Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο Αντώνης Καλαμπόγιας της Νικαριάς 🚩Παράδειγμα ακατάβλητου κομμουνιστή

Ο σύντρο­φός μας  «Αντώ­νης ο παρά­νο­μος», ανή­κει ‑χωρίς δεύ­τε­ρη σκέ­ψη, σ’ εκεί­νους τους αγω­νι­στές του ΚΚΕ, που απο­τέ­λε­σαν Κεφά­λαιο, για το Κόμ­μα, το λαό και το κίνη­μα και το ότι ‑έτσι τα ΄φερε η ζωή, είχα­με την τύχη να συνερ­γα­στού­με στε­νά μαζί του, για πάνω από 25 χρό­νια μας ποιεί τιμή και βαρύ φορ­τίο.

Το αγω­νι­στι­κό παρά­δειγ­μα του σ. Αντώ­νη, συνει­δη­τού εκπρο­σώ­που μιας επο­χής που έβα­λε τα σημά­δια της στη λαϊ­κή δια­δρο­μή, είναι βέβαιο ότι θα εμπνέ­ει και θα δια­παι­δα­γω­γεί χιλιά­δες νέους κομ­μου­νι­στές, που παίρ­νουν τη θέση εκεί­νων που φεύ­γουν.

📌  Ο σ.φος -μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ επί 30 συνε­χή χρό­νια, «έφυ­γε» στις 10 Ιού­λη 1998, στα 71 του, αφού γέμι­σε ολό­κλη­ρη τη ζωή του με τον συνε­χή αγώ­να για την εκπλή­ρω­ση των πιο υψη­λών ιδα­νι­κών που γνώ­ρι­σε η ανθρω­πό­τη­τα, των ιδα­νι­κών για μια κοι­νω­νία αντά­ξια του ανθρώ­που, για το σοσια­λι­σμόκομ­μου­νι­σμό.
📌  Έγι­νε μέλος του Κόμ­μα­τος σε ηλι­κία 18 χρο­νών και αυτόν τον τιμη­τι­κό τίτλο τον κρά­τη­σε μέχρι την ύστα­τη στιγ­μή του και σε όλες τις φάσεις του σκλη­ρού, αλλά ωραί­ου δρό­μου του ΚΚΕ. Στην ΕΑΜι­κή Αντί­στα­ση, στην παρα­νο­μία, στην επο­ποι­ία του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού Ελλά­δας, στην πολι­τι­κή προ­σφυ­γιά, στη δικτα­το­ρία του 1967–74, στη νομι­μό­τη­τα που ακολούθησε.
📌  Ο σ.φος Αντώ­νης δια­κρί­θη­κε για την αδά­μα­στη πίστη του στα δίκαια της εργα­τι­κής τάξης και όλων των κατα­πιε­σμέ­νων λαϊ­κών δυνά­με­ων, για τη βαθιά του πεποί­θη­ση για την τελι­κή νίκη τους. Έδει­ξε βαθιά αφο­σί­ω­ση στις αρχές του μαρ­ξι­σμού — λενι­νι­σμού και του προ­λε­τα­ρια­κού διε­θνι­σμού, φέρ­νο­ντας σε πέρας όλα τα σημα­ντι­κά και υπεύ­θυ­να καθή­κο­ντα, που του εμπι­στεύ­τη­κε το Κόμμα.

«Έζησε και “έφυγε” κομμουνιστής»

✔️  Σύντο­μο βιο­γρα­φι­κό (με στοι­χεία από τον επι­κή­δειο, του Σπύ­ρου Χαλ­βα­τζή, μέλους ‑τότε του ΠΓ, που τον απο­χαι­ρέ­τη­σε, εκ μέρους της ΚΕ του Κόμματος).
«Η Ικα­ρία, ο «Κόκ­κι­νος Βρά­χος» έχα­σε σήμε­ρα ένα από τα δια­λε­χτά παι­διά του, τον σύντρο­φο Αντώ­νη Καλαμπόγια.
Με πόνο ψυχής, η ΚΕ του ΚΚΕ και όλο το Κόμ­μα απο­χαι­ρε­τά σήμε­ρα ένα από τα στε­λέ­χη του, που αφιέ­ρω­σε τη ζωή του στην πάλη για το καλό του λαού, για την απε­λευ­θέ­ρω­ση της εργα­τι­κής τάξης, για την αλλα­γή της κοι­νω­νί­ας, για το σοσιαλισμό.

Ο σύντρο­φος που απο­χαι­ρε­τά­με σήμε­ρα έζη­σε και «έφυ­γε» κομ­μου­νι­στής. Και έφυ­γε πρό­ω­ρα. Σε δύσκο­λους και­ρούς για το λαό, για το εργα­τι­κό κίνη­μα και το Κόμ­μα, όταν άλλοι διά­λε­γαν το δρό­μο της φυγής, ο Αντώ­νης στά­θη­κε όρθιος, ατα­λά­ντευ­τος, αποφασιστικός.

Ήταν λιγό­λο­γος. Αλλά κάθε λόγος του είχε νόη­μα και σημα­σία. Είχε τη σεμνό­τη­τα εκεί­νων των τίμιων αγω­νι­στών που αφή­νουν τα έργα τους να μιλή­σουν γι’ αυτούς,

Γεν­νή­θη­κε πριν από 71 χρό­νια στη Νικα­ριά, από φτω­χή οικο­γέ­νεια, η οποία στους εθνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κούς αγώ­νες του λαού μας σύσ­σω­μη έδω­σε το «παρών». Μπή­κε από 15 χρο­νών στη βιοπάλη.

Στο βουνό μέχρι το ’55

🔻 Το 1942 όλη η οικο­γέ­νεια φεύ­γει από το νησί, περ­νά με βάρ­κα στην Τουρ­κία κι από κει στην Κύπρο. Οι αρι­στε­ρές, αγω­νι­στι­κές παρα­δό­σεις της οικο­γέ­νειας τον οδή­γη­σαν να οργα­νω­θεί στα 16 του χρό­νια στη νεο­λαία του ΑΚΕΛ της Κύπρου. Το 1945 έγι­νε μέλος του ΚΚΕ. Για 53 χρό­νια κρά­τη­σε επά­ξια τον τίτλο, την ιδιό­τη­τα του κομ­μου­νι­στή. Αγω­νί­στη­κε στην Αντι­φα­σι­στι­κή Οργά­νω­ση της Μέσης Ανατολής.
🔻 Όταν επέ­στρε­ψε στην Ελλά­δα, στην Ικα­ρία, το 1946, η κατά­στα­ση ήταν ήδη δύσκο­λη. Αφού απο­λύ­θη­κε μετά από κρά­τη­ση τριών μηνών, πέρα­σε στην παρα­νο­μία και ύστε­ρα στο βου­νό. Εφε­ρε σε πέρας δύσκο­λες και επι­κίν­δυ­νες απο­στο­λές, που δεν μπο­ρούν να περιγραφούν.
🔻 Κι όταν, μετά την ήττα των επα­να­στα­τι­κών δυνά­με­ων του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού Ελλά­δας, κάποιοι έμει­ναν στα μισά του δρό­μου, ο Αντώ­νης δε λύγι­σε. Συνέ­χι­σε το σκλη­ρό δρό­μο της ταξι­κής πάλης. Έμει­νε στο βου­νό όλα τα χρό­νια της θύελ­λας, μαζί με άλλους εφτά συντρό­φους του από το Δημο­κρα­τι­κό Στρα­τό.

Κόκκινος βράχος

Μεί­να­με στο βου­νό με τα όπλα ως το 1955. Μας έσω­σε το ότι δημιουρ­γή­σα­με κομ­μα­τι­κές οργα­νώ­σεις σε όλα σχε­δόν τα χωριά και οργα­νώ­σα­με τη ζωή μας με αυτο­μόρ­φω­ση και μαθή­μα­τα”, ανα­φέ­ρει κάπου στο βιο­γρα­φι­κό του.

🔻 Ο λαός του νησιού, οι Νικα­ριώ­τες, με μια αγω­νι­στι­κή, πατριω­τι­κή φρο­ντί­δα, κάλυ­ψαν τη δρά­ση των ανταρ­τών του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού για 6 ολό­κλη­ρα χρό­νια μετά τη λήξη του Εμφύ­λιου. Προ­στά­τε­ψαν και έσω­σαν τους αγω­νι­στές από τη δολο­φο­νι­κή δρά­ση του καθε­στώ­τος της υπο­τέ­λειας και της αμερικανοκρατίας.
🔻 Και δω επι­βε­βαιώ­νε­ται ότι η λει­τουρ­γία κομ­μα­τι­κής οργά­νω­σης σε όλες τις συν­θή­κες, είναι η απα­ραί­τη­τη, η ανα­γκαία προ­ϋ­πό­θε­ση, για να υπάρ­ξει λαϊ­κή κινη­το­ποί­η­ση και δρά­ση, για να υπάρ­χουν απο­τε­λέ­σμα­τα στον αγώ­να.

Αταλάντευτη στράτευση

Μετά το 1955 πέρα­σε στις σοσια­λι­στι­κές χώρες. Δού­λε­ψε εργά­της στη βαριά βιο­μη­χα­νία της Ρου­μα­νί­ας. Έκα­νε διά­φο­ρες σπου­δές όλα αυτά τα χρό­νια. Ταυ­τό­χρο­να, ανα­δεί­χτη­κε σε στέ­λε­χος του Κόμ­μα­τος σε διά­φο­ρους τομείς.

📌  Στη δια­δι­κα­σία της 12ης Ολο­μέ­λειας του 1968, όταν η ιδε­ο­λο­γι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση με τις ανα­θε­ω­ρη­τι­κές δυνά­μεις, που υπο­νό­μευαν το κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα, έπαιρ­νε σκλη­ρές μορ­φές, και ο σ. Αντώ­νης έδω­σε τη συμ­βο­λή του για την επι­κρά­τη­ση των μαρ­ξι­στι­κών — λενι­νι­στι­κών χαρα­κτη­ρι­στι­κών. Σ’ αυτήν την ιστο­ρι­κή Ολο­μέ­λεια έγι­νε μέλος της ΚΕ του Κόμ­μα­τος 📌

Στη διάρ­κεια της στρα­τιω­τι­κο­φα­σι­στι­κής δικτα­το­ρί­ας, το καλο­καί­ρι του 1968, έρχε­ται παρά­νο­μα στην Ελλά­δα και, ως επι­κε­φα­λής του Κλι­μα­κί­ου της ΚΕ, συμ­βάλ­λει απο­φα­σι­στι­κά στην παρου­σία του Κόμ­μα­τος και στο δυνά­μω­μα του αντι­δι­κτα­το­ρι­κού κινήματος.
Ο σ. Αντώ­νης πήρε την ιστο­ρι­κή πρω­το­βου­λία το 1968, ως υπεύ­θυ­νος του Κλι­μα­κί­ου και μαζί με άλλους δύο συντρό­φους, υλο­ποί­η­σαν την από­φα­ση για τη δημιουρ­γία της Κομ­μου­νι­στι­κής Νεο­λαί­ας Ελλά­δαςΚΝΕ.
Εξέ­δω­σαν τονΟΔΗΓΗΤΗ”, αρθρο­γρα­φού­σαν σ’ αυτόν και στο “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ” και έδι­ναν τον καλύ­τε­ρο εαυ­τό τους για την προ­ώ­θη­ση της αντι­δι­κτα­το­ρι­κής πάλης και της ανά­πτυ­ξης των γραμ­μών του Κόμ­μα­τος και της ΚΝΕ.

Μετά τη μετα­πο­λί­τευ­ση γύρι­σε στην Ελλά­δα με την συντρό­φισ­σά του την Τικώ (Γραμ­μα­τι­κή) και τα παι­διά του και ρίχτη­κε στον αγώ­να για την ανά­πτυ­ξη του Κόμ­μα­τος και το 1977 ήταν και υπο­ψή­φιος βου­λευ­τής του Κόμματος
Στις δυσκο­λί­ες του επα­να­στα­τι­κού κινή­μα­τος μετά τις ανα­τρο­πές στις σοσια­λι­στι­κές χώρες και τη διά­λυ­ση της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, δεν ταλα­ντεύ­τη­κε. Είχε μπού­σου­λα τη μαρ­ξι­στι­κή — λενι­νι­στι­κή αντί­λη­ψη και την ακλό­νη­τη πίστη στην πάλη της εργα­τι­κής τάξης μέχρι την τελι­κή νίκη. Πάλε­ψε απο­φα­σι­στι­κά, ενά­ντια σ’ αυτούς που εγκα­τέ­λει­ψαν τον αγώνα.

Ακού­ρα­στος αγω­νι­στής, με απέ­ρα­ντη αισιο­δο­ξία, που αντλού­σε από την εμπι­στο­σύ­νη του στην εργα­τι­κή τάξη και το λαό, πάλε­ψε με συνέ­πεια για τη δημο­κρα­τία, την ειρή­νη και το σοσια­λι­σμό. Η συλ­λο­γι­κό­τη­τα, η ταξι­κή αλλη­λεγ­γύη, η υπε­ρά­σπι­ση των αδι­κη­μέ­νων, η αισιο­δο­ξία για τη νίκη των σοσια­λι­στι­κών ιδα­νι­κών, ήσαν οι υψη­λές αξί­ες που πήρε από το Κόμ­μα και το λαϊ­κό κίνη­μα.

Σύντρο­φε Αντώ­νη στα 53 χρό­νια που πέρα­σες στις γραμ­μές του Κόμ­μα­τος και του λαϊ­κού κινή­μα­τος, συμ­φέ­ρον σου πάντα ήταν το συμ­φέ­ρον της εργα­τι­κής τάξης και του Κόμ­μα­τος. «Έφυ­γες», αφή­νο­ντας ένα μεγά­λο κενό. Δεν έφυ­γες, όμως, από κοντά μας. Θα σε θυμό­μα­στε πάντα αυστη­ρό στην τήρη­ση των αρχών, ακρι­βο­δί­καιο, με την κομ­μου­νι­στι­κή καθα­ρή ματιά, γνώ­μη και άπο­ψη, να λες σε όλους τους και­ρούς τα πράγ­μα­τα με το όνο­μά τους. Τα σύκα — σύκα και τη σκά­φη — σκά­φη. Πάντα για το καλό του Κόμ­μα­τος και της εργα­τι­κής τάξης. Χωρίς ιδιο­τέ­λεια, να είσαι πάντα ο εαυ­τός σου. Να είσαι πάντα το μέλος του ΚΚΕ. Θα συντρο­φεύ­εις την καθη­με­ρι­νή πάλη των νέων αγω­νι­στών. Θα βοη­θάς την πορεία της ΚΝΕ, όπως έκα­νες τότε, πριν από 30 χρό­νια, με τη δημιουρ­γία της.

Σύντρο­φε Αντώ­νη, τις λίγες μέρες έμει­νες στο νοσο­κο­μείο, συζη­τή­σα­με αρκε­τές φορές ‑όχι για την υγεία σου …άλλα­ζες κου­βέ­ντα, αλλά γι τη δου­λειά: η μόνη σου ανη­συ­χία ήταν για το Κόμ­μα, τα προ­βλή­μα­τα και η κατά­στα­ση του κινή­μα­τος μετά τις ανα­τρο­πές και έτσι σε θυμό­μα­στε. Παρό­ντα στους αγώ­νες του σήμε­ρα και στις αυρια­νές νίκες του επα­να­στα­τι­κού κινή­μα­τος, για το οποίο αγω­νί­στη­κες σε όλη σου τη ζωή.

📌 Τη νεκρο­λο­γία που του έγρα­ψαν οι τέσ­σε­ρις, ‑Ο Στρα­τής Τσα­μπής Στρά­τος, Παπα­γιωρ­γά­κης Στέ­φα­νος, Τσερ­μέ­γκας Γιάν­νης, Μπά­φας Δημή­τρης- μόνοι τότε εν ζωή, συνα­γω­νι­στές του στον «Κόκ­κι­νο Βρά­χο»📌 -λεπτο­μέ­ρειες στο επό­με­νο σημείωμα

Μια βδο­μά­δα με τά το θάνα­τό του στη μνή­μη του η οικο­γέ­νειά του (προ­σφέ­ρει και 20.000 δρχ. στο ΚΚΕ), του αφιέ­ρω­νε το παρακάτω:

«Βιά­στη­κες. Βιά­στη­κες να μας αφή­σεις. Όμως δεν πει­ρά­ζει και ξέρεις για­τί; Για­τί έφυ­γες ευτυ­χι­σμέ­νος και μας άφη­σες περή­φα­νους.
Ευτυ­χι­σμέ­νος για­τί έκα­νες στη ζωή σου αυτό που ήθε­λες. Αγω­νί­στη­κες, πάλε­ψες, δημιούρ­γη­σες, αγά­πη­σες και αγα­πή­θη­κες πολύ. Μπρο­στά πάντα, άνοι­ξες δρό­μους για μας. Δημιούρ­γη­σες νέους αγω­νι­στές και τους δίδα­ξες. Θυσιά­στη­κες για όλους μας. Έφτια­ξες μια οικο­γέ­νεια που σε λάτρε­ψε και θα σε λατρεύ­ει για πάντα.
Μας αφή­νεις περή­φα­νους, για­τί έχου­με εσέ­να για σύζυ­γο και πατέρα.
Για μας θα είσαι πάντα εδώ, μαζί μας, αγα­πη­μέ­νε, γλυ­κέ, παντο­τι­νέ μας πατέρα.
“Εις τη γωνιά του γράμ­μα­τος / δεν έχω τι να γρά­ψω /μονά­χα τη λέξη Σ’ ΑΓΑΠΩ / και δε θα σε ξεχάσω”.
Λόγια σου γραμ­μέ­να προς τη μαμά, που στα ψιθυ­ρί­ζου­με εμείς τώρα.
Τικώ, Δέσποι­να, Βάσω, Ζαχα­ρί­ας, Βαλε­ντί­νος, Νίνα


ΣΣ |> Ακο­λου­θεί 2ο μέρος


Επι­μέ­λεια  Ομά­δα ¡H.lV.S!

Επι­κοι­νω­νία — [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] — Blog

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο