Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η ελπίδα

 Γρά­φει ο Χρή­στος Α. Τού­μπου­ρος //

«Ελπί­ζω στους σει­σμούς που μέλ­λο­νται να ‘ρθουν». Μπ. Μπρέχτ

«Εκ της κυβερ­νή­σε­ως ανα­κοι­νώ­θη­κε ότι οι διο­ρι­σμοί θα γίνουν από το στε­νό οικο­γε­νεια­κό κύκλο»

Στου καφε­νεί­ου του βοε­ρού το μέσα μέρος
σκυ­μέ­νος στο τρα­πέ­ζι κάθετ’ ένας γέρος·
με μιαν εφη­με­ρί­δα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.
Και μες των άθλιων γηρα­τειών την καταφρόνια
σκέ­πτε­ται πόσο λίγο χάρη­κε τα χρόνια
που είχε και δύνα­μι, και λόγο, κ’ εμορφιά
Κων­στα­ντί­νος Καβάφης

Πάνω από εκα­τόν είκο­σι χρό­νια συνέ­βαι­ναν αυτά που γρά­φει ο Αλε­ξαν­δρι­νός Κων­στα­ντί­νος Καβά­φης.  Με πρα­ό­τη­τα, ενάρ­γεια και αλή­θεια. Σήμε­ρα τα πράγ­μα­τα άλλα­ξαν. Άλλοι χρό­νοι και άλλα ήθη. Βλέ­πε­τε και η επι­στή­μη προ­χώ­ρη­σε και μας μπού­κω­σε χάπια για πάσαν χρή­ση, ακό­μη και για σεξουα­λι­κή τακτο­ποί­η­ση. Ποιος πενη­ντά­ρης που τρα­γού­δα­γε με τόσο πάθος ο Ζαμπέ­τας. Τίπο­τε.  Η βιο­λο­γι­κή κατα­πό­νια αντι­με­τω­πί­ζε­ται ακό­μη και στα ογδό­ντα. Για όλα πρό­βλε­ψε η επι­στή­μη και η τεχνο­λο­γία. Δεν ξέρει κανέ­νας και ούτε πλέ­ον υπο­λο­γί­ζει πως ογδο­ντά­ρι­σε κι ούτε απο­δέ­χε­ται πως γέρα­σε. Ξέχα­σα να πω πως μικραί­νει και η ηλι­κία. Όλα γίνο­νται και όλα αντι­με­τω­πί­ζο­νται. Εκτός, όπως είπε και ο Αϊν­στάιν η βλα­κεία. «Δυο πράγ­μα­τα είναι άπει­ρα το σύμπαν και η ανθρώ­πι­νη βλακεία».

Και τού­τα για­τί όπως απο­δει­κνύ­ε­ται η βιο­λο­γι­κή αδυ­να­μία ανα­πλη­ρώ­νε­ται από τη θέση, δημό­σια φυσι­κά, από τη θέση «απο­κα­τά­στα­σης», ‑για να κυριο­λε­κτού­με- που προσ­δί­δει διοί­κη­ση και κυρί­ως εξου­σία.  Εξου­σία όχι επί των αδυ­νά­των αλλά επί των ασθε­νών. «Εγώ το γλί­στρη­μα, εσείς τον διο­ρι­σμό!». Κάπως έτσι πάει το πρά­μα. Η ηλι­κία δεν έχει σημα­σία. Δεν λαμ­βά­νε­ται υπό­ψη. Η προ­σφο­ρά μας απα­σχο­λεί.  Το σημα­ντι­κό είναι η αλλη­λο­βο­ή­θεια.  «Θα βοη­θή­σω, θα αλλα­ξο­πι­στή­σω, θα με θυμη­θεί­τε…» Είναι τόσο απλό και φυσιο­λο­γι­κό που τα λέμε και στην  τηλε­ό­ρα­ση. Ό,τι δίνεις, παίρ­νεις. Διο­ρι­σμό εννοώ.  Αυτά και τόσα άλλα. Αυτά και άιντε μετά να ερμη­νεύ­σου­με το δόγ­μα «τι έχουν τα έρμα και ψοφάν».

Οι περί­φη­μες πελα­τεια­κές σχέ­σεις…. «Έφα­αν αυτοί, θα φάο­μεν και μεις». Από συστά­σε­ως ελλη­νι­κού κρά­τους. Φαΐ μέχρι ρου­πώ­μα­τος. Δεν υπήρ­χε θέση, του­λά­χι­στον διευ­θυ­ντι­κή, που αφο­ρού­σε τον ευρύ­τε­ρο δημό­σιο τομέα που να μην την κατα­λάμ­βα­νε «το δικό μας παι­δί, το δικό μας πολι­τι­κό τέκνο», «ο δικός μας άνθρω­πος». Ας είναι από καρα­μπό­λα. Από σπό­ντα, από γλί­στρη­μα, από ανά­νη­ψη ή και από προ­σε­πί­κλη­ση. Πίστη να είχε δηλώ­σει. Τι να ονει­ρευ­τεί κάποιος, τι να προ­γραμ­μα­τί­σει και τι να διοι­κή­σει… Κι ας μην θεω­ρή­σει κάποιος ότι μιλά­με για παι­δί, με προ­ϋ­πό­θε­ση τον ηλι­κια­κό του προσ­διο­ρι­σμό.  Όχι. Παι­δί είναι και αυτός που εσχά­τως προ­σήλ­θε στο «κομ­μα­τι­κό μαντρί». Δεν μας ενδια­φέ­ρει η ηλι­κία. Και το τάξι­μο είναι τάξι­μο και η θέση είναι θέση και η υπό­σχε­ση εκτε­λεί­ται, άσχε­το και πέρα από κάθε ηλι­κία. Όχι πλέ­ον δεν ισχύ­ει ο πολι­τι­κός κανό­νας του πρώ­του κοι­νο­βου­λευ­τι­κού πρω­θυ­πουρ­γού της χώρας μας ότι «ο πολι­τι­κός υπο­σχό­με­νος τα μέγι­στα ωφε­λεί­ται, εκπλη­ρών δε την υπό­σχε­σή του, τα μέγι­στα βλάπτεται».

Σε προ­χω­ρη­μέ­νη ηλι­κία!!!  «.… Μα απ’ το πολύ να σκέ­πτε­ται και να θυμάται/ο γέρος εζα­λί­σθη­κε. Κι αποκοιμάται/στου καφε­νεί­ου ακου­μπι­σμέ­νος το τραπέζι».

Ο ηλι­κιω­μέ­νος ήρω­ας, με τη μεγά­λη σκέ­ψη και ίσως την επί­μο­νη επι­στρο­φή στις ανα­μνή­σεις του παρελ­θό­ντος ζαλί­ζε­ται και κατα­λή­γει να απο­κοι­μιέ­ται πάνω στο τρα­πέ­ζι του καφενείου.

Γέρο­ντες, νέοι και παλιοί, άρχο­ντες και «Αρι­στείς», κωλο­του­μπί­ζο­ντες και περι­φε­ρό­με­νοι στα «κομ­μα­τι­κά μαντριά», όλοι στον κοι­νό σκο­πό, στο «Αρι­στο σκο­πό». «Σε ψηφί­ζω, με βολεύεις».

Ωστό­σο διο­ρί­στη­καν οι πρώ­τοι «συνο­ριο­φύ­λα­κες»  για τη φύλα­ξη των Πανεπιστημίων.

«Τι είχες Μήτρο μ’, τι είχα πάντα».

Σκλη­ρός Απρί­λης του 2020μ.Χ.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο