Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ: Οι Ευρωατλαντικοί «σύμμαχοι» δεν είναι το «φρένο» αλλά το «γκάζι» στην τουρκική επιθετικότητα

Σε μια σει­ρά από ζητή­μα­τα που αφο­ρούν τις ελλη­νο­τουρ­κι­κές σχέ­σεις και το ρόλο των «συμ­μά­χων» της αστι­κής τάξης ανα­φέρ­θη­κε, σε συνε­ντεύ­ξεις του στον ρ/σ «Real FM» και στην ιστο­σε­λί­δα «iEidiseis», ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κου­τσού­μπας.
ℹ️ Ακο­λου­θούν ανα­λυ­τι­κά αποσπάσματα.

Για την επέκταση στα 12 ναυτικά μίλια

Κλη­θείς να σχο­λιά­σει τη συζή­τη­ση για την επέ­κτα­ση ή όχι των ναυ­τι­κών μιλί­ων από 6 σε 12, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:

✔️   «Καταρ­χήν να πω ότι έχουν τερά­στιες ευθύ­νες και η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ και η αξιω­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση και τα στε­λέ­χη τους, με αυτές τις τοπο­θε­τή­σεις. Η ΝΔ φτά­νει να χαρα­κτη­ρί­ζει ακό­μα και εθνι­κι­σμό την άσκη­ση του δικαιώ­μα­τος που έχει η χώρα (…) Ηταν και απα­ρά­δε­κτη η κυβερ­νη­τι­κή θέση που ειπώ­θη­κε την προη­γού­με­νη εβδο­μά­δα, που καθό­ρι­σε ως “κόκ­κι­νη γραμ­μή” τα 6 ναυ­τι­κά μίλια των χωρι­κών υδά­των, για­τί όλα αυτά αφή­νουν περι­θώ­ρια, δίνουν άλλο­θι στις επι­κίν­δυ­νες κινή­σεις του Ερντο­γάν με το “Ορούτς Ρέις”, ιδιαί­τε­ρα κοντά στο Καστε­λό­ρι­ζο. Ο ΣΥΡΙΖΑ απ’ την άλλη μεριά, με μία — κατά την άπο­ψή μας — αμφι­λε­γό­με­νη και και­ρο­σκο­πι­κή θέση, περί επέ­κτα­σης των χωρι­κών υδά­των στα 12 ναυ­τι­κά μίλια μόνο νότια και ανα­το­λι­κά της Κρή­της, εδώ και τώρα, τρο­φο­δο­τεί την κλι­μά­κω­ση της έντα­σης στην περιο­χή αυτή την περί­ο­δο. Εμείς θεω­ρού­με ότι η επέ­κτα­ση των χωρι­κών υδά­των στα 12 ναυ­τι­κά μίλια είναι δικαί­ω­μα που απορ­ρέ­ει από τη Διε­θνή Σύμ­βα­ση για το Δίκαιο της Θάλασ­σας και ισχύ­ει για κάθε χώρα, και για τη χώρα μας. Είναι ανα­φαί­ρε­το δικαί­ω­μά μας, όμως την ίδια στιγ­μή τονί­ζου­με ότι σήμε­ρα δεν είναι απα­ραί­τη­το ότι αυτό — παρό­τι είναι δικαί­ω­μα κατο­χυ­ρω­μέ­νο από τη Διε­θνή Σύμ­βα­ση — μπο­ρεί να λει­τουρ­γή­σει υπέρ των λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων, υπέρ των συμ­φε­ρό­ντων της χώρας, ή να λει­τουρ­γή­σει για παρά­δειγ­μα ως πανά­κεια, όπως προ­βάλ­λε­ται, για να δώσει απά­ντη­ση δήθεν στην τουρ­κι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τα. Αντί­θε­τα, πιστεύ­ου­με ότι ιδιαί­τε­ρα αυτή τη στιγ­μή μπο­ρεί να περι­πλέ­ξει παρα­πέ­ρα την κατά­στα­ση, να οξύ­νει αντα­γω­νι­σμούς και αντι­θέ­σεις, που βέβαια είναι σε βάρος των λαών όλης της περιοχής».

Για το ρόλο των «συμμάχων» της χώρας

Σε ερω­τή­σεις για το ρόλο της ΕΕ αλλά και των ΗΠΑ σε ό,τι αφο­ρά την κλι­μά­κω­ση της τουρ­κι­κής επι­θε­τι­κό­τη­τας, τόνισε:

✔️  «Η Ευρω­παϊ­κή Ενω­ση έχει ισχυ­ρά οικο­νο­μι­κά, στρα­τιω­τι­κά, γεω­πο­λι­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα με την Τουρ­κία. Τα βασι­κά κρά­τη — μέλη της ΕΕ συμ­με­τέ­χουν στην άλλη ιμπε­ρια­λι­στι­κή συμ­μα­χία, του ΝΑΤΟ, και βεβαί­ως δεν θέλουν να υπάρ­ξει κανέ­νας κλο­νι­σμός της συνο­χής της νοτιο­α­να­το­λι­κής πτέ­ρυ­γας του ΝΑΤΟ και θέλουν ξανά να συνερ­γα­στούν μαζί της, για­τί έχουν πάρα πολύ μεγά­λα οικο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, ιδιαί­τε­ρα οι ισχυ­ρές χώρες, όπως είναι η Γερ­μα­νία και άλλες. Η βασι­κή επι­δί­ω­ξη του Ερντο­γάν, απ’ ό,τι φαί­νε­ται, είναι η άσκη­ση πίε­σης, η συνε­χής αυτή προ­βο­λή των απα­ρά­δε­κτων διεκ­δι­κή­σε­ων που έχει. Είναι και μια προ­σπά­θεια εμπέ­δω­σης, και στην Ευρώ­πη και στη διε­θνή κοι­νή γνώ­μη και στις κυβερ­νή­σεις, των δικών του αιτη­μά­των, η κατο­χύ­ρω­ση στους συμ­μά­χους του, στο ΝΑΤΟ, στις ΗΠΑ, στην ΕΕ, των διεκ­δι­κή­σε­ων που έχει, και για τα ανταλ­λάγ­μα­τα που θεω­ρεί ότι θα του δώσουν — και αυτός κάτι θα δώσει — και άρα οι εξε­λί­ξεις είναι επικίνδυνες (…)»

✔️  «Αυτή είναι η ολο­φά­νε­ρη μεθό­δευ­ση της τουρ­κι­κής ηγε­σί­ας, να θέσει στο τρα­πέ­ζι του ελλη­νο­τουρ­κι­κού δια­λό­γου όλη την γκά­μα των διεκ­δι­κή­σε­ων που κατά και­ρούς προ­βάλ­λει σε βάρος των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των της Ελλά­δας, ακό­μα και ζητή­μα­τα που άπτο­νται της κυριαρ­χί­ας, των συνό­ρων. Το επι­κίν­δυ­νο, ωστό­σο, είναι πως αυτή η προ­σπά­θεια βρί­σκει “έδα­φος”, από εκεί­να τα συμ­φέ­ρο­ντα που στη χώρα μας και διε­θνώς προ­τάσ­σουν τη λεγό­με­νη “συνεκ­με­τάλ­λευ­ση”, δηλα­δή το να βάλουν τα ενερ­γεια­κά μεγα­θή­ρια στο χέρι τον ενερ­γεια­κό πλού­το της Ανα­το­λι­κής Μεσο­γεί­ου, λει­τουρ­γώ­ντας ως “οδο­στρω­τή­ρας” τόσο για τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα, όσο συνο­λι­κά για τα συμ­φέ­ρο­ντα του ελλη­νι­κού λαού και των άλλων λαών της περιοχής (…)».

✔️  «Εχουν τερά­στιες ευθύ­νες τόσο η σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, όσο και η προη­γού­με­νη του ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν προσ­δέ­σει τη χώρα στους επι­θε­τι­κούς σχε­δια­σμούς της αστι­κής τάξης, των συμ­μά­χων της, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, κατά άλλων λαών, καθη­συ­χά­ζο­ντας το λαό μας πως τάχα αυτοί οι εμπρη­στές των πολέ­μων και της σφα­γής των λαών θα λει­τουρ­γή­σουν στην περί­πτω­ση των Ελλη­νο­τουρ­κι­κών υπέρ των συμ­φε­ρό­ντων των δύο λαών. Ποιοι; Αυτοί που χρό­νια εξο­πλί­ζουν την Τουρ­κία και οπλί­ζουν και πολι­τι­κά την επι­θε­τι­κό­τη­τα της τουρ­κι­κής αστι­κής τάξης, όταν δεν ανα­γνω­ρί­ζουν σύνο­ρα στα πλαί­σια του ΝΑΤΟ (…) Οπό­τε η απά­ντη­σή μας είναι κάτι παρα­πά­νω από σαφής: Οι Ευρω­α­τλα­ντι­κοί σύμ­μα­χοι δεν είναι το “φρέ­νο” στην τουρ­κι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τα και στη σύγκρου­ση, είναι για πολ­λούς λόγους και δια­χρο­νι­κά το “γκά­ζι” της…».

Σε ό,τι αφορά την επίσκεψη Λαβρόφ, επεσήμανε:

✔️ «Είναι καλό ότι γίνο­νται επι­σκέ­ψεις, ανταλ­λάσ­σο­νται από­ψεις, και η επί­σκε­ψη του Λαβρόφ έχει τέτοια σημα­σία, μετά από πολύ και­ρό. Εμείς θα την παρα­κο­λου­θή­σου­με, θα εκτι­μή­σου­με τα απο­τε­λέ­σμα­τά της.
Παρ’ όλα αυτά, δεν μπο­ρού­με να μην επι­ση­μά­νου­με ότι τα τελευ­ταία χρό­νια και η Ελλά­δα έχει ψηφί­σει όλες τις απο­φά­σεις, έχει συμ­με­τά­σχει σ’ αυτήν την απα­ρά­δε­κτη και επι­κίν­δυ­νη στρα­τιω­τι­κή περι­κύ­κλω­ση της Ρωσί­ας από το ΝΑΤΟ, κάτι το οποίο βέβαια δεν έχει καμία σχέ­ση με τα πραγ­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα ούτε του ελλη­νι­κού λαού ως σύνο­λο, ούτε της Ελλά­δας, της χώρας μας».

Για την προσφυγή στη Χάγη

Για την προ­σφυ­γή στη Χάγη ο Δ. Κου­τσού­μπας σημείωσε:

✔️ «Η Χάγη δεν θα λύσει τα προ­βλή­μα­τα, κατά την άπο­ψή μας (…)
Για παρά­δειγ­μα, θέλει συνυ­πο­σχε­τι­κό με την Τουρ­κία.
Η Τουρ­κία θα τα βάλει όλα. Εχου­με χθε­σι­νή δήλω­ση Τούρ­κου αξιω­μα­τού­χου, υπουρ­γού της κυβέρ­νη­σης του Ερντο­γάν, που βάζει όλες τις διεκ­δι­κή­σεις που έχει.
Και φυσι­κά για την ελλη­νο­αλ­βα­νι­κή προ­σφυ­γή στο Διε­θνές Δικα­στή­ριο έχου­με ερωτηματικά.
Για παρά­δειγ­μα, τι θα περιέ­χει το συνυ­πο­σχε­τι­κό συγκε­κρι­μέ­να μετα­ξύ Ελλά­δας και Αλβα­νί­ας; Για­τί για να πας στη Χάγη πρέ­πει να έχεις υπο­γρά­ψει το συνυ­πο­σχε­τι­κό. Για παρά­δειγ­μα, ξέρου­με ότι η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση έδω­σε μειω­μέ­νη επή­ρεια στα δια­πό­ντια νησιά, εκεί γύρω στην Κέρ­κυ­ρα, στη συμ­φω­νία με την Ιτα­λία πριν, για την ΑΟΖ κ.λπ.
Κι αυτό πλέ­ον απο­τε­λεί προη­γού­με­νο (…) Ηδη, δηλα­δή, είχα­με εκχώ­ρη­ση κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των στη συμ­φω­νία με την Ιτα­λία, του­λά­χι­στον ως προς τα θέμα­τα της αλιείας.
Αρα, εδώ είναι ερω­τη­μα­τι­κά και από αυτή τη σκο­πιά είμα­στε ιδιαί­τε­ρα ανή­συ­χοι και για το τι θα περιέ­χει το συνυ­πο­σχε­τι­κό μετα­ξύ Ελλά­δας — Αλβα­νί­ας και ποια θα είναι η από­φα­ση του Διε­θνούς Δικα­στη­ρί­ου, αλλά και συνο­λι­κό­τε­ρα αυτού που ονο­μά­ζε­ται “Χάγησήμε­ρα».

«Το διε­θνές δικα­στή­ριο της Χάγης, όπως και κάθε δικα­στή­ριο, λει­τουρ­γεί μέσα σε ένα συγκε­κρι­μέ­νο διε­θνές κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κό πλαί­σιο, έχει εξαρ­τή­σεις από αυτό.
Κι αυτό σήμε­ρα, δυστυ­χώς, είναι το πλαί­σιο που έχει “ακρο­γω­νιαίο λίθο” τα γεω­πο­λι­τι­κά και τα τερά­στια οικο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Το διε­θνές δικα­στή­ριο της Χάγης με χίλια νήμα­τα συν­δέ­ε­ται με τέτοια συμ­φέ­ρο­ντα. Βεβαί­ως, εκεί­νοι που ποντά­ρουν στη λεγό­με­νη συνεκ­με­τάλ­λευ­ση δεν έχουν κανέ­ναν ενδοια­σμό για την προ­σφυ­γή σε αυτό, για­τί έχουν άλλες προ­τε­ραιό­τη­τες. Βιά­ζο­νται να εξυ­πη­ρε­τή­σουν τη γεω­πο­λι­τι­κή ανα­βάθ­μι­ση εκεί­νων που κρα­τούν τα “κλει­διά” της οικο­νο­μί­ας και της πραγ­μα­τι­κής εξουσίας
(…)
Ας πάρου­με υπό­ψη μας και μια άλλη πλευ­ρά, για­τί μας παρου­σιά­ζουν το δικα­στή­ριο της Χάγης ως πανά­κεια για την ειρή­νη και την ασφά­λεια του λαού. Ας σκε­φτού­με, όμως, πως η Λιβύη — επί Καντά­φι — είχε προ­σφύ­γει σε αυτό. Την έσω­σε μήπως αυτό από τη μετέ­πει­τα εξέ­λι­ξη της ιμπε­ρια­λι­στι­κής επέμ­βα­σης, του πολέ­μου και των τρα­γι­κών συνε­πειών του; Σε καμία περί­πτω­ση! Σε καμία περί­πτω­ση, λοι­πόν, το δικα­στή­ριο της Χάγης δεν είναι η λύση για μια ειρη­νι­κή διευ­θέ­τη­ση, όπως ισχυ­ρί­ζο­νται οι κυβερνήσεις».

Για το ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου

Για το ενδε­χό­με­νο θερ­μού επει­σο­δί­ου ανέφερε:

«Η έντα­ση στο Αιγαίο και στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο, που σαφώς απα­σχο­λεί περισ­σό­τε­ρο το λαό μας, δεν μπο­ρεί να απο­κο­πεί από τις συνο­λι­κό­τε­ρες επι­κίν­δυ­νες εξε­λί­ξεις, όπως είναι η εντει­νό­με­νη παγκό­σμια καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση και οι αντα­γω­νι­σμοί αστι­κών τάξε­ων και επι­χει­ρη­μα­τι­κών μεγα­θη­ρί­ων για τις πρώ­τες ύλες, την Ενέρ­γεια, τους αγω­γούς, τις άλλες υπο­δο­μές, τα μερί­δια των αγορών.
Εχουν βγει οι “λεπί­δες” των αντα­γω­νι­σμών και σε αρκε­τές περι­πτώ­σεις, στη Συρία, στη Λιβύη, στην Ουκρα­νία, στην Αρμε­νία ματώ­νουν τους λαούς, με διά­φο­ρα προ­σχή­μα­τα. Κανείς, λοι­πόν, δεν μπο­ρεί από τα πριν να απο­κλεί­σει το ενδε­χό­με­νο ενός θερ­μού επει­σο­δί­ου ή μιας πιο γενι­κευ­μέ­νης σύγκρου­σης και στην περί­πτω­ση των ελλη­νο­τουρ­κι­κών σχέσεων.
Κι αυτό μπο­ρεί να συμ­βεί τόσο πριν, όσο και μετά ή και κατά τη διάρ­κεια των όποιων συνο­μι­λιών. Γι’ αυτό είναι πλα­στό το δίλημ­μα που κάποιοι θέτουν στο λαό μας: “Διά­λο­γος ή σύγκρουση;”».

Για το Κυπριακό

Σε ερώ­τη­ση για τις εξε­λί­ξεις στο Κυπρια­κό απάντησε:

«Για χρό­νια δου­λεύ­ε­ται το “διαί­ρει και βασί­λευε”, κι αυτό ισχύ­ει και για την Κύπρο, που με τη βρε­τα­νι­κή — ΝΑΤΟι­κή βάση είναι ένα ακό­μη “αβύ­θι­στο αερο­πλα­νο­φό­ρο” του ευρω­α­τλα­ντι­κού ιμπεριαλισμού.
Η τουρ­κι­κή εισβο­λή και κατο­χή του 40% του νησιού δεν έγι­νε χωρίς τον ανά­λο­γο σχε­δια­σμό των ιμπεριαλιστών.
Χρό­νια τώρα προ­σπα­θούν με κάθε τρό­πο να επι­βά­λουν στο λαό της Κύπρου τη νομι­μο­ποί­η­ση των απο­τε­λε­σμά­των της εισβο­λής, δια­τη­ρώ­ντας την άμε­ση ιμπε­ρια­λι­στι­κή ανά­μει­ξη και επι­κυ­ριαρ­χία στις υπο­θέ­σεις της Κύπρου.
Τέτοιο ήταν το “σχέ­διο Ανάν”, που απέρ­ρι­ψε ο κυπρια­κός λαός. Ομως τα σχέ­δια δια­με­λι­σμού και γκε­το­ποί­η­σης του λαού της καλά κρατούν.
Το Κόμ­μα μας εκτι­μά πως ο λαός της Κύπρου αξί­ζει και πρέ­πει να ζει ελεύ­θε­ρος και νοι­κο­κύ­ρης στον τόπο του, σε ένα και όχι δύο κρά­τη, με μία ιθα­γέ­νεια, μία κυριαρ­χία και διε­θνή προ­σω­πι­κό­τη­τα, χωρίς ξένες βάσεις και στρα­τεύ­μα­τα, χωρίς εγγυ­η­τές και προ­στά­τες, κοι­νή πατρί­δα Ελλη­νο­κυ­πρί­ων και Τουρ­κο­κυ­πρί­ων.
Μπο­ρεί αυτό να φαί­νε­ται σήμε­ρα δύσκο­λο, στον σημε­ρι­νό αρνη­τι­κό συσχε­τι­σμό, αλλά έχου­με εμπει­ρία και στη χώρα μας πως δεν έχει νόη­μα να παλεύ­εις για τομικρό­τε­ρο κακό”, που φέρ­νει πάντα ένα μεγα­λύ­τε­ρο.
Ο λαός αξί­ζει να παλεύ­ει πάντα για αυτό που αντι­στοι­χεί στην επο­χή μας και μπο­ρεί, αν δεν υπο­τα­χθεί και συμ­βι­βα­στεί, να απο­τρέ­ψει τα χει­ρό­τε­ρα και να δημιουρ­γή­σει προ­ϋ­πο­θέ­σεις ώστε να επι­βά­λει το δίκιο του».

Για τα εξοπλιστικά

«Οι ίδιοι που ισχυρίζονται πως θα μας “προστατέψουν”, οι “ισχυροί σύμμαχοι”, είναι οι ίδιοι που ξοδεύουν έναν πακτωλό χρημάτων για εξοπλισμούς από τις πολεμικές βιομηχανίες των “συμμάχων”, “για να μην είμαστε μόνοι”, όπως λένε. Χρήματα που δεν δίνονται για την Υγεία του λαού, για την Παιδεία, την Κοινωνική Ασφάλιση, στο όνομα της “ενίσχυσης της Αμυνας”.

Ποια όμως “άμυ­να της χώρας”; προ­φυ­λάσ­σουν τα ελλη­νι­κά αντι­πυ­ραυ­λι­κά συστή­μα­τα “Πάτριοτ”, ένα κατε­ξο­χήν αμυ­ντι­κό όπλο, στη Σαου­δι­κή Αρα­βία; Καμία, αλλά είναι ενταγ­μέ­να στα επι­θε­τι­κά σχέ­δια των ΗΠΑ και της Σαου­δι­κής Αρα­βί­ας ενά­ντια στους λαούς του Ιράν και της Υεμένης.
Ποια “άμυ­να της χώρας”; προ­φυ­λάσ­σουν τα ελλη­νι­κά πολε­μι­κά πλοία στον Περ­σι­κό Κόλ­πο ή οι δεκά­δες απο­στο­λές μονά­δων των ελλη­νι­κών Ενό­πλων Δυνά­με­ων εκτός συνό­ρων κάθε χρόνο;
Για ποια “άμυ­να της χώρας”; μπο­ρού­με να μιλή­σου­με σχε­τι­κά με τις περι­πο­λί­ες των ελλη­νι­κών μαχη­τι­κών αερο­πλά­νων πάνω από εδά­φη άλλων χωρών — Αλβα­νία, Βόρεια Μακε­δο­νία, Μαυ­ρο­βού­νιο, Βουλ­γα­ρία κ.ο.κ. — που στα πλαί­σια του ΝΑΤΟ παρέ­χου­με “δωρε­άν”; Από ποιον εχθρό έχει απο­φα­σί­σει το ΝΑΤΟ; Σε πόσες μέσες ετή­σιες συντά­ξεις αντι­στοι­χεί μια ώρα πτή­σης δύο “F‑16” πάνω από το Μαυροβούνιο;
Τίνος η “άμυ­να”; επι­βάλ­λει τον εκσυγ­χρο­νι­σμό της βάσης του Ακτί­ου, ώστε να δεχτεί πυρη­νι­κά όπλα;

Ολα τα παραπάνω εντάσσονται στην επιθετικότητα της ελληνικής αστικής τάξης, μέσω των ευρωατλαντικών συμμαχιών της, σε βάρος άλλων λαών.

Θα μπο­ρού­σα­με να συνε­χί­σου­με με πολ­λά παρα­δείγ­μα­τα για να δεί­ξου­με πως όσο η χώρα μας βρί­σκε­ται μέσα στο ΝΑΤΟ, μέσα στη “στρα­τη­γι­κή συμ­μα­χία” με τις ΗΠΑ, ο σχε­δια­σμός και η υλο­ποί­η­ση των αμυ­ντι­κών δαπα­νών, για τις οποί­ες ξοδεύ­ε­ται φανε­ρά το υπέ­ρο­γκο ποσό των 4,5 δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων ευρώ ετη­σί­ως, δεν προ­χω­ρά με βάση τις ανά­γκες της άμυ­νας, της προ­στα­σί­ας του λαού.

Ας τα σκε­φτεί αυτά ένας καλό­βου­λος κόσμος και θα κατα­λά­βει π.χ. πως όσα ξοδεύ­ου­με τάχα για τις “ανά­γκες της άμυ­νας” αξιο­ποιού­νται στις σημε­ρι­νές συν­θή­κες για επι­θε­τι­κές ενέρ­γειες σε βάρος άλλων λαών και κάθε άλλο παρά εξα­σφα­λί­ζουν την ειρή­νη. Ας πάρου­με για παρά­δειγ­μα τη διά­λυ­ση της Λιβύ­ης. Μετα­ξύ άλλων και από ελλη­νι­κά πολε­μι­κά αερο­δρό­μια πετού­σαν τα ΝΑΤΟι­κά αερο­πλά­να που τη διέ­λυ­σαν, για να ακο­λου­θή­σει σήμε­ρα το τουρ­κο­λι­βυ­κό σύμ­φω­νο, σε βάρος των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των της χώρας, φέρ­νο­ντάς μας πιο κοντά σε μια πολε­μι­κή περι­πέ­τεια με την Τουρκία.

Τέλος, ας πάρει υπό­ψη πως το “νυστέ­ρι” στα χέρια του χει­ρουρ­γού είναι εργα­λείο σωτη­ρί­ας, ενώ στα χέρια ενός εγκλη­μα­τία γίνε­ται δολο­φο­νι­κό εργα­λείο. Είναι σημα­ντι­κό σε ποια­νού τα χέρια βρί­σκο­νται οι εξο­πλι­σμοί και πώς θα τους αξιο­ποι­ή­σει. Πολύ περισ­σό­τε­ρο που εδώ μιλά­με για ένα “νυστέ­ρι” που είναι 100% ελεγ­χό­με­νο (π.χ. πυρο­μα­χι­κά, ανταλ­λα­κτι­κά) από τα αλλό­τρια συμ­φέ­ρο­ντα που πρε­σβεύ­ει το ΝΑΤΟ. Είναι πλά­νη να θεω­ρού­με πως σήμε­ρα η ειρή­νη και η ασφά­λεια του λαού μας εξαρ­τώ­νται από τα εξο­πλι­στι­κά προγράμματα».

Για τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ

Για τις προ­ε­δρι­κές εκλο­γές στις ΗΠΑ και πώς θα επη­ρε­ά­σουν τα Ελλη­νο­τουρ­κι­κά, τόνισε:

«Ανά­με­σα στα κόμ­μα­τα και στα πρό­σω­πα που σε κάθε καπι­τα­λι­στι­κή χώρα δια­χει­ρί­ζο­νται την κυβέρ­νη­ση, υπάρ­χουν δια­φο­ρές. Το ίδιο συμ­βαί­νει και στις ΗΠΑ. Υπάρ­χουν δια­φο­ρές συμ­φε­ρό­ντων, προ­τε­ραιο­τή­των ανά­με­σα στους δύο υπο­ψη­φί­ους, που όμως δεν αλλά­ζουν το κύριο, κι αυτό είναι πως και οι δύο εξυ­πη­ρε­τούν τα ταξι­κά και αντι­λαϊ­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Σε ό,τι αφο­ρά τη διε­θνή ατζέ­ντα τους, υπάρ­χουν δια­φο­ρές, αλλά υπάρ­χει και η λεγό­με­νη “συνέ­χεια του κρά­τους”. Θα ήταν αφέ­λεια π.χ. να πιστέ­ψου­με πως ο Μπάι­ντεν δεν θα επι­διώ­ξει, όπως και ο Τραμπ, να δια­τη­ρή­σει την Τουρ­κία στη “σφαί­ρα” του ευρω­α­τλα­ντι­σμού, ή να δια­φυ­λά­ξει τη ΝΑΤΟι­κή συνο­χή, ή να θέσει εμπό­δια στη διείσ­δυ­ση στην περιο­χή συμ­φε­ρό­ντων αντα­γω­νι­στι­κών προς τα αμε­ρι­κα­νι­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Ας μην ξεχνά­με πως η “οικο­δό­μη­ση” των “γκρί­ζων ζωνών”, τα Ιμια και το καθε­στώς περιο­ρι­σμέ­νης κυριαρ­χί­ας, που επι­βλή­θη­κε από τις ΗΠΑ, “φου­σκώ­νο­ντας τα πανιά” της τουρ­κι­κής επι­θε­τι­κό­τη­τας, έγι­ναν επί του Προ­έ­δρου των Δημο­κρα­τι­κών, Μπιλ Κλίντον».

Ανακατατάξεις στο πολιτικό σύστημα

Τέλος για το ενδε­χό­με­νο οι εξε­λί­ξεις στις ελλη­νο­τουρ­κι­κές σχέ­σεις και στο Κυπρια­κό να φέρουν ανα­κα­τα­τά­ξεις και στο πολι­τι­κό σύστη­μα, σημείωσε:

«Το αστι­κό σύστη­μαγεν­νο­βο­λάκόμ­μα­τα κάθε φορά που εκτι­μά πως οι δια­χει­ρι­στές της εξου­σί­ας έχουν φθα­ρεί και απαι­τεί­ταιλίφτινγκσε πρό­σω­πα και συν­θή­μα­τα.
Η Ιστο­ρία δεί­χνει πως αφορ­μή για τέτοιες αλλα­γές έχει δοθεί και με τα λεγό­με­να “εθνι­κά ζητήματα”.
Κανείς δεν μπο­ρεί να απο­κλεί­σει κάτι τέτοιο και στο μέλ­λον, ειδι­κά αν οι διερ­γα­σί­ες είναι ραγδαί­ες και το “μασάζ” της “κοι­νής γνώ­μης”, δηλα­δή η “πλύ­ση εγκε­φά­λου”, κρι­θεί από τα αστι­κά επι­τε­λεία ως ανεπαρκέστατη.

Εκεί­νο, όμως, που έχει αξία να θυμά­ται κανείς είναι πως τα “εθνι­κά ζητή­μα­τα”, δηλα­δή τα ζητή­μα­τα της εξω­τε­ρι­κής πολι­τι­κής της χώρας, είναι “νύχι — κρέ­ας” με την εσω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή. Δεν γίνε­ται κάποιο κόμ­μα να έχει φιλο­λαϊ­κή πολι­τι­κή στα “εθνι­κά ζητή­μα­τα” και στα εσω­τε­ρι­κά ζητή­μα­τα να στη­ρί­ζει αντι­λαϊ­κές επι­λο­γές. Αλλω­στε, η “πυξί­δα” που κάθε φορά καθο­ρί­ζει την πορεία κάθε κόμ­μα­τος είναι ενιαία: Είτε αυτή θα έχει “δεί­κτη” της τα συμ­φέ­ρο­ντα της κερ­δο­φο­ρί­ας του κεφα­λαί­ου, είτε τα εργα­τι­κά — λαϊ­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Κανείς δεν στέ­κε­ται σε δύο βάρκες».


Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο