, μια αλλα­γή λόγω των δυσκο­λιών που αντι­με­τω­πί­ζει τελευ­ταία το νησί με την προ­μή­θεια καυσίμων.

Με παρου­σία του ηγέ­τη της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης, στρα­τη­γού Ραούλ Κάστρο και του Díaz-Canel από τις επτά το πρωί η Παγκό­σμια Ημέ­ρα Εργα­ζο­μέ­νων σε αυτόν τον χώρο των ιστο­ρι­κών και πολυά­ριθ­μων κινη­το­ποι­ή­σε­ων, πολ­λές από τις οποί­ες _ιστορικές με τον Φιντέλ εν ζωή.

Από εδώ, τιμή­θη­κε μέσα από τη δρά­ση και τη σκέ­ψη και ο Εθνι­κό μας ήρω­ας José Martí για την 170^η επέ­τειο από τη γέν­νη­σή του, ο Antonio Maceo και τα 145 χρό­νια της αδιάλ­λα­κτης δρά­σης του Baraguá οι ήρω­ες των επι­θέ­σε­ων στους στρα­τώ­νες Moncada και Carlos Manuel de Céspedes, στην 70ή επέ­τειο αυτού του άθλου, και στον Guerrillero Heroico (σσ. έτσι ονο­μά­ζουν στην Κού­βα τον Τσε Γκε­βά­ρα) στα 95^α γενέ­θλιά του.

«Στην Πατρί­δα Χέρια και Καρ­διά», είναι το σύν­θη­μα που προ­ε­ξήρ­χε του εορ­τα­σμού της 1^ης Μάη, με την ευκαι­ρία αυτή, προη­γή­θη­κε και η Διε­θνής Αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή Συνά­ντη­ση Αλλη­λεγ­γύ­ης στην Κού­βα, η οποία επέ­τρε­ψε σε περισ­σό­τε­ρους από χίλιους εκπρο­σώ­πους 271 πολι­τι­κών, νεο­λαι­ί­στι­κων, συν­δι­κα­λι­στι­κών και κοι­νω­νι­κών οργα­νώ­σε­ων από 58 χώρες να μοι­ρα­στούν την κου­βα­νέ­ζι­κη  πραγ­μα­τι­κό­τη­τα σήμε­ρα και να δια­πι­στώ­σουν την ικα­νό­τη­τά μας να ξεπερ­λα­σου­με εμπό­δια και  ελλεί­ψεις, επι­βε­βαιώ­νο­ντας την αλλη­λεγ­γύη και τη δέσμευ­ση ότι η Κού­βα δεν είναι μόνη.

Η Keren Urrutia Pérez, ερευ­νή­τρια στο Κέντρο Γενε­τι­κής Μηχα­νι­κής και Βιο­τε­χνο­λο­γί­ας, μίλη­σε εκ μέρους της ομά­δας των επι­στη­μό­νων και των εργα­ζο­μέ­νων στον τομέα της υγεί­ας, πρω­τα­γω­νι­στές του ιστο­ρι­κού άθλου που έσω­σε χιλιά­δες ζωές κατά τη διάρ­κεια της πανδημίας.

Τόνι­σε ότι αν σήμε­ρα _και ουσια­στι­κά από δθο χρό­νια, ελέγ­χου­με 100% την παν­δη­μία του COVID-19, αυτό οφεί­λε­ται στα κου­βα­νι­κά εμβό­λια και στο μεγα­λείο των Κου­βα­νών επι­στη­μό­νων και εργα­ζο­μέ­νων στον τομέα της υγεί­ας, μια μάχη που δώσα­με όλοι μαζί. «Δεν θα απο­γοη­τεύ­σου­με ποτέ την κλη­ρο­νο­μιά του Φιντέλ ή τα επι­τεύγ­μα­τα της Επα­νά­στα­σης και πάντα θα αγω­νι­ζό­μα­στε για έναν καλύ­τε­ρο κόσμο», είπε.

Στην ομι­λία της, κατήγ­γει­λε την εντα­τι­κο­ποί­η­ση του φονι­κού εμπάρ­γκο και ζήτη­σε τον απο­κλει­σμό της Κού­βας από τη λίστα των χωρών που υπο­στη­ρί­ζουν την τρο­μο­κρα­τία, ενώ ευχα­ρί­στη­σε τις κου­βα­νι­κές ταξιαρ­χί­ες διε­θνι­στι­κής αλλη­λεγ­γύ­ης που ήταν παρό­ντες σε αυτή την εκδήλωση.

«Οι νέοι επι­τέ­θη­καν στο Moncada, απο­βι­βά­στη­καν στο Granma, ανέ­βη­καν στη Sierra Maestra και έκα­ναν αυτή την Επα­νά­στα­ση. Για το λόγο αυτό, οι νέοι αυτών των και­ρών γνω­ρί­ζουν την ευθύ­νη που έχου­με και δεν θα τους απο­γοη­τεύ­σου­με», τόνισε.

Μιλώ­ντας, το μέλος του ΠΓ και ΓΓ της Central de Trabajadores de Cuba (σσ. Συνο­μο­σπον­δία Εργα­ζό­με­νων Κού­βας CTC), Ulises Guilarte de Nacimiento, υπεν­θύ­μι­σε ότι έγι­ναν πολ­λές μάχες στο Malecón στην Αβά­να για να κατο­χυ­ρω­θεί το δικαί­ω­μα της Κού­βας στην κυριαρ­χία και την ανε­ξαρ­τη­σία της, απαι­τώ­ντας και πετυ­χαί­νο­ντας την επι­στρο­φή του μικρού Elián και των Πέντε Ηρώ­ων, μετα­ξύ άλλων σημα­ντι­κών γεγο­νό­των που έχουν σημα­δέ­ψει την ιστο­ρία της Πατρίδας.
Αυτή η αλλα­γή τόπου, εξή­γη­σε, συνά­δει με τους σημε­ρι­νούς περιο­ρι­σμούς ανε­πάρ­κειας καυ­σί­μων, ως μέρος της σύν­θε­της οικο­νο­μι­κής κατά­στα­σης που βιώ­νει η χώρα, επι­δει­νού­με­νη από τις αρνη­τι­κές επι­πτώ­σεις του μεγα­λύ­τε­ρου, εντει­νό­με­νου και πολυ­διά­στα­του απο­κλει­σμού που δέχτη­κε ποτέ έθνος στον πλα­νή­τη, χωρίς να να αγνο­ή­σου­με τις ελλεί­ψεις μας στη διοι­κη­τι­κή διαχείριση.

Ο Γενι­κός Γραμ­μα­τέ­ας της CTC επι­βε­βαί­ω­σε ότι, σε αυτές τις δύσκο­λες συν­θή­κες, σύμ­φω­να με το λαϊ­κό αίσθη­μα, απο­φα­σί­στη­κε να γίνει ο εορ­τα­σμός της 1^ης Μάη σε όλο το νησί πολ­λα­πλα­σιά­ζο­ντας τη συμ­με­το­χή του κόσμου, ακό­μη και σε συν­θή­κες ορθο­λο­γι­σμού και λιτό­τη­τας, με την πραγ­μα­το­ποί­η­ση δρά­ε­ων επί πολ­λές ημέ­ρες, σε πλα­τεί­ες, κοι­νό­τη­τες, λαϊ­κά συμ­βού­λια, φοι­τη­τι­κά και εργα­τι­κά κέντρα (σσ. μέχρι σήμε­ρα όλη Κού­βα συνέρ­ρεε στην 72.000μ² _πολύ μικρή για τα εκα­τομ­μύ­ρια δια­δη­λω­τών, plaza de la revolucion _πλατεία της επα­νά­στα­σης στην Αβάνα).

«Σήμε­ρα, μετά από μια νέα δυνα­μι­κή λόγω των επι­πτώ­σε­ων και της κλι­μα­τι­κής αλλα­γής, είμα­στε εδώ, μαζί με εκα­τομ­μύ­ρια Κου­βα­νούς σε όλο το νησί. δεί­χνο­ντας ότι παρα­μέ­νου­με ενω­μέ­νοι γύρω από την Επα­νά­στα­ση, παλεύ­ο­ντας με τη δική μας δύνα­μη και ταλέ­ντο για να πετύ­χου­με ένα καλύ­τε­ρο μέλ­λον, ξεπερ­νώ­ντας τις δυσκο­λί­ες που περιο­ρί­ζουν την πρό­ο­δο των ανα­πτυ­ξια­κών σχε­δί­ων της χώρας. ενερ­γώ­ντας πάντα με την αρχή ότι μόνο εκεί­νοι που αγω­νί­ζο­νται, αντι­στέ­κο­νται και δεν τα παρα­τά­νε είναι αυτοί που έχουν το δικαί­ω­μα να πετύ­χουν. Εμείς οι Κου­βα­νοί δεν θα εγκα­τα­λεί­ψου­με ποτέ τον στα­θε­ρό μας σκο­πό να συνε­χί­σου­με κερ­δί­ζο­ντας νέες νίκες», είπε.

Ο Guilarte de Nacimiento εξέ­φρα­σε ότι αυτό το φεστι­βάλ του παγκό­σμιου προ­λε­τα­ριά­του είναι αφιε­ρω­μέ­νο στον καθη­με­ρι­νό ηρω­ι­σμό του λαού μας, στην υψη­λή ευθύ­νη και την απο­φα­σι­στι­κή συμ­βο­λή των εργα­ζο­μέ­νων για την επί­τευ­ξη ανώ­τε­ρης από­δο­σης της οικο­νο­μί­ας, ενώ επι­κε­ντρώ­θη­κε στην αύξη­ση και τη δια­φο­ρο­ποί­η­ση της παρα­γω­γής τρο­φί­μων, αξιο­ποιώ­ντας τις αδρα­νείς παρα­γω­γι­κές ικα­νό­τη­τες, αυξά­νο­ντας τα κέρ­δη σε συνάλ­λαγ­μα, με εδραί­ω­ση των μετα­σχη­μα­τι­σμών της Σοσια­λι­στι­κής Κρα­τι­κής Επι­χεί­ρη­σης, την απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα της επεν­δυ­τι­κής δια­δι­κα­σί­ας με συμπλη­ρω­μα­τι­κό­τη­τα των οικο­νο­μι­κών παρα­γό­ντων και των ξένων επενδύσεων.

Τόνι­σε ότι θα κρα­τή­σου­με ψηλά τις σημαί­ες αλλη­λεγ­γύ­ης στο διε­θνές συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα και στους εργα­ζό­με­νους που ζουν σε συν­θή­κες εκμε­τάλ­λευ­σης και δια­κρί­σε­ων, σε περι­βάλ­λο­ντα που επη­ρε­ά­ζο­νται από την κρί­ση του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος και τις νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πολι­τι­κές του.

Οι διδα­σκα­λί­ες των Lázaro Peña, Alfredo López, Jesús Menéndez, José María Pérez, Aracelio Iglesias και πολ­λών άλλων ηγε­τών των συν­δι­κά­των, μόνι­μα και εμπνευ­σμέ­να σύμ­βο­λα της εργα­τι­κής τάξης, είναι πλή­ρως παρούσες.

«Σύμ­φω­νοι με το παρά­δειγ­μά τους, ας συνε­χί­σου­με να προ­σθέ­του­με στην Πατρί­δα, χέρια και καρ­διά, αντι­με­τω­πί­ζο­ντας κάθε πρό­κλη­ση με την ίδια στα­θε­ρό­τη­τα που μας έφε­ρε εδώ, με την αμε­τά­κλη­τη πεποί­θη­ση ότι θα πετύ­χου­με τη νίκη στο δρό­μο που θα συνε­χί­σου­με να κάνου­με, μετα­ξύ όλων , μια Κού­βα καλύ­τε­ρη», κατέληξε.

Σαντιάγο δε Κούβα

Ποιος είπε ότι μια 1^ro. de Mayo, δεν μπο­ρεί να γιορ­τά­ζε­ται στις 5; Το ΝΑΙ μπο­ρεί να απο­δει­χτεί , στο Santiago de Cuba _Plaza de la Revolución Antonio Maceo, με τη μαχη­τι­κή και ενθου­σιώ­δη πορεία με την οποία περισ­σό­τε­ροι από 300.000 εργά­τες με τις οικο­γέ­νειές τους επι­βε­βαί­ω­σαν την ενό­τη­τα και τη δύνα­μη της Επανάστασης.

Το φεστι­βάλ φωτί­στη­κε όχι μόνο από τις ακτί­νες του ήλιου που ανα­δύ­θη­καν νωρί­τε­ρα από το συνη­θι­σμέ­νο πάνω από την ορο­σει­ρά Gran Piedra, αλλά και από τη στα­θε­ρό­τη­τα των παι­διών αυτής της γης, όπως ο νεα­ρός εργά­της της αγρο­το­δα­σι­κής εται­ρεί­ας αυτού του λόφου και η Alianny León Barroso, η οποία ήρθε με τα πόδια από το El Caney με δύο από τα μικρά της παι­διά (σσ. 6χλμ από­στα­ση). «Ήρθα», είπε …ενώ τα κορί­τσια κινού­νταν στο ρυθ­μό του conga, «για να πω στον Διοι­κη­τή Ramiro Valdés και στις τοπι­κές αρχές ότι θα συνε­χί­σου­με να προ­ω­θού­με την πρω­το­πο­ρια­κή παρα­γω­γή τρο­φί­μων και την ολο­κλη­ρω­μέ­νη ανά­πτυ­ξη του τους λόφους μας, τους πρώ­τους όπου ο Φιντέλ ήθε­λε να συνε­χί­σει τον αγώ­να μετά τη Μονκάδα».

Επί­σης, με τη μικρή του κόρη στους ώμους του, παρέ­λα­σε ο Jesús Aguilar Hernández, εργά­της στο θερ­μοη­λε­κτρι­κό εργο­στά­σιο Antonio Maceo (Renté), ο οποί­ος δια­βε­βαί­ω­σε ότι, με δύο μονά­δες υπό συντή­ρη­ση, μία _μόνο σε λει­τουρ­γία και μιά που ετοι­μά­ζε­ται, αφή­νο­ντας στη θέση του τη σύντρο­φό του θα ξανα­γύ­ρι­ζε αμέ­σως στο χώρο του, έχο­ντας δώσει _ως όφει­λε το “παρών”.

Με τη χαρά στο πρό­σω­πο, η διευ­θύ­ντρια της Comercializadora de Combustible, Lisette González Sardinas, φαι­νό­ταν να αντι­κα­το­πτρί­ζει τη βού­λη­ση της ομά­δας για κόκ­κι­να μερο­κά­μα­τα δια­νο­μής 7.000 φια­λών υγρο­ποι­η­μέ­νου αερί­ου στα σημεία πώλη­σης, τις οποί­ες θα αφιέ­ρω­ναν στον εορ­τα­σμό, μαζί με την ολο­κλή­ρω­ση των απο­θη­κευ­τι­κών δυνατοτήτων.

«Αυτή τη στιγ­μή — επι­βε­βαί­ω­σε -, μπο­ρού­με να πού­με ότι οι απο­θη­κευ­τι­κές δυνα­τό­τη­τες έχουν ήδη πλη­ρω­θεί και επει­δή σε αυτήν την πόλη τα καύ­σι­μα από το Λας Τού­νας στο Γκουα­ντά­να­μο είναι εξα­σφα­λι­σμέ­να, έχου­με δύνα­μη να συνε­χί­σου­με να εργα­ζό­μα­στε με σθέ­νος για την συνε­χή δια­θε­σι­μό­τη­τας. φυσι­κού αερί­ου σε αυτή την εκτε­τα­μέ­νη περιοχή».

Ο εργα­ζό­με­νος της Laboratorio Farmacéutico Oriente Company, Oscar Nash Rodríguez, έδει­ξε τόσο περή­φα­νος στην ομά­δα του όταν μιλού­σε για τη συμ­μόρ­φω­ση με το σχέ­διο παρα­γω­γής ορού, την παρά­δο­ση της αλπρα­ζο­λά­μης, την απο­κα­τά­στα­ση του Nutriforte και νέα φυσι­κά προ­ϊ­ό­ντα που ανα­μέ­νει ο λαός.

Αναμ­φί­βο­λα, είναι τα χέρια και η καρ­διά που αφιε­ρώ­νουν οι κάτοι­κοι του Σαντιά­γο στην Πατρί­δα, που τίμη­σαν τις σημαί­ες τους, με τα congas (ταμπούρ­λα) και τις δεσμεύ­σεις σε μια πλα­τεία γεμά­τη φως, που παρού­σες οι ξένες αντι­προ­σω­πεί­ες υπο­κλί­νο­νται στον 91χρονο Comandante Ramiro Valdés Menéndez του κινή­μα­τος της 26^ης Ιου­λί­ου (σσ. ιστο­ρι­κό στέ­λε­χος της επα­νά­στα­σης και πρώ­ην αντι­πρό­ε­δρο της Κούβας)

Ένα προλεταριακό φεστιβάλ για την ενότητα και τον ηρωισμό ενός λαού

Bayamo \ Granma: με το πρώ­το φως αυτής της ιστο­ρι­κής 5^ης  Μαΐ­ου στην πρω­τεύ­ου­σα της Granma, ο Boris Zamora Zamora, μαζί με τα μικρά παι­διά του, ήταν δίπλα στην Plaza de la Patria Bayamesa για να εντα­χθούν στους χιλιά­δες εργά­τες σε αυτή την πόλη ως πρω­τα­γω­νι­στής στην παρέ­λα­ση για της Πρωτομαγιάς.

«Είμα­στε εδώ για­τί είμα­στε ανα­πό­σπα­στο κομ­μά­τι μέρος της οικο­νο­μι­κής συγκρό­τη­σης της χώρας μας και ήρθα­με να επι­κυ­ρώ­σου­με τη δέσμευ­σή μας προς το έθνος και την επα­νά­στα­ση», είπε στην εφη­με­ρί­δα ο Μπό­ρις, ο οποί­ος είναι ένας από τους εκπρο­σώ­πους του Sublimagen mipyme σε αυτήν την ανα­το­λι­κή επαρ­χία (σσ. Sublimagen mipyme: κρα­τι­κή εται­ρεία εξά­χνω­σης, αφιε­ρω­μέ­νη στο σχε­δια­σμό και την εκτύ­πω­ση αντι­κει­κει­μέ­νων σε διά­φο­ρες μορφές).

Σύμ­φω­να με αυτόν τον νεα­ρό οικο­νο­μι­κό παρά­γο­ντα, η παρου­σία στο φεστι­βάλ του προ­λε­τα­ριά­του της Granma είναι καθή­κον αλλά και πηγή υπε­ρη­φά­νειας. «Είναι η δεύ­τε­ρη συνε­χό­με­νη χρο­νιά που παρε­λαύ­νω μαζί με τους εργα­ζό­με­νους του Συν­δι­κά­του Επι­κοι­νω­νιών και δεν ήθε­λα τα παι­διά μου να χάσουν μια τόσο ιδιαί­τε­ρη στιγ­μή για­τί είναι το μέλ­λον της χώρας», πρόσθεσε.

Πολύ κοντά, σε ένα από τα πρώ­τα τετρά­γω­να που γέμι­σαν την παρέ­λα­ση στο Bayamo με χρώ­μα και χαρά, ο παπ­πούς Marcos García μαζί με τον εγγο­νό του που μόλις τεσ­σά­ρων ετών, σχο­λί­α­σαν επί­σης συναι­σθη­μα­τι­κά στη Granma ότι “συμ­με­τέ­χει στην παρέ­λα­ση για περισ­σό­τε­ρα από σαρά­ντα χρό­νια”, για­τί είναι “εορ­τα­σμός της Παγκό­σμιας Ημέ­ρας του Προλεταριάτου”.

“Φέτος η παρέ­λα­ση έχει ειδι­κά κίνη­τρα, για­τί εμείς οι Κου­βα­νοί έπρε­πε να αντι­με­τω­πί­σου­με πολ­λές ελλεί­ψεις και η χώρα έπρε­πε να ξεπε­ρά­σει κάθε είδους εμπό­δια, αλλά είμα­στε ακό­μα εδώ, πολε­μώ­ντας και υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε την κυριαρ­χία μας, και αυτό σημαί­νει ενό­τη­τα και αντί­στα­ση για το λαό μας”, είπε.

Εκπρο­σω­πώ­ντας το σωμα­τείο εργα­ζο­μέ­νων στη βιο­μη­χα­νία τρο­φί­μων, η Alina Gómez Santos σχο­λί­α­σε επί­σης ότι η επι­στρο­φή στην πλα­τεία με τους συνα­δέλ­φους της σημαί­νει δέσμευ­ση στις προ­κλή­σεις που έχει αυτός ο κλά­δος, λέγο­ντας “σήμε­ρα είμα­στε εδώ βάζο­ντας τα χέρια και την καρ­διά μας στην Πατρί­δα αύριο θα προ­τά­ξου­με το στή­θος στην παρα­γω­γή τροφίμων”.

Μια γη Mambisa πάντα παρούσα

Περή­φα­νος στην Plaza de la Revolución που φέρει το όνο­μά του, ο υπο­στρά­τη­γος Mambí, Vicente García González, δυνα­μι­κά παρών, για άλλη μια φορά, μέσα από την ανα­φαί­ρε­της υπο­στή­ρι­ξης του λαού του Las Tunas σ’ αυτή την ασύ­γκρι­τη κοι­νω­νι­κή διαδήλωση.

Αντα­πο­κρι­νό­με­νοι στο κάλε­σμα της Central de Trabajadores de Cuba, οι γιοι αυτής της γης παρέ­λα­σαν, όχι μόνο στην πρω­τεύ­ου­σα της επαρ­χί­ας, αλλά και σε όλους τους δήμους _ακόμη και στα μικρό­τε­ρα χωριά με τη συνή­θη αγαλ­λί­α­ση και τις πρω­το­βου­λί­ες, αντι­με­τω­πί­ζο­ντας τις  πολυ­πλο­κό­τη­τες των ημε­ρών που ζούμε.

Η μέρα που έζη­σε σήμε­ρα το πρωί αναμ­φί­βο­λα συγκί­νη­σε τον William Rosales Hidalgo, διε­θνι­στή από την Αγκό­λα και συντα­ξιού­χο των Fuerzas Armadas Revolucionarias _Επαναστατικών Ένο­πλων Δυνά­με­ων, ο οποί­ος δια­βε­βαί­ω­σε _με υφω­μέ­νη γρο­θιά ότι αισθά­νε­ται πλή­ρης εμπι­στο­σύ­νης πως οι νέες γενιές εργα­τών, των Κου­βα­νών, δεν θα αφή­σουν ποτέ τον σοσια­λι­σμό να νικη­θεί, ως σύστη­μα δικαιο­σύ­νης και ανθρώ­πι­νης αξιοπρέπειας.

Αυτό ένιω­σε και ο Yurisén Martínez Herrera, ένα νεα­ρό στέ­λε­χος των Επι­τρο­πών για την Άμυ­να της Επα­νά­στα­σης, ο οποί­ος είπε ότι η μεγα­λύ­τε­ρη μαζι­κή οργά­νω­ση στη χώρα συνέ­βα­λε επί­σης στο κάλε­σμα αυτής της ιστο­ρι­κής ημέ­ρας και πρό­σθε­σε, επι­πλέ­ον, ότι η γει­το­νιά ανή­κει στους εργά­τες, στους ταπει­νούς και αξιο­πρε­πείς ανθρώ­πους που χτί­ζουν καθη­με­ρι­νά την Κούβα.

Στα εγκαί­νια της παρέ­λα­σης, ο Odalys Batista, γενι­κός γραμ­μα­τέ­ας του CTC στην επαρ­χία, είπε ότι σήμε­ρα, τιμού­με επί­σης τους ιδρυ­τές αυτού του κολοσ­σιαί­ου έργου, το παρά­δειγ­μα του οποί­ου χρη­σι­μεύ­ει ως πυξί­δα για να μας καθο­δη­γή­σει στην υπε­ρά­σπι­ση της κυριαρ­χί­ας μας ενά­ντια στις εχθρι­κές επιθέσεις.

Οι τόνοι, όπως και όλη η Κού­βα, αντα­πο­κρί­θη­καν στο κάλε­σμα της μητέ­ρας Πατρί­δας, για να ξέρει ότι έχει σε αυτό κομ­μα­τά­κι γης που μας γέν­νη­σε να κάνουν για αυτήν, ό,τι είναι απαραίτητο.

Η Artemisa όλη
ένα μεγάλο φεστιβάλ του προλεταριάτου

Οι 11 δήμοι της Αρτέ­μι­σας έζη­σαν αυτή την Παρα­σκευή κάτι αλη­θι­νά ανε­πα­νά­λη­πτο: δεν υπήρ­ξε σημείο της νεα­ρής επαρ­χί­ας, που εργά­τες και αγρό­τες, επαγ­γελ­μα­τί­ες και φοι­τη­τές, συντα­ξιού­χοι και εργα­ζό­με­νοι από τον μη κρα­τι­κό τομέα, να μην γιόρ­τα­σαν όσα πέτυ­χε μια απο­κλει­σμέ­νη και πολιορ­κη­μέ­νη Κού­βα, η οποία δεν θα απαρ­νη­θεί ποτέ την κυριαρ­χία της και τα ιδα­νι­κά της δικαιοσύνης.

Στο El Mariel, ο εορ­τα­σμός ξεκί­νη­σε με την κατά­θε­ση στε­φα­νιού στην προ­το­μή του José Martí, που έχει στη­θεί στο κεντρι­κό πάρκο.

Εν τω μετα­ξύ, στο Guanajay, τα χρώ­μα­τα της κου­βα­νι­κής σημαί­ας, μαζί με τη χαρά του λαού, υψώ­θη­καν στους ουρα­νούς ένά­ντια στον απο­κλει­σμό των ΗΠΑ και δεί­χνο­ντας την υπο­στή­ρι­ξη του προ­λε­τα­ριά­του για κάθε κατά­κτη­ση της Επανάστασης.

Οι εκπρό­σω­ποι της ένω­σης εξό­ρυ­ξης ενέρ­γειας ήταν πρω­τα­γω­νι­στές στην εκδή­λω­ση της λεγό­με­νης Villa Blanca, σύμ­φω­να με την εφη­με­ρί­δα El Artemiseño στην ψηφια­κή της έκδοση.

Αγαλλίαση διέκρινε την παρέλαση
για την Παγκόσμια Ημέρα των Εργαζομένων
στο Mayabeque.

Το κόμ­μα του προ­λε­τα­ριά­του ξεκί­νη­σε με την παρά­στα­ση repentistas από την περιο­χή που τρα­γού­δη­σαν στην εργα­τι­κή τάξη (σσ. ο όρος  σχε­τί­ζε­ται με την έκφρα­ση de repente, που σημαί­νει απρό­βλε­πτο, απροσ­δό­κη­το _ξαφνικό και ανα­φέ­ρε­ται σε τρα­γου­δι­στές που φτιά­χνουν στί­χους και τρα­γού­δια με τη μορ­φή αυτο­σχε­δια­σμού, ερμη­νεύ­ο­ντας μόνοι τους ή προ­κα­λώ­ντας τον κόσμο να τρα­γου­δή­σει μαζί τους).
«Πλή­θος χεριών και καρ­διών στο Mayabeque. Η Avenida 40 στην πρω­τεύ­ου­σα δονεί­ται από συγκί­νη­ση», περιέ­γρα­ψε η τοπι­κή εφη­με­ρί­δα στις ψηφια­κές της πλατφόρμες.

Ποι­κί­λες πρω­το­βου­λί­ες που απο­κά­λυ­ψαν τη δημιουρ­γι­κό­τη­τα των δια­φό­ρων ομά­δων στην επι­κρά­τεια, έδω­σαν χρώ­μα στην παρέ­λα­ση και επι­κύ­ρω­σαν τη βού­λη­ση των κατοί­κων αυτής της επαρ­χί­ας να συνε­χί­σουν να συμ­βάλ­λουν στην ανά­πτυ­ξη της οικο­νο­μί­ας μας.

Isla de la Juventud _
Νησί της Νεολαίας
Μια γιγαντιαία επαναστατική γιορτή

“Κι έφτα­σε η πολυα­να­με­νό­με­νη μέρα. Η μάζα των εργα­ζο­μέ­νων, ενω­μέ­νη και παρού­σα για άλλη μια φορά, με προ­σή­λω­ση στην Επα­νά­στα­ση και με επι­κε­φα­λής τον Φιντέλ”, έτσι περιέ­γρα­ψε η ομά­δα του Palacio de Pioneros 15 de Mayo Isla de la Juventud στο προ­φίλ της στο Facebook, τα συναι­σθή­μα­τα αυτής της ημέρας.

Επί­σης από τα κοι­νω­νι­κά δίκτυα, η εφη­με­ρί­δα Victoria ανέ­φε­ρε ότι παι­διά και νέοι συνό­δευαν τους εκπρο­σώ­πους των 14 πευ­κο­συν­δι­κά­των που συνα­ντή­θη­καν για να γιορ­τά­σουν τις κατα­κτή­σεις του κου­βα­νι­κού προλεταριάτου.

«Από πολύ νωρίς, οι εργα­ζό­με­νοι της Nueva Gerona βγή­καν στους δρό­μους της πόλης για να δεί­ξουν με διά­φο­ρες πρω­το­βου­λί­ες την προ­θυ­μία τους να δώσουν τα χέρια και την καρ­διά τους στην Πατρί­δα», ανέ­φε­ρε το τηλε­κέ­ντρο Islavisión, προ­σθέ­το­ντας ότι παρά το δύσκο­λο πλαί­σιο που βιώ­νουν στη χώρα, η Πρω­το­μα­γιά, η Παγκό­σμια Ημέ­ρα των Εργα­ζο­μέ­νων, στην Κού­βα συνε­χί­ζει να είναι μια γιγά­ντια, πολύ­χρω­μη γιορ­τή επα­να­στα­τι­κής επιβεβαίωσης.

Ιστορίες “Φιδέλ για πάντα”
σε Cienfuegos και Camagüey

Η Niurka Arizábal και ο σύζυ­γός της, Germán Vázquez, ηλι­κί­ας 79 και 81 ετών, αντί­στοι­χα, πήγαν μαζί, ξανά, στην παρέ­λα­ση της πρω­το­μα­γιάς στο Σιεν­φου­έ­γκος. Αυτό το ζευ­γά­ρι των πενή­ντα ετών γάμου το έχει κάνει 43 φορές.

Αυτή η πίστη μετα­δό­θη­κε στα παι­διά τους, τον Germán Rafael και την Alicia, και αυτά, με τη σει­ρά τους, στα δικά τους: Οι Pepín, Juancito και Alicita, οι οποί­οι παρέ­λα­σαν μαζί με τους δύο ηλι­κιω­μέ­νους στην Plaza de la Ciudad, όπου άκου­σαν τα λόγια του Mayté Yera Santana, γενι­κού γραμ­μα­τέα του Central de Trabajadores de Cuba στην επαρχία.

Ο συν­δι­κα­λι­στής είπε ότι έχου­με μπρο­στά μας την πρό­κλη­ση να είμα­στε πιο ενερ­γοί, να κάνου­με την άμε­ση επα­φή με τους εργα­ζό­με­νους όλο και πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κή και να έχου­με ένα σωμα­τείο με τη δική του φωνή, ικα­νό να προ­τεί­νει δημιουρ­γι­κές λύσεις στα προ­βλή­μα­τα, με το άφθαρ­το παρά­δειγ­μα που μας κλη­ρο­δό­τη­σε ο capitán της κου­βα­νι­κής εργα­τι­κής τάξης Lázaro Peña González.

Στους χιλιά­δες ανθρώ­πους από το Σιεν­φου­έ­γκος που παρέ­λα­σαν στην πόλη ενώ­θη­καν και εκεί­νοι με προ­συ­γκε­ντρώ­σεις σε δήμους και χωριά και κοι­νό­τη­τες και στο …που­θε­νά σε ορι­σμέ­να μέρη με όμορ­φες πρω­το­βου­λί­ες, όπως το ιππι­κό των αγρο­τών της Cooperativa (σσ. συνερ­γα­τι­κής) de Créditos y Servicio Adolfo Ortiz.

Στην κεντρι­κή παρέ­λα­ση στην πρω­τεύ­ου­σα προ­ή­δρευ­σε ο Pablo Alberto Gómez Casales, αντι­πρό­ε­δρος του τμή­μα­τος οργά­νω­σης της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος της Κού­βας, μαζί με την Betsy Díaz Velázquez, Υπουρ­γό Εσω­τε­ρι­κού Εμπορίου.

Παρευ­ρέ­θη­καν επί­σης ο Julio Morales Verea, γενι­κός γραμ­μα­τέ­ας της Εθνι­κής Ένω­σης Εργα­ζο­μέ­νων στα Ξενο­δο­χεία και Του­ρι­σμό, συνο­δευό­με­νος από τον Mileydi Valladares González, μέλος του Επαρ­χια­κού Γρα­φεί­ου του PCC και τον κυβερ­νή­τη της επικράτειας.

Ένα πολύ­χρω­μο ιππι­κό, προς τιμήν του ενά­μι­ση αιώ­να από το θάνα­το στη μάχη του Ταγ­μα­τάρ­χη Ignacio Agramonte Loynaz, στις 11 Μαΐ­ου 1873, έκλει­σε την παρέ­λα­ση στο Camagüey.

«Στο παρά­δειγ­μά του _εξέφρασε ο εργά­της Rolando Fuentes Álvarez, πρέ­πει όλοι να κοι­τά­ζου­με ο ένας τον άλλον όταν πρό­κει­ται για αντι­ξο­ό­τη­τες. Ποτέ δεν παρα­πά­τη­σε, δεν άφη­σε ποτέ τον εαυ­τό του να τον ξεπε­ρά­σουν οι ταλαι­πω­ρί­ες, που δεν ήταν λίγες στον πόλε­μο, να βάζει πάντα πρώ­τα την αγά­πη για την Πατρί­δα και τον αγώ­να για την ανε­ξαρ­τη­σία της.

Η Πλα­τεία που φέρει το όνο­μα του διά­ση­μου πατριώ­τη του Καμα­γου­γιάν και όλης της Κού­βας, ντύ­θη­κε για άλλη μια φορά με τα καλύ­τε­ρά της αυτή την 5^η Μαΐ­ου για να υπο­δε­χθεί χιλιά­δες εργά­τες, αγρό­τες, καλ­λι­τέ­χνες, δια­νο­ού­με­νους και μαχη­τές, οι οποί­οι μαζί με τις οικο­γέ­νειές τους παρευ­ρέ­θη­καν για άλλη μια φορά προ­σφέ­ρο­ντας την υπο­στή­ρι­ξή τους στην Επανάσταση.

Σε δηλώ­σεις στη Granma, η εργά­τρια στο εργο­στά­σιο Irma Cifuentes Carmenates επι­βε­βαί­ω­σε ότι η πορεία απο­τε­λού­σε μια ξεκά­θα­ρη από­δει­ξη ότι οι καλύ­τε­ροι από τους γιους του Camagüey δεν εγκα­τα­λεί­πουν ή προ­δί­δουν την κλη­ρο­νο­μιά των ηρώ­ων τους, ακό­μη και εν μέσω υλι­κών περιο­ρι­σμών κάθε είδους.

Αυτό ήταν το μήνυ­μα από την κεφα­λή της παρέ­λα­σης, με επι­κε­φα­λής ένα μπλοκ περισ­σό­τε­ρων από χίλιους νέους που αντι­προ­σω­πεύ­ουν τους πιο δια­φο­ρε­τι­κούς τομείς της κοι­νω­νί­ας, όπως συνέ­βη στους υπό­λοι­πους δώδε­κα δήμους του Camagüey.

Υπήρ­χε επί­σης λαν­θά­νου­σα, ανά πάσα στιγ­μή, η κραυ­γή να μετα­μορ­φω­θεί το οικο­νο­μι­κό πανό­ρα­μα της επαρ­χί­ας, με βάση μεγα­λύ­τε­ρο έλεγ­χο και απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα στη δου­λειά, συγκε­κρι­μέ­να παρα­γω­γι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα, ανώ­τε­ρη ποιό­τη­τα στις υπη­ρε­σί­ες και πολύ πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κή αντι­με­τώ­πι­ση της εγκλη­μα­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας και της διαφθοράς.

Μαζί με τον λαό της περιο­χής και τους ηγέ­τες του, Χόρ­χε Λουίς Τάπια Φον­σέ­κα, Αντι­πρό­ε­δρος της Δημο­κρα­τί­ας και Ραφα­έλ Σαντε­στε­μπάν Πόζο, μέλος του Κρα­τι­κού Συμ­βου­λί­ου και πρό­ε­δρος της Εθνι­κής Ένω­σης Μικρών Αγροτών.

Ο λαός της Avila ντυμένος
με τα χρώματα της σοσιαλιστικής Πατρίδας

Και σήμε­ρα, που δεν είναι η πρώ­τη, αλλά είναι πέμ­πτη Μαΐ­ου, οι κάτοι­κοι του Ciego de Avila ντυ­μέ­νοι στα χρώ­μα­τα του νησιού τους, σαν να ήταν η πρώ­τη μέρα του πέμ­πτου μήνα του χρό­νου, συνη­θι­σμέ­νοι να βγαί­νουν στους δρό­μους, όχι ζητώ­ντας ή διεκ­δι­κώ­ντας, αλλά μοι­ρα­ζό­με­νοι θριάμ­βους και ανοί­γο­ντας το δρό­μο τους περ­πα­τώ­ντας και ξεπερ­νώ­ντας εμπό­δια ή περι­στα­σια­κή οπι­σθο­δρό­μη­ση, όπως το γεγο­νός ότι η οικο­νο­μία δεν ανα­πτύ­χθη­κε με τους προ­βλε­πό­με­νους ρυθμούς.

Αυτές είναι οι πραγ­μα­τι­κό­τη­τες που είναι αδύ­να­το να κρυ­φτούν, όπως και οι πολ­λές προ­σπά­θειες να εκπλη­ρω­θούν και άλλες που έχουν ήδη ολοκληρωθεί.
Για­τί υπάρ­χουν απο­τε­λέ­σμα­τα, ίσως όχι αυτά που θα ήθε­λαν οι κάτοι­κοι της περιο­χής, αλλά (πχ.) μηδε­νι­κή βρε­φι­κή θνη­σι­μό­τη­τα σε παι­διά κάτω του ενός έτους, ή μόνο επτά εται­ρεί­ες με ζημιές, όταν το παρελ­θόν έτος ο αριθ­μός ξεπέ­ρα­σε τις 20.

Είδα χαρού­με­νους ανθρώ­πους στην παρέ­λα­ση, τους ίδιους που πήγαν να δου­λέ­ψουν στο Pinar del Río όταν ο τυφώ­νας Ian χτύ­πη­σε την αδελ­φή περιο­χή, τους ίδιους που έφτα­σαν αργό­τε­ρα, μαζί με άλλους και επι­σκεύ­α­σαν νοσο­κο­μεία, πολυ­κλι­νι­κές, σχο­λεία ή την υπο­στή­ρι­ξη χιλιά­δων εργα­ζό­με­νων στις εθε­λο­ντι­κές ημέ­ρες εργα­σί­ας, έτσι ώστε ο χτύ­πος της καρ­διάς του Ciego de Avila να συνε­χί­σει να είναι χρή­σι­μος και πηγή χαράς.

Είδα φοι­τη­τές, εργά­τες, μαχη­τές. Είδα τον εργά­τη που ήταν πολύ άρρω­στος και αφού συνήλ­θε λίγο, τηλε­φώ­νη­σε στο αφε­ντι­κό και του ζήτη­σε να τον πάει στην παρέ­λα­ση. Και στο ανα­πη­ρι­κό καρο­τσά­κι τον είδα να περ­νά­ει με μια κου­βα­νι­κή σημαία ψηλά.

Ο λαός μου ντυμένος σαν την Πατρίδα.

Οι δρό­μοι και οι πλα­τεί­ες ήταν γεμά­τες χαρά η μεγά­λη πλειο­ψη­φία πέρα­σε και χαι­ρέ­τη­σε όσους ήταν στις εξέ­δρες, με τη λαϊ­κή σφρα­γί­δα πάνω τους: Jorge Luis Perdomo Di-Lella, αντι­πρό­ε­δρος της κυβέρ­νη­σης, Humberto Camilo Hernández, επι­κε­φα­λής του Τμή­μα­τος Πολι­τι­κής Στε­λε­χών της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος της Κού­βας, Liván Izquierdo Alonso, πρώ­τος γραμ­μα­τέ­ας του PCC στο Ciego de Ávila, μετα­ξύ άλλων ηγετών.

Παρα­τη­ρεί κανείς, προ­σπα­θεί να τα δει όλα για να μην σας πουν πως …, να γρά­ψει την αλή­θεια και να είναι σίγου­ρος για το πόσο ψέμα μετα­δί­δε­ται από κάποιο κοι­νω­νι­κό δίκτυο ή εκεί­νο τον Τύπο που ελα­χι­στο­ποιεί και αγνο­εί τι γίνε­ται στο Κού­βα για τον ΑΝΘΡΩΠΟ.

Στο δρό­μο, ανά­με­σα στο πλή­θος, είναι εκεί που γίνο­νται αισθη­τά τα συναι­σθή­μα­τα των ανθρώ­πων μου, τα όνει­ρα τους, αδύ­να­το να μετρη­θούν από αυτούς που δεν κατα­λα­βαί­νουν ότι το να είσαι Κου­βα­νός σημαί­νει, εκτός από το να παί­ζεις ντό­μι­νο και να ξέρεις να χορεύ­εις καλά, να βαδί­ζεις ενω­τι­κά, αντι­με­τω­πί­ζο­ντας τερά­στιες προ­κλή­σεις και, κυρί­ως, να είσαι όρθιος και μην τα παρα­τάς ποτέ.

Μια ομά­δα ανδρών και γυναι­κών με μου­σι­κά όργα­να (bongos, güiros, djembé μικρά και μεγά­λα τύμπα­να) περ­νά­ει μπρο­στά από την εξέ­δρα. Το conga ακού­γε­ται δυνα­τά, δυνα­τά και πιο δυνα­τά. Και χάνο­νται μέσα στο πλή­θος. Το κου­βα­νι­κό κόμ­μα των εργα­τών είναι τόσο αυθόρ­μη­το και μη προ­βλέ­ψι­μο που είναι δύσκο­λο να το πιστέ­ψει κανείς.

Η Villa Clara κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του Che

Santa Clara — όπως κάθε εργα­τι­κή Πρω­το­μα­γιά, το σημα­ντι­κό ήταν να δώσου­με χέρια και καρ­διά στην Πατρί­δα και αυτό έκα­ναν οι κάτοι­κοι της Villa Clara, βαδί­ζο­ντας ενω­μέ­νοι στην ιστο­ρι­κή Plaza del Che, για να εκφρά­σουν δυνα­τά και καθα­ρά, όπως το απαι­τούν αυτές οι επο­χές, την απε­ριό­ρι­στη υπο­στή­ρι­ξή τους στην Επανάσταση.

Από πολύ νωρίς, χιλιά­δες λαού από τη Σάντα Κλά­ρα με ογκώ­δεις προ­συ­γκε­ντρώ­σεις, κινή­θη­καν συνταγ­μέ­να προς το επι­βλη­τι­κό μνη­μείο προς τιμή του Comandante Ήρωα της Μάχης της Σάντα Κλά­ρα, Ερνέ­στο Τσε Γκε­βά­ρα, μια από τις μεγα­λύ­τε­ρες παρε­λά­σεις που διορ­γα­νώ­θη­καν σε αυτή την πόλη.

Εργά­τες, αγρό­τες, φοι­τη­τές, μαχη­τές της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης, στρα­τιώ­τες και αξιω­μα­τι­κοί του FAR και του Minit ήταν παρό­ντες στην πορεία με επι­κε­φα­λής τον Yudíi Rodríguez Hernández, μέλος της Γραμ­μα­τεί­ας της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής του Κόμ­μα­τος και τα υψη­λό­τε­ρα πολι­τι­κά και κυβερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη της επαρχίας.

Στην πολύ­χρω­μη παρέ­λα­ση, εκπρό­σω­ποι των 15 τοπι­κών σωμα­τεί­ων, καθώς και ομά­δα Héroes del Trabajo _Ηρώων της Εργα­σί­ας, μετέ­φε­ραν το κεντρι­κό πανό, δίνο­ντας υπό­σχε­ση να βάλουν πλά­τη ώστε να ξεπε­ρα­στούν όλες οι δυσκο­λί­ες στο δρό­μο της οικο­νο­μι­κής ανάκαμψης.

Στην ομι­λία της προς τους εκεί εργα­ζό­με­νους, η Maglin del Sol Martínez, γενι­κή γραμ­μα­τέ­ας της Επαρ­χια­κής Επι­τρο­πής Γενι­κής Συνο­μο­σπαν­δία Εργα­τών Κού­βας (CTC), κάλε­σε τους εργα­ζό­με­νους να αφο­σιω­θούν σε καθή­κο­ντα προ­τε­ραιό­τη­τας, όπως η παρα­γω­γή τρο­φί­μων και η ανά­καμ­ψη απο­φα­σι­στι­κών τομέ­ων της οικο­νο­μί­ας και των υπηρεσιών.

Εκτός από τις παρε­λά­σεις, στη Villa Clara πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν επί­σης τοπι­κά δρώ­με­να και πολι­τι­στι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες που θα συνεχιστούν.

Και στο Guantánamo η παρέ­λα­ση έγι­νε στις 5 Μαΐ­ου, με μεγά­λη επι­τυ­χία, όπως έδει­ξαν οι χιλιά­δες λαού που παρευ­ρέ­θη­καν από πολύ νωρίς για να παρε­λά­σουν για την Παγκό­σμια Ημέ­ρα των Εργα­ζο­μέ­νων, για να υπο­στη­ρί­ξουν την Επα­νά­στα­ση, τις αρχές της, τα σχέ­διά της δίνο­ντας κι εκεί το “Patria Corazón”, όπως ανέ­φε­ρε η εφη­με­ρί­δα Venceremos.

Προ­συ­γκε­ντρώ­σεις κι εδώ πριν φέξει 7 το πρωί… αγκα­λιές, κου­βέ­ντα των εργα­ζο­μέ­νων και όπως πάντα, μια ενιαία πορεία, σαν ασή­μι στις ρίζες των Άνδε­ων, με τις σημαί­ες, τα συν­θή­μα­τά μας και την ευγε­νή άμιλ­λα και χρώ­μα las manos y el corazón para la Patria.
Τα επαρ­χια­κά μέσα ενη­μέ­ρω­σης προ­σθέ­τουν ότι στην πόλη του Γκουα­ντά­να­μο, η λεω­φό­ρος Paseo πλημ­μύ­ρι­σε από τους προ­λε­τά­ριους και τις οικο­γέ­νειές τους προς την _ξεχωριστή με το όνο­μα γυναί­κας, Plaza de la Revolución Mariana Grajales (σσ. μάνα του Antonio Maceo, ένα ακό­μη σύμ­βο­λο γυναί­κας αγω­νί­στριας στην Κούβα)

Χιλιά­δες λαού με την αξιο­πρέ­πεια που κατα­κτή­θη­κε την 1^η Γενά­ρη 1959 και υπο­στη­ρί­ζο­ντας το εννοιο­λο­γι­κό αξί­ω­μα του Comandante en Jefe Φιδέλ, που πριν από 23 χρό­νια, πάλι πρω­το­μα­γιά, όρι­σε τις δια­στά­σεις του τι είναι και τι σημαί­νει η Επα­νά­στα­ση δίνο­ντας εντο­λή να αλλά­ξουν τα πάντα στην κατεύ­θυν­ση του “πρέ­πει”.

To “Venceremos” τονί­ζει ότι παρέ­λα­σαν για να στεί­λουν το μήνυ­μα στον κόσμο “ενό­τη­τας και  αντί­στα­σής μας απέ­να­ντι στην οικο­νο­μι­κή κρί­ση και την εχθρι­κή αυτο­κρα­το­ρι­κή πολι­τι­κή των ΗΠΑ, κατα­δι­κά­ζο­ντας τη συμπε­ρί­λη­ψη της Κού­βας στον πλα­στό κατά­λο­γο των χωρών που υπο­στη­ρί­ζουν την τρο­μο­κρα­τία και την παρά­νο­μη παρου­σία των Γιάν­κη­δων στον Κόλ­πο του Γκουα­ντά­να­μο, όπου, ενά­ντια στη θέλη­ση του λαού, για περισ­σό­τε­ρο από έναν αιώ­να, δια­τη­ρεί στρα­τιω­τι­κή βάση, ένα άντρο προ­κλή­σε­ων, με απα­γω­γές και βασανιστήρια”.

Μια ατέ­λειω­τη πορεία με πάνω από 200.000 λαού παρέ­λα­σε στην πόλη Holguín, μέσω της Plaza de la Revolución, σε επί­δει­ξη της ενό­τη­τας που συντη­ρεί το πνεύ­μα της αντί­στα­σης και της νίκης.
Κρί­νο­ντας από τον αυξα­νό­με­νο ενθου­σια­σμό που έδει­ξαν οι συμ­με­τέ­χο­ντες μπρο­στά στο βήμα με το μέλος του ΠΓ του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Κού­βας και υφυ­πουρ­γός των FAR, στρα­τη­γός  Ramón Espinosa Martín την αντι­πρό­ε­δρο Inés María Chapman και άλλες προ­σω­πι­κό­τη­τες, ο Μάιος μπή­κε δυνα­μι­κά …“με το αρι­στε­ρό”, απο­κα­λύ­πτο­ντας και την καθο­ρι­στι­κή ικα­νό­τη­τα των συν­δι­κά­των όλων των κλά­δων στην επι­κρά­τεια να οργα­νώ­σουν και να ανα­πτύ­ξουν τον εορ­τα­σμό εν μέσω των ανα­γκαί­ων αυστη­ρών περιο­ρι­σμών της χώρας.

Η έκκλη­ση για μετά­βα­ση στους χώρους παρέ­λα­σης παρά την έλλει­ψη μετα­φο­ρι­κών μέσων λόγω χαμη­λής δια­θε­σι­μό­τη­τας καυ­σί­μων, συνο­δεύ­τη­κε από εθε­λο­ντι­κή εργα­σία, κυρί­ως για τη στή­ρι­ξη της γεωρ­γί­ας και της συγκο­μι­δής ζάχα­ρης, καθώς και με επι­βρά­βευ­ση εργα­ζο­μέ­νων και εργα­τι­κών κέντρων.

Περισ­σό­τε­ρο χρώ­μα έδω­σε στην παρέ­λα­ση η παρου­σία εκα­το­ντά­δων κορι­τσιών και αγο­ριών από διά­φο­ρες επαρ­χί­ες της Κού­βας που συμ­με­τέ­χουν στο Las Romerías de Mayo, γνω­στό και ως Φεστι­βάλ Τέχνης Νέων, το οποίο ξεκι­νά πάντα μετά τον εορ­τα­σμό της Παγκό­σμιας Εργα­τι­κής Πρωτομαγιάς.
Οι ανα­φο­ρές που έφτα­σαν στην πρω­τεύ­ου­σα της επαρ­χί­ας έδει­ξαν ότι, στους υπό­λοι­πους δήμους του Ολγκίν, του­λά­χι­στον άλλοι 240.000 λαού συμ­με­τεί­χαν σε παρό­μοιες πορείες.

Pinar del Río: η Πρω­το­μα­γιά έδει­ξε για άλλη μια φορά την υπο­στή­ρι­ξη της εργα­τι­κής τάξης στην Επα­νά­στα­ση και την από­φα­σή της να συνε­χί­σει να στοι­χη­μα­τί­ζει στην κατα­σκευή ενός ευη­με­ρού­ντος και βιώ­σι­μου σοσιαλισμού.
Η αλλα­γή της ημε­ρο­μη­νί­ας, για και­ρι­κούς λόγους, δεν στά­θη­κε εμπό­διο για μια ολό­κλη­ρη πόλη να κάνει δική της καθιε­ρω­μέ­νη γιορτή

Τα κοι­νω­νι­κά δίκτυα, αυτός ο παράλ­λη­λος κόσμος που ζωντά­νε­ψαν οι νέες τεχνο­λο­γί­ες της πλη­ρο­φο­ρί­ας, πλημ­μύ­ρι­σαν επί­σης από μηνύ­μα­τα, φωτο­γρα­φί­ες και βίντεο με όσα συνέ­βη­σαν σε κάθε γωνιά της χώρας.
Με μια γιγα­ντιαία παρέ­λα­ση, που γέμι­σε τον κεντρι­κό δρό­μο για αρκε­τές ώρες, δεκά­δες χιλιά­δες άνθρω­ποι από το Pinar del Río γιόρ­τα­σαν με δρώ­με­να και πρω­το­βου­λί­ες κάθε είδους, με τα πανό τους, τις γιγα­ντο­α­φί­σες, σημαί­ες αλλά και εκθέ­σεις παρα­γω­γών ή υπη­ρε­σιών σε πολ­λούς τομείς, στην πορεία, που χαρα­κτη­ρί­στη­κε από έναν μετα­δο­τι­κό ενθου­σια­σμό του κόσμου.

Τα μέλη του Συν­δέ­σμου Μαχη­τών της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης, άνδρες και γυναί­κες που απο­τε­λούν ζωντα­νή ιστο­ρία, ήταν οι πρώ­τοι που πέρα­σαν μπρο­στά από την εξέ­δρα που βρι­σκό­ταν στο ίδιο μέρος όπου ο Φιδέλ μίλη­σε για πρώ­τη φορά στους κατοί­κους της Πινάρ ντελ Ρίο, εκεί­νον τον Ιανουά­ριο (17_1_1959).

Ακο­λού­θη­σαν αθλη­τές από την ομά­δα μπέιζ­μπολ, οι οποί­οι για άλλη μια φορά ενθου­σί­α­σαν τους οπα­δούς του Vueltabajo με ένα μαχη­τι­κό και χαρού­με­νο παι­χνί­δι κατα­λαμ­βά­νο­ντας αυτή τη στιγ­μή την πρώ­τη θέση στην εθνι­κή κατάταξη.

Μαζί με τους κατοί­κους, παρέ­λα­σε και μια ομά­δα ακτι­βι­στών της Brigada de Trabajo Voluntario Ernesto Che Guevara (Ταξιαρ­χί­ας Εθε­λο­ντι­κής Εργα­σί­ας Ερνέ­στο Τσε Γκε­βά­ρα), από τον Κανα­δά, και μέλη της Εκστρα­τεί­ας Αλλη­λεγ­γύ­ης με την Κού­βα στο Ηνω­μέ­νο Βασίλειο.

Ίδια εικό­να στο Sancti Spíritus με παρού­σα την Ekaterina Gowen Dickinson, ΓΓ της CTC στην επαρ­χία και το μέλος του ΠΓ Marta Ayala Ávila, Ηρω­ί­δα Εργα­σί­ας της Κού­βας και γενι­κή διευ­θύ­ντρια του Κέντρου Γενε­τι­κής Μηχα­νι­κής και Βιο­τε­χνο­λο­γί­ας, τον υπουρ­γός γεωρ­γί­ας Ydael Pérez Brito, κομ­μα­τι­κά στε­λέ­χη, βου­λευ­τές και Ήρω­ες _Ηρωίδες της Εργα­σί­ας της Κούβας.
Και πάλι οι για­τροί στα λευ­κά, εργα­ζό­με­νοι στα κρα­τι­κά κέντρα με τα ανα­γνω­ρι­στι­κά τους χρώ­μα­τα,  νέοι και φοι­τη­τές, παι­διά και ηλι­κιω­μέ­νοι, γέμι­σαν για άλλη μια φορά την πλα­τεία και την έκα­ναν δική τους, στους παρα­δο­σια­κούς ρυθ­μούς του conga παρέα με μια μπρι­γά­δα αλλη­λεγ­γύ­ης από τις ΗΠΑ, την Πορ­το­γα­λία, το Περού, την Ισπα­νία και το Που­έρ­το Ρίκο.

Ονο­ρέ ντε Μπαλ­ζάκ: Γρα­πτά πάνω στο μυθι­στό­ρη­μα – Οι καλλιτέχνες