Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Δήμος Σταρένιος: Θα τον θυμόμαστε όχι μόνο σαν ηθοποιό αλλά και για τη συμβολή του στην ΕΑΜική Αντίσταση

Δήμος Στα­ρέ­νιος, ένας καλός άνθρω­πος που ερμή­νευε τους κακούς. Καλο­συ­νά­τος, σεμνός, ευγε­νι­κός άνθρω­πος και καλ­λιερ­γη­μέ­νος ηθο­ποιός που ερμή­νευε έξο­χα τους προ­δό­τες και τοκο­γλύ­φους. Έφυ­γε από τη ζωή στις 23 Οκτω­βρί­ου 1983.

Άξιος, ταλα­ντού­χος, συνε­πής εργά­της του θεά­τρου και αγω­νι­στής της ΕΑΜι­κής Αντί­στα­σης ο Δήμος Στα­ρέ­νιος, γεν­νή­θη­κε το 1909 στο Κάι­ρο. Το 1932 ήρθε στην Ελλά­δα και γρά­φτη­κε στη Σχο­λή του Εθνι­κού Θεά­τρου σαν εξαι­ρε­τι­κό ταλέ­ντο. Πρω­το­εμ­φα­νί­στη­κε το 1933 με το θία­σο Αλί­κης στο έργο «Ευτυ­χία». Από τα πρώ­τα θεα­τρι­κά βήμα­τά του ανα­γνω­ρί­ζε­ται το υπο­κρι­τι­κό του ταλέ­ντο και μέχρι το 1977 που έκα­νε την τελευ­ταία του εμφά­νι­ση με το θία­σο του Δ. Χορν, δημιούρ­γη­σε πολ­λές επι­τυ­χί­ες στο θέα­τρο, στον κινη­μα­το­γρά­φο, στην τηλε­ό­ρα­ση και το ραδιό­φω­νο με «εξει­δί­κευ­ση» στους προ­δό­τες, στους τσι­φού­τη­δες, τους μισάνθρωπους.

Η κινη­μα­το­γρα­φι­κή ατά­κα του «Μας αγα­πά­νε οι Γερ­μα­νοί. Σαν φίλοι ήρθα­νε» έμει­νε ιστορική…

Στα χρό­νια της Αντί­στα­σης πήρε δρα­στή­ρια μέρος στην Εθνι­κή Αντί­στα­ση από τις γραμ­μές του ΕΑΜ και μέχρι το τέλος της ζωής του παρέ­μει­νε πιστός στα ιδα­νι­κά του.

Το 1945–1946 μαζί με άλλους νέους αντι­στα­σια­κούς ηθο­ποιούς έγι­νε στέ­λε­χος του ΕΑΜι­κού θιά­σου «Ενω­μέ­νοι καλ­λι­τέ­χνες» και θα υπο­στεί μαζί τους τις μεταδ­κεμ­βρια­νές διώξεις.

starenios6Είναι μεγά­λος ο κατά­λο­γος ων θιά­σων με τους οποί­ους συνερ­γά­στη­κε και των σημα­ντι­κών ρόλων που ερμή­νευ­σε. Τον γνω­ρί­σα­με οι περισ­σό­τε­ροι από την κινη­μα­το­γρα­φι­κή του παρου­σία (πλή­θος ται­νιών, ανά­με­σά τους και διε­θνείς παρα­γω­γές) και τις τηλε­ο­πτι­κές σει­ρές («Ο Χρι­στός ξανα­σταυ­ρώ­νε­ται», «Γιού­κερ­μαν«).

Όπως είπε ο Βασ. Κολο­βός, απο­χαι­ρε­τώ­ντας τον εκ μέρους του ΣΕΗ «έβα­λε τη δου­λειά του στην υπη­ρε­σία του λαού, αλλά και γι’ αυτό δεν προ­βλή­θη­κε όσο του άξι­ζε ως καλλιτέχνης».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο