Γιώργος Μαρίνος στον “Οδηγητή”: Ο κίνδυνος γενίκευσης του πολέμου απαιτεί την ένταση της λαϊκής δράσης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς

«Οδη­γη­τής»: Πριν λίγα χρό­νια, μεγά­λο μέρος του κόσμου δεν θα μπο­ρού­σε να φαντα­στεί ότι θα βλέ­πα­με τόσους πολέ­μους και συγκρού­σεις στη “γει­το­νιά” μας. Πλή­θυ­ναν οι “αυταρ­χι­κοί ηγέ­τες”, όπως συχνά ακού­με, ή συμ­βαί­νει κάτι άλλο;

Γιώρ­γος Μαρί­νος:  Η γνώ­ση της ιστο­ρί­ας και των νό­μων κίνη­σης του καπι­τα­λι­σμού είναι ανα­γκαίο εφό­διο που προ­ε­τοι­μά­ζει την εργα­τι­κή τάξη, τους λαούς και τη νεο­λαία για να μην αιφ­νι­διά­ζο­νται από τις εξελί­ξεις και με ταξι­κό κρι­τή­ριο, με την πρω­το­πό­ρα συμ­βολή του επα­να­στα­τι­κού κόμ­μα­τος, να εξε­τά­ζουν την ουσία των γεγο­νό­των, να επι­λέ­γουν τη σωστή πλευ­ρά της ιστο­ρί­ας, σε σύγκρου­ση με τις αστι­κές τάξεις, τα κόμ­μα­τα τους και τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες και να απο­φεύ­γουν τις παγί­δες που στή­νουν κάθε φορά για να “θολώ­σουν τα νερά” και να περά­σουν στη λα­ϊκή σκέ­ψη τη δική τους θέση για τους ιμπεριαλιστι­κούς πολέμους.

Στην επο­χή μας, την επο­χή του ιμπε­ρια­λι­σμού, του μονο­πω­λια­κού καπι­τα­λι­σμού που το σύστη­μα έχει ξε- περά­σει τα ιστο­ρι­κά του όρια, πίσω από τις εμπο­ρι­κές- οικο­νο­μι­κές αντι­πα­ρα­θέ­σεις, τις συγκρού­σεις και τις πολε­μι­κές ανα­με­τρή­σεις, βρί­σκο­νται τα αντι­τι­θέ­με­να συμ­φέ­ρο­ντα των μεγά­λων οικο­νο­μι­κών ομί­λων-μονο­πω­λί­ων, των καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών και των ιμπε­ρια­λι­στι­κών συμ­μα­χιών για το μοί­ρα­σμα των αγο­ρών, τον έλεγ­χο των πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κών πηγών, των ενεργεια­κών κοι­τα­σμά­των και των δρό­μων μετα­φο­ράς, για την αύξη­ση των καπι­τα­λι­στι­κών κερ­δών και την από­κτη­ση στρα­τη­γι­κών πλε­ο­νε­κτη­μά­των, στο διε­θνή ανταγωνι­σμό. Και σ’ αυτόν τον αντα­γω­νι­σμό προ­στί­θε­νται νέα πεδία, όπως γίνε­ται σήμε­ρα με τις νέες τεχνο­λο­γί­ες τις απαι­τού­με­νες πρώ­τες ύλες, τις σπά­νιες γαί­ες κλπ

Η δια­μόρ­φω­ση των όρων για την εκδή­λω­ση ενός πολέ­μου περ­νά­ει από διά­φο­ρες φάσεις. Μεσο­λα­βούν συμ­βι­βα­σμοί, διευ­θε­τή­σεις, περί­ο­δοι προ­σω­ρι­νής ύφε­σης, (ιμπε­ρια­λι­στι­κή ειρή­νη με το πιστό­λι στον κρότα­φο των λαών), αλλά το “καζά­νι” συνε­χί­ζει να βρά­ζει μέχρι να τινα­χτεί το καπά­κι στον αέρα.

Αυτά σημα­δεύ­ουν το εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα και ο δια­χω­ρι­σμός σκο­πι­μό­τη­τας περί αστών “δημοκρατι­κών” και “αυταρ­χι­κών” ηγε­τών χρη­σι­μο­ποιού­νται ως άλλο­θι για την συγκά­λυ­ψη του καθο­ρι­στι­κού ρόλου του καπι­τα­λι­στι­κού αντα­γω­νι­σμού, κρύ­βο­ντας πως οι ιμπε­ρια­λι­στι­κοί πόλε­μοι διε­ξά­γο­νται από κρά­τη και κυ­βερνήσεις με ηγέ­τες φιλε­λεύ­θε­ρους, σοσιαλδημοκρά­τες, ακρο­δε­ξιούς ή φασί­στες, δια­χει­ρι­στές του συστή­ματος, εκφρα­στές των μονο­πω­λια­κών συμ­φε­ρό­ντων, που έρχο­νται και παρέρχονται.
Η εξά­λει­ψη των αιτιών των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­μων είναι υπό­θε­ση της αυτο­τε­λούς πάλης της ερ­γατικής τάξης και των λαών για την ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­σμού, της πηγής του προ­βλή­μα­τος, και την οικο­δό­μη­ση της νέας σοσια­λι­στι­κής κοι­νω­νί­ας, για την εξα­σφά­λι­ση της αμοι­βαί­ας συνερ­γα­σί­ας λαών και κρα­τών και την πραγ­μα­τι­κή ειρή­νη. Με αυτό το στό­χο αγω­νί­ζο­νται το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, πρω­το­στα­τώ­ντας στους αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κούς-αντι­πο­λε­μι­κούς αγώ­νες και την απε­μπλο­κή της χώρας από τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχεδιασμούς.

Οδ: Πώς εκτι­μά­τε την ιμπε­ρια­λι­στι­κή σύγκρου­ση στην Ουκρα­νία που μαί­νε­ται σχε­δόν δύο χρό­νια και πως σχο­λιά­ζε­τε ορι­σμέ­νες “φωνές” από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ που λένε πως δεν θα στη­ρί­ζουν επ’ αόρι­στον τον Ζελέν­σκι; Σταμά­τησε να υπάρ­χει η ανά­γκη προ­ά­σπι­σης των “δυ­τικών αξιών”, όπως μας έλε­γαν, ή έγι­ναν ξαφ­νι­κά υπέρ­μα­χοι της ειρήνης;

Γ.Μ.: Ο δίχρο­νος φονι­κός πόλε­μος στην Ουκρα­νία, μετα­ξύ ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και του αστι­κού ουκρα­νι­κού κρά­τους με την καπι­τα­λι­στι­κή Ρωσία, έχει παγιω­θεί και περιέ­χει τον κίν­δυ­νο κλι­μά­κω­σης και επέ­κτα­σης. Το κεντρι­κό ζήτη­μα που καθό­ρι­σε τις δρα­μα­τι­κές εξελί­ξεις είναι η ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού και η καπιταλιστι­κή παλι­νόρ­θω­ση στη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και τα άλλα κρά­τη της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης, στην ανα­το­λι­κή Ευρώ­πη και στις χώρες της Βαλ­τι­κής που οι λαοί ζού­σαν ειρηνικά.

Η αντε­πα­νά­στα­ση άνοι­ξε τον ασκό του Αιό­λου. Τα νέα καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη εντά­χθη­καν στα­δια­κά στο ΝΑΤΟ και στρα­τεύ­τη­καν στον ευρω­α­τλα­ντι­κό σχεδία­σμά στον αντα­γω­νι­σμό με την αστι­κή τάξη της Ρωσί­ας. Η Ουκρα­νία μετα­τρά­πη­κε σε “μήλο της έριδος”.

Οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ προ­χώ­ρη­σαν το 2014 σε ωμή επέμ­βα­ση στις εσω­τε­ρι­κές υπο­θέ­σεις της Ουκρα­νίας, συνέ­βα­λαν στην ανα­τρο­πή της εκλεγ­μέ­νης κυ­βέρνησης και στή­ρι­ξαν φασι­στι­κές και φιλο­φα­σι­στι­κές δυνά­μεις που ανέ­λα­βαν τη δια­κυ­βέρ­νη­ση της χώρας, επι­βάλ­λο­ντας σκλη­ρά αντι­λαϊ­κά μέτρα, εκτο­ξεύ­ο­ντας τον αντι­κομ­μου­νι­σμό, απα­γο­ρεύ­ο­ντας τη δρά­ση των κομ­μου­νι­στών, εντεί­νο­ντας την κατα­πί­ε­ση του λαού των ρωσό­φω­νων περιο­χών στο Ντο­μπάς. Την ίδια στιγ­μή, η ρωσι­κή αστι­κή τάξη, η οποία στα­θεροποίησε την εξου­σία της, έθε­σε σε εφαρ­μο­γή το δικό της σχέ­διο ενο­ποί­η­σης των κρα­τών της πρώ­ην Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, διεκ­δί­κη­σε τον πλού­το της Ουκρα­νίας και προ­χώ­ρη­σε στην απα­ρά­δε­κτη στρα­τιω­τι­κή ει­σβολή, στις 24 Φλε­βά­ρη του 2022.

Η κάθε πλευ­ρά χρη­σι­μο­ποιεί τα δικά της επι­λεγ­μέ­να προ­σχή­μα­τα για να δικαιο­λο­γή­σει τη στά­ση της. Οι ΝΑΤΟι­κές δυνά­μεις μιλούν για πόλε­μο της “δημο­κρα­τί­ας” ενά­ντια στον “αυταρ­χι­σμό” για την προ­στα­σία του λεγά­με­νου “ελεύ­θε­ρου κόσμου”, του καπι­τα­λι­σμού της εκμετάλλευ­σης, της ανερ­γί­ας, της φτώ­χειας, που σέρ­νει στο πολε­μι­κό σφα­γείο τους λαούς για τα συμ­φέ­ρο­ντα των μονοπωλίων.

• Η Ρωσι­κή ηγε­σία που πρω­το­στά­τη­σε στην αντεπα­νάσταση, αφού ερω­το­τρό­πη­σε στη συνέ­χεια με το ΝΑΤΟ και δια­τή­ρη­σε ισχυ­ρές πολι­τι­κές και οικονομι­κές σχέ­σεις με τις διά­φο­ρες ουκρα­νι­κές κυβερ­νή­σεις για πολ­λά χρό­νια, έχο­ντας ξεχω­ρι­στές ευθύ­νες για το “φού­ντω­μα” ουκρα­νι­κών φασι­στι­κών δυνά­με­ων, μιλά­ει τώρα για “αντι­φα­σι­στι­κό αγώ­να” για να εξα­πα­τή­σει τον ρωσι­κό και τους άλλους λαούς κι ενώ είναι γνω­στό πως ο φασι­σμός είναι γέν­νη­μα του καπι­τα­λι­σμού και η αστι­κή τάξη, που τον χρη­σι­μο­ποιεί ως εφε­δρεία, δεν μπο­ρεί να μετα­μορ­φω­θεί σε αντι­φα­σι­στι­κή δύναμη.
• Η ουσία είναι πως πρό­κει­ται για πόλε­μο που διεξά­γουν οι αστι­κές τάξεις, ο χαρα­κτή­ρας του πολέ­μου είναι ιμπε­ρια­λι­στι­κός και από τις δύο πλευ­ρές, ως μέρος του γενι­κό­τε­ρου αντα­γω­νι­σμού που διε­ξά­γε­ται σε παγκό­σμιο επί­πε­δο ανά­με­σα στο ευρω­α­τλα­ντι­κό στρα­τό­πε­δο και στο υπό δια­μόρ­φω­ση ευρα­σια­τι­κό, με χαρα­κτη­ρι­στι­κό στοι­χείο, την πολύ­μορ­φη ανα­μέ­τρη­ση ΗΠΑ-Κίνας για την πρω­το­κα­θε­δρία στο ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστημα.
• Σήμε­ρα, ο συσχε­τι­σμός δύνα­μης ευνο­εί το ρωσι­κό κρά­τος που κατέ­χει σημα­ντι­κό μέρος του ουκρα­νι­κού εδά­φους και δια­θέ­τει στρα­τιω­τι­κά πλε­ο­νε­κτή­μα­τα. Η Ουκρα­νία, παρά τη στρα­τιω­τι­κή ενί­σχυ­ση από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, υστε­ρεί, η αντε­πί­θε­ση που ανα­κοί­νω­σε την άνοι­ξη δεν έδω­σε τα ανα­με­νό­με­να απο­τε­λέ­σμα­τα για την αντι­δρα­στι­κή κυβέρ­νη­ση Ζελέσν­σκι και τόσο στο αμερι­κάνικο Κογκρέ­σο, όσο και στην ΕΕ εκφρά­ζο­νται προβλη­ματισμοί για την πορεία του πολέ­μου και την σκοπιμότη­τα συνέ­χι­σης της οικο­νο­μι­κής στή­ρι­ξης της Ουκρα­νι­κής κυβέρ­νη­σης, ενώ έχει τεθεί ζήτη­μα συμ­βι­βα­σμού, με τη δια­τή­ρη­ση των κατε­χό­με­νων ουκρα­νι­κών εδα­φών οπό τη Ρωσία. Σε κάθε περί­πτω­ση, η στά­ση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ καθο­ρί­ζε­ται από τα συμ­φέ­ρο­ντα και τις γεωπο­λιτικές τους επι­διώ­ξεις, κυρί­ως στον αντα­γω­νι­σμό με την Κίνα και όχι από την προ­ά­σπι­ση της ειρήνης.

🆘  Η κυβέρνηση της ΝΔ αξιοποιώντας τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, 
αποφάσισε την αποστολή Φρεγάτας του πολεμικού ναυτικού 
στην “πολυεθνική δύναμη”, στέλνοντας ελληνικές ένοπλες δυνάμεις 
χιλιάδες μίλια μακριά από τα σύνορα, 
για τα συμφέροντα των εφοπλιστών, τη στήριξη του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας

Οδη­γη­τής: αυτή τη χώρα τη λέγαν Παλαι­στί­νη… _ Παλαι­στί­νη τη λένε ακόμα!

Οδ: Ενώ η σφα­γή στην Παλαι­στί­νη συνεχίζε­ται, παρου­σιά­ζε­ται μια κατά­στα­ση που θέλει την αντι­δρα­στι­κή κυβέρ­νη­ση του Νετα­νιά­χου να δέχε­ται “πιέ­σεις” από τους συμ­μά­χους του για να υπάρ­ξει ειρή­νη στην περιο­χή. Το ΚΚΕ εκτι­μά πως υπάρ­χει κίν­δυ­νος γενι­κό­τε­ρης ανά­φλε­ξης στην περιο­χή; Τι ακρι­βώς συμβαίνει;

Γ.Μ.: Η ΚΝΕ μπο­ρεί να είναι περή­φα­νη για­τί μαζί με το ΚΚΕ, πρω­το­στα­τεί στο κίνη­μα της αλλη­λεγ­γύ­ης, στις πολύ­μορ­φες κινη­το­ποι­ή­σεις στο πλευ­ρό του δοκιμαζό­μενου παλαι­στι­νια­κού λαού, κατα­δι­κά­ζο­ντας τις θηριω­δίες του κρά­τους-δολο­φό­νου του Ισρα­ήλ στην Λωρί­δα της Γάζας και στην Δυτι­κή όχθη, με τις πλά­τες των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, παλεύ­ο­ντας για ανε­ξάρ­τη­το-βιώ­σι­μο παλαι­στι­νια­κό κρά­τος στα σύνο­ρα πριν τον Ιού­νη του 1967, με πρω­τεύ­ου­σα την Αν. Ιερου­σα­λήμ. Ανε­πα­νόρ­θω­τα εκτε­θει­μέ­νοι είναι η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ που από κοι­νού με τις ακρο­δε­ξιές-φασι­στι­κές δυνά­μεις, στή­ρι­ξαν το κατο­χι­κό κρά­τος μιλώ­ντας θρα­σύ­τα­τα για δικαί­ω­μα “αυτοάμυ­νας” του κατα­κτη­τή, συμ­με­τέ­χο­ντας στο σχέ­διο συκο­φά­ντη­σης της παλαι­στι­νια­κής αντί­στα­σης ως τρομο­κρατίας, χρη­σι­μο­ποιώ­ντας ως πρό­σχη­μα την επί­θε­ση της Χαμός και πλή­θος fake_news

Ο παλαι­στι­νια­κός λαός στε­νά­ζει για δεκα­ε­τί­ες από την ισραη­λι­νή κατο­χή, διε­ξά­γει έναν δίκαιο αγώ­να και έχει δικαί­ω­μα να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει όλες τις μορ­φές πάλης για τον τερ­μα­τι­σμό της. Και είναι υπό­θε­ση της εργα­τι­κής τάξης, του λαού και του επα­να­στα­τι­κού κόμ­ματος να πιά­σουν αυτόν τον κρί­σι­μο κρί­κο και να συν­δέσουν τον απε­λευ­θε­ρω­τι­κό αγώ­να με τον αγώ­να για την ανα­τρο­πή της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης, για την κοι­νω­νι­κή απε­λευ­θέ­ρω­ση, για το σοσιαλισμό.

Το κρά­τος του Ισρα­ήλ δια­πράτ­τει απο­τρό­παια εγκλή­μα­τα και επι­βάλ­λε­ται να ακου­στεί ακό­μα πιο δυνα­τά η φωνή “Λευ­τε­ριά στην Παλαι­στί­νη”. Η σφα­γή κλι­μα­κώ­νε­ται. Στό­χος της αστι­κής τάξης είναι η εξά­λει­ψη της παλαι­στι­νια­κής αντί­στα­σης, ο εκτο­πι­σμό­ςτου πλη­θυ­σμού και η κατά­κτη­ση της Λωρί­δας της Γάζας, για να αρπά­ξει τα ενερ­γεια­κά κοι­τάσματα, να δημιουρ­γή­σει έναν οικο­νο­μι­κό-ενερ­γεια­κό δι­άδρομο, από την Αίγυ­πτο μέχρι τον Λίβα­νο, για να αναβαθ­μιστεί ο ρόλος του Ισρα­ήλ ως “δια­με­τα­κο­μι­στι­κό κέντρο” σε σύν­δε­ση με τον εμπο­ρι­κό Ινδι­κό δρό­μο, που προ­ω­θούν οι ΗΠΑ προς την Μέση Ανα­το­λή και την Ευρώ­πη, σε αντα­γωνισμό με τον κινέ­ζι­κο “δρό­μο του μεταξιού”.

Οι ΗΠΑ που αξιο­ποιούν το Ισρα­ήλ ως “χωρο­φύ­λα­κα” στην Μέση Ανα­το­λή και την ευρύ­τε­ρη περιο­χή, το προ­στατεύουν με κάθε τρό­πο, μπλο­κά­ρουν ακό­μα και τις απο­φά­σεις του ΟΗΕ για προ­σω­ρι­νή εκε­χει­ρία. Αυτή είναι μέχρι τώρα η βασι­κή τους κατεύ­θυν­ση και οι κι­νήσεις άσκη­σης “πίε­σης” στην ισραη­λι­νή κυβέρ­νη­ση δεν αφο­ρούν τα δικαιώ­μα­τα του λαού της Παλαι­στί­νης αλλά την διά­σω­ση των Συμ­φω­νιών του Αβρα­άμ μετα­ξύ Ισρα­ήλ και αρα­βι­κών κρα­τών, για τη δημιουρ­γία της λεγά­με­νης “Νέας Μέσης Ανα­το­λής” και την προ­ώ­θη­ση των αμε­ρι­κά­νι­κων και ισραη­λι­νών συμ­φε­ρό­ντων, των συμ­φε­ρό­ντων των αστι­κών τάξε­ων.

Στην περιο­χή έχει συγκε­ντρω­θεί μάζα «καύ­σι­μης ύλης», δια­σταυ­ρώ­νο­νται τα συμ­φέ­ρο­ντα των HΠΑ, της ΕΕ, της Κίνας, της Ρωσί­ας, του Ιράν, της Τουρ­κί­ας και κάθε κα­πιταλιστικό κρά­τος έχει τους δικούς του στό­χους. Στον πόλε­μο εμπλέ­κε­ται ήδη ο Λίβα­νος και η Συρία. Επι­πλέ­ον, η κατά­στα­ση στην Ερυ­θρά Θάλασ­σα και στον κόλ­πο του Άντεν προει­δο­ποιεί για την περαι­τέ­ρω όξυν­ση της ιμπε­ρια­λι­στι­κής σύγκρου­σης. Χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα είναι η συγκρό­τη­ση της πολυ­ε­θνι­κής ναυ­τι­κής δύνα­μης «Φρου­ρός της Ευη­με­ρί­ας», στην οποία πρω­το­στα­τούν οι ΗΠΑ, στο όνο­μα της αντι­με­τώ­πι­σης των ανταρ­τών Χού­θι της Υεμέ­νης και την προ­στα­σία της ναυ­σι­πλο­ΐ­ας, ξεπερ­νώ­ντας προ­κλη­τι­κά πως η εκρη­κτι­κή κατά­στα­ση στην περιο­χή τρο­φο­δο­τεί­ται από την Ισραη­λι­νή κατο­χή, την επί­θε­ση στα παλαι­στι­νια­κά εδά­φη και τον πόλε­μο που έχει κηρύ­ξει η Σαου­δι­κή Αρα­βία στην Υεμέ­νη. Μέσα σ’ αυτό το πολε­μι­κό σκη­νι­κό, η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, αξιο­ποιώ­ντας τη στά­ση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, απο­φά­σι­σε την απο­στο­λή Φρε­γά­τας του πολε­μι­κού ναυ­τικού στην “πολυ­ε­θνι­κή δύνα­μη”, στέλ­νο­ντας ελλη­νι­κές ένο­πλες δυνά­μεις στο “στό­μα του λύκου”, χιλιά­δες μίλια μακρυά απο τα σύνο­ρα, για τα συμ­φέ­ρο­ντα των εφοπλι­στών, τη στή­ρι­ξη του Ισρα­ήλ και της Σαου­δι­κής Αρα­βί­ας. “Βρω­μά­ει μπα­ρού­τι”, ο κίν­δυ­νος γενί­κευ­σης του πο­λέμου είναι υπαρ­κτός και οι λαοί απαι­τεί­ται να επα­γρυ­πνούν. Ο αγώ­νας για να μην στα­λεί Φρε­γά­τα στην Ερυ­θρά Θάλασ­σα και να απο­συρ­θούν όλες οι μονά­δες των ελλη­νι­κών ενό­πλων δυνά­με­ων από ευρω­α­τλα­ντι­κές απο­στο­λές, απο­κτά μεγά­λη σημασία.