Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Καταγγελία: Γυναίκα πέθανε στο σπίτι της από κορονοϊό γιατί δεν μπορούσε να πάει στο Νοσοκομείο

Σε νέα καταγ­γε­λία που που ανα­δει­κνύ­ει τη τρα­γι­κή κατά­στα­ση που βιώ­νουν οι λαϊ­κές οικο­γέ­νειες στη Κυψέ­λη προ­χώ­ρη­σαν οι ΚΟ Κυψέ­λης της ΤΟ Α’ Αθή­νας-Γαλα­τσί­ου του ΚΚΕ «απέ­να­ντι στον εξω­ραϊ­σμό της κυβέρ­νη­ση με τα περί “συστή­μα­τος Υγεί­ας που αντα­πο­κρί­νε­ται πλή­ρως”, ότι “τα έχου­με κατα­φέ­ρει πολύ καλύ­τε­ρα από τις περισ­σό­τε­ρες ευρω­παϊ­κές χώρες” και σε άλλα τέτοιου είδους μαρ­γα­ρι­τά­ρια που ακού­στη­καν στην τηλε­ο­πτι­κή συνέ­ντευ­ξη του πρωθυπουργού».

Συγκε­κρι­μέ­να, όπως καταγ­γέλ­λει: «Γυναί­κα 65 ετών που νοσού­σε από κορο­νο­ϊό εδώ και 10 μέρες, πέθα­νε ξαφ­νι­κά στο σπί­τι της χτες το από­γευ­μα. Σημειώ­νου­με πως στο συγκε­κρι­μέ­νο σπί­τι εκτός από την συγκε­κρι­μέ­νη γυναί­κα, μένουν μαζί ο σύζυ­γος με χρό­νια προ­βλή­μα­τα υγεί­ας και η υπε­ρή­λι­κη μητέ­ρα της η οποία είναι κατά­κοι­τη. Η συγκε­κρι­μέ­νη γυναί­κα προ­φα­νώς δεν μπο­ρού­σε να πάει εγκαί­ρως στο νοσο­κο­μείο, για το λόγο ότι έπρε­πε ταυ­τό­χρο­να με την μάχη που έδι­νε, να φρο­ντί­σει και τους δικούς της ανθρώπους».

Και συνε­χί­ζει: «Η μπό­χα όμως που ανα­δύ­ε­ται από το σύστη­μα αυτό, δεν στα­μα­τά­ει μόνο στις σοβα­ρές ελλεί­ψεις από κοι­νω­νι­κές δομές και υπη­ρε­σί­ες. Το ασθε­νο­φό­ρο του ΕΚΑΒ έφτα­σε μετά από αρκε­τές ώρες ανα­μο­νή για τους γνω­στούς λόγους “φόρ­του εργα­σί­ας και έλλει­ψης οχη­μά­των”. Οι δια­σώ­στες του ΕΚΑΒ, πραγ­μα­τι­κά έκα­ναν ότι μπο­ρού­σαν, μέχρι που δια­πί­στω­σαν το θάνα­τό της. Στη συνέ­χεια, όπως είναι υπο­χρε­ω­μέ­νοι ειδο­ποί­η­σαν την αστυ­νο­μία, ως υπεύ­θυ­νη για να απο­φα­σί­σει που και με ποιο τρό­πο θα μετα­φερ­θεί η σορός. Αφού η αστυ­νο­μία έφτα­σε στο σημείο με καθυ­στέ­ρη­ση περί­που 2 ωρών, ενη­μέ­ρω­σαν πως οι οδη­γί­ες που έχουν είναι να μην μπαί­νουν σε χώρους που υπάρ­χει περι­στα­τι­κό COVID-19. Το τρα­γε­λα­φι­κό της υπό­θε­σης ήταν η όλη συνεν­νό­η­ση μετα­ξύ ΕΚΑΒ και αστυ­νο­μί­ας για το αν θα μετα­φερ­θεί η σορός με το ασθε­νο­φό­ρο ή θα το παρα­λά­βει γρα­φείο τελετών.

Τηλε­φω­νή­μα­τα επί τηλε­φω­νη­μά­των σε προϊ­στα­μέ­νους, στον ΕΟΔΥ, για το ποιο είναι το πρω­τό­κολ­λο και στο μετα­ξύ, ένα καθη­λω­μέ­νο ασθε­νο­φό­ρο, για ώρες, με ένα ασύρ­μα­το να ειδο­ποιεί για άλλα περι­στα­τι­κά. Έκπλη­ξη μας προ­κά­λε­σε το γεγο­νός ότι μετά από λίγη ώρα ο αξιω­μα­τι­κός υπη­ρε­σί­ας έδω­σε δια­τα­γή το περι­πο­λι­κό με τους δύο αστυ­νο­μι­κούς να απο­χω­ρή­σει (ίσως θα είχαν να κόψουν πρό­στι­μα σε καμία πλα­τεία ή να συλ­λά­βουν κανέ­να υγειο­νο­μι­κό που παλεύ­ει για την υγεία του λαού), χωρίς να έχουν προ­σφέ­ρει απο­λύ­τως τίπο­τα και μένο­ντας ο ίδιος εκεί χωρίς να δίνει καμία λύση. Έφτα­σε μάλι­στα στο σημείο, να πει σε μια οικο­γε­νεια­κή φίλη της θανού­σας γυναί­κας, με θρά­σος “ανέ­βα εσύ να βρεις την ταυ­τό­τη­τά της, εγώ δεν μπαί­νω σε χώρο με COVID, αυτές τις δια­τα­γές έχω”. Στην ερώ­τη­ση επί­σης, τι θα γίνει με τους άλλους δύο ανθρώ­πους που δεν αυτο­ε­ξυ­πη­ρε­τού­νται, η απά­ντη­ση ήταν πως δεν είναι αυτό δου­λειά της αστυ­νο­μί­ας… δηλα­δή ας περι­μέ­νουν τη σει­ρά τους να πεθάνουν…

Στη συνέ­χεια ενώ ήταν απο­μα­κρυ­σμέ­νος και μίλα­γε στο τηλέ­φω­νο, έφυ­γε χωρίς να πει κου­βέ­ντα, ενώ γνω­στοί και φίλοι της θανού­σας γυναί­κας έκα­ναν τις απα­ραί­τη­τες συνεν­νο­ή­σεις με τους ανθρώ­πους του ΕΚΑΒ. Και κλεί­νου­με με το καλύ­τε­ρο. Σε επι­κοι­νω­νία με τον ΕΟΔΥ (τον γνω­στό Εθνι­κό Οργα­νι­σμό “Δημό­σιας” Υγεί­ας) για να στεί­λει κλι­μά­κιο να κάνει τεστ στους άλλους δύο ανθρώ­πους, η απά­ντη­ση ήταν ότι δεν υπάρ­χουν τέτοια κλι­μά­κια και ότι θα πρέ­πει να απευ­θυν­θούν σε ιδιω­τι­κό διαγνωστικό!

Αυτή είναι η πολι­τι­κή που μετα­θέ­τει την ευθύ­νη στο λαό για την εξέ­λι­ξη της παν­δη­μί­ας. Αυτή είναι η απο­θέ­ω­ση της ατο­μι­κής ευθύ­νης. Σε ένα σύστη­μα που δεν υπάρ­χει ΤΙΠΟΤΑ, καμία κοι­νω­νι­κή δομή που να προ­σφέ­ρει πραγ­μα­τι­κές υπη­ρε­σί­ες, σύγ­χρο­νες, για το λαό και τις ανά­γκες του.

Δεν είμα­στε “κου­ρα­σμέ­νοι” από την παν­δη­μία. Είμα­στε εξορ­γι­σμέ­νοι και δεν πρό­κει­ται να κάτσου­με να μετρά­με τους νεκρούς μας κάθε μέρα στις 6. Δεν μας χρειά­ζο­νται “ανά­σες ελευ­θε­ρί­ας”, αλλά πραγ­μα­τι­κή ελευ­θε­ρία από αυτήν τη βάρ­βα­ρη πολι­τι­κή. Συνε­χί­ζου­με την πάλη για την υγεία και τη ζωή μας».

Πηγή: 902.gr

Φώτης Αγγου­λές, ο προ­λε­τά­ριος ποιητής

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο