Δι ο γαρ εστί η βασιλική χλιδή ‑η προβιά, τα σπλάχνα και τα ροζιασμένα χέρια των λαών

Γρά­φει ο Τρια­ντά­φυλ­λος Μπα­λω­μέ­νος

Ελι­σά­βετ
οδού Αβύσ­σου  αριθ­μός Ο,
θανατικό,
για κάθε ιθα­γε­νή και για κάθε λαό

Κι ο θάνα­τος ως  άχαρος,
σε τού­τη τη ζωή,
τη Μάνα του κουβάλησε,
έξω από δω,
από κάθε κοι­νω­νι­κή δομή.

-Να μην φωλιά­σει η μνή­μη της,
σ’  ανθρώ­πι­νη ψυχή,
να πάει  στα τεφτέ­ρια της ιστορίας
ως των τυράν­νων ο βούρ­κος εκεί …

Τ’ αγώι τού­το το βασιλικό ,
η  κακιά  σπο­ρά του θανά­του εστί …
Ελι­σά­βετ  “οδός αβύσ­σου αριθ­μός Ο”  θανατικό,
για κάθε ιθα­γε­νή  και για κάθε λαό…

Δεν είναι οι βασι­λι­κές τιμές
που ντύ­νου­νε με ανθρωπιά ,
ετού­τες τις απάν­θρω­πες ζωές,

Οι μεσαί­ω­νες είναι εδώ,
στις βασι­λι­κές διαδοχές.…

Στις 13 Μάρ­τη 1957, ο 18χρονος Κύπριος Ευα­γό­ρας Παλ­λη­κα­ρί­δης οδη­γεί­ται μεσά­νυ­χτα από τους Βρε­τα­νούς ιμπε­ρια­λι­στές στην αγχόνη.

Κου­βα­λά­νε μαζί,
κάθε  Ευα­γό­ρα Παλληκαρίδη
της λευ­τε­ριά και  τη ζωή,
και κάθε απε­λευ­θε­ρω­τι­κού λαού την προκοπή,

Δι ο γαρ εστί,
‑η προβιά,
τα σπλάχνα
και τα ροζια­σμέ­να χέρια
των λαών‑,
η βασι­λι­κή χλιδή..

Κάθε ανθρώ­πι­νη χαμοζωή
ως σημαία λευ­τε­ριάς  ψηλά θα σηκωθεί,
σαν θα χώσει τα βασίλεια
ως Λερ­ναία Ύδρα βαθιά στη γη.

Μα πάνω απ’ όλα,
ο ανθρώ­πι­νος συλλογισμός
με αιμά­τι­νες γραφές ,
έχει ιστο­ρή­σει των εργα­τών τα παθήματα,
στων τυράν­νων βασι­λέ­ων  τις αυλές…!!!

Στων κηφή­νων αστών τις παρα­σι­τι­κές ζωές ,
εκκο­λά­πτο­νται οι βασι­λι­κές τιμές …
Βασί­λεια δεν είναι μόνο,
τα κατά­λοι­πα της φεουδαρχίας,
οι μεσαιω­νι­κοί χρυ­σο­ποί­κιλ­τοι θεσμοί ,
είναι και όλες  οι σφιγγοφωλιές,
που παρασιτούν
απ’ του κάθε εργάτη
τη μελι­το­φό­ρα ζωή,
με την εκμε­ταλ­λευ­τι­κή  τους δικαιοαρπαγή…

Κι όπου το στέμ­μα έγινε
καθι­κά­κι για μωρά ,
μα τα παλά­τια παρέμειναν,
αφού άλλα­ξαν  προβιά
η ανθρω­πό­τη­τα  στα  δικά τους χαμνά…

Όταν στα παλάτια,
η χρυ­σο­φό­ρα ταξι­κή συνείδηση ,
με τη μελι­το­φό­ρα εργατιά ,
θα γεν­νή­σουν τη νέα γενιά,
της ταξι­κής λευ­τε­ριάς τα παιδιά,
ο Άνθρω­πος  θα φωτί­σει  με ιστο­ρι­κή γνώση,
την κατα­γω­γή της συνείδησης ,
και κάθε παλά­τι της ανθρώ­πι­νης κοσμο­α­ντί­λη­ψης πια,
θα γίνει φάρος,
για να μην πέσει η ανθρω­πό­τη­τα στα βρά­χια ξανά …

Τρια­ντά­φυλ­λος Μπαλωμένος,
Των δίδυ­μων πύρ­γων το 2022