Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέτρος Κόκκαλης, εργάστηκε ως την τελευταία του πνοή του για την Εθνική Ανεξαρτησία και την πρόοδο της Ελλάδας

Στις 15 Ιανουα­ρί­ου 1962 πέθα­νε στο Βερο­λί­νο ο Πέτρος Κόκ­κα­λης. Χει­ρουρ­γός, καθη­γη­τής του Πανε­πι­στη­μί­ου της Αθή­νας. Εξέ­χων κοι­νω­νι­κός παρά­γο­ντας. Πήρε ενερ­γό μέρος στην Εθνι­κή Αντί­στα­ση, συνερ­γά­στη­κε με το Εθνι­κό Απε­λευ­θε­ρω­τι­κό Μέτω­πο (ΕΑΜ) και έγι­νε μέλος της Πολι­τι­κής Επι­τρο­πής Εθνι­κής Απε­λευ­θέ­ρω­σης (ΠΕΕΑ). Μέλος της Προ­σω­ρι­νής Δημο­κρα­τι­κής Κυβέρ­νη­σης κατά τη διάρ­κεια του εμφυ­λί­ου πολέ­μου. Ενταγ­μέ­νος στο ΚΚΕ.

Μετά την υπο­χώ­ρη­ση του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού της Ελλά­δας, κατέ­φυ­γε με άλλους πολι­τι­κούς πρό­σφυ­γες στις σοσια­λι­στι­κές χώρες. Δια­τέ­λε­σε πρό­ε­δρος της επι­τρο­πής βοή­θειας στα παι­διά και σε άλλα προ­σφυ­γι­κά όργανα.

Στην Αθή­να, μετά το διώ­ξι­μο των χιτλε­ρι­κών, έπαι­ξε μαζί με τον καθη­γη­τή Ν. Κιτσί­κη και άλλους επι­στή­μο­νες και δια­νο­ού­με­νους πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο στην ίδρυ­ση της εται­ρί­ας «Επι­στή­μη — Ανοι­κο­δό­μη­ση». Στο ανα­το­λι­κό Βερο­λί­νο οργά­νω­σε κέντρο Χει­ρουρ­γι­κών Ερευ­νών. Εργά­στη­κε ως την τελευ­ταία του πνοή του για την Εθνι­κή Ανε­ξαρ­τη­σία και την πρό­ο­δο της Ελλάδας.

Σαν σήμε­ρα 15 Ιανουα­ρί­ου 1962 πέθα­νε ο κομ­μου­νι­στής για­τρός Πέτρος Κόκκαλης

1962: Η ανα­κοί­νω­ση της ΚΕ του ΚΚΕ για το θάνα­το του Πέτρου Κόκκαλη

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο