Ο Βασίλης Κολοβός στο Ατέχνως: «Νίκος Πλουμπίδης», το πλέον δύσκολο εγχείρημα της θεατρικής μου καριέρας

Το θεα­τρι­κό έργο «Νίκος Πλου­μπί­δης», που ανα­φέ­ρε­ται στη ζωή και την αγω­νι­στι­κή δρά­ση του στε­λέ­χους του ΚΚΕ, ανε­βαί­νει κάθε Σάβ­βα­το στις 9.00μμ και Κυρια­κή στις 8.00μμ στο «Θέα­τρο της Ημέ­ρας» (Γεν­νη­μα­τά 20, Αμπε­λό­κη­ποι, μετρό «Πανόρ­μου») σε δρα­μα­τουρ­γι­κή επε­ξερ­γα­σία και σκη­νο­θε­σία Βασί­λη Κολοβού.

Μια παρά­στα­ση που δεν πρέ­πει να χάσει κανείς!

Το  Ατέ­χνως  συζή­τη­σε με τον στρα­τευ­μέ­νο καλ­λι­τέ­χνη, τόσο για το συγκε­κρι­μέ­νο έργο, όσο και για τη σχέ­ση της τέχνης με κυρί­αρ­χη ιδε­ο­λο­γία και για το σήμε­ρα, που οξύ­νο­νται και πάλι οι ιμπε­ρια­λι­στι­κοί αντα­γω­νι­σμοί και η περιο­χή μας μυρί­ζει μπαρούτι.

Είστε ένας ηθο­ποιός — σκη­νο­θέ­της που δε διστά­ζει να κατα­πια­στεί με αυτό που εκ πρώ­της φαντά­ζει δύσκολο.
Από το βαρ­να­λι­κό «Φως που καί­ει» στον Νίκο Πλου­μπί­δη, μια εμβλη­μα­τι­κή προ­σω­πι­κό­τη­τα, ταυ­τι­σμέ­νη με τις πιο δρα­μα­τι­κές και συνά­μα τις πιο λαμπρές στιγ­μές της σύγ­χρο­νης ιστο­ρί­ας μας.
Πόσο εύκο­λο ήταν να μετα­φερ­θεί στο θεα­τρι­κό σανίδι;

▪️ Το πλέ­ον δύσκο­λο εγχεί­ρη­μα της θεα­τρι­κής μου καριέ­ρας, όχι μόνο για­τί πρέ­πει να απο­δο­θεί θεα­τρι­κά ένας ήρω­ας κομου­νι­στής που έγρα­ψε ως μάρ­τυ­ρας τη δική του αγω­νι­στι­κή ιστο­ρία, αλλά και για­τί είναι η πρώ­τη φορά που η ζωή και η δρά­ση του ανε­βαί­νουν στη θεα­τρι­κή σκηνή.
▪️ Μια φυσιο­γνω­μία παγκό­σμια όπως ο Νίκος Πλου­μπί­δης, εμπνέ­ει δέος και σεβα­σμό και δεν προ­σφέ­ρε­ται για επι­δερ­μι­κή και περι­στα­σια­κή προ­σέγ­γι­ση αλλά απαι­τεί­ται να βάλεις το μαχαί­ρι στο κόκα­λο.
Οφεί­λεις να τιμή­σεις τον αγω­νι­στή Νίκο Πλου­μπί­δη για­τί αυτά που πρό­σφε­ρε στις γενιές που ακο­λού­θη­σαν τη θυσία του, είναι οι σπου­δαιό­τε­ρες παρα­κα­τα­θή­κες για το μέλ­λον της ανθρώ­πι­νης κοινωνίας.
▪️ Και μόνο το γεγο­νός ότι στον μάρ­τυ­ρα αυτό, πολ­λοί οφεί­λου­με το γεγο­νός ότι γεν­νη­θή­κα­με, αρκεί για να τοπο­θε­τη­θεί το όνο­μά στο πάν­θε­ον των ηρώ­ων του λαού μας.
Καλό θα είναι να ξέρουν οι νέοι άνθρω­ποι ότι πριν από 76 χρό­νια, ο ελλη­νι­κός λαός ματαί­ω­σε τα σχέ­δια του Χίτλερ για την επι­στρά­τευ­ση των Ελλή­νων στα γερ­μα­νι­κά Νταχάου.
Η 5η Μάρτη1943 είναι μια επι­κή σελί­δα της ελλη­νι­κής Ιστο­ρί­ας. Είναι η ημέ­ρα που μια σκλα­βω­μέ­νη και υπό­δου­λη χώρα αλλά με έναν αδού­λω­το λαό — η Ελλά­δα της Αντί­στα­σης – στέ­κε­ται ολόρ­θη απέ­να­ντι στον κατα­κτη­τή, αψη­φά τη Βέρ­μαχτ, τη Γκε­στά­πο και τα Ες Ες, ανα­τρέ­πει τους σχε­δια­σμούς τους να αλυ­σο­δέ­σουν τα παι­διά του λαού στα γερ­μα­νι­κά στρα­τό­πε­δα συγκέ­ντρω­σης και τσα­κί­ζει τη θηριω­δία τους.
Ο Νίκος Πλου­μπί­δης ήταν ο καθο­δη­γη­τής και οργα­νω­τής αυτής της μεγα­λειώ­δους πρά­ξης.Στις μέρες μας τα περισ­σό­τε­ρα είδη τέχνης ανα­μα­σούν και υπη­ρε­τούν την κυρί­αρ­χη ιδε­ο­λο­γία, επι­λέ­γουν το εύπε­πτο, το επι­φα­νεια­κό, ποια είναι η σημα­σία ενός θεα­τρι­κού εγχει­ρή­μα­τος που ανα­δει­κνύ­ει τη ζωή και δρά­ση ανθρώ­πων όπως ο Νίκος Πλουμπίδης;

Μέσα από τη ροή της παρά­στα­σης παρα­κο­λου­θού­με τη δρά­ση του και ιδιαί­τε­ρα τα τελευ­ταία δρα­μα­τι­κά χρό­νια, τόσο τα δικά του όσο και του Κινή­μα­τος, ο δε κύκλος, κλεί­νει με την εκτέ­λε­σή του.

Ο Νίκος Πλουμπίδης απέδειξε ότι η ανιδιοτέλεια, ο σεβασμός και η πίστη στην ιδεολογία και τα ιδανικά ενός κομμουνιστή αγωνιστή, δεν είναι λόγια, αλλά στάση ζωής.

Το περι­γρά­φει άλλω­στε σε ένα από τα γράμ­μα­τά του: «Κρα­τιέ­μαι με τα δόντια στη ζωή για να δώσω ακό­μα δυο μάχες, τη μάχη της δίκης και τη μάχη του εκτε­λε­στι­κού απο­σπά­σμα­τος».
▪️ Εννο­εί­ται ότι η λιτή και αφαι­ρε­τι­κή σκη­νο­θε­τι­κή ματιά ήταν απα­ραί­τη­τη για να δημιουρ­γή­σω στον θεα­τή την αίσθη­ση εκεί­νης της μαύ­ρης επο­χής κατά την οποία οι κυβερ­νή­σεις μαριο­νέ­τες με την στή­ρι­ξη και καθο­δή­γη­ση του αμε­ρι­κα­νι­κού παρά­γο­ντα είχαν φέρει το λαό μας σε απόγνωση.
▪️ Σκο­πός μου δεν ήταν και δεν είναι να κατα­φέ­ρω μια απλή θεα­τρι­κή παρά­στα­ση που θα είναι θέα­τρο για το θέα­τρο, αλλά έναν φόρο τιμής για τον Πλου­μπί­δη χρη­σι­μο­ποιώ­ντας το θέα­τρο ως μέσο για να ανα­δει­χθούν οι πτυ­χές αυτού του μάρ­τυ­ρα που έδω­σε τη ζωή του για το λαό μας και υπη­ρέ­τη­σε πιστά το Κόμ­μα του και τις προσ­δο­κί­ες του.
Λασπώ­θη­κε, λαβώ­θη­κε αλλά δεν κιό­τε­ψε μα ούτε και αλλα­ξο­πί­στη­σε και στο τέλος δικαιώ­θη­κε.
Το έργο είναι ένας ύμνος στον κομ­μου­νι­στή Νίκο Πλου­μπί­δη και το μεγα­λείο της ψυχής του!Για­τί να δει κάποιος την παράσταση;
Τι έχει να πει η παρά­στα­ση στο θεα­τή και ειδι­κά σε εκεί­νον που δεν ασπά­ζε­ται την ιδε­ο­λο­γία του κομ­μου­νι­στή Νίκου Πλουμπίδη;

Για να μάθει, να πλη­ρο­φο­ρη­θεί, να διδα­χθεί.
Να γνω­ρί­σει όσα αγνο­εί, να αντι­λη­φθεί το μέγε­θος του ήρωα και μάρ­τυ­ρα Νίκου Πλου­μπί­δη.
Ο σεβα­σμός με τον οποίο αντι­με­τώ­πι­σε συντρό­φους ακό­μα και εχθρούς, σε συν­δυα­σμό με τη σιδε­ρέ­νια πίστη του στην ιδε­ο­λο­γία του, το κόμ­μα του, αλλά πάνω απ’ όλα στην έννοια της λέξης Άνθρω­πος, τον καθι­στούν πλέ­ον σύμ­βο­λο ηρω­ι­κού αγω­νι­στή, για όλες τις γενιές.
Ο Πλου­μπί­δης, απο­μο­νω­μέ­νος και χαρα­κτη­ρι­σμέ­νος από την ηγε­σία του Κόμ­μα­τος, όχι μόνο δεν το απο­κή­ρυ­ξε, αλλά και το υπε­ρά­σπι­σε μέχρι την τελευ­ταία του πνοή.
Στην άδι­κη κατη­γο­ρία ο Νίκος Πλου­μπί­δης απά­ντη­σε γρά­φο­ντας: «Τιμή μου εγώ πάνω απ’ όλα έχω την τιμή του Κόμ­μα­τος. Εγώ εκεί­να που δίδα­σκα τα εφάρ­μο­ζα πρώ­τος εγώ. Ήμουν πιστός στο Κόμ­μα τότε που με ανέ­βα­ζε στα ανώ­τα­τα αξιώ­μα­τά του, είμαι πιστός και τώρα που, καλά ή κακά, δίκαια ή άδι­κα, με κατη­γο­ρεί και με στιγ­μα­τί­ζει. Θα παρα­μεί­νω για πάντα πιστός και θα πεθά­νω κομ­μου­νι­στής».
Τι σπου­δαιό­τε­ρο απ’ αυτό, για να δημιουρ­γή­σει τα κατάλ­λη­λα ερε­θί­σμα­τα σε έναν οιο­δή­πο­τε θεα­τή για να παρα­κο­λου­θή­σει μια πολι­τι­κή παρά­στα­ση σαν αυτή;

Είναι γνω­στό πως είστε στρα­τευ­μέ­νος καλ­λι­τέ­χνης και ποτέ δε διστά­σα­τε να ανα­λά­βε­τε το ρόλο που σας αντιστοιχεί. 
Πέρα­σαν 20 χρό­νια από το «Δικα­στή­ριο των Λαών» στην πλα­τεία Συντάγ­μα­τος στο οποίο συμ­με­τεί­χα­τε, ενά­ντια στους σφα­γείς του λαού της Γιουγκοσλαβίας.
Σήμε­ρα, που οξύ­νο­νται και πάλι οι ιμπε­ρια­λι­στι­κοί αντα­γω­νι­σμοί και η περιο­χή μας μυρί­ζει μπα­ρού­τι, πόσο επί­και­ρη είναι εκεί­νη η συμ­βο­λι­κή κατα­δί­κη των ιμπε­ρια­λι­στών “στη χλεύη της ιστο­ρί­ας και στην οργή των λαών”;

Τότε παρα­δώ­σα­με στη χλεύη της ιστο­ρί­ας και στην οργή των λαών τον Αμε­ρι­κα­νό Πρό­ε­δρο Μπιλ Κλίντον.
Το λαϊ­κό δικα­στή­ριο κατα­δί­κα­σε στο Σύνταγ­μα όχι μόνο τον Αμε­ρι­κα­νό Πρό­ε­δρο, αλλά και 20 ακό­μα ηγέ­τες των δυνά­με­ων που συμ­με­τεί­χαν στον πόλε­μο κατά της Γιου­γκο­σλα­βί­ας, μετα­ξύ των οποί­ων ο Έλλη­νας πρω­θυ­πουρ­γός και ο γ.γ. του ΟΗΕ Κόφι Ανάν.
▪️ Σήμε­ρα η κατά­στα­ση δεν είναι απλώς ίδια αλλά κατά πολύ χειρότερη.
▪️ Χώρες όπως το Ιράκ, η Συρία, το Αφγα­νι­στάν, η Λιβύη και άλλες πολ­λές ο καπι­τα­λι­σμός τις διέ­λυ­σε αφή­νο­ντας πίσω του εκα­τόμ­βες νεκρών, φτώ­χεια, εξα­θλί­ω­ση και την από­λυ­τη καταστροφή.
▪️ Αυτό το οικο­νο­μι­κό σύστη­μα που έχει ως θεό του το κεφά­λαιο, το χρή­μα, πρέ­πει πάση θυσία να ανατραπεί.
Όλοι αυτοί που οδη­γούν τους λαούς στην πτώ­χευ­ση και αρπά­ζουν τον πλού­το της κάθε χώρας πρέ­πει να περά­σουν από δικαστήριο.
Ποιο δικα­στή­ριο όμως;
Των Ευρω­παί­ων συμ­μά­χων τους που αγο­ρά­ζουν και που­λούν τα θαλάσ­σια οικό­πε­δα στις εται­ρεί­ες πετρε­λαί­ων, θαρ­ρείς και είναι το οικό­πε­δο του σπι­τιού τους; Φοβά­μαι για τις εξε­λί­ξεις στην ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο και ιδιαί­τε­ρα στο Αιγαίο.
▪️ Ο Ελλη­νι­κός λαός με τον Τουρ­κι­κό λαό, δεν έχουν να χωρί­σουν τίπο­τε. Όλα αυτά γίνο­νται για το ποιος θα καρ­πω­θεί τα περισ­σό­τε­ρα. Είναι μια ανα­δια­νο­μή του πλού­του από τον ίδιο τον πλού­το εγχώ­ριο και μη.

Παί­ζουν οι ηθοποιοί

• Βασί­λης Κολο­βός: Νίκος Πλουμπίδης
• Όλγα Μουρ­γε­λά: Σύνδεσμος
• Χάρης Αρώ­νης: Πρό­ε­δρος Στρατοδικείου
• Τάσος Ράπτης:  Θεό­δω­ρος Ρακιν­τζής (Διοι­κη­τής Ασφαλείας)
• Γιώρ­γος Σώχος: (Φωνή)  Εκφω­νη­τής ΕΙΡ
• Ανδρια­νή Του­ντο­πού­λου: (Φωνή)  Εκφω­νή­τρια Ελεύ­θε­ρης Ελλάδας

ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ν. Γεν­νη­μα­τά 20, Αμπε­λό­κη­ποι, (Μετρό Πανόρμου)

Ημέ­ρες και ώρες παραστάσεων
Κάθε Σάβ­βα­το στις 9:00 & Κυρια­κή στις 8:00
Διάρ­κεια παρά­στα­σης: 1.20΄(χωρίς διάλειμμα)
Τιμές εισι­τη­ρί­ων: γενι­κή είσο­δος 10 €, φοι­τη­τι­κό-μειω­μέ­νο 8 €
Πλη­ρο­φο­ρί­ες — κρα­τή­σεις: 210–6929090, 210–6995777
Ομα­δι­κά – γκρουπ: 6944 ‑750329