Ο σύντροφός μας «Αντώνης ο παράνομος», ανήκει ‑χωρίς δεύτερη σκέψη, σ’ εκείνους τους αγωνιστές του ΚΚΕ, που αποτέλεσαν Κεφάλαιο, για το Κόμμα, το λαό και το κίνημα και το ότι ‑έτσι τα ΄φερε η ζωή, είχαμε την τύχη να συνεργαστούμε στενά μαζί του, για πάνω από 25 χρόνια μας ποιεί τιμή και βαρύ φορτίο.
Το αγωνιστικό παράδειγμα του σ. Αντώνη, συνειδητού εκπροσώπου μιας εποχής που έβαλε τα σημάδια της στη λαϊκή διαδρομή, είναι βέβαιο ότι θα εμπνέει και θα διαπαιδαγωγεί χιλιάδες νέους κομμουνιστές, που παίρνουν τη θέση εκείνων που φεύγουν.
📌 Ο σ.φος -μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ επί 30 συνεχή χρόνια, «έφυγε» στις 10 Ιούλη 1998, στα 71 του, αφού γέμισε ολόκληρη τη ζωή του με τον συνεχή αγώνα για την εκπλήρωση των πιο υψηλών ιδανικών που γνώρισε η ανθρωπότητα, των ιδανικών για μια κοινωνία αντάξια του ανθρώπου, για το σοσιαλισμό — κομμουνισμό.
📌 Έγινε μέλος του Κόμματος σε ηλικία 18 χρονών και αυτόν τον τιμητικό τίτλο τον κράτησε μέχρι την ύστατη στιγμή του και σε όλες τις φάσεις του σκληρού, αλλά ωραίου δρόμου του ΚΚΕ. Στην ΕΑΜική Αντίσταση, στην παρανομία, στην εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, στην πολιτική προσφυγιά, στη δικτατορία του 1967–74, στη νομιμότητα που ακολούθησε.
📌 Ο σ.φος Αντώνης διακρίθηκε για την αδάμαστη πίστη του στα δίκαια της εργατικής τάξης και όλων των καταπιεσμένων λαϊκών δυνάμεων, για τη βαθιά του πεποίθηση για την τελική νίκη τους. Έδειξε βαθιά αφοσίωση στις αρχές του μαρξισμού — λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού, φέρνοντας σε πέρας όλα τα σημαντικά και υπεύθυνα καθήκοντα, που του εμπιστεύτηκε το Κόμμα.
«Έζησε και “έφυγε” κομμουνιστής»
«Η Ικαρία, ο «Κόκκινος Βράχος» έχασε σήμερα ένα από τα διαλεχτά παιδιά του, τον σύντροφο Αντώνη Καλαμπόγια.
Με πόνο ψυχής, η ΚΕ του ΚΚΕ και όλο το Κόμμα αποχαιρετά σήμερα ένα από τα στελέχη του, που αφιέρωσε τη ζωή του στην πάλη για το καλό του λαού, για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης, για την αλλαγή της κοινωνίας, για το σοσιαλισμό.
Ο σύντροφος που αποχαιρετάμε σήμερα έζησε και «έφυγε» κομμουνιστής. Και έφυγε πρόωρα. Σε δύσκολους καιρούς για το λαό, για το εργατικό κίνημα και το Κόμμα, όταν άλλοι διάλεγαν το δρόμο της φυγής, ο Αντώνης στάθηκε όρθιος, αταλάντευτος, αποφασιστικός.
Ήταν λιγόλογος. Αλλά κάθε λόγος του είχε νόημα και σημασία. Είχε τη σεμνότητα εκείνων των τίμιων αγωνιστών που αφήνουν τα έργα τους να μιλήσουν γι’ αυτούς,
Γεννήθηκε πριν από 71 χρόνια στη Νικαριά, από φτωχή οικογένεια, η οποία στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες του λαού μας σύσσωμη έδωσε το «παρών». Μπήκε από 15 χρονών στη βιοπάλη.
Στο βουνό μέχρι το ’55
🔻 Το 1942 όλη η οικογένεια φεύγει από το νησί, περνά με βάρκα στην Τουρκία κι από κει στην Κύπρο. Οι αριστερές, αγωνιστικές παραδόσεις της οικογένειας τον οδήγησαν να οργανωθεί στα 16 του χρόνια στη νεολαία του ΑΚΕΛ της Κύπρου. Το 1945 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Για 53 χρόνια κράτησε επάξια τον τίτλο, την ιδιότητα του κομμουνιστή. Αγωνίστηκε στην Αντιφασιστική Οργάνωση της Μέσης Ανατολής.
🔻 Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, στην Ικαρία, το 1946, η κατάσταση ήταν ήδη δύσκολη. Αφού απολύθηκε μετά από κράτηση τριών μηνών, πέρασε στην παρανομία και ύστερα στο βουνό. Εφερε σε πέρας δύσκολες και επικίνδυνες αποστολές, που δεν μπορούν να περιγραφούν.
🔻 Κι όταν, μετά την ήττα των επαναστατικών δυνάμεων του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, κάποιοι έμειναν στα μισά του δρόμου, ο Αντώνης δε λύγισε. Συνέχισε το σκληρό δρόμο της ταξικής πάλης. Έμεινε στο βουνό όλα τα χρόνια της θύελλας, μαζί με άλλους εφτά συντρόφους του από το Δημοκρατικό Στρατό.
“Μείναμε στο βουνό με τα όπλα ως το 1955. Μας έσωσε το ότι δημιουργήσαμε κομματικές οργανώσεις σε όλα σχεδόν τα χωριά και οργανώσαμε τη ζωή μας με αυτομόρφωση και μαθήματα”, αναφέρει κάπου στο βιογραφικό του.
🔻 Ο λαός του νησιού, οι Νικαριώτες, με μια αγωνιστική, πατριωτική φροντίδα, κάλυψαν τη δράση των ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού για 6 ολόκληρα χρόνια μετά τη λήξη του Εμφύλιου. Προστάτεψαν και έσωσαν τους αγωνιστές από τη δολοφονική δράση του καθεστώτος της υποτέλειας και της αμερικανοκρατίας.
🔻 Και δω επιβεβαιώνεται ότι η λειτουργία κομματικής οργάνωσης σε όλες τις συνθήκες, είναι η απαραίτητη, η αναγκαία προϋπόθεση, για να υπάρξει λαϊκή κινητοποίηση και δράση, για να υπάρχουν αποτελέσματα στον αγώνα.
Αταλάντευτη στράτευση
“Μετά το 1955 πέρασε στις σοσιαλιστικές χώρες. Δούλεψε εργάτης στη βαριά βιομηχανία της Ρουμανίας. Έκανε διάφορες σπουδές όλα αυτά τα χρόνια. Ταυτόχρονα, αναδείχτηκε σε στέλεχος του Κόμματος σε διάφορους τομείς.
📌 Στη διαδικασία της 12ης Ολομέλειας του 1968, όταν η ιδεολογική αντιπαράθεση με τις αναθεωρητικές δυνάμεις, που υπονόμευαν το κομμουνιστικό κίνημα, έπαιρνε σκληρές μορφές, και ο σ. Αντώνης έδωσε τη συμβολή του για την επικράτηση των μαρξιστικών — λενινιστικών χαρακτηριστικών. Σ’ αυτήν την ιστορική Ολομέλεια έγινε μέλος της ΚΕ του Κόμματος 📌
Στη διάρκεια της στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας, το καλοκαίρι του 1968, έρχεται παράνομα στην Ελλάδα και, ως επικεφαλής του Κλιμακίου της ΚΕ, συμβάλλει αποφασιστικά στην παρουσία του Κόμματος και στο δυνάμωμα του αντιδικτατορικού κινήματος.
Ο σ. Αντώνης πήρε την ιστορική πρωτοβουλία το 1968, ως υπεύθυνος του Κλιμακίου και μαζί με άλλους δύο συντρόφους, υλοποίησαν την απόφαση για τη δημιουργία της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας — ΚΝΕ.
Εξέδωσαν τον “ΟΔΗΓΗΤΗ”, αρθρογραφούσαν σ’ αυτόν και στο “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ” και έδιναν τον καλύτερο εαυτό τους για την προώθηση της αντιδικτατορικής πάλης και της ανάπτυξης των γραμμών του Κόμματος και της ΚΝΕ.
Μετά τη μεταπολίτευση γύρισε στην Ελλάδα με την συντρόφισσά του την Τικώ (Γραμματική) και τα παιδιά του και ρίχτηκε στον αγώνα για την ανάπτυξη του Κόμματος και το 1977 ήταν και υποψήφιος βουλευτής του Κόμματος
Στις δυσκολίες του επαναστατικού κινήματος μετά τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες και τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, δεν ταλαντεύτηκε. Είχε μπούσουλα τη μαρξιστική — λενινιστική αντίληψη και την ακλόνητη πίστη στην πάλη της εργατικής τάξης μέχρι την τελική νίκη. Πάλεψε αποφασιστικά, ενάντια σ’ αυτούς που εγκατέλειψαν τον αγώνα.
Ακούραστος αγωνιστής, με απέραντη αισιοδοξία, που αντλούσε από την εμπιστοσύνη του στην εργατική τάξη και το λαό, πάλεψε με συνέπεια για τη δημοκρατία, την ειρήνη και το σοσιαλισμό. Η συλλογικότητα, η ταξική αλληλεγγύη, η υπεράσπιση των αδικημένων, η αισιοδοξία για τη νίκη των σοσιαλιστικών ιδανικών, ήσαν οι υψηλές αξίες που πήρε από το Κόμμα και το λαϊκό κίνημα.
Σύντροφε Αντώνη στα 53 χρόνια που πέρασες στις γραμμές του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος, συμφέρον σου πάντα ήταν το συμφέρον της εργατικής τάξης και του Κόμματος. «Έφυγες», αφήνοντας ένα μεγάλο κενό. Δεν έφυγες, όμως, από κοντά μας. Θα σε θυμόμαστε πάντα αυστηρό στην τήρηση των αρχών, ακριβοδίκαιο, με την κομμουνιστική καθαρή ματιά, γνώμη και άποψη, να λες σε όλους τους καιρούς τα πράγματα με το όνομά τους. Τα σύκα — σύκα και τη σκάφη — σκάφη. Πάντα για το καλό του Κόμματος και της εργατικής τάξης. Χωρίς ιδιοτέλεια, να είσαι πάντα ο εαυτός σου. Να είσαι πάντα το μέλος του ΚΚΕ. Θα συντροφεύεις την καθημερινή πάλη των νέων αγωνιστών. Θα βοηθάς την πορεία της ΚΝΕ, όπως έκανες τότε, πριν από 30 χρόνια, με τη δημιουργία της.
Σύντροφε Αντώνη, τις λίγες μέρες έμεινες στο νοσοκομείο, συζητήσαμε αρκετές φορές ‑όχι για την υγεία σου …άλλαζες κουβέντα, αλλά γι τη δουλειά: η μόνη σου ανησυχία ήταν για το Κόμμα, τα προβλήματα και η κατάσταση του κινήματος μετά τις ανατροπές και έτσι σε θυμόμαστε. Παρόντα στους αγώνες του σήμερα και στις αυριανές νίκες του επαναστατικού κινήματος, για το οποίο αγωνίστηκες σε όλη σου τη ζωή.
📌 Τη νεκρολογία που του έγραψαν οι τέσσερις, ‑Ο Στρατής Τσαμπής Στράτος, Παπαγιωργάκης Στέφανος, Τσερμέγκας Γιάννης, Μπάφας Δημήτρης- μόνοι τότε εν ζωή, συναγωνιστές του στον «Κόκκινο Βράχο»📌 -λεπτομέρειες στο επόμενο σημείωμα
Μια βδομάδα με τά το θάνατό του στη μνήμη του η οικογένειά του (προσφέρει και 20.000 δρχ. στο ΚΚΕ), του αφιέρωνε το παρακάτω:
«Βιάστηκες. Βιάστηκες να μας αφήσεις. Όμως δεν πειράζει και ξέρεις γιατί; Γιατί έφυγες ευτυχισμένος και μας άφησες περήφανους.
Ευτυχισμένος γιατί έκανες στη ζωή σου αυτό που ήθελες. Αγωνίστηκες, πάλεψες, δημιούργησες, αγάπησες και αγαπήθηκες πολύ. Μπροστά πάντα, άνοιξες δρόμους για μας. Δημιούργησες νέους αγωνιστές και τους δίδαξες. Θυσιάστηκες για όλους μας. Έφτιαξες μια οικογένεια που σε λάτρεψε και θα σε λατρεύει για πάντα.
Μας αφήνεις περήφανους, γιατί έχουμε εσένα για σύζυγο και πατέρα.
Για μας θα είσαι πάντα εδώ, μαζί μας, αγαπημένε, γλυκέ, παντοτινέ μας πατέρα.
“Εις τη γωνιά του γράμματος / δεν έχω τι να γράψω /μονάχα τη λέξη Σ’ ΑΓΑΠΩ / και δε θα σε ξεχάσω”.
Λόγια σου γραμμένα προς τη μαμά, που στα ψιθυρίζουμε εμείς τώρα.
Τικώ, Δέσποινα, Βάσω, Ζαχαρίας, Βαλεντίνος, Νίνα
ΣΣ |> Ακολουθεί 2ο μέρος
Επιμέλεια Ομάδα ¡H.lV.S!
Επικοινωνία — [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] — Blog
- Σκοπός μας είναι η προώθηση της διαλεκτικής – υλιστικής σκέψης στη βάση του Μαρξισμού – Λενινισμού του Επιστημονικού Σοσιαλισμού και του Προλεταριακού Διεθνισμού, ανταλλάσσοντας γνώσεις, υλικό, σκέψεις κι απόψεις πάνω στην κοσμοθεωρία μας, τη στρατηγική και την ιστορική αλήθεια, που όπως είπε ο Λένιν κι επανέλαβε ο Γκράμσι, είναι επαναστατική – αντικειμενική
- Θεωρούμε τον Σοσιαλισμό–Κομμουνισμό αναγκαίο και επίκαιρο όσο ποτέ, βάζοντας στο μικροσκόπιο και τη συσσωρευμένη πείρα στις χώρες που οικοδομήθηκε ο Σοσιαλισμός, όπου έγινε και η πρώτη έφοδος στον ουρανό
- |> Επικοινωνία – [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] – Blog