Διαφημιστικές καμπάνιες του αίσχους, της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας και αθώωσης της εκμετάλλευσης

Του Γιώρ­γου Τάτση //
μέλους της ΕΠ της ΚΟ Αττι­κής του ΚΚΕ

Δια­φή­μι­ση Νο 1: «Ενα μεγά­λο ευχα­ρι­στώ στους ανθρώ­πους μας, στους δικούς μας ήρω­ες», λέει η εται­ρεία «ΑΒ Βασι­λό­που­λος» στους εργα­ζο­μέ­νους της, ενώ από το σποτ προ­βάλ­λο­νται πρό­σω­πα χαμο­γε­λα­στών και ξεκού­ρα­στων εργαζομένων.

Δια­φή­μι­ση Νο 2: «Σήμε­ρα όλοι πρέ­πει να μεί­νου­με μέσα. Και οι χιλιά­δες εργα­ζό­με­νοι, προ­μη­θευ­τές, συνερ­γά­τες και οδη­γοί της “Lidl” μένου­νε μέσα. Στο δικό τους μέσα. Μέσα σε όλη την αλυ­σί­δα της παρα­γω­γής.…, μέσα στα φορ­τη­γά…, μέσα στα κέντρα δια­νο­μής…, μέσα σε κάθε κατά­στη­μα “Lidl”…». Και κατα­λή­γει: «Στη­ρί­ζου­με τους εργα­ζό­με­νούς μας. Με 24ωρη τηλε­φω­νι­κή γραμ­μή συμ­βου­λευ­τι­κής υπο­στή­ρι­ξης (;) και με έκτα­κτη παρο­χή ύψους 1,8 εκατ. ευρώ» (;). Το «χαλί» και αυτής της δια­φή­μι­σης τι άλλο; Χαμο­γε­λα­στοί και ακού­ρα­στοι εργαζόμενοι.

Δια­φή­μι­ση Νο 3: Η γνω­στή εται­ρεία «Μy Market» νιώ­θει, λέει, την ανά­γκη να ευχα­ρι­στή­σει τους δικούς της ήρω­ες, τους εργα­ζο­μέ­νους της, που είναι στην πρώ­τη γραμ­μή για όλους τους υπό­λοι­πους. Και σε αυτό το σποτ δεν μπο­ρεί να κρυ­φτεί και πάλι το χαμό­γε­λο των εργαζομένων.

Δια­φή­μι­ση Νο 4: Η γνω­στή ομά­δα (ελλη­νι­κή πάντα…) σού­περ μάρ­κετ ΕΛΟΜΑΣ αφού ευχα­ρι­στεί και αυτή τους εργα­ζο­μέ­νους της, κατα­λή­γει σε μια «οικο­γε­νεια­κή» φωτο­γρα­φία έξω από ένα κατά­στη­μα, θυμί­ζο­ντάς μας ότι στην ΕΛΟΜΑΣ «είμα­στε όλοι μια ΟΜΑΔΑ».

Δια­φή­μι­ση Νο 5: Η αλυ­σί­δα σού­περ μάρ­κετ «Γαλα­ξί­ας» ευχα­ρι­στεί από τα βάθη της ψυχής της «τα μέλη της οικο­γέ­νειας του “Γαλα­ξία” που με αυτα­πάρ­νη­ση κατα­βάλ­λουν υπε­ράν­θρω­πες προ­σπά­θειες…». Και κλεί­νει λέγο­ντας: «Μαζί θα βγού­με νικη­τές — Μαζί ενω­μέ­νοι — Μαζί και από από­στα­ση». Κι εδώ το χαμό­γε­λο των εργα­ζο­μέ­νων δεν κρύβεται…

Ο κόσμος τους… Ο κόσμος μας

Οσοι όμως είναι εργα­ζό­με­νοι στα σού­περ μάρ­κετ, όσοι έχουν συγ­γε­νείς και φίλους που εργά­ζο­νται σε μεγά­λους χώρους του εμπο­ρί­ου, όσοι έχουν πάει το τελευ­ταίο διά­στη­μα σε αυτούς τους χώρους για να ψωνί­σουν τα απα­ραί­τη­τα, ξέρουν ότι η εικό­να των «χαμο­γε­λα­στών» εργα­ζο­μέ­νων και το «οικο­γε­νεια­κό» κλί­μα που προ­βάλ­λουν οι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι στις δια­φη­μι­στι­κές τους καμπά­νιες δεν έχουν καμία σχέ­ση με την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Είναι ένας «ψεύ­τι­κος κόσμος», που στό­χο έχει να μας πεί­σει ότι σε συν­θή­κες παν­δη­μί­ας «είμα­στε όλοι μαζί», ότι όλοι πρέ­πει να «συμ­βά­λου­με στον κοι­νό σκο­πό», ότι τώρα μέτο­χοι επι­χει­ρή­σε­ων και εργα­ζό­με­νοι είμα­στε μια «ΟΜΑΔΑ», είμα­στε μια «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ».

Αλή­θεια, σήμε­ρα πόσο «οικο­γέ­νεια» μπο­ρού­με να νιώ­θου­με όταν:

– Οργιά­ζει η εντα­τι­κο­ποί­η­ση της εργα­σί­ας με κατα­πά­τη­ση του δικαιώ­μα­τος στα ρεπό, με εξα­ντλη­τι­κές υπε­ρω­ρί­ες, όπως καταγ­γέλ­λουν εργα­ζό­με­νοι από τις απο­θή­κες του «Metro» στη Μάν­δρα, από τα «Μy Market», από τα «Lidl» στα Ανω Λιό­σια ή από τον πολυ­δια­φη­μι­σμέ­νο ως «καλό εργο­δό­τη» Σκλα­βε­νί­τη. Κου­νά­νε το δάχτυ­λο στους εργα­ζό­με­νους που δίκαια αγα­να­κτούν, τους κάνουν κηρύγ­μα­τα ότι «στα δύσκο­λα πρέ­πει να δου­λέ­ψουν περισ­σό­τε­ρο». Στο έδα­φος των χαμη­λών μισθών και της εντα­τι­κο­ποί­η­σης, με μερι­κά ευρώ ανά εργα­ζό­με­νο, προ­σπα­θούν να «ξεπλύ­νουν» την άσχη­μη κατά­στα­ση που έχουν δημιουρ­γή­σει. Πόσο μάλ­λον που ακό­μα και αυτά τα λίγα ευρώ, σε πολ­λές περι­πτώ­σεις, επι­στρέ­φουν στον εργο­δό­τη αφού υπο­χρε­ώ­νουν τους εργα­ζό­με­νους να τα ξοδέ­ψουν μέσα στο κατά­στη­μα, όπως χαρα­κτη­ρι­στι­κά γίνε­ται στα «Lidl».

– Οταν σε χώρους δου­λειάς η εργο­δο­σία σμπα­ρα­λιά­ζει κάθε δικαί­ω­μα, ασκεί ακό­μα και ψυχο­λο­γι­κό πόλε­μο για να ωθή­σει εργα­ζό­με­νους σε παραί­τη­ση και να μην εμφα­νί­σει απο­λύ­σεις, όπως καταγ­γέλ­λουν εργα­ζό­με­νοι στην «Alarco» και αλλού.

– Οταν ένα από τα μεγα­λύ­τε­ρα «δου­λε­μπο­ρι­κά» γρα­φεία, αυτό της «Adecco», εν μέσω παν­δη­μί­ας και εκμε­ταλ­λευό­με­νη την ανά­γκη των ανέρ­γων για εργα­σία, λαν­σά­ρει 15ήμερες συμ­βά­σεις εργα­σί­ας, με «ευε­λι­ξία» στο ωρά­ριο και με καθη­με­ρι­νή μετα­κί­νη­ση από κατά­στη­μα σε κατά­στη­μα ανά­λο­γα με το φόρ­το εργα­σί­ας και το πώς βολεύ­ει τη «Βασι­λό­που­λος», τη «Σκλα­βε­νί­της» και τις υπό­λοι­πες επιχειρήσεις.

– Οταν η εται­ρεία «Praktiker» αρνεί­ται συνά­ντη­ση με την Επι­τρο­πή Υγιει­νής και Ασφά­λειας του Σωμα­τεί­ου Εργα­ζο­μέ­νων της επει­δή, όπως λέει, εν μέσω παν­δη­μί­ας έχουν ανα­στα­λεί οι συν­δι­κα­λι­στι­κές λει­τουρ­γί­ες και δρά­ση. Επι­χει­ρεί, δηλα­δή, ένα «τρε­λό όνει­ρο» των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων να το κάνει πραγ­μα­τι­κό­τη­τα εν και­ρώ πανδημίας.

– Οταν εργα­ζό­με­νοι που έχουν ύπο­πτα συμ­πτώ­μα­τα της νόσου (…δεν τους γίνε­ται τεστ) και χρειά­ζε­ται να μεί­νουν στο σπί­τι, εξα­να­γκά­ζο­νται από τους εργο­δό­τες να χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν την κανο­νι­κή τους άδεια λες και έχουν αυτοί την ευθύ­νη που νόση­σαν και πρέ­πει να τιμω­ρη­θούν, όπως γίνε­ται στις κεντρι­κές απο­θή­κες της «Βασι­λό­που­λος» στη Μάν­δρα ή όπως πρό­σφα­τα έγι­νε σε γνω­στό franchise ομορ­φιάς και αλλού. Την ίδια στιγ­μή, στις μεγά­λες απο­θή­κες των σού­περ μάρ­κετ οι εργα­ζό­με­νοι δεν έχουν καμία επί­ση­μη ενη­μέ­ρω­ση από την εργο­δο­σία αν υπάρ­χει ύπο­πτο ή επι­βε­βαιω­μέ­νο κρού­σμα στο χώρο.

Την ίδια στιγ­μή, στους ομί­λους τους το «Μένου­με Σπί­τι» γίνε­ται μένου­με στο κατά­στη­μα, μένου­με στην απο­θή­κη, μένου­με στο φορ­τη­γό για­τί αυτό επι­βάλ­λει το συμ­φέ­ρον όσων επι­διώ­κουν να «Μένουν στα ΚΕΡΔΗ τους».

Εν μέσω παν­δη­μί­ας, τα μέτρα υγιει­νής και προ­στα­σί­ας των εργα­ζο­μέ­νων είναι ψιλά γράμ­μα­τα για τους «κοι­νω­νι­κά ευαί­σθη­τους» επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, επα­φί­ε­νται στην «καλή θέλη­ση» των εργο­δο­τών, τη στιγ­μή που στο λαό κου­νά­νε το δάχτυ­λο της «ατο­μι­κής ευθύνης».

Οι εργαζόμενοι «ΟΜΑΔΑ» και «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ» με τους μετόχους των επιχειρήσεων δεν ήμασταν, δεν είμαστε και ούτε θα γίνουμε ποτέ

Πριν από χρό­νια, σε συν­θή­κες καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης, οι ίδιοι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι έλε­γαν στους εργα­ζό­με­νους ότι «τώρα πρέ­πει να προ­λά­βου­με τους υψη­λούς ρυθ­μούς ανά­πτυ­ξης», να «κάνε­τε υπο­μο­νή» για­τί η «πίτα μεγα­λώ­νει και όσο μεγα­λώ­νει θα κερ­δί­ζου­με όλοι».

Στα μετέ­πει­τα χρό­νια της καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης έλε­γαν στους εργα­ζό­με­νους ότι «πρέ­πει να βάλε­τε πλά­τη στα δύσκο­λα» και ότι έχουν να δια­λέ­ξουν ανά­με­σα στη δου­λειά με τσα­κι­σμέ­να δικαιώ­μα­τα ή στην ανεργία.

Πρό­σφα­τα, σε συν­θή­κες καπι­τα­λι­στι­κής ανά­καμ­ψης, τους έλε­γαν ότι «τα υπερ­βο­λι­κά δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων μάς έφε­ραν στην κρί­ση», ότι «δεν πρέ­πει να επα­να­λά­βου­με λάθη του παρελ­θό­ντος», ότι «πρέ­πει να βάλε­τε πλά­τη για να μην επι­στρέ­ψου­με στην κρίση».

Πριν από την παν­δη­μία μάς έλε­γαν «να χαμο­γε­λά­τε με 300 ευρώ», όπως η γνω­στή και μη εξαι­ρε­τέα διευ­θύ­ντρια του «My Market», μας έλε­γαν να λέμε και ευχα­ρι­στώ που έχου­με δου­λειά, έστελ­ναν εργα­ζό­με­νους να ψηφί­ζουν σε εργο­δο­τι­κά σωμα­τεία τα διευ­θυ­ντι­κά τους στε­λέ­χη, για να μπο­ρούν να έχουν και συν­δι­κα­λι­στι­κές πλά­τες όταν τις χρειά­ζο­νται. Οπως τώρα, στο επι­χει­ρη­σια­κό σωμα­τείο της «Σκλα­βε­νί­της», όπου πλειο­ψη­φία έχουν διευ­θυ­ντι­κά στε­λέ­χη της επι­χεί­ρη­σης, εκλεγ­μέ­να με την παρά­τα­ξη του ΣΥΡΙΖΑ, που μπρο­στά σε αυτήν τη δύσκο­λη κατά­στα­ση που βιώ­νουν οι εργα­ζό­με­νοι, δεν έχουν κου­νή­σει το μικρό τους δαχτυλάκι.

Ηδη, μας προ­ε­τοι­μά­ζουν για το τι μας περι­μέ­νει μετά την παν­δη­μία. Συνε­χώς ανα­πα­ρά­γουν ότι τα μνη­μο­νια­κά μέτρα των προη­γού­με­νων ετών θα μας φαί­νο­νται αστεία μπρο­στά σε αυτά που θα απαι­τη­θούν μετά την παν­δη­μία. Προ­ε­τοι­μά­ζουν με αυτόν τον τρό­πο το έδα­φος, χαμη­λώ­νουν τον πήχη των απαι­τή­σε­ων. Επι­διώ­κουν να συμ­βι­βα­ζό­μα­στε συνε­χώς όλο και με λιγό­τε­ρα και στο τέλος να χάνου­με και απ’ αυτά τα λίγα.

Οι εργαζόμενοι θα χαμογελάσουν τελευταίοι, και δεν θα είναι σε διαφημιστική καμπάνια των επιχειρηματικών ομίλων

Θα χαμο­γε­λά­σου­με όταν αντι­λη­φθού­με το κοι­νό μας ταξι­κό συμ­φέ­ρον, όταν δού­με καθα­ρά τον πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λο, όταν απο­φα­σί­σου­με να χει­ρα­φε­τη­θού­με και να συγκρου­στού­με. Ολες οι άλλες επι­λο­γές έχουν δοκι­μα­στεί και έχουν φέρει συγκε­κρι­μέ­να αποτελέσματα.

Η αυτο­θυ­σία και η δύνα­μη που δεί­χνουν χιλιά­δες εργα­ζό­με­νοι στα νοσο­κο­μεία, στους κλά­δους του Εμπο­ρί­ου, του Επι­σι­τι­σμού, οι εργα­ζό­με­νοι στους δήμους και αλλού, για να βγού­με όρθιοι από την παν­δη­μία, δεν μπο­ρούν να αξιο­ποιού­νται από τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους και την κυβέρ­νη­ση. Ο ιδρώ­τας των εργα­ζο­μέ­νων δεν είναι πλυ­ντή­ριο για να ξεπλύ­νουν κάποιοι την αντι­λαϊ­κή τους πολι­τι­κή και τα βγαλ­μέ­να με εκμε­τάλ­λευ­ση κέρ­δη τους.

Μπο­ρούν όμως να αξιο­ποι­η­θούν από τον ίδιο το λαό για να δει την πραγ­μα­τι­κή του δύνα­μη και τι μπο­ρεί να κάνει αν το αποφασίσει.