Δημήτρη ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ ΓΓ-ΚΕ ΚΚΕ: Για την πολεμική σύγκρουση Ισραήλ — Παλαιστίνης και τις εξελίξεις στην περιοχή

Α.
Οι περιφερειακές και διεθνείς δυνάμεις -
καπιταλιστικά κράτη που εμπλέκονται 
στη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή

Μπο­ρού­με να τις εντά­ξου­με χοντρι­κά στις παρα­κά­τω κατηγορίες:

ΠΡΩΤΗ: Οι ανοι­χτοί υπο­στη­ρι­κτές του Ισρα­ήλ: Κυρί­ως οι ΗΠΑ, η Μεγά­λη Βρε­τα­νία, οι ηγε­τι­κές δυνά­μεις και εν γένει τα μέλη του ΝΑΤΟ πλην της Τουρ­κί­ας, επί­σης οι ηγε­τι­κές δυνά­μεις της ΕΕ (Γαλ­λία, Γερ­μα­νία) και εν γένει τα κρά­τη — μέλη της ΕΕ με δια­βαθ­μί­σεις μετα­ξύ τους (π.χ. αντί­δρα­ση Ισπα­νί­ας, Δανί­ας, Λου­ξεμ­βούρ­γου στην αρχι­κή ανα­κοί­νω­ση για οικο­νο­μι­κό εμπάρ­γκο στην Παλαι­στι­νια­κή Αρχή κ.λπ.). Επί­λε­κτο ρόλο για την περιο­χή σε αυτό το ευρω­α­τλα­ντι­κό μπλοκ επι­διώ­κει να παί­ξει η ελλη­νι­κή κυβέρνηση.

ΔΕΥΤΕΡΗ: Ισχυ­ρά καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη του υπό δια­μόρ­φω­ση ευρα­σια­τι­κού μπλοκ δυνά­με­ων, κυρί­ως η Ρωσία και η Κίνα, που κρα­τά­νε προ­σε­κτι­κή στά­ση μεν, γέρ­νο­ντας δε προς την υπο­στή­ρι­ξη της Παλαι­στί­νης, για ανε­ξάρ­τη­το παλαι­στι­νια­κό κρά­τος, με πρω­το­βου­λί­ες για διπλω­μα­τι­κή λύση και στα­μά­τη­μα του πολέ­μου, προ­ω­θώ­ντας στην περιο­χή ταυ­τό­χρο­να τα δικά τους ξεχω­ρι­στά οικο­νο­μι­κά, γεω­πο­λι­τι­κά συμφέροντα.

ΤΡΙΤΗ: Πρό­κει­ται για μια σει­ρά από ισχυ­ρά κρά­τη — περι­φε­ρεια­κές δυνά­μεις της περιο­χής που προ­σέγ­γι­ζαν το Ισρα­ήλ ή τις ΗΠΑ και είναι παρα­δο­σια­κοί κάποιοι σύμ­μα­χοι της «Δύσης», αντι­δρούν στην επι­θε­τι­κό­τη­τα του Ισρα­ήλ και υπο­στη­ρί­ζουν τους Παλαι­στί­νιους, ως Αρα­βες και μου­σουλ­μά­νους, αλλά και για­τί τα συμ­φέ­ρο­ντά τους δια­σταυ­ρώ­νο­νται με άλλα ή συγκρού­ο­νται σε αυτήν τη φάση με άλλα.

Όπως η Σαου­δι­κή Αρα­βία, που διέ­κο­ψε την απο­κα­τά­στα­ση σχέ­σε­ων με το Ισρα­ήλ, στην οποία επέν­δυαν πολ­λά οι ΗΠΑ. Μάλι­στα, σύμ­φω­να με μια ερμη­νεία των εξε­λί­ξε­ων, η επί­θε­ση της «Χαμάς» στο Ισρα­ήλ είχε ακρι­βώς αυτόν τον στό­χο και εξυ­πη­ρε­τού­σε όχι μόνον τμή­μα των Παλαι­στι­νί­ων, που θεω­ρεί πως η απο­κα­τά­στα­ση αυτή «που­λά» τον αγώ­να τους, αλλά και κύκλους σε Σαου­δι­κή Αρα­βία και Ισρα­ήλ που δια­φω­νού­σαν με αυτήν την εξέ­λι­ξη, καθώς και συμ­φέ­ρο­ντα «τρί­των» δυνά­με­ων, π.χ. όσων αντι­τί­θε­νται στον λεγό­με­νο «Ινδι­κό δρό­μο», όπως η Κίνα.

Επί­σης, μια άλλη περί­πτω­ση εδώ είναι η Τουρ­κία, από την οποία αυξά­νε­ται το ενδε­χό­με­νο να παγώ­σουν η εξο­μά­λυν­ση των σχέ­σε­ων με το Ισρα­ήλ και ο σχε­δια­σμός για μετα­φο­ρά ισραη­λι­νού φυσι­κού αερί­ου μέσω Τουρ­κί­ας προς Ευρώ­πη, σχέ­διο που αντι­κει­με­νι­κά θα μεί­ω­νε τον ρόλο της ρωσι­κής «Γκαζ­πρόμ», η οποία και τώρα στέλ­νει ημε­ρη­σί­ως στην ΕΕ πάνω από 40 δισε­κα­τομ­μύ­ρια κυβι­κά μέτρα.

Ακό­μα, η Αίγυ­πτος, η οποία θα δεχτεί τον βασι­κό όγκο των Παλαι­στι­νί­ων προ­σφύ­γων, σε περί­πτω­ση που ο σχε­δια­σμός του Ισρα­ήλ είναι ο μαζι­κός ξερι­ζω­μός τους από τη Γάζα, όπως υπο­νο­εί με δηλώ­σεις του ο Νετα­νιά­χου, γεγο­νός που ανη­συ­χεί την αστι­κή τάξη της Αιγύ­πτου, που έχει θέσει εκτός νόμου τους «Αδελ­φούς Μου­σουλ­μά­νους», οι οποί­οι συν­δέ­ο­νται με τη «Χαμάς».

Ακό­μα και τα Ηνω­μέ­να Αρα­βι­κά Εμι­ρά­τα, στε­νοί σύμ­μα­χοι του Ισρα­ήλ και των ΗΠΑ, μετά το πολύ­νε­κρο και απάν­θρω­πο χτύ­πη­μα του Ισρα­ήλ στο νοσο­κο­μείο στη Γάζα, για πρώ­τη φορά από την αρχή του πολέ­μου, κρά­τη­σαν αντί­θε­τη προς το Ισρα­ήλ στά­ση δημόσια.

ΤΕΤΑΡΤΗ: Τέλος, μια σει­ρά από κρά­τη της περιο­χής, που εμπλέ­κο­νται πιθα­νόν ήδη πιο ενερ­γά και πιο ανοι­χτά από όλους τους άλλους, στη­ρί­ζουν και βοη­θούν την παλαι­στι­νια­κή αντί­στα­ση ευρι­σκό­με­να σε συνε­χή σύγκρου­ση με το Ισραήλ:

Οπως το Ιράν που, αν και το ίδιο δηλώ­νει πως δεν έχει σχέ­ση με τη συγκε­κρι­μέ­νη επί­θε­ση, τη χαι­ρε­τί­ζει και δεν απο­κλεί­ε­ται το ενδε­χό­με­νο να βοή­θη­σε «ανε­πί­ση­μα» στην προ­ε­τοι­μα­σία της επί­θε­σης, όπως και δεν απο­κλεί­ε­ται καθό­λου η άμε­ση εμπλο­κή του σε περί­πτω­ση γενί­κευ­σης της σύγκρουσης.

Επί­σης, ο Λίβα­νος, του οποί­ου επί­σης το Ισρα­ήλ κατέ­χει εδά­φη του. Η «Χεζ­μπο­λάχ» του Λιβά­νου, που δια­τη­ρεί στε­νές σχέ­σεις με το Ιράν, ξεκί­νη­σε μικρής κλί­μα­κας, μέχρι στιγ­μής, εχθρο­πρα­ξί­ες με το Ισρα­ήλ στα βόρεια. Είναι υπαρ­κτό το ενδε­χό­με­νο εμπλο­κής της σε περί­πτω­ση γενί­κευ­σης της σύγκρουσης.

Η η Συρία, που παρα­μο­νές των γεγο­νό­των δέχτη­κε πλήγ­μα στην πόλη Χομς, όπου σκο­τώ­θη­καν περί­που 100 ευέλ­πι­δες την ώρα της ορκω­μο­σί­ας και της οποί­ας το Ισρα­ήλ επί­σης κατέ­χει εδάφη.

Β.
Η πιθανότητα επέκτασης 
των πολεμικών συγκρούσεων και επιχειρήσεων 
είναι πολύ μεγάλη
λόγω μιας σειράς παραγόντων

Ανά­με­σα σε αυτούς τους παρά­γο­ντες ξεχω­ρί­ζουν οι εξής:

• Τα διά­φο­ρα ανοι­χτά μέτω­πα στην περιο­χή — μπα­ρου­τα­πο­θή­κη, όπως είναι η σύγκρου­ση σε Αζερ­μπαϊ­τζάν — Αρμε­νία ή εδώ στα Βαλ­κά­νια η Σερ­βία και το Κόσο­βο. Για παρά­δειγ­μα, η εκτό­πι­ση των Αρμε­νί­ων από το Ναγκόρ­νο Καρα­μπάχ (με συναί­νε­ση Ρωσί­ας και Ιράν) είναι εξέ­λι­ξη που θεω­ρεί­ται πως οδη­γεί στο άνοιγ­μα νέου εμπο­ρι­κού δρό­μου Κίνας — Καζακ­στάν — Αζερ­μπαϊ­τζάν — Τουρ­κί­ας, που κρί­νε­ται ιδιαί­τε­ρα κρί­σι­μος. Οι εξε­λί­ξεις αυτές έχουν οδη­γή­σει σε αύξη­ση του ρόλου της Τουρ­κί­ας στην περιο­χή, την ώρα που η αστι­κή τάξη της παζα­ρεύ­ει ταυ­τό­χρο­να με ΗΠΑ, Κίνα και Ρωσία. Οι ΗΠΑ τη στη­ρί­ζουν σε Καύ­κα­σο και Κεντρι­κή Ασία, όσο περιο­ρί­ζει τη ρωσι­κή επιρ­ροή. Εχου­με επί­σης τη στή­ρι­ξη του Ισρα­ήλ στο Αζερ­μπαϊ­τζάν — ενί­σχυ­ση των σχέ­σε­ών τους, γεγο­νός που προ­κα­λεί την ανη­συ­χία του Ιράν.
• Τις αλυ­σι­δω­τές αντι­δρά­σεις που θα προ­κλη­θούν, εάν ανοί­ξει το δεύ­τε­ρο μέτω­πο Ισρα­ήλ — «Χεζ­μπο­λάχ» Λιβά­νου και με δεδο­μέ­νη τη συγκέ­ντρω­ση πολ­λών και ισχυ­ρών στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων, όπως τα 2 αερο­πλα­νο­φό­ρα των ΗΠΑ και τόσα άλλα.
• Η όλη εξέ­λι­ξη γίνε­ται σε μια στιγ­μή, όπου έχου­με την παγί­ω­ση και κλι­μά­κω­ση πολέ­μου στην Ουκρα­νία. Επι­πλέ­ον, την ώρα που προ­χω­ρού­σαν οι λεγό­με­νες συμ­φω­νί­ες του Αβρα­άμ (εξο­μά­λυν­σης σχέ­σε­ων του Ισρα­ήλ με αρα­βι­κές χώρες χωρίς επί­λυ­ση του Παλαι­στι­νια­κού). Στις συμ­φω­νί­ες αυτές μεγά­λο βάρος δίνουν οι ΗΠΑ, που πέρα από την ενί­σχυ­ση της θέσης του Ισρα­ήλ, ως παρα­δο­σια­κού γεω­πο­λι­τι­κού τους στη­ρίγ­μα­τος στην περιο­χή, τις συν­δέ­ουν και με ευρύ­τε­ρους σχε­δια­σμούς στην «κόντρα» με την Κίνα, στη μάχη για τα μερί­δια των αγο­ρών στη Μέση Ανα­το­λή και στην Ευρώ­πη (π.χ. «Ινδι­κός δρό­μος», μέσω Εμι­ρά­των — Σαου­δι­κής Αρα­βί­ας — Ισρα­ήλ, αντα­γω­νι­στι­κός δρό­μος σε σχέ­ση με τον κινε­ζι­κό «Δρό­μο του μεταξιού»).
• Την όξυν­ση των αντι­θέ­σε­ων που προ­κα­λεί και πυρο­δο­τεί η ίδια η επέμ­βα­ση στη Γάζα, όπως οι επι­λο­γές της Σαου­δι­κής Αρα­βί­ας, η πίε­ση των προ­σφύ­γων στην Αίγυ­πτο και πιθα­νόν σε άλλες χώρες της περιο­χής κ.λπ. Επι­πλέ­ον, βλέ­που­με ότι μια ευρύ­τε­ρη περιο­χή βρί­σκε­ται σε ανα­διά­τα­ξη και έχου­με επι­χει­ρή­σεις της Τουρ­κί­ας κατά Κούρ­δων και σύγκρου­ση με ΗΠΑ στη Συρία, το χτύ­πη­μα στη Συρία (στην πόλη Χομς με 100 νεκρούς), μετά το μπλο­κά­ρι­σμα του εμπο­ρι­κού δρό­μου των κινε­ζι­κών εμπο­ρευ­μά­των μέσω Ρωσίας.
• Επί­σης, δεν πρέ­πει να μας δια­φεύ­γει της προ­σο­χής ακό­μα και η πρι­μο­δό­τη­ση αυτής της κατεύ­θυν­σης για επέ­κτα­ση των συγκρού­σε­ων, ως διέ­ξο­δο για το υπερ­συσ­σω­ρευ­μέ­νο κεφά­λαιο. Και για την πολε­μι­κή βιο­μη­χα­νία και για τα σχέ­δια ανοι­κο­δό­μη­σης μετά, ο ενερ­γεια­κός πόλε­μος, το ξανα­μοί­ρα­σμα των αγο­ρών και των δρό­μων μετα­φο­ράς εμπο­ρευ­μά­των, κεφα­λαί­ων κ.λπ.

Γ. Μεγαλώνει η εμπλοκή της Ελλάδας 
στην πολεμική σύγκρουση στην περιοχή

Ειδι­κά για τον ελλη­νι­κό λαό και τις επι­πτώ­σεις στη χώρα μας, συνυ­πο­λο­γί­ζου­με ότι: Εκτός από την ήδη μεγά­λη στρα­τιω­τι­κή εμπλο­κή της Ελλά­δας με ευθύ­νη της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ και τη στή­ρι­ξη όλων των αστι­κών κομ­μά­των της αντι­πο­λί­τευ­σης, εμπλο­κή η οποία εκφρά­ζε­ται και συγκε­κρι­μέ­να, μαζί με την πολι­τι­κή και διπλω­μα­τι­κή στή­ρι­ξη του Νετα­νιά­χου και συνο­λι­κά του κρά­τους — δολο­φό­νου Ισρα­ήλ και με απο­στο­λή φρε­γα­τών, π.χ. τα «Ψαρά», με την αξιο­ποί­η­ση και χρη­σι­μο­ποί­η­ση όλων των αμε­ρι­κά­νι­κων βάσε­ων στη χώρα κ.λπ., θα υπάρ­ξουν και εξε­λί­ξεις στο εσω­τε­ρι­κό της χώρας σε μια πορεία, όπως π.χ. θα είναι:

• Η παρα­πέ­ρα όξυν­ση του Προσφυγικού
• Η μεγά­λη ακρί­βεια και εξαι­τί­ας της αύξη­σης της τιμής της Ενέρ­γειας κ.λπ.
• Ο «ανορ­θό­δο­ξος» πόλε­μος όπως ονο­μά­ζε­ται και για τον οποί­ον το αστι­κό κρά­τος και η κυβέρ­νη­ση παίρ­νει ήδη μέτρα μετά τη συνε­δρί­α­ση του ΚΥΣΕΑ, με φύλα­ξη στό­χων, με πύκνω­ση περι­πο­λιών κ.λπ.
• Αλλά και η ίδια η στρα­τιω­τι­κή συνερ­γα­σία με το Ισρα­ήλ που βρί­σκε­ται σε εξέ­λι­ξη ακό­μα και με τη συνερ­γα­σία κατα­σκευ­ής στρα­τιω­τι­κών συστη­μά­των, αλλά και ειδι­κά η προ­ώ­θη­ση της «αντι­πυ­ραυ­λι­κής ασπί­δας» που συζη­τά η Ελλά­δα με Γαλ­λία και Ισρα­ήλ, ειδι­κά μετά την επί­σκε­ψη του αρχη­γού ΓΕΕΘΑ το καλο­καί­ρι στο Ισρα­ήλ και την παρου­σί­α­ση εκεί του συστή­μα­τος, το οποίο βέβαια, εντω­με­τα­ξύ κατά­φε­ρε να απο­διορ­γα­νώ­σει η «Χαμάς»

Επί­σης, αφο­ρά και τη βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή της Ελλά­δας στον οικο­νο­μι­κό — ενερ­γεια­κό πόλε­μο. Π.χ. Ισρα­ήλ και ελλη­νι­κή πολε­μι­κή βιο­μη­χα­νία, λιμά­νια και μετα­φο­ρά ισραη­λι­νού LNG ως μελ­λο­ντι­κό σχέ­διο, η μετα­φο­ρά ηλε­κτρι­κού ρεύ­μα­τος κ.λπ.

Αφο­ρά οπωσ­δή­πο­τε και τις συνέ­πειες του πολέ­μου π.χ. στις τιμές πετρε­λαί­ου και φυσι­κού αερί­ου, στην ακρί­βεια τρο­φί­μων, στον του­ρι­σμό, στη νέα όξυν­ση πολ­λών λαϊ­κών προβλημάτων.

Η πιθα­νό­τη­τα από­το­μης όξυν­σης της ταξι­κής πάλης απαι­τεί ανα­βάθ­μι­ση της καθο­δη­γη­τι­κής μας προ­σπά­θειας για την ιδε­ο­λο­γι­κή, πολι­τι­κή και οργα­νω­τι­κή ετοι­μό­τη­τα και δρά­ση των δυνά­με­ών μας.

Οπωσ­δή­πο­τε, η ετοι­μό­τη­τα κατα­κτιέ­ται με εύστο­χη συνε­χή ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κή παρέμ­βα­ση και με σχέ­διο κλι­μά­κω­σης στο εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνημα.

Δ. Εύστοχη ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση 
σημαίνει άμεση απάντηση 
στα διάφορα ιδεολογήματα που εφευρίσκει 
η προπαγάνδα του ιμπεριαλιστικού πολέμου

Το διά­στη­μα αυτό, από την επί­θε­ση της «Χαμάς» και μετά προ­κύ­πτουν διά­φο­ρα ιδε­ο­λο­γή­μα­τα και επι­κίν­δυ­νες γενι­κεύ­σεις, που χρειά­ζε­ται να απα­ντη­θούν, να εξο­πλι­στούν τα μέλη και οι φίλοι του Κόμ­μα­τος αφού είναι ανα­γκα­σμέ­νοι να τις αντι­με­τω­πί­ζουν σε καθη­με­ρι­νή βάση. Οπωσ­δή­πο­τε απαι­τεί­ται να τις παρα­κο­λου­θού­με στην εξέ­λι­ξή τους.

Ορι­σμέ­νες κυρί­αρ­χες από αυτές είναι:

• Η ταύτιση «Χαμάς» με Ταλιμπάν και η συλλήβδην απόρριψη της πάλης του λαού της Παλαιστίνης.

Η τοπο­θέ­τη­ση αυτή, που αξιο­ποιεί­ται κατά κόρον από στε­λέ­χη του ΣΥΡΙΖΑ, για να δικαιο­λο­γή­σουν την αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κή στρά­τευ­σή τους και την εξί­σω­ση θύτη — θύμα­τος, γενι­κεύ­ει όλα τα «ισλα­μι­κά κινή­μα­τα» σε βάση θρη­σκευ­τι­κή και τα απο­κό­βει από κάθε είδους κοι­νω­νι­κή, ταξι­κή, πολι­τι­κή, πολι­τι­στι­κή και ιστο­ρι­κή βάση και προσέγγιση.

Ετσι π.χ. απο­σιω­πά πως η «Χαμάς» έχει στό­χο την απε­λευ­θέ­ρω­ση των παλαι­στι­νια­κών εδα­φών, ότι εξέ­φρα­ζε τα πρώ­τα χρό­νια τα μεσαία στρώ­μα­τα της Παλαι­στί­νης και η μαζι­κή της ανά­πτυ­ξη απο­τε­λού­σε συνέ­πεια της χρό­νιας ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τας της πάλης των «κοσμι­κών», της αντι­κα­το­χι­κής και κοι­νω­νι­κής πάλης του Παλαι­στι­νια­κού λαού. Η εμφά­νι­σή της (στα 1987) και η ενί­σχυ­σή της είχαν και έχουν σχέ­ση με τις ανα­τρο­πές του σοσια­λι­σμού. Εξε­λί­χθη­κε στην πορεία και εκφρά­ζει, πλέ­ον, ένα τμή­μα της παλαι­στι­νια­κής αστι­κής τάξης που πιστεύ­ει ότι η δημιουρ­γία του παλαι­στι­νια­κού κρά­τους πρέ­πει να έχει ως βασι­κό συστα­τι­κό τη σύστα­ση ενός ισχυ­ρού εθνι­κού στρα­τού. Αντί­θε­τα, το αντι­δρα­στι­κό «κίνη­μα» των Ταλι­μπάν είναι γνω­στής προ­έ­λευ­σης και εξέ­λι­ξης και όχι τυχαία οι ΗΠΑ του άφη­σαν φεύ­γο­ντας ένα τερά­στιο οπλοστάσιο.

• Λένε επίσης: «Διεξάγεται πόλεμος πολιτισμών, έχουμε σύγκρουση χριστιανο-εβραϊκού πολιτισμού με τον μουσουλμανικό».

Η άπο­ψη αυτή υπο­στη­ρί­ζει ότι τις εξε­λί­ξεις δεν τις καθο­ρί­ζει η ταξι­κή πάλη, αλλά η σύγκρου­ση των πολι­τι­σμών. Ως πολι­τι­σμό ενός λαού ορί­ζει την «ποιό­τη­τα», που καθο­ρί­ζε­ται από την ιστο­ρία, τη γλώσ­σα, τα ήθη και έθι­μα και, κυρί­ως, τη θρησκεία.

• Λένε άλλοι: «Τα εθνικά μας συμφέροντα επιβάλλουν στήριξη του Ισραήλ πάση θυσία».

Αξιο­ποιεί­ται από όλα τα αστι­κά κόμ­μα­τα, που στη­ρί­ζουν τη στρα­τη­γι­κή συμ­μα­χία της Ελλά­δας με ΗΠΑ — Ισρα­ήλ, ισχυ­ρι­ζό­με­νοι ότι «αυτό επι­τάσ­σουν τα εθνι­κά συμ­φέ­ρο­ντα». Απο­κρύ­πτουν, όμως, ότι αυτά τα «εθνι­κά συμ­φέ­ρο­ντα» στην ταξι­κή κοι­νω­νία έχουν ανά­λο­γο ταξι­κό πρό­ση­μο και στην προ­κει­μέ­νη περί­πτω­ση εξυ­πη­ρε­τούν την αστι­κή τάξη, τα συμ­φέ­ρο­ντά της και τις επι­διώ­ξεις της, σέρ­νο­ντας τον λαό μας σε επι­κίν­δυ­νες ατραπούς.

• Μια άλλη άποψη που πλασάρεται είναι ότι «δημιουργείται ένας αντιιμπεριαλιστικός άξονας Ιράν — “Χαμάς” — “Χεζμπολάχ” — Κίνας — Ρωσίας, που ίσως πρέπει να στηρίξουμε απέναντι στις ΗΠΑ».

Προ­βάλ­λε­ται κυρί­ως από διά­φο­ρους οπορ­του­νι­στι­κούς χώρους. Προ­βάλ­λουν κυρί­ως ότι υπάρ­χουν δυνά­μεις καπι­τα­λι­στι­κές που είναι «αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κές» — «αντι­φα­σι­στι­κές», κρύ­βο­ντας το αντι­κει­με­νι­κό γεγο­νός ότι αυτές όλες είναι δυνά­μεις καπι­τα­λι­στι­κές, που έχουν τα δικά τους ξεχω­ρι­στά συμ­φέ­ρο­ντα και επι­διώ­ξεις παί­ζο­ντας γεω­πο­λι­τι­κά παι­χνί­δια στις πλά­τες του Παλαι­στι­νια­κού λαού και άλλων λαών της περιο­χής. Φυσι­κά, αυτό καθό­λου δεν σημαί­νει ότι π.χ. δεν είναι θεμι­τό οι Παλαι­στί­νιοι να ανα­ζη­τούν διε­θνείς συμ­μα­χί­ες και σε τέτοια καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη και μπλοκ δυνά­με­ων, που υιο­θε­τούν τη θέση για ανε­ξάρ­τη­το παλαι­στι­νια­κό κρά­τος, για τερ­μα­τι­σμό της κατο­χής από το Ισρα­ήλ των παλαι­στι­νια­κών εδα­φών κ.λπ. Αλλά μέχρις εκεί.

Το λέμε αυτό για­τί η σωστή μας ανά­λυ­ση για το τι είναι ιμπε­ρια­λι­σμός, δηλα­δή ο μονο­πω­λια­κός καπι­τα­λι­σμός, δεν μπο­ρεί να ερμη­νεύ­ε­ται με μονο­μέ­ρεια, οδη­γώ­ντας σε προ­βλη­μα­τι­σμό, εάν θα έπρε­πε να επι­διώ­κουν αστι­κά κρά­τη, όπως η Παλαι­στί­νη, να ανα­ζη­τούν διε­θνώς και τέτοιους συμ­μά­χους σε πολι­τι­κό — διπλω­μα­τι­κό επί­πε­δο που έστω συγκυ­ρια­κά, προς στιγ­μήν ακό­μα θα ενί­σχυαν τον αντι­κα­το­χι­κό τους αγώ­να για ίδρυ­ση ελεύ­θε­ρου, ανε­ξάρ­τη­του κράτους.

Κι αυτό έχει να κάνει με ερω­τή­μα­τα που μπο­ρεί να τίθε­νται, έστω και περι­θω­ρια­κά σήμε­ρα, για­τί π.χ. στη­ρί­ζου­με τη μια πλευ­ρά (Παλαι­στί­νιοι) εφό­σον εκπρο­σω­πούν τόσο η Παλαι­στι­νια­κή Αρχή όσο και η «Χαμάς» τμή­μα­τα της αστι­κής τάξης της Παλαι­στί­νης και οι περι­φε­ρεια­κοί και διε­θνείς σύμ­μα­χοί τους επί­σης εκπρο­σω­πούν αστι­κά συμ­φέ­ρο­ντα στις χώρες τους. Τα ιδε­ο­λο­γή­μα­τα αυτά πετυ­χη­μέ­να απα­ντιού­νται καθη­με­ρι­νά από τον «Ριζο­σπά­στη», κ.λπ.

Εχουν ανα­δει­χτεί τέτοια ζητή­μα­τα σε σχε­τι­κή αρθρο­γρα­φία σε «Ριζο­σπά­στη» και ΚΟΜΕΠ και πρέ­πει να επα­να­φέ­ρου­με την επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία, που καταρ­ρί­πτει αυτές τις από­ψεις, όλα αυτά τα ιδε­ο­λο­γή­μα­τα. Ειδι­κά σε νεό­τε­ρες ηλι­κί­ες αλλά και μεγα­λύ­τε­ρες επι­δρά η ιστο­ρι­κή άγνοια και απει­ρία, ζήτη­μα που πρέ­πει να αντι­με­τω­πι­στεί δίνο­ντας και τις απα­ραί­τη­τες πλη­ρο­φο­ρί­ες και στοι­χεία για την κατα­νό­η­ση του παλαι­στι­νια­κού προ­βλή­μα­τος και την εξέ­λι­ξή του, όπως και σε συν­δυα­σμό με το Κουρ­δι­κό κ.λπ.

Ε.
Η έντονη ιδεολογική — πολιτική προετοιμασία 
και αντεπίθεση προϋποθέτει ταυτόχρονα 
συνεχή μαζική δράση και άνοιγμα της δουλειάς 
στο εργατικό — λαϊκό 
και ειδικά το νεολαιίστικο κίνημα

Χρειά­ζε­ται να ανοί­ξει η συζή­τη­ση σε όλους τους χώρους δου­λειάς, σε όλους τους κλά­δους, τα σωμα­τεία, τους χώρους των πανε­πι­στη­μί­ων, των σχο­λεί­ων, τις γει­το­νιές των μεγά­λων πόλε­ων, τις πόλεις και τα χωριά της υπαί­θρου. Δίνου­με το βάρος στη στά­ση της Ελλά­δας και τι πρέ­πει να κάνει ο ελλη­νι­κός λαός απέ­να­ντι σε αυτήν την πολε­μι­κή σύγκρουση.

Εκφρά­ζου­με την αλλη­λεγ­γύη μας στον Παλαι­στι­νια­κό λαό για­τί το κρά­τος του Ισρα­ήλ και η κυβέρ­νη­σή του τον δολο­φο­νούν εδώ και δεκα­ε­τί­ες, με εκα­τόμ­βες νεκρών, πραγ­μα­τι­κή γενο­κτο­νία, με κατο­χή παλαι­στι­νια­κών εδα­φών, με απαρτ­χάιντ και απο­κλει­σμούς, όπως στη Γάζα, με φυλα­κί­σεις, βασα­νι­σμούς και τόσα άλλα.

Εκφρά­ζου­με την αλλη­λεγ­γύη μας την ίδια ώρα στον ισραη­λι­νό λαό που και αυτός υπο­φέ­ρει από το ίδιο το κρά­τος του Ισρα­ήλ, την αντι­δρα­στι­κή κυβέρ­νη­ση Νετα­νιά­χου, που τον σέρ­νει συνε­χώς σε πολε­μι­κές συγκρού­σεις, σε σφα­γές ενά­ντια σε γει­το­νι­κούς λαούς και γίνε­ται έτσι και ο ίδιος θύμα μιας συνο­λι­κά βάρ­βα­ρης πολιτικής.

Το περιε­χό­με­νο των αιτη­μά­των και των συν­θη­μά­των μπο­ρεί να συνο­ψι­στεί στα εξής:

• Ανα­δει­κνύ­ου­με το δικαί­ω­μα του Παλαι­στι­νια­κού λαού για Παλαι­στί­νη ελεύ­θε­ρη και ανε­ξάρ­τη­τη στα σύνο­ρα του 1967, με πρω­τεύ­ου­σα την Ανατ. Ιερουσαλήμ.
• Με επι­στρο­φή όλων των Παλαι­στί­νιων προ­σφύ­γων στις εστί­ες τους, με βάση τις σχε­τι­κές απο­φά­σεις του ΟΗΕ.
• Με άμε­ση απε­λευ­θέ­ρω­ση όλων των Παλαι­στί­νιων και άλλων πολι­τι­κών κρα­του­μέ­νων που κρα­τού­νται στις ισραη­λι­νές φυλακές.
• Να απο­συρ­θεί η φρε­γά­τα «Ψαρά» από την περιο­χή και να μην αντι­κα­τα­στα­θεί από άλλο πολε­μι­κό πλοίο και να παύ­σει κάθε διευ­κό­λυν­ση προς τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
• Να στα­μα­τή­σει κάθε οικο­νο­μι­κή — πολι­τι­κή — στρα­τιω­τι­κή συνερ­γα­σία με το κρά­τος — δολο­φό­νο Ισρα­ήλ και να προ­χω­ρή­σει η ανα­γνώ­ρι­ση του παλαι­στι­νια­κού κρά­τους, στη βάση της ομό­φω­νης από­φα­σης του ελλη­νι­κού Κοινοβουλίου.

Ιδιαί­τε­ρα, χρειά­ζε­ται ακό­μα πιο πλα­τιά, ευρύ­τε­ρα, να ενη­με­ρώ­σου­με τον ελλη­νι­κό λαό και τη νεο­λαία ότι «πάνω στις πλά­τες» του λαού της Παλαι­στί­νης παί­ζε­ται ένα γεω­πο­λι­τι­κό «σκά­κι», που μπο­ρεί να οδη­γή­σει σε γενί­κευ­ση του πολέ­μου και σαφώς συν­δέ­ε­ται με την προ­σπά­θεια των αστι­κών τάξε­ων της περιο­χής να ανα­βαθ­μί­σουν τη θέση τους στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή πυρα­μί­δα και μπο­ρεί να συν­δε­θεί ή ήδη συν­δέ­ε­ται με τη μεγά­λη ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κή σύγκρου­ση για την πρω­το­κα­θε­δρία στο ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστημα.

Στα πλαί­σια αυτά, χρειά­ζε­ται να οργα­νω­θούν μαζι­κά συλ­λα­λη­τή­ρια, δια­μαρ­τυ­ρί­ες, συναυ­λί­ες αλλη­λεγ­γύ­ης, κ.λπ. Ανά­λο­γα και με την εξέ­λι­ξη των γεγο­νό­των θα πρέ­πει να εξε­λίσ­σε­ται και η δυνα­μι­κή των αγώ­νων και των κινητοποιήσεων.

Να αντα­πο­κρι­θού­με στο αίτη­μα της παλαι­στι­νια­κής πρε­σβεί­ας, για συγκέ­ντρω­ση τρο­φί­μων, ρου­χι­σμού, ειδών πρώ­της ανά­γκης, φαρ­μά­κων κ.λπ. Να ασκη­θεί πίε­ση προς τους αρμό­διους για εύρε­ση τρό­πων μετα­φο­ράς στον προ­ο­ρι­σμό τους.

Τέλος, απαι­τεί­ται σήμε­ρα να συμ­βά­λου­με πιο απο­φα­σι­στι­κά στον συντο­νι­σμό των δυνά­με­ων του κομ­μου­νι­στι­κού και εργα­τι­κού κινή­μα­τος διεθνώς.

ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ, όπως επι­σή­μα­νε η ΚΕ στην τελευ­ταία Σύνο­δό της, οφεί­λου­με να θέσου­με όλο το Κόμ­μα και την ΚΝΕ σε συνε­χή ετοι­μό­τη­τα και επα­γρύ­πνη­ση, με παρα­κο­λού­θη­ση όλων των εξε­λί­ξε­ων και πολι­τι­κή παρέμ­βα­ση σε αυτές.

Πηγή και φωτο Ριζο­σπά­στης Σ/Κ

Ανα­κοί­νω­ση του ΚΚΕ για τις εξε­λί­ξεις στην Παλαι­στί­νη και το Ισραήλ