Νίκος Παλαμίδας: Ήλιε CTAΛΗΝ

για δες…και εδώ..
Μονά­χα έναν μήνα
Να κάμ­ψουν, να κινή­σουν και ιδρώ­σουν τα παιδιά
Χαμο­γε­λά ίσως, στα στό­μα­τα εκεί­να, για σένα που φώνα­ζαν, έτη πολλά
Σε άλλους ο φόβος, μα που άλλο δεν παίρ­νει και θέλουν να ιδρώ­σουν στο έργο και αυτοί
Τι φτά­σα­με τέρ­μα και άλλο δεν έχει και ήρθε το κρύο του κόσμου βαρύ
Να πλα­τύ­νουν οι δρό­μοι, να ανοί­ξουν οι κάμποι, ζωή να κινή­σουν ξανά τα χωριά.
Φου­γά­ρα στις πόλεις και ζώα στα όρη, για ψάρια οι βάρ­κες στα άγια νερά
Για δώσε τη ζέστη, την ρώμη, στον νου, στο σώμα την χάρη λαμπρού φεγγαριού
Ως έτσι μας πρέ­πει, γεν­ναί­οι καλοί, στο έργο σαν μπού­με, ισχυ­ροί, γελαστοί.