Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης //
Πάει ο παλιός ο χρόνιος ‑στα τσακίδια που λέει και ο λαός- που μας άφησε πληγές, συμφορές, χάος και καταστροφές, σεισμούς, πυρκαγιές, πλημμύρες, κατάθλιψη, δυστυχία, πόλεμο και το κυριότερο την πανδημία του κορονοιού. Κι θάνατο, πολύ θάνατο.
Πάει ο παλιός ο χρόνος και μας έφερε ‑σε συνέχεια- μια νεκρή πολιτεία χωρίς κυπαρίσσια, χωρίς ανθούς, χωρίς και πολλές ελπίδες, φθηνό εφησυχασμό και λαμπερά-ψεύτικα λαμπιόνια που σκόρπισαν γη και ουρανό με νεκρά περιστέρια.
Τι να πρωτοθυμηθεί κάνεις και τι να πρωτοπεριγράψει. Οργή, απόγνωση, αγανάκτηση, χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον.
Παίζουμε τη ζωή μας, την ψυχική μας διάθεση, τις επιδιώξεις, τους προγραμματισμούς μας και τα οράματα μας στα ζάρια. Ανισόρροπα και αστόχαστα καμώματα. Ασχεδίαστες παλινωδίες, χωρίς στόχους και όποιον πάρει ο χάρος.
Δεν μπορείτε κύριοι να αγνοείτε εκατομμύρια ανθρώπους και κυρίως νέους γεμάτους ζωή και όνειρα.
Δεν μπορείτε να παίζετε την κολοκύθα εις βάρος τους. Εάν σήμερα γίνει αυτό θα πετύχει ναι η όχι; Αύριο θα κάνουμε το άλλο και αν έχουμε περισσότερα κρούσματα, τι γίνεται; Τότε την Τρίτη φορά θα κάνουμε κάτι άλλο και πάει λέγοντας.
Εν τω μεταξύ η αστυνομία κάνει μία χαρά την δουλειά της. Είναι στα φόρτε τη, είναι στο DNA. Το χρήμα με τα πρόστιμα πέφτει σωρηδόν.
Τι SMS, τι απαγόρευση μετακίνησης, τι στέρηση κυκλοφορίας! Όλα αυτά δημιουργούν άγχος και αγωνία στους πολίτες.
Συναντάς κάποιον στον δρόμο και του λες καλημέρα, και σου απαντά: «Καλή ελευθερία!»
Πέσαμε στην κατοχή!
Μία αλυσίδα: βία, τρομοκρατία, καταστολή, αυταρχισμός, πλεονεξία, ύφος, παγωμένη νεκρή ατμόσφαιρα, παγωμένη νεκρή πολιτεία χωρίς κυπαρίσσια και ανθούς.
Έτσι επιδεινώνονται τα πράγματα και γίνονται χειρότερα. Μια μικρή ελπίδα παρηγοριάς το εμβόλιο. Κουλουβάχατα!
Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς ισχύει και τι συμβαίνει, χίλιες οι απόψεις, χίλιες επιρροές, χίλιες διαψεύσεις!
Και ο άμοιρος λαός στην καραντίνα και την κατάθλιψη.
Δεν βαδίζετε καλά, καταλάβετε το, πάνω από όλα υπάρχει η ζωή, υπάρχει το μέλλον, υπάρχουν τα όνειρα…!