Νομοσχέδιο για τη ΒΙΑ στον ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ _Δ. Κουτσούμπας: Ριζική λύση δεν θα δούμε εάν δεν βγουν από τη μέση τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων

Με το ερώ­τη­μα «Πόσα νομο­σχέ­δια  πρέ­πει να έρθουν για να κατα­νοη­θεί ότι τα μέτρα κατα­στο­λής δεν λύνουν από μόνα τους το πρό­βλη­μα της βίας στον αθλη­τι­σμό» ξεκί­νη­σε την ομι­λία του στην Ολο­μέ­λεια της Βου­λής ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, μιλώ­ντας στο συγκε­κρι­μέ­νο νομο­σχέ­διο, απευ­θυ­νό­με­νος προς όλες τις κυβερ­νή­σεις.

Όπως πρό­σθε­σε, το συγκε­κρι­μέ­νο νομο­σχέ­διο απο­κλεί­ει τον αθλη­τι­σμό από τη λύση του προ­βλή­μα­τος, ασχο­λεί­ται μόνο με την κατα­στο­λή, όπως όλα σχε­δόν τα σχε­τι­κά νομο­σχέ­δια, με το κρά­τος να παρεμ­βαί­νει ως ρυθ­μι­στής του αντα­γω­νι­σμού μετα­ξύ των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων και των ΠΑΕ.

Σημεί­ω­σε πως ακό­μη και η οπα­δι­κή βία είναι παρα­πλα­νη­τι­κός όρος για­τί ουσια­στι­κά αφή­νει στο απυ­ρό­βλη­το την επι­χει­ρη­μα­τι­κή δρά­ση,  τα παζά­ρια και τους αντα­γω­νι­σμούς μετα­ξύ των μεγά­λων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, από τη δρά­ση των οποί­ων απορ­ρέ­ουν τα φαι­νό­με­να βίας. Ενδει­κτι­κό της πολι­τι­κής αυτής, συμπλή­ρω­σε, είναι πως στο σύνο­λο των 3.000 ποδο­σφαι­ρι­κών σωμα­τεί­ων που υπάρ­χουν, τα επαγ­γελ­μα­τι­κά είναι 50 και σε αυτά υπο­κλί­νο­νται όλες οι κυβερ­νή­σεις, δίνο­ντάς τους χρή­μα­τα από το στοί­χη­μα, τις τηλε­ο­πτι­κές καλύ­ψεις ενώ δεν τους κάνουν ελέγ­χους, παρό­τι συνι­στούν εταιρείες.

Κατήγ­γει­λε ακό­μα πως η κατά­στα­ση θα ήταν δια­φο­ρε­τι­κή εάν η νεο­λαία είχε κάνει στά­ση ζωής την ενα­σχό­λη­ση με τον αθλη­τι­σμό, ως πρω­τα­γω­νι­στής στο γήπε­δο και όχι ως παθη­τι­κός παρα­τη­ρη­τής, εάν είχε πρό­σβα­ση χωρίς να μεσο­λα­βεί η τσέ­πη, θα μάθαι­νε τις αξί­ες του αθλη­τι­σμού, όπως η συλ­λο­γι­κή δρά­ση, ο σεβα­σμός στον αντίπαλο.

«Αλλά, όταν ο αθλη­τι­σμός είναι εμπό­ριο που που­λιέ­ται και αγο­ρά­ζε­ται, η πρό­σβα­ση θα είναι μικρή», επι­σή­μα­νε χαρα­κτη­ρι­στι­κά, καταγ­γέλ­λο­ντας ότι η κυβέρ­νη­ση και τα άλλα κόμ­μα­τα είναι ταγ­μέ­να στην εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση των πάντων, μετρά­νε τα πάντα με όρους κόστους — οφέ­λους, ενώ κάτω από τον όρο της βίας τους τσου­βα­λιά­ζουν όλους, στο­χο­ποιώ­ντας τη νεο­λαία και κυρί­ως όσους αγω­νί­ζο­νται ενά­ντια στην εφαρ­μο­ζό­με­νη πολιτική.

Πρό­σθε­σε πως «και αυτό το νομο­σχέ­διο δεν αντι­με­τω­πί­ζει την αιτία του προ­βλή­μα­τος που δεν είναι άλλη από την επι­χει­ρη­μα­τι­κή δρά­ση στον αθλη­τι­σμό, η κατάρ­γη­ση της οποί­ας πρέ­πει να έρθει στο προ­σκή­νιο». Επο­μέ­νως, πρό­σθε­σε «ριζι­κή λύση δεν θα δού­με εάν δεν βγουν από τα συμ­φέ­ρο­ντα των μεγά­λων ομί­λων που αξιο­ποιούν τον αθλη­τι­σμό, τον κόσμο και τη σπου­δαία ιστο­ρία των ομά­δων, ως πίε­ση για να κερ­δί­ζουν περισσότερα».

«Οι παρεμ­βά­σεις όλων των κυβερ­νή­σε­ων ήταν πάντα τόσο όσο για να περι­φρου­ρή­σουν το προ­ϊ­όν των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων» σημεί­ω­σε. «Καμιά κυβέρ­νη­ση δεν τολ­μά να κόψει το νήμα με τα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, τους οπα­δι­κούς στρα­τούς ακό­μα και τον κρα­τι­κό μηχανισμό».

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ανα­φέρ­θη­κε στους αγώ­νες των αγρο­τών και φοι­τη­τών, τονί­ζο­ντας πως έχουν δίκιο που έχουν βγει στους δρό­μους του αγώ­να και η κυβέρ­νη­ση έχει άδι­κο. Κατήγ­γει­λε ως λαϊ­κί­στι­κη την πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης και την τοπο­θέ­τη­ση του πρω­θυ­πουρ­γού χθες, που έφθα­σε στο σημείο να ταυ­τί­σει τις κατα­λή­ψεις με τις ληστεί­ες. «Με αισχρές συκο­φα­ντί­ες, δεν θα τη βγά­λε­τε καθα­ρή», διε­μή­νυ­σε προς την κυβέρ­νη­ση και εκφρά­ζο­ντας τη συμπα­ρά­στα­ση του ΚΚΕ στον αγώ­να των αγρο­τών και φοιτητών.

Οι φοι­τη­τές έχουν δίκιο που μέσα από τις μαζι­κές συνε­λεύ­σεις τους και τα μεγά­λα συλ­λα­λη­τή­ρια ενα­ντιώ­νο­νται  στα ιδιω­τι­κά Πανε­πι­στή­μια, που ζητούν πτυ­χία με αξία και όχι σε τιμο­κα­τά­λο­γο, που απαι­τούν να στη­ρι­χθούν τα δημό­σια Πανεπιστήμια.

Οι αγρό­τες έχουν δίκιο που διεκ­δι­κούν ανα­πλή­ρω­ση του χαμέ­νου εισο­δή­μα­τος, τη μεί­ω­ση του κόστους παρα­γω­γής, κατώ­τε­ρες εγγυ­η­μέ­νες τιμές.

Παρα­τί­θε­ται ολό­κλη­ρη η ομι­λία του Δ. Κουτσούμπα:

«Πόσα νομο­σχέ­δια για τη λεγό­με­νη “οπα­δι­κή βία” πρέ­πει να έρθουν για να κατα­λά­βε­τε όλοι σας, ότι είμα­στε στο ίδιο έργο θεα­τές, πολ­λά χρό­νια τώρα; Το ερώ­τη­μα βέβαια απευ­θύ­νε­ται πρώ­τα και κύρια στην κυβέρ­νη­ση, αλλά και στα άλλα κόμ­μα­τα που έχουν κυβερ­νή­σει. Απλώς κάθε φορά αλλά­ζουν οι πρω­τα­γω­νι­στές, δηλα­δή τα θύμα­τα, οι θύτες και οι κυβερ­νη­τι­κοί υπεύθυνοι.

Πόσα νομο­σχέ­δια πρέ­πει να έρθουν για να κατα­νοη­θεί ότι τα μέτρα κατα­στο­λής από μόνα τους δεν λύνουν το πρό­βλη­μα; Ότι τα φαι­νό­με­να σήψης είναι εδώ; Οι συγκρού­σεις και τα επει­σό­δια είναι εδώ; Οι συμ­μο­ρί­ες είναι εδώ; Τα θύμα­τα είναι εδώ; Και κάθε φορά ακο­λου­θεί και ένα νομο­σχέ­διο που, κατά τα άλλα, υπό­σχε­ται σύγκρου­ση και πάτα­ξη των φαι­νο­μέ­νων βίας στον αθλητισμό;

Καταρ­χάς, για άλλη μια φορά, μιλά­με για ένα αθλη­τι­κό νομο­σχέ­διο που απο­κλεί­ει τον αθλη­τι­σμό από τη λύση του προ­βλή­μα­τος, τον απο­κλεί­ει και ασχο­λεί­ται μόνο με την καταστολή.

Όπως, άλλω­στε, και τα περισ­σό­τε­ρα νομο­σχέ­δια για τη λεγό­με­νη “οπα­δι­κή βiα”, ήθε­λαν το κρά­τος να παρεμ­βαί­νει, ως ρυθ­μι­στής του αντα­γω­νι­σμού των μεγα­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τιών των ΠΑΕ και των ΚΑΕ, κάθε φορά που η δυσω­δία από τον τζό­γο, τα “στη­μέ­να”, τη δια­φθο­ρά, τη βία των “οπα­δι­κών” στρα­τών, ξεχείλιζε.

Ακό­μη και ο όρος “οπα­δι­κή βία” είναι παρα­πλα­νη­τι­κός! Για­τί ουσια­στι­κά αφή­νει στο απυ­ρό­βλη­το την επι­χει­ρη­μα­τι­κή δρά­ση στο χώρο του αθλη­τι­σμού, τα παζά­ρια και τους αντα­γω­νι­σμούς των μεγά­λων επι­χει­ρη­μα­τιών, από όπου απορ­ρέ­ουν και τα φαι­νό­με­να βίας, που θέτουν σε κίν­δυ­νο ακό­μη και τις ανθρώ­πι­νες ζωές.

Ο αθλη­τι­σμός, όμως, είναι ένα όπλο που δεν αξιο­ποιεί­ται. Και εξη­γού­μα­στε. Στην Ελλά­δα, σε σύνο­λο περί­που 3.000 ποδο­σφαι­ρι­κών σωμα­τεί­ων, τα επαγ­γελ­μα­τι­κά σωμα­τεία είναι περί­που 50. Και όλες οι κυβερ­νή­σεις, υπο­κλί­νο­νται σε αυτά και στους μεγά­λους επι­χει­ρη­μα­τί­ες, δίνο­ντας τηλε­ο­πτι­κές καλύ­ψεις, χρή­μα­τα από το στοί­χη­μα, δεν τους κάνουν κανέ­ναν ουσια­στι­κό οικο­νο­μι­κό έλεγ­χο, αν και είναι Ανώ­νυ­μες Εται­ρεί­ες. Ακό­μα και από τα χρή­μα­τα που μοι­ρά­ζε­τε από το “στοί­χη­μα”, αθω­ώ­νο­ντας τον τζό­γο, το μεγα­λύ­τε­ρο μέρος πάει στις ΠΑΕ.

Ταυ­τό­χρο­να, το ποσο­στό των Ελλή­νων μαθη­τών, χαμη­λών κοι­νω­νι­κό-οικο­νο­μι­κών στρω­μά­των, που δεν αθλεί­ται εκτός σχο­λεί­ου, υπερ­δι­πλα­σιά­στη­κε στα χρό­νια της παν­δη­μί­ας και μαζί μ’ αυτό βέβαια το ποσο­στό παχυ­σαρ­κί­ας και υπέρ­βα­ρων παι­διών! Οι ώρες της Φυσι­κής Αγω­γής, μειώ­νο­νται αντί ν’ αυξά­νο­νται, και λιγό­τε­ρο από το 20% των Ελλή­νων μαθη­τών δημο­τι­κού και γυμνα­σί­ου γυμνά­ζε­ται, με το ποσο­στό να μειώ­νε­ται ακό­μη πιο δρα­μα­τι­κά στο Λύκειο.

Μειώ­νο­νται οι ώρες συστη­μα­τι­κής άσκη­σης, μειώ­νο­νται οι ασκού­με­νοι, αυξά­νο­νται τα περι­στα­τι­κά επι­θε­τι­κό­τη­τας, bullying. Μετά την παν­δη­μία και τον εγκλει­σμό, έχει δημιουρ­γη­θεί ένα εσω­στρε­φές, επι­θε­τι­κό ψυχι­κό δυνα­μι­κό, μια αδυ­να­μία και δυσκο­λία επι­κοι­νω­νί­ας, η οποία εντά­θη­κε από την ενα­σχό­λη­ση με τα smartphone, τα Μέσα Κοι­νω­νι­κής Δικτύ­ω­σης και άλλα …εξαρ­τη­σιο­γό­να! Και αυτό αφο­ρά κυρί­ως τη νεολαία.

Δεν ασχο­λεί­στε με αυτά. Κανέ­να νομο­σχέ­διο τα τελευ­ταία χρό­νια δεν ασχο­λή­θη­κε με αυτό. Κανέ­να νομο­σχέ­διο δεν ασχο­λή­θη­κε με το πόσες ώρες άσκη­σης χρειά­ζε­ται καθη­με­ρι­νά η σχο­λι­κή ηλι­κία, και φυσι­κά, με πόσους γυμνα­στές χρειά­ζε­ται να έχεις γι’ αυτό. Και κανέ­να νομο­σχέ­διο δεν ασχο­λή­θη­κε με το κάθε άθλη­μα και τα προ­βλή­μα­τά του, με τα σωμα­τεία και τους ανθρώ­πους που δρα­στη­ριο­ποιού­νται σ’ αυτά, τα ζητή­μα­τα ανά­πτυ­ξης, τα ζητή­μα­τα των υπο­δο­μών και των χώρων άθλη­σης, την αξιο­ποί­η­ση των ταλέ­ντων, τη χρη­μα­το­δό­τη­ση. Με όλα αυτά, δηλα­δή, που αφο­ρούν την οικο­γέ­νεια, που αφο­ρούν τους γονείς, την προ­σπά­θεια που κάνουν, την αγω­νία που έχουν, να στη­ρί­ξουν τα παι­διά τους.

Για­τί τα λέμε όλα αυτά; Για­τί θα ήταν σίγου­ρα δια­φο­ρε­τι­κή η κατά­στα­ση, αν η νεο­λαία είχε κάνει στά­ση ζωής, την ενα­σχό­λη­ση με τον αθλη­τι­σμό και την άσκη­ση. Αν δεν αντι­με­τω­πι­ζό­ταν ως παθη­τι­κός δέκτης και θεα­τής, αλλά ως πρω­τα­γω­νι­στής στο γήπε­δο. Αν είχε πρό­σβα­ση, χωρίς να μεσο­λα­βεί η τσέ­πη, στα οφέ­λη της άσκη­σης, ένα εκ των οποί­ων είναι και το να μάθεις να λει­τουρ­γείς σε συλ­λο­γι­κά πλαί­σια, να σέβε­σαι τον αντί­πα­λο, να μαθαί­νεις τους κανό­νες και το πώς λει­τουρ­γεί το κάθε άθλη­μα, να βλέ­πεις τις ικα­νό­τη­τές σου, να μην μένεις μόνος σου τελι­κά, στο περι­θώ­ριο, παθη­τι­κός παρα­τη­ρη­τής, ευάλωτος.

Θα ήταν, πιθα­νόν, δια­φο­ρε­τι­κή η συμπε­ρι­φο­ρά πολ­λών παι­διών που σήμε­ρα παρα­σύ­ρο­νται, αν είχαν κάνει στά­ση ζωής την άσκη­ση, την ενα­σχό­λη­ση με ένα άθλη­μα. Αλλά είπα­με… Όταν είναι εμπό­ριο που που­λιέ­ται και αγο­ρά­ζε­ται, η πρό­σβα­ση θα είναι μικρή. Για­τί γνω­ρί­ζου­με όλοι πάρα πολύ καλά, ότι ο αθλη­τι­σμός συμ­βάλ­λει, ώστε ο άνθρω­πος να γίνε­ται ενερ­γη­τι­κός και δραστήριος.

Ο νέος άνθρω­πος μπο­ρεί να δει από πρώ­το χέρι τα απο­τε­λέ­σμα­τα της συλ­λο­γι­κής, της οργα­νω­μέ­νης δου­λειάς, την ανά­πτυ­ξη των ατο­μι­κών του ικα­νο­τή­των και την προ­σφο­ρά του στο σύνο­λο. Αυτή η ιδιό­τη­τα, μετα­φέ­ρε­ται γενι­κά στη ζωή του και έτσι έχει περισ­σό­τε­ρες πιθα­νό­τη­τες να γίνει και κοι­νω­νι­κά δρα­στή­ριος, να παρέμ­βει στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που ζει και να την αλλάξει.

Αλλά εσάς, αυτά δεν σας αγγί­ζουν! Είστε ταγ­μέ­νοι στην εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση των πάντων, στο να τα μετρά­τε όλα, με όρους οικο­νο­μι­κού κόστους και οφέ­λους. Αφή­στε που πιστεύ­ε­τε, ότι σας βολεύ­ει ιδε­ο­λο­γι­κά, να τσου­βα­λιά­ζε­τε εντε­λώς ανό­μοια πράγ­μα­τα, κάτω από την ταμπέ­λα της “βίας”, της “παρα­νο­μί­ας” για να στο­χο­ποιεί­τε συλ­λή­βδην όλη τη νεο­λαία και κυρί­ως όσους αγω­νί­ζο­νται ενά­ντια στην ανάλ­γη­τη πολι­τι­κή σας.

Τις τελευ­ταί­ες μέρες μάλι­στα, η κυβέρ­νη­σή σας και προ­σω­πι­κά ο κ. Μητσο­τά­κης, δίνε­τε τα ρέστα σας. Φτά­σα­τε στο σημείο να ονο­μά­ζε­τε τις κατα­λή­ψεις στα πανε­πι­στή­μια, “παρά­νο­μες πρά­ξεις” και πως μια τέτοια συλ­λο­γι­κή από­φα­ση των φοι­τη­τών είναι το ίδιο με τη “ληστεία” του διπλα­νού μπα­κά­λι­κου. Ντροπή!

Με τέτοιους μπα­κα­λί­στι­κους λαϊ­κι­σμούς, δεν θα τα βγά­λε­τε εύκο­λα πέρα με τη νεο­λαία, που είναι, ό,τι πιο ελπι­δο­φό­ρο δια­θέ­τει αυτός ο τόπος. Είστε βαθιά γελα­σμέ­νοι αν νομί­ζε­τε ότι με τις αισχρές συκο­φα­ντί­ες κατά όσων αγω­νί­ζο­νται, θα τη βγά­λε­τε τελι­κά καθα­ρή! Το μόνο που δεί­χνε­τε, είναι αδυ­να­μία και δεν πρό­κει­ται να πετύ­χε­τε τίπο­τα. Για­τί οι φοι­τη­τές, όπως και οι αγρό­τες, έχουν δίκιο και εσείς έχε­τε άδι­κο. Γι’ αυτό και θα χάσετε.

Έχουν δίκιο οι φοι­τη­τές οι οποί­οι μαζί, μέσα από πρω­τό­γνω­ρες μαζι­κές συνε­λεύ­σεις, τα μεγά­λα συλ­λα­λη­τή­ρια, ενα­ντιώ­νο­νται, με τις μορ­φές, που εκεί­νοι κάθε φορά επι­λέ­γουν, στην ίδρυ­ση ιδιω­τι­κών πανε­πι­στη­μί­ων. Έχουν δίκιο για­τί ζητούν πτυ­χία με αξία και όχι πτυ­χία σε τιμο­κα­τά­λο­γο. Για­τί ζητούν να στη­ρι­χθούν επι­τέ­λους τα δημό­σια πανε­πι­στή­μια, οι πραγ­μα­τι­κές ανά­γκες τους, κόντρα σε ό,τι επι­βά­λει η παρα­πέ­ρα υπο­βάθ­μι­ση των σπου­δών τους.

Έχουν δίκιο και οι αγρό­τες, οι οποί­οι αγω­νί­ζο­νται με τα μπλό­κα τους σε όλη την Ελλά­δα, ενά­ντια στο ξεκλή­ρι­σμά τους από τις κυβερ­νή­σεις και την ΕΕ. Διεκ­δι­κούν ανα­πλή­ρω­ση του χαμέ­νου εισο­δή­μα­τος, 100% απο­ζη­μιώ­σεις για τις ζημιές, μεί­ω­ση του κόστους παρα­γω­γής, κατώ­τε­ρες εγγυ­η­μέ­νες τιμές.

Είναι αλή­θεια πως η μαζι­κό­τη­τα και η κλι­μά­κω­ση των αγρο­τι­κών κινη­το­ποι­ή­σε­ων, ενερ­γο­ποί­η­σαν τα αντα­να­κλα­στι­κά σας. Αφού κάνα­τε, ό,τι περ­νού­σε από το χέρι σας για να εμπο­δί­σε­τε το δυνά­μω­μά τους, αφού “φάγα­τε τα μού­τρα σας” με τα περί “υπο­κι­νού­με­νων μειο­ψη­φιών” και κατα­λά­βα­τε ότι δεν περ­νούν οι τσα­μπου­κά­δες και οι συκο­φα­ντί­ες, καθώς οι αγώ­νες πλη­θαί­νουν καθη­με­ρι­νά σε όλη τη χώρα, τώρα κινεί­στε πλέ­ον στη γνω­στή τακτι­κή της δια­στρέ­βλω­σης της πραγματικότητας.

Πετά­τε στην εξέ­δρα τις ευθύ­νες σας, για την τερά­στια αύξη­ση του κόστους παρα­γω­γής, μιλώ­ντας για “εισα­γό­με­νο” πρό­βλη­μα. Προ­σπα­θεί­τε να κρύ­ψε­τε ότι η ουσία, η αιτία πίσω από τις τερά­στιες αυξή­σεις στην ενέρ­γεια, είναι η πολι­τι­κή της “πρά­σι­νης μετά­βα­σης”, την οποία υπη­ρε­τεί­τε εσείς, αλλά και όλα τα άλλα κόμ­μα­τα που κυβέρ­νη­σαν την προη­γού­με­νη περί­ο­δο. Μας λέτε, ότι τα προ­βλή­μα­τα των αγρο­τών είναι πανευ­ρω­παϊ­κά, για αυτό βγαί­νουν τα τρα­κτέρ σε όλη την Ευρώ­πη. Κανείς δεν λέει το αντί­θε­το. Ακρι­βώς αυτό συμ­βαί­νει, αυτό λέμε κι εμείς…

Εσείς, όμως, μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ ψηφί­σα­τε τη νέα ΚΑΠ της ΕΕ τον Οκτώ­βριο του 2020 στο Ευρω­κοι­νο­βού­λιο. Μια πολι­τι­κή που βάζει περισ­σό­τε­ρα εμπό­δια στην επι­βί­ω­ση των βιο­πα­λαι­στών αγρο­τών, καθώς βασι­κό της κρι­τή­ριο είναι η απα­ρέ­γκλι­τη ευθυ­γράμ­μι­ση της αγρο­τι­κής παρα­γω­γής στις προ­τε­ραιό­τη­τες των μονο­πω­λί­ων της ΕΕ (με τον “ψηφια­κό μετα­σχη­μα­τι­σμό”, με τις απο­φά­σεις για την “εξω­στρέ­φεια” κλπ, κλπ.). Και είναι πραγ­μα­τι­κή ευκαι­ρία, ενό­ψει και των Ευρω­ε­κλο­γών στις 9 του Ιού­νη, αρκε­τός κόσμος να σκε­φτεί, εάν αυτή η πολι­τι­κή της ΕΕ, μπο­ρεί να εμπε­ριέ­χει έστω ένα φιλο­λαϊ­κό ίχνος. Και ακρι­βώς να γίνει ευκαι­ρία για να δυνα­μώ­σει πολύ περισ­σό­τε­ρο το ΚΚΕ, το μόνο κόμ­μα που αντι­πα­λεύ­ει την πολι­τι­κή της ΕΕ που όλοι σας, ως κυβέρ­νη­ση και αξιω­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση εναλ­λάξ, ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, έχε­τε συν­δια­μορ­φώ­σει και εξει­δι­κεύ­σει στην Ελλάδα.

Θυμη­θή­κα­τε, εσείς της ΝΔ, όλως τυχαί­ως, τώρα, που οι αγρό­τες είναι στον δρό­μο, την εξαγ­γε­λία που είχα­τε κάνει τον Νοέμ­βριο, για δια­κα­νο­νι­σμούς στο αγρο­τι­κό ρεύ­μα για κατα­να­λώ­σεις πριν τον Σεπτέμ­βρη του ‘23. Πρό­κει­ται φυσι­κά για μέτρο κοροϊδία.

Τι μας λέτε; Ότι ο πνιγ­μέ­νος αγρό­της της Κάρ­λας, της Καρ­δί­τσας, του Δομο­κού, αλλού, με το χωρά­φι του μπα­ζω­μέ­νο, είναι υπο­χρε­ω­μέ­νος να πλη­ρώ­νει τα πάγια και την τρε­χού­με­νη κατα­νά­λω­ση, με 17 λεπτά την κιλο­βα­τώ­ρα, από 7 που ήταν το 2020, ενώ εισό­δη­μα από την παρα­γω­γή του, θα έχει μετά από 2–3 χρό­νια, κάτι που δεν είναι και καθό­λου σίγου­ρο βέβαια. Και σαν να μην έφτα­νε όλο αυτό, απο­φα­σί­σα­τε, ότι από τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό, θα πλη­ρω­θεί το επι­τό­κιο στους παρό­χους, μην τυχόν και απει­λη­θούν τα κέρ­δη τους!

Όσο, για τη δήθεν κρα­τι­κή αρω­γή και τα 5.000 έως 10.000 ευρώ που εξαγ­γεί­λα­τε χθες ότι θα δώσε­τε, σάς λέμε: Δώστε πρώ­τα τις 2.000 ευρώ που ακό­μα χρω­στά­τε σε εκα­το­ντά­δες αγρό­τες σε όλες τις πλημ­μυ­ρι­σμέ­νες περιο­χές και μετά δίνε­τε και τα υπόλοιπα!

Μάλι­στα, δηλώ­νε­τε, ότι τώρα η κυβέρ­νη­σή σας είναι και “ανοι­χτή για διά­λο­γο”! Υπο­κρί­νε­στε! Για­τί, ενώ οι διεκ­δι­κή­σεις των αγρο­τών είναι γνω­στές και χιλιο­δια­τυ­πω­μέ­νες, εσείς αρνεί­στε να απα­ντή­σε­τε επί της ουσί­ας, στα συγκε­κρι­μέ­να αιτή­μα­τα που προ­βάλ­λουν, όπως το αίτη­μα για πλα­φόν στο αγρο­τι­κό ρεύ­μα 7 λεπτά την κιλο­βα­τώ­ρα. Αρνεί­στε να τοπο­θε­τη­θεί­τε στο αίτη­μα για πραγ­μα­τι­κά αφο­ρο­λό­γη­το πετρέ­λαιο, σαν και αυτό δηλα­δή που έχουν οι εφο­πλι­στές. Και όχι αυτά τα ελά­χι­στα που ανα­γκα­στή­κα­τε να δώσε­τε το ’22 και το ’23, πάλι υπό το βάρος των κινη­το­ποι­ή­σε­ων και τα οποία βρί­σκο­νται πολύ κάτω από τα χρή­μα­τα που δίνο­νταν μέχρι το 2016, πριν δηλα­δή καταρ­γή­σε­τε με το 3ο μνη­μό­νιο, όλοι μαζί, την επι­στρο­φή του φόρου κατα­νά­λω­σης στο αγρο­τι­κό πετρέλαιο.

Έχουν όλο το δίκιο με το μέρος τους οι αγρό­τες και το ξέρε­τε. Όπως δίκιο έχουν και οι εργα­ζό­με­νοι, να διεκ­δι­κούν αυξή­σεις στους μισθούς. Για­τί η ακρί­βεια και ο πλη­θω­ρι­σμός κατα­βρο­χθί­ζουν το εισό­δη­μά τους. Και την “αύξη­ση” στον κατώ­τα­το μισθό ‑ο οποί­ος θυμί­ζω είναι πολύ κάτω κι από τα επί­πε­δα του 2009- την έχει φάει ήδη η μαρ­μά­γκα της ακρί­βειας. Για­τί, για να συζη­τά­με για πραγ­μα­τι­κές αυξή­σεις στους μισθούς, θα πρέ­πει να μιλά­με πρώ­τα απ’ όλα για την κατάρ­γη­ση του νόμου Βρού­τση-Αχτσιό­γλου, με τον οποίο καταρ­γή­θη­καν οι ελεύ­θε­ρες διαπραγματεύσεις.

Για να επα­νέλ­θω τώρα στα του νομο­σχε­δί­ου που σήμε­ρα συζη­τά­με. Φέρ­νε­τε ένα νομο­σχέ­διο “μια από τα ίδια”, το ‘παμε. Για­τί δεν υπάρ­χει σχέ­διο για την ανά­πτυ­ξη του αθλη­τι­σμού στο σχο­λείο, στη γει­το­νιά, το πώς θα ανα­πτυ­χθεί το κάθε άθλη­μα, πώς θα ενι­σχυ­θεί η συμ­με­το­χή του πλη­θυ­σμού και ιδιαί­τε­ρα της νεο­λαί­ας. Ποιες δομές και τι προ­ϋ­πο­θέ­σεις χρειά­ζο­νται για να διευ­κο­λυν­θεί η οικο­γέ­νεια, τα παι­διά της, προ­κει­μέ­νου να έχουν πρό­σβα­ση στη συστη­μα­τι­κή άσκη­ση, ως τρό­πο ζωής.

Αυτό είναι ένα υπε­ρό­πλο που μπο­ρεί να λει­τουρ­γεί ως αντί­βα­ρο δια­χρο­νι­κά. Και λέω δια­χρο­νι­κά, για­τί όσο πιο πίσω πάμε, τόσο καλύ­τε­ρα θα δού­με, ότι δεν πρό­κει­ται να γίνουν βήμα­τα αν δεν αντι­με­τω­πι­στεί η αιτία του προ­βλή­μα­τος: Η επι­χει­ρη­μα­τι­κή δηλα­δή δρά­ση στον αθλη­τι­σμό και ιδιαί­τε­ρα στο ποδόσφαιρο.

Ας θυμη­θού­με κάτι: δεν είναι λίγες οι παλιές ελλη­νι­κές ται­νί­ες, τα ντο­κι­μα­ντέρ που όλοι μας παρα­κο­λου­θού­με, όπου βλέ­που­με εικό­νες με γεμά­τα τα γήπε­δα και τους φιλά­θλους των δια­φό­ρων ομά­δων αγκα­λιά, με τα πει­ράγ­μα­τα να πηγαί­νουν και να έρχο­νται. Είναι έτσι ή δεν είναι; Οι παλιοί το γνω­ρί­ζουν πάρα πολύ καλά αυτό.

Πότε αρχί­ζουν, όλα αυτά τα ωραία να φθί­νουν και να εξα­φα­νί­ζο­νται τελι­κά στην Ελλά­δα; Από τότε που το ποδό­σφαι­ρο στα­δια­κά, έγι­νε επαγ­γελ­μα­τι­κό, έγι­νε Ανώ­νυ­μη Εται­ρεία, έγι­νε επι­χεί­ρη­ση. Ε, από τότε ξεκι­νά­ει και το μπα­ράζ νομο­σχε­δί­ων αλλά­ζο­ντας μόνο το καρ­μπόν. Τα ανέ­λυ­σε κι εδώ συγκε­κρι­μέ­να ένα ‑ένα τα άρθρα του νομο­σχε­δί­ου και τα νομο­σχέ­δια όλα ο ειση­γη­τής μας, ο Μανώ­λης ο Συντυχάκης.

Τα μέτρα δεν απέ­δω­σαν ούτε στο ελά­χι­στο. Ενώ, ολο­έ­να και περισ­σό­τε­ρο απο­κα­λύ­πτε­ται η δρά­ση καλά εξο­πλι­σμέ­νων και πει­θαρ­χη­μέ­νων στρα­τών, με δομή και μεθό­δους δρά­σης που θυμί­ζουν τάγ­μα­τα εφό­δου. Για­τί κανέ­νας απ’ αυτούς τους νόμους δεν ήθε­λε και δεν μπο­ρού­σε να αγγί­ξει την ουσία του προ­βλή­μα­τος, να κατα­πο­λε­μή­σει τις πραγ­μα­τι­κές αιτί­ες: Τα ισχυ­ρά επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα που κινούν τα νήμα­τα του εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­μέ­νου αθλητισμού.

Οι παρεμ­βά­σεις όλων των κυβερ­νή­σε­ων, ήταν “τόσο όσο” για να περι­φρου­ρή­σουν το “προ­ϊ­όν” των μεγα­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τιών και των χορη­γών από την απα­ξί­ω­ση, κάθε φορά που το καπά­κι του υπό­νο­μου άνοι­γε και η δυσο­σμία προ­κα­λού­σε γενι­κευ­μέ­νες αντιδράσεις.

Και για ποια μέτρα να μιλή­σου­με, για ποια αυστη­ρό­τη­τα και απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα να μιλή­σου­με, όταν, τις προ­άλ­λες, έτυ­χαν υπο­δο­χής ηρώ­ων από τους συμπα­τριώ­τες τους οι ναζί χού­λι­γκαν της Ντι­να­μό Ζάγκρεμπ που αιμα­το­κύ­λη­σαν τη Νέα Φιλα­δέλ­φεια, ανά­βο­ντας ακό­μα και καπνο­γό­να στο αερο­δρό­μιο; Επο­μέ­νως, ούτε και­νο­το­μία ούτε σκληρότητα.

Αξί­ζει όμως να πού­με κάτι, που “ο κόσμος το ‘χει τού­μπα­νο κι εσείς κρυ­φό καμά­ρι”, μετά τη συρ­ρα­φή και προ­σκό­μι­ση στον Άρειο Πάγο, από πλευ­ράς της κυβέρ­νη­σης, όλων αυτών των δικο­γρα­φιών από το παρελ­θόν μέχρι σήμε­ρα. Αλλά αφού γνω­ρί­ζουν τις συμ­μο­ρί­ες, τη σύν­θε­ση, τη δρά­ση, τους επι­κε­φα­λής, που δεν έχουν καμία σχέ­ση βεβαί­ως με την πλειο­ψη­φία του φίλα­θλου κόσμου, για­τί δεν τους αντι­με­τω­πί­ζουν; Για­τί χρειά­ζε­ται να γίνο­νται μαζι­κές συλ­λή­ψεις ‑όπως έγι­νε πρό­σφα­τα στο Ρέντη- που τρο­μο­κρα­τούν τον κόσμο, ενώ μπο­ρούν να δια­λύ­σουν αυτές τις συμ­μο­ρί­ες μέσα σε μια μέρα;

Καμία κυβέρ­νη­ση δεν τολ­μά και δεν θέλει να κόψει το νήμα που συν­δέ­ει τα μεγά­λα οικο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρο­ντα με τον αθλη­τι­σμό, με τους “οπα­δι­κούς στρα­τούς”, ακό­μα και με τον ίδιο τον κρα­τι­κό μηχα­νι­σμό που, κατά τ’ άλλα, θα έπρε­πε να προ­στα­τεύ­ει τους αθλη­τι­κούς χώρους. Και αυτό το νήμα είναι που ασκεί πολι­τι­κή πίε­ση σε βου­λευ­τές, σε κυβερ­νή­σεις, αξιο­ποιώ­ντας ως δεξα­με­νή ψήφων τους οπα­δούς μιας ομάδας.

Αυτό το νήμα είναι που αξιο­ποιεί επει­σό­δια και μέτρα για να συσπει­ρώ­νει “οπα­δι­κούς στρα­τούς” για­τί όχι να στέλ­νει και ορι­σμέ­νους φυλα­κή, να κλεί­νουν τα γήπε­δα, να τιμω­ρού­νται και ομά­δες, για να φαί­νε­ται ότι το σύστη­μα μπο­ρεί, δήθεν με την “αυτο­κά­θαρ­ση” να ξανα­παίρ­νει μπρο­στά, να κάνει “restart”. Για­τί τελι­κά δεν λύνε­ται το πρό­βλη­μα των επει­σο­δί­ων στα γήπεδα;

Η βία στα γήπε­δα απο­τε­λεί αντα­νά­κλα­ση της βίας και της εκμε­τάλ­λευ­σης και της κατα­πί­ε­σης που δέχε­ται καθη­με­ρι­νά ο εργα­ζό­με­νος, ο νέος της κάθε λαϊ­κής οικο­γέ­νειας, σε όλους τους τομείς που αφο­ρούν την ικα­νο­ποί­η­ση των ανα­γκών του μέσα στην κοι­νω­νία. Τομείς, που οι περισ­σό­τε­ροι λει­τουρ­γούν με βάση το κέρ­δος και έχουν περά­σει στα χέρια των μονο­πω­λί­ων, πολυ­ε­θνι­κών εται­ρειών, μεγαλοεπιχειρηματιών.

Η τάξη όλων αυτών, γνω­ρί­ζει πολύ καλά, ότι το γήπε­δο απο­τε­λεί έναν χώρο, όπου μπο­ρούν να υπάρ­ξουν εξάρ­σεις αυθορ­μη­τι­σμού, αλλά και οργα­νω­μέ­νες ενέρ­γειες, που, ανε­ξάρ­τη­τα από το περιε­χό­με­νο και τη μορ­φή, μπο­ρεί να έχουν το στοι­χείο και της συλ­λο­γι­κό­τη­τας και της αυτε­νέρ­γειας. Γνω­ρί­ζει ότι την αγα­νά­κτη­ση και την οργή που έχει ένας νέος, για την αβε­βαιό­τη­τα και την ανα­σφά­λεια που ζει, την εκφρά­ζει και μέσα στο γήπε­δο, ιδιαί­τε­ρα σε φάση όξυν­σης των προ­βλη­μά­των, των αδιε­ξό­δων του, όπως είναι η σημε­ρι­νή περί­ο­δος. Και την αγα­νά­κτη­ση αυτή την αξιο­ποιεί, την στρέ­φει για να εκτο­νω­θεί σε ανώ­δυ­να βέβαια κανά­λια, στο όνο­μα της ομά­δας και της ιστο­ρί­ας της.

Ταυ­τό­χρο­να, η αντα­νά­κλα­ση του αντα­γω­νι­σμού, του νόμου της ζού­γκλας δηλα­δή για να συνεν­νο­ού­μα­στε, εκδη­λώ­νε­ται στο γήπε­δο με τις συγκρού­σεις ανά­με­σα σε οπα­δούς των ομά­δων, που χωρί­ζο­νται σε “φίλους και εχθρούς”. Έτσι, ενώ από τη μία, βρά­ζουν μαζί στο ίδιο καζά­νι της εκμε­τάλ­λευ­σης, έχο­ντας στον σβέρ­κο τους τον ίδιο πιθα­νόν εργο­δό­τη, από την άλλη, είναι “αντί­πα­λοι” στο γήπεδο.

Για να ‘ρθου­με και στο δια ταύ­τα, όταν μιλά­με για τον αθλη­τι­σμό και το ποδό­σφαι­ρο, η κατάρ­γη­ση της επι­χει­ρη­μα­τι­κής δρά­σης πρέ­πει επι­τέ­λους να έρθει αυτή στο προσκήνιο.

Αλλά εδώ μέσα, αυτό που σας ενδια­φέ­ρει, είναι πώς θα θωρα­κι­στεί αυτή η δρά­ση, τα κέρ­δη, το “Στοί­χη­μα” που γίνε­ται χορη­γός και ευερ­γέ­της σε αθλη­τές για την προ­ε­τοι­μα­σία τους και κατά τ’ άλλα μιλά­με για το “Ολυ­μπια­κό ιδε­ώ­δες”, για τις “αξί­ες του Ολυ­μπι­σμού”! Έχου­με και τους Ολυ­μπια­κούς Αγώ­νες φέτος στο Παρί­σι… θα τα δού­με κι εκεί όλα αυτά.

Λύση επο­μέ­νως ριζι­κή δεν θα δού­με, αν δεν βγουν από τη μέση τα συμ­φέ­ρο­ντα των μεγά­λων ομί­λων που αξιο­ποιούν τον αθλη­τι­σμό, τον κόσμο και την σπου­δαία ιστο­ρία των ομά­δων, ως πίε­ση για να κερ­δί­ζουν περισ­σό­τε­ρα. Και, φυσι­κά, λύση δεν θα δού­με, όσο ο αθλη­τι­σμός, η ενα­σχό­λη­ση με ένα άθλη­μα, είναι εμπό­ρευ­μα, αφο­ρά τους λίγους δηλα­δή και όχι τους πολ­λούς. Και τέτοιο αθλη­τι­σμό, αθλη­τι­σμό των πολ­λών, μπο­ρού­με να έχουμε.

Αθλη­τι­σμό για όλους, που να προ­ά­γει την υγεία, να φτιά­χνει “γερό νου και γερό σώμα”, άνθρω­πο δρα­στή­ριο, ενερ­γό που θα αξιο­ποιού­σε και όλες τις σπου­δαί­ες υπο­δο­μές των Ολυ­μπια­κών Αγώ­νων του 2004, που τις αφή­νε­τε να μαρα­ζώ­νουν όλα αυτά τα χρό­νια. Θα διό­ρι­ζε γυμνα­στές στα σχο­λεία, θα φτιά­χνε υπο­δο­μές με σύγ­χρο­να μέσα, ώστε να καλ­λιερ­γεί­ται η άσκη­ση ως στά­ση ζωής, αλλά και να ανι­χνεύ­ε­ται το ταλέ­ντο. Θα συντη­ρού­σε τις υπάρ­χου­σες υπο­δο­μές και θα σχε­δί­α­ζε και άλλες, αξιο­ποιώ­ντας ελεύ­θε­ρους χώρους με βάση τις ανά­γκες του πλη­θυ­σμού. Θα στή­ρι­ζε τη δου­λειά που κάνουν οι άνθρω­ποι στα σωμα­τεία, σημα­ντι­κό έργο στα αθλη­τι­κά σωμα­τεία που δεν πρέ­πει να χαθεί, για­τί δεν υπάρ­χει τίπο­τα άλλο σήμε­ρα μετά το σχολείο.

Εμείς γι’ αυτό παλεύ­ου­με, μαζί με ανθρώ­πους του αθλη­τι­σμού που “το πονά­νε”, και κατα­θέ­τουν και την ψυχή τους ακό­μα καθη­με­ρι­νά στο γήπε­δο, στο στά­διο, βοη­θώ­ντας τα παι­διά μας, τους νέους και τις νέες μας.

Κι έτσι θα συνεχίσουμε.
Μαζί με όλους και όλες αυτές και αυτούς που μοχθούν για να ανοίξουν
έναν δρόμο καλύτερο και μέσα στα γήπεδα κι έξω από αυτά,
στους δρόμους του καθημερινού αγώνα»