Κούβα _Ολομέλεια της Ένωσης Νέων Κομμουνιστών (UJC): Η υπεράσπιση της Πατρίδας είναι θέμα τιμής

Με την παρου­σία του Πρώ­του Γραμ­μα­τέα της ΚΕ του ΚΚ Κού­βας και Προ­έ­δρου της Δημο­κρα­τί­ας, Miguel Díaz-Canel Bermúdez, και άλλων ηγε­τών της Επα­νά­στα­σης, έλα­βε χώρα το Σάβ­βα­το η τελε­τή λήξης της VI Ολο­μέ­λειας της Ένω­σης Νέων Κομ­μου­νι­στών του νησιού της επα­νά­στα­σης (Unión de Jóvenes Comunistas _UJC)  της οποί­ας βασι­κό θέμα ήταν η υπε­ρά­σπι­ση της χώρας

Ήταν μια εποι­κο­δο­μη­τι­κή σύνο­δος ολο­μέ­λειας, δήλω­σε ο Πρό­ε­δρος της Δημο­κρα­τί­ας της Κού­βας, ενώ λίγες στιγ­μές πριν, κατά την τελι­κή του ομι­λία, ο Πρώ­τος Γραμ­μα­τέ­ας της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής του ΚΚ Κού­βας είχε μοι­ρα­στεί αυτή την εκτί­μη­ση ευρύ­τε­ρα: “Νομί­ζω ότι για όσους _για όλους μας που έχου­με συμ­με­τά­σχει σε μια τόσο βαθιά συζή­τη­ση, για ένα υπερ­βα­τι­κό, στρα­τη­γι­κό ζήτη­μα, που είναι ουσια­στι­κό στην Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση και στους και­ρούς που ζού­με απο­τε­λεί μια στιγ­μή επι­βε­βαί­ω­σης, μια τερά­στια ευκαι­ρία, ένα προνόμιο”

Ο αρχη­γός του κρά­τους σημεί­ω­σε ότι η σημα­ντι­κή συνά­ντη­ση πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε «ακρι­βώς μια μέρα σαν τη σημε­ρι­νή, που σημα­το­δο­τεί την 97η επέ­τειο από τη γέν­νη­ση του Διοι­κη­τή της Επα­νά­στα­σης Juan Almeida, ο οποί­ος με πολύ κου­βα­νι­κό και αξιο­πρε­πή τρό­πο εξέ­φρα­σε αυτό που είναι σήμε­ρα μια λαϊ­κή πεποί­θη­ση “¡Aquí no se rinde nadieǃ _Κανείς δεν τα παρα­τά­ει εδώ!”.

Ακρι­βώς αυτό ήταν το πνεύ­μα αυτής της Ολο­μέ­λειας, τόνι­σε προς το τέλος μιας πολύ­τι­μης συλ­λο­γι­κής ανά­λυ­σης που περι­λάμ­βα­νε επί­σης τον Γραμ­μα­τέα Οργά­νω­σης της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος της Κού­βας, Roberto Morales Ojeda, από την προ­ε­δρία, με τον Ήρωα της Δημο­κρα­τί­ας της Κού­βας και Υπουρ­γό των Επα­να­στα­τι­κών Ενό­πλων Δυνά­με­ων (FAR), Στρα­τη­γό του Σώμα­τος Στρα­τού Álvaro López Miera, τον ΥπΕς της Κού­βας, Υπο­στρά­τη­γο Lázaro Alberto Álvarez Casas – όλοι  μέλη του Πολι­τι­κού Γρα­φεί­ου του Κόμ­μα­τος· καθώς και με την Εθνι­κή γραμ­μα­τέα της UJC, Aylín Álvarez García.

Σε έναν προ­βλη­μα­τι­σμό που εξέ­τα­ζε έννοιες για τη λαϊ­κή φύση της κου­βα­νι­κής άμυ­νας, για την ιστο­ρία του έθνους — αυτό που εξη­γεί δόγ­μα­τα όπως ο λαϊ­κός πόλε­μος, για τις εμπει­ρί­ες των γενε­ών που υπο­στη­ρί­ζουν την αξία της συμ­με­το­χής στην Ενερ­γή Στρα­τιω­τι­κή Υπη­ρε­σία και στις Γυναί­κες Εθε­λο­ντι­κή Στρα­τιω­τι­κή Υπη­ρε­σία, ο Πρό­ε­δρος Díaz-Canel ανέ­φε­ρε ότι η υπε­ρά­σπι­ση της σοσια­λι­στι­κής πατρί­δας πρέ­πει να θεω­ρη­θεί ως «ουσιώ­δες» ζήτη­μα, στο οποίο υπο­στη­ρί­ζο­νται πυλώ­νες όπως η ενό­τη­τα και η συνέ­χεια της Επανάστασης.

Και για τη συμ­με­το­χή των νέων γενε­ών ανέ­φε­ρε ότι «αν δεν υπάρ­χει συμ­με­το­χή των νέων στην υπε­ρά­σπι­ση της Πατρί­δας, στην υπε­ρά­σπι­ση της Επα­νά­στα­σης, δεν υπάρ­χει ενό­τη­τα _«Και αν δεν υπάρ­ξει συμ­με­το­χή των νέων στην υπε­ρά­σπι­ση της Πατρί­δας, στην υπε­ρά­σπι­ση της Επα­νά­στα­σης, δεν θα πετύ­χου­με συνέχεια».

Ο προ­βλη­μα­τι­σμός που προ­έ­κυ­ψε κατά τη διάρ­κεια της ολο­μέ­λειας τρο­φο­δο­τεί — είπε ο πρό­ε­δρος — όλη την φιλο­σο­φία για αυτές τις δύο έννοιες που συζη­τή­θη­καν έντο­να στο τελευ­ταίο Συνέ­δριο του Κόμ­μα­τος (ενό­τη­τα και συνέ­χεια) και στη συνέ­χεια από τον Στρα­τη­γό Ραούλ Κάστρο Ρουζ, στην ομι­λία του για την 65η επέ­τειο του θριάμ­βου της Επανάστασης.

Η υπε­ρά­σπι­ση της πατρί­δας ‑είπε ο αρχη­γός του κρά­τους- είναι κάτι που πρέ­πει να θεω­ρη­θεί προ­σαρ­τη­μέ­νο στο πνεύ­μα του Συντάγ­μα­τος της Δημο­κρα­τί­ας, του ίδιου που επι­κυ­ρώ­θη­κε από τον λαό: «Η υπε­ρά­σπι­ση της Πατρί­δας είναι αξία, είναι τιμή, και θεω­ρεί­ται ως αξία, ως τιμή, αλλά και ως δέσμευ­ση», τόνι­σε

Συμπεράσματα μιας συνάντησης για την Κούβα

Στην αρχή της συνά­ντη­σης, η Aylín Álvarez García, με την ανη­συ­χία του πόσα ακό­μα μπο­ρούν να γίνουν για να προ­στε­θούν νέοι μαχη­τές στην υπε­ρά­σπι­ση της Πατρί­δας, αξιο­λο­γώ­ντας όλους τους πιθα­νούς χώρους και τα μονο­πά­τια, ανέ­φε­ρε πως πάνω από όλα απο­τε­λεί μια ιδε­ο­λο­γι­κή δέσμευ­ση και μια συνει­δη­τή πρά­ξη αγά­πης για το λαό.

Στην ανά­λυ­σή της για το έργο που επι­τε­λέ­στη­κε από την UJC για την υπε­ρά­σπι­ση της πατρί­δας, υπεν­θύ­μι­σε ότι σε αυτό το μέτω­πο δρά­σης υπάρ­χουν διά­φο­ρα καθή­κο­ντα, από την ίδια την προ­ε­τοι­μα­σία σε μια στρα­τιω­τι­κή μονά­δα μέχρι την παρα­γω­γή τρο­φί­μων, για να πρω­τα­γω­νι­στή­σει στην ιδε­ο­λο­γι­κή μάχη σε πραγ­μα­τι­κούς όρους – χώρους όπου τα κύρια όπλα είναι οι ιδέες.

H Aylín Álvarez πήρε το νήμα από τον Comandante en Jefe, Fidel Castro Ruz, και τον Raúl Castro. Σχε­τι­κά με τον πρώ­το, υπεν­θύ­μι­σε τη βεβαιό­τη­τά του ότι η Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση πρέ­πει να είναι πάντα σε εγρή­γορ­ση απέ­να­ντι στους μεγά­λους κιν­δύ­νους που την απει­λούν. Και από το δεύ­τε­ρο τόνι­σε την πρό­σφα­τη σύλ­λη­ψή του για την ενό­τη­τα ως «το κύριο στρα­τη­γι­κό μας όπλο», ως εκεί­νη τη δύνα­μη του έθνους που οι Κου­βα­νοί πρέ­πει να γνω­ρί­ζουν πώς να φρο­ντί­ζουν ως το πιο πολύ­τι­μο πράγμα.

Άλλες φωνές της νεο­λαί­ας συμ­με­τεί­χαν. Ανά­με­σά τους, η Karla Santana Rodríguez, πτυ­χιού­χος Νομι­κής, που έζη­σε μια αξέ­χα­στη εμπει­ρία στην Ταξιαρ­χία Πρό­λη­ψης FAR στην Αβά­να. Για εκεί­νη, η έντα­ξή της στον Εθε­λο­ντι­κό Στρα­τό Γυναι­κών αντι­προ­σώ­πευε μια «μονα­δι­κή» εμπει­ρία, κατά την οποία αύξη­σε το αίσθη­μα ευθύ­νης με το καθή­κον, έμα­θε μόνη της για τη ζωή στην εκστρα­τεία και έμα­θε να κοι­τά­ζει την Επα­νά­στα­ση — με όλους τους κιν­δύ­νους και με άλλο τρό­πο (σσ. Tropas de Prevención _Στρα­τεύ­μα­τα Πρό­λη­ψης. Όρος που χρη­σι­μο­ποιεί­ται για την ονο­μα­σία των στρα­τιω­τι­κών μονά­δων των Επα­να­στα­τι­κών Ενό­πλων Δυνά­με­ων της Κού­βας των οποί­ων ο κύριος στό­χος είναι να συμ­βά­λουν, σε και­ρό ειρή­νης, στην ανύ­ψω­ση της στρα­τιω­τι­κής πει­θαρ­χί­ας, στη δια­τή­ρη­ση της ασφά­λειας, καθώς και στον έλεγ­χο της συμ­μόρ­φω­σης με τις δια­τά­ξεις του MINFAR, ανα­φε­ρό­με­νο στην πει­θαρ­χία των στρα­τιω­τι­κών και στην τεχνι­κή κατά­στα­ση κλπ. Αυτές οι μονά­δες διευ­θύ­νο­νται από το Στρα­τιω­τι­κό Αρχη­γείο Αντι­κα­τα­σκο­πεί­ας (CIM) μέσω των Ταγ­μά­των Πρό­λη­ψης και της Ταξιαρ­χί­ας Στρα­τευ­μά­των Πρό­λη­ψης. Αυτά τα στρα­τεύ­μα­τα ήταν παρό­ντα σε διε­θνι­στι­κές απο­στο­λές στη Λαϊ­κή Δημο­κρα­τία της Αγκό­λα και τη Νικαράγουα).

Άλλοι συμ­με­τέ­χο­ντες μίλη­σαν με ανα­φο­ρές στον Αντι­συμ­βα­τι­κό Πόλε­μο που διε­ξή­γα­γε ο ιμπε­ρια­λι­σμός κατά της Κού­βας επι­διώ­κο­ντας τη διά­σπα­ση ενός έθνους που δεν παραδίδεται.

Ότι ο λαός και οι ένο­πλες δυνά­μεις κάνουν ό,τι είναι απα­ραί­τη­το, μέσα στην οικο­γέ­νεια, καταρ­ρί­πτο­ντας τις προ­κα­τα­λή­ψεις όταν έρχο­νται αντι­μέ­τω­ποι με την επι­λο­γή της έντα­ξης στη Στρα­τιω­τι­κή Υπη­ρε­σία _εμπειρίες που βοη­θά­νε στην αλη­θι­νή _ζωτικής σημα­σί­ας συντρο­φι­κό­τη­τα στους νεα­νι­κούς και φοι­τη­τι­κούς χώρους.
(ανα­φέ­ρο­νται λεπτομέρειες)

Η οικο­νο­μι­κή μάχη βρί­σκε­ται σήμε­ρα στην καρ­διά αυτής της χώρας και όπως είπε ο Φιντέλ, οι λέξεις παρά­δο­ση και ήττα εξα­λεί­φο­νται εντε­λώς από την ορο­λο­γία μάχης στην Κού­βα. Έτσι, εκεί­νη η εννοιο­λο­γι­κή και πνευ­μα­τι­κή χορ­δή, έγι­νε μαχη­τι­κό­τη­τα, όπου δεν απο­κλεί­ε­ται ένα μέτω­πο σαν αυτό του πολι­τι­σμού _πεδίο μάχης που υπε­ρα­σπί­ζε­ται την Επανάσταση.

Σε μια βασι­κή και συναι­σθη­μα­τι­κή παρέμ­βα­ση, η οποία μπο­ρεί να προ­έλ­θει μόνο από μια έντο­νη εμπει­ρία ως μαχη­τής, ο ήρω­ας της Δημο­κρα­τί­ας της Κού­βας και υπουρ­γός της FAR, στρα­τη­γός Álvaro López Miera, ομο­λό­γη­σε ότι ήταν περή­φα­νος για όλα όσα άκου­σε με πεποί­θη­ση ότι η συνέ­χεια της Επα­νά­στα­σης είναι εξα­σφα­λι­σμέ­νη. Μίλη­σε για ηρω­ι­κή νεο­λαία, εκεί­νους που μπή­καν μπρο­στά σε κρί­σι­μες στιγ­μές όπως η έκρη­ξη στο ξενο­δο­χείο Saratoga ή η φωτιά στη βάση Supertanker στην επαρ­χία Matanzas.

ΚΟΥΒΑ: «Ελεγ­χό­με­νη πυρ­κα­γιά σε φάση εκκα­θά­ρι­σης», με τεχνι­κούς όρους ή … “πολύ κου­ρά­γιο”, με τη φωνή της καρδιάς

«Σήμε­ρα έχε­τε και το Girón σας», δια­βε­βαί­ω­σε τους συνο­μι­λη­τές του. στους οποί­ους μίλη­σε και για τη σημα­σία της γνώ­σης της ιστο­ρί­ας για να ξέρεις να υπε­ρα­σπί­ζε­σαι την Πατρίδα.

Από την πλευ­ρά του, ο υπΕσ της Κού­βας, Υπο­στρά­τη­γος Lázaro Alberto Álvarez Casas, είπε στους νέους _ξανανιωμένος ότι στην Κού­βα υπάρ­χουν πολ­λά παρα­δείγ­μα­τα για το πώς οι νέες γενιές επι­τε­λούν διά­φο­ρα καθή­κο­ντα μεγά­λης αξίας.

Άλλες σκέψεις σχετικά με την μάχη

Η ιστο­ρία του επα­να­στα­τι­κού αγώ­να, η άμυ­να μιας χώρας που δέχε­ται συνε­χώς επι­θέ­σεις, κατέ­στη­σε πολύ σαφή στους Κου­βα­νούς την αξία της ενό­τη­τας, της θέλη­σης να μην υπο­χω­ρή­σουν ποτέ. Ήταν μια γνή­σια μάχη, μετρια­σμέ­νη με την πρό­κλη­ση να αντι­με­τω­πί­σεις την ισχυ­ρό­τε­ρη αυτο­κρα­το­ρι­κή δύνα­μη στον πλανήτη.

Σε αυτή τη γραμ­μή σκέ­ψης, ο Πρό­ε­δρος Díaz-Canel μοι­ρά­στη­κε ιδέ­ες και ανέκ­δο­τα προς το τέλος της συνά­ντη­σης, όπου υπεν­θύ­μι­σε ότι από τις πρώ­τες στιγ­μές της Επα­νά­στα­σης, οι κύριοι αρχι­τέ­κτο­νες αυτού του άθλου κατά­λα­βαν ότι ήταν ζωτι­κής σημα­σί­ας να ενσω­μα­τω­θεί όλος ο λαός στην υπε­ρά­σπι­ση της χώρας.

Η σύλ­λη­ψη του πολέ­μου όλου του λαού – δήλω­σε, δεν προ­έ­κυ­ψε από το που­θε­νά, για­τί συνο­ψί­ζει όλη την εμπει­ρία που έχει συσ­σω­ρεύ­σει το κου­βα­νι­κό έθνος σε σχέ­ση με την υπε­ρά­σπι­ση της Πατρί­δας. Στη συνέ­χεια ανα­φέρ­θη­κε στις ηρω­ι­κές στιγ­μές, στη Sierra Maestra, στο πώς αργό­τε­ρα έπρε­πε να αντι­με­τω­πι­στούν επι­θέ­σεις όπως αυτή στον κόλ­πο των Χοί­ρων (Girón), ανα­πτύσ­σο­ντας τον αγώ­να κατά ληστών, και αντι­με­τω­πί­ζο­ντας πρά­ξεις δολιο­φθο­ράς. Είναι μια σημα­δια­κή γραμ­μή αγώ­να, της οποί­ας ο αρχη­γός του κρά­τους δεν ξέχα­σε την εμπει­ρία της Κού­βας στο αφρι­κα­νι­κό έπος.

Ο Díaz-Canel μίλη­σε στους νέους για την αξία της ιστο­ρι­κής μνή­μης και για το πώς, όταν κάποιος συμ­με­τέ­χει σε αμυ­ντι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες, βιώ­νει την αυστη­ρό­τη­τα της εκπλή­ρω­σης του καθή­κο­ντός του, δίνει τον εαυ­τό του με ανι­διο­τέ­λεια, με αλτρουι­σμό, μοι­ρά­ζε­ται και ξεπερ­νά συλ­λο­γι­κές ανα­πο­διές. Είναι κάτι, τόνι­σε, που «μας κάνει πιο δυνα­τούς σε όλα, σωμα­τι­κά και ηθι­κά, και αυτό μας εξυψώνει».

Μιλώ­ντας για τον Χοσέ Μαρ­τί και τον Φιντέλ που είπαν ότι χωρίς άμυ­να δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει Πατρί­δα και για τον Ραούλ, για τον οποίο καμία πρό­κλη­ση δεν είναι ανυ­πέρ­βλη­τη όταν πρό­κει­ται να υπε­ρα­σπι­στεί την Κού­βα — σχο­λί­α­σε ότι ο τρό­πος που περι­γρά­φη­κε προη­γου­μέ­νως είναι ο τρό­πος με τον οποίο θα πρέ­πει οι νέοι να μορ­φω­θούν, ώστε να είναι δυνα­τοί και ικα­νοί σε κάθε αγώ­να, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της μάχης των μέσων ενη­μέ­ρω­σης «που είναι επί­σης ένα χαράκωμα».

Προς το τέλος της ημέ­ρας, ο πρό­ε­δρος σχο­λί­α­σε στη μαχη­τι­κό­τη­τα τις τέσ­σε­ρις προ­τε­ραιό­τη­τες που έχει καθο­ρί­σει η ηγε­σία της χώρας για το 2024:

• ενί­σχυ­ση της ενότητας
• βελ­τί­ω­ση της ιδε­ο­λο­γι­κής δουλειάς
• πολι­τι­κή δια­σφά­λι­ση των μέτρων που εγκρί­θη­καν πρό­σφα­τα από την Εθνο­συ­νέ­λευ­ση της Λαϊ­κής Εξου­σί­ας καθώς και στην προ­ε­τοι­μα­σία για την
• υπέρ­βα­ση στρε­βλώ­σε­ων και τάσε­ων που απο­μα­κρύ­νο­νται από το πνεύ­μα της σοσια­λι­στι­κής κοινωνίας.

“Εάν σε αυτές τις τέσ­σε­ρις προ­τε­ραιό­τη­τες — υπο­στή­ρι­ξε – βασι­στεί το έργο της Κομ­μου­νι­στι­κής Ένω­σης Νέων, στο λαό, στις φοι­τη­τι­κές οργα­νώ­σεις, στη συμ­με­το­χή κλπ. Όπως πάντα, θα κερδίσουμε”.

Πηγή Granma