ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ: Οι ταινίες της εβδομάδας (TRAILER)

Κινη­μα­το­γρα­φι­κή βδο­μά­δα πλού­σια σε επα­νεκ­δό­σεις αυτήν τη φορά που κεντρί­ζουν το ενδια­φέ­ρον. Παράλ­λη­λα έχουν ξεκι­νή­σει και οι υπαί­θριες καλο­και­ρι­νές προ­βο­λές από τις Νύχτες Πρε­μιέ­ρας που γίνο­νται δωρε­άν σε πολ­λά δια­φο­ρε­τι­κά σημεία στην Αθή­να και μπο­ρεί­τε να μάθε­τε το πρό­γραμ­μά τους για το επό­με­νο διά­στη­μα εδώ.

Επί­σης, αύριο, Παρα­σκευή 30 Ιού­νη, θα παι­χτεί στον κινη­μα­το­γρά­φο «Ριβιέ­ρα» «Ο Εξορ­κι­στής» του Γουί­λιαμ Φρί­ντ­κιν στο πλαί­σιο του Midnight Express, ενώ στον κινη­μα­το­γρά­φο «STUDIO new star art cinema» συνε­χί­ζε­ται το αφιέ­ρω­μα «2023, Ετος Θ. Αγγε­λό­που­λου», που οργα­νώ­νει η «NEW STAR» σε συνερ­γα­σία με την οικο­γέ­νεια του Θόδω­ρου Αγγε­λό­που­λου, με την όγδοη κατά σει­ρά μεγά­λου μήκους ται­νία του μεγά­λου σκη­νο­θέ­τη, «Τοπίο στην ομίχλη».

«Ο σπα­σμέ­νος καθρέ­φτης» (1980), του Γκάι Χάμιλ­τον, ται­νία βασι­σμέ­νη σε μυθι­στό­ρη­μα της Αγκά­θα Κρί­στι, με τους Ελί­ζα­μπεθ Τέι­λορ, Ροκ Χάν­τσον, Κιμ Νόβακ και Τόνι Κέρ­τις, δεν χρειά­ζε­ται συστά­σεις. Είναι μια ται­νία που βασί­ζε­ται στο εξαι­ρε­τι­κό σενά­ριο της κορυ­φαί­ας στο μυστή­ριο με εκπλη­κτι­κές ερμη­νεί­ες. Δια­χρο­νι­κό αρι­στούρ­γη­μα. Ούτε φυσι­κά η «Ρεβέκ­κα» (1940) του Αλφρεντ Χίτσκοκ, που στη­ρί­ζε­ται σε μυθι­στό­ρη­μα της Δάφ­νης Ντι Μοριέ, χρειά­ζε­ται συστά­σεις. Είναι η ται­νία που εδραί­ω­σε τον σκη­νο­θέ­τη στο Χόλι­γουντ και ήταν υπο­ψή­φια για 11 Οσκαρ, κερ­δί­ζο­ντας τελι­κά τα βρα­βεία Καλύ­τε­ρης Ται­νί­ας και Καλύ­τε­ρης Φωτο­γρα­φί­ας. Υπέ­ρο­χα και τα δύο και ιδα­νι­κά για θερι­νό σινε­μά. Οπως και να το κάνου­με, οι επα­νεκ­δό­σεις ειδι­κά τέτοιου μεγέ­θους είναι συνυ­φα­σμέ­νες με το θερινό.

Ξεχω­ρί­ζει, βέβαια, «Το Θεώ­ρη­μα» (1968), του Πιερ Πάο­λο Παζο­λί­νι, που θα «κλέ­ψου­με» λίγες λέξεις από την εξαι­ρε­τι­κά διεισ­δυ­τι­κή κρι­τι­κή του δικού μας Νίκου Αντω­νά­κου, γραμ­μέ­νες τον Ιού­λη του 2004, με τίτλο «Υπάρ­χει και κινη­μα­το­γρα­φι­κή σκέ­ψη»… «“Το Θεώ­ρη­μα”, σύμ­φω­να με το λεξι­κό, είναι μια πρό­τα­ση ή μια αλή­θεια που ζητά­ει απο­δεί­ξεις! Ο Πιερ Πάο­λο Παζο­λί­νι στο δικό του “Θεώ­ρη­μα” έκα­νε τη δική του πρό­τα­ση, έδω­σε τη δική του από­δει­ξη στη δική του αλή­θεια. Η αστι­κή τάξη, λέει ο ποι­η­τής — σκη­νο­θέ­της, είναι ένα εύθραυ­στο οικο­δό­μη­μα που μόλις δεχτεί μια δυνα­τή γρο­θιά — παρέμ­βα­ση θα γκρε­μι­στεί. Και θα γκρε­μι­στεί για­τί η “σύν­θε­σή” της, ο τρό­πος που ενώ­νο­νται τα μέλη της, η έλλει­ψη ισχυ­ρών ηθι­κών αξιών που τη δια­κρί­νει, προ­δι­κά­ζουν και τη συντρι­βή της.

Η ται­νία δεν είναι “εύκο­λη”. Γι’ αυτό άλλω­στε πολ­λοί, κατά και­ρούς, έδω­σαν πολ­λές και δια­φο­ρε­τι­κές ερμη­νεί­ες. Μερι­κοί, μάλι­στα, έφτα­σαν να την ερμη­νεύ­σουν σαν μια μετα­φυ­σι­κή ται­νία και μια αλλη­γο­ρία για την άφι­ξη του Ιησού, δήθεν! Κάποιοι άλλοι την είδαν σαν μια προ­κλη­τι­κή ερω­τι­κή ιστο­ρία. Αυτές οι σκό­πι­μα λαθε­μέ­νες ερμη­νεί­ες σκο­πό έχουν να απο­δυ­να­μώ­σουν πολι­τι­κά την ται­νία. “Το Θεώ­ρη­μα” του Πιερ Πάο­λο Παζο­λί­νι είναι καθα­ρό! Τα σχό­λια του δια­νο­ού­με­νου Ιτα­λού αρι­στε­ρού σκη­νο­θέ­τη για την αστι­κή τάξη, αμέ­σως με την έναρ­ξη της ται­νί­ας, απο­δει­κνύ­ουν τη θέλη­σή του να “κατευ­θύ­νει” τον θεα­τή προς τα πού να κοιτάξει!».

Αυτήν τη βδο­μά­δα είχα­με και την απο­νο­μή των βρα­βεί­ων «Ιρις» από την Ελλη­νι­κή Ακα­δη­μία Κινη­μα­το­γρά­φου, με την ται­νία «Πίσω από τις θημω­νιές» της Α. Προ­έ­δρου να απο­σπά 10 βρα­βεία, ενώ το τιμη­τι­κό βρα­βείο δόθη­κε στην Μπ. Λιβανού.

«Ζαν Ντιλμάν» / Jeanne Dielman, 23 quai du Commerce, 1080 Bruxelles / Σαντάλ Ακερμάν / 1975 / 201 λεπτά