Πέθανε ο ηθοποιός Γιώργος Κοτανίδης

Έφυ­γε από τη ζωή σε ηλι­κία 74 ετών, ο ηθο­ποιός, σκη­νο­θέ­της και συγ­γρα­φέ­ας, Γιώρ­γος Κοτανίδης.

Ο Γιώρ­γος Κοτα­νί­δης γεν­νή­θη­κε στη Θεσ­σα­λο­νί­κη το 1945. Τελεί­ω­σε το δημο­τι­κό στη Δρά­μα και το γυμνά­σιο στη Θεσ­σα­λο­νί­κη. Φοί­τη­σε δύο χρό­νια στην Κτη­νια­τρι­κή Σχο­λή του Πανε­πι­στη­μί­ου Θεσ­σα­λο­νί­κης, όπου μπή­κε κατά λάθος, και ασχο­λή­θη­κε κυρί­ως με τη δημιουρ­γία του φοι­τη­τι­κού θεά­τρου και της κινη­μα­το­γρα­φι­κής λέσχης (ΦΟΘΚ). Με την επι­βο­λή της δικτα­το­ρί­ας, άφη­σε το πανε­πι­στή­μιο και κατέ­βη­κε στην Αθή­να για να γίνει ηθοποιός.
Την ίδια περί­ο­δο ξεκί­νη­σε και η έντα­ξή του στην αρι­στε­ρά, δρα­στη­ριο­ποι­ή­θη­κε στο φοι­τη­τι­κό κίνη­μα και μαζί ξεκί­νη­σε και η δρά­ση του στον αντι­δι­κτα­το­ρι­κό αγώ­να για την οποία φυλα­κί­στη­κε και βασα­νί­στη­κε επί χούντας.

Στην Αθή­να τελεί­ω­σε τη Δρα­μα­τι­κή Σχο­λή Εθνι­κού Θεά­τρου το 1970 και αμέ­σως συμ­με­τεί­χε στη δημιουρ­γία του «Ελεύ­θε­ρου Θεά­τρου» την περί­ο­δο 1970–75. Πήρε μέρος στις παρα­στά­σεις «Όπε­ρα του ζητιά­νου» του Τζ. Γκέι, «Ιστο­ρία του Αλή Ρέτζο» του Π. Μάρ­κα­ρη, «Η πτή­ση του Λίντ­μπεργκ» του Μπ. Μπρεχτ, «Κι εσύ χτε­νί­ζε­σαι» (επι­θε­ώ­ρη­ση), «Μια ζωή Γκόλ­φω» του Σπ. Περε­σιά­δη και «Ο Τυχο­διώ­κτης» του Μ. Χουρμούζη.

Συνερ­γά­στη­κε με την Ελλη­νι­κή Σκη­νή της Άννας Συνο­δι­νού, τη Νέα Πορεία, την Παι­δι­κή Σκη­νή της Ξένιας Καλο­γε­ρο­πού­λου, με τον Μιχά­λη Κακο­γιάν­νη, τον Γιάν­νη Χου­βαρ­δά και το Θέα­τρο του Νότου και άλλους θιά­σους και σκη­νο­θέ­τες, ερμη­νεύ­ο­ντας ρόλους σε όλα σχε­δόν τα θεα­τρι­κά είδη όπως «Δον Κιχώ­της» του Λεω­νί­δα ντε Πιαν με την Ε.Λ.Σ., «Όλοφ στις Φυλ­λω­σιές» του Λαρς Noρέν (Απο Μηχα­νής Θέα­τρο), Μητα­λά­κης στη «Λίστα Γάμου» του Διο­νύ­ση Χαρι­τό­που­λου, Μενέ­λα­ος στην «Ιφι­γέ­νεια εν Αυλί­δι» του Ευρι­πί­δη (Θέα­τρο Στοά).

Tο 2004 δημιούρ­γη­σε την θεα­τρι­κή ομά­δα «ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΙ» με την οποία ανέ­βα­σε τα έργα: «QED ή Τι απέ­δει­ξε ο κύριος Φάυν­μαν» του Πήτερ Παρ­νέλ, (Φάυν­μαν) (2004–2005), «BAL-TRAP» του Xavier Durringer, (2005) και «Low Level Panic Clare McIntyre» (2006). Tην σεζόν 2006–2007 παρου­σί­α­σε το έργο Από­στο­λου Δοξιά­δη «Δέκα­τη Έβδο­μη Νύχτα», το 2007–2008 το έργο του Ερίκ Εμμα­νου­έλ Σμιτ «Μια τρελ­λή μέρα» και το «Αγνο­ού­με­νοι» του Βασί­λη Κατσι­κο­νού­ρη. Το 2008–2009 σκη­νο­θέ­τη­σε το «Rock‘n’Roll» του Τομ Στό­παρντ όπου και πρω­τα­γω­νί­στη­σε παί­ζο­ντας το ρόλο του Μαξ Μόρο­ου ενώ το 2011 συνερ­γά­στη­κε με την Κατε­ρί­να Ευαγ­γε­λά­του στο «COCK» του Mike Bartlett. Στην συνέ­χεια συνερ­γά­στη­κε με το Εθνι­κό Θέα­τρο και πήρε μέρος στις παρα­στά­σεις «Περι­κλής» του Σαίξ­πηρ και «Το πέν­θος ται­ριά­ζει στην Ηλέ­κτρα» του Ε.Ο’Νήλ σε σκη­νο­θε­σία Γιάν­νη Χου­βαρ­δά, στο «Ορφέ­ας στον‘Αδη» του Τ. Ουίλ­λιαμς σε σκη­νο­θε­σία Barbara Veber, στην «Πρό­βα νυφι­κού» της Ντό­ρας Γιαν­να­κο­πού­λου σε σκη­νο­θε­σία Σωτή­ρη Χατζά­κη και στη «Δυτι­κή Απο­βά­θρα» του Μπερ­νάρ Μαρί Κολ­τές σε σκη­νο­θε­σία Ludovic Lagarde. Τον Μάιο του 2015 έπαι­ξε το ρόλο του Tέο Στάι­νερ στο έργο του Εντζό Κορ­μάν «Η θύελ­λα επιμένει».

Την περί­ο­δο 2016–2017 έπαι­ξε στο Ίδρυ­μα Μιχά­λης Κακο­γιάν­νης, το έργο «Ομπί­ντα, Οι τελευ­ταί­ες ώρες του Νίκου Ζαχα­ριά­δη», που έγρα­ψε ο ίδιος και το οποίο χαρα­κτή­ρι­σε ως «προ­σω­πι­κό του στοί­χη­μα». Την επό­με­νη χρο­νιά (2018 — 2019) συμ­με­τεί­χε στο θεα­τρι­κό έργο «Δεί­πνο», σε σκη­νο­θε­σία της Λίλ­λυ Μελεμέ.

Στον κινη­μα­το­γρά­φο έπαι­ξε σε ελλη­νι­κές και διε­θνείς κινη­μα­το­γρα­φι­κές παρα­γω­γές. Ανά­με­σά τους «Βίος και Πολι­τεία» του Νίκου Περά­κη, «Παραγ­γε­λιά» του Παύ­λου Τάσιου, «Ηλε­κτρι­κός Άγγε­λος» του Θανά­ση Ρεν­τζή, «Τον και­ρό των Ελλή­νων» του Λάκη Παπα­στά­θη, «Το κορί­τσι της Μάνης» του Paul Annet, «Hard Bodies Nr 2» του Mark Griffiths, «Der Joker» του Marco Serafini, «Der Spielverderberin» της Ines Krammer, «Το Μαντο­λί­νο του λοχα­γού Κορέλ­λι» του Τζων Μάντεν, «Ο παρά­δει­σος είναι προ­σω­πι­κή υπό­θε­ση» της Δήμη­τρας Αρά­πο­γλου, «Πάμ­πτω­χοι Α.Ε.» του Αντώ­νη Κόκ­κι­νου, «My Family And Other Annimals» της Sherrie Folkson, «Ο Θεός αγα­πά­ει το χαβιά­ρι» του Γιάν­νη Σμα­ρα­γδή και «Highway to Hellas» του Aron Lehmann.

Πρω­τα­γω­νί­στη­σε σε κωμι­κούς και δρα­μα­τι­κούς ρόλους, σε τηλε­ο­πτι­κές σει­ρές της κρα­τι­κής και της ιδιω­τι­κής τηλε­ό­ρα­σης, σε θεα­τρι­κά έργα για την ΕΡΤ καθώς και σε διε­θνείς τηλε­ο­πτι­κές παραγωγές.

Το 1995 εκδό­θη­κε η νου­βέ­λα του «Περί Μαιάν­δρου» και το 1999 το μυθι­στό­ρη­μα «Απρό­σμε­να Αισθή­μα­τα» από τις εκδό­σεις Γαβρι­η­λί­δης. Το 2004 κυκλο­φό­ρη­σε το μυθι­στό­ρη­μά του «Οι σαλ­τι­μπά­γκοι» από τις εκδό­σεις Καστα­νιώ­τη και το 2011 τη μαρ­τυ­ρία — χρο­νι­κό «Όλοι μαζί, τώρα!». Το 2015 κυκλο­φό­ρη­σε η συλ­λο­γή «Ηθο­ποιός σημαί­νει φως;» από τις εκδό­σεις Γαβριηλίδης.

Έγρα­ψε το σενά­ριο της ται­νί­ας «Πάμ­πτω­χοι Α.Ε.» και το σενά­ριο του δρα­μα­το­ποι­η­μέ­νου ντο­κι­μα­ντέρ «Μ. Χουρ­μού­ζης». Παράλ­λη­λα, έγρα­ψε και παρου­σί­α­σε στην ΕΡΤ πολι­τι­στι­κά και οικο­λο­γι­κά τηλε­παι­χνί­δια, ενώ έκα­νε και οικο­λο­γι­κές και ιστο­ρι­κές εκπο­μπές στο ραδιόφωνο.

Αφή­νει πίσω τις κόρες του Εύα και Αντι­γό­νη και τη σύντρο­φό του Ιωάννα.