Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Παύλος Μάτεσις, σπουδαίος Ελληνας θεατρικός συγγραφέας, πεζογράφος, μεταφραστής, στιχουργός

Στις 20 Ιανουα­ρί­ου σε ηλι­κία 80 χρό­νων πέθα­νε ο σπου­δαί­ος Ελλη­νας θεα­τρι­κός συγ­γρα­φέ­ας, πεζο­γρά­φος, μετα­φρα­στής, στι­χουρ­γός Παύ­λος Μάτε­σις.  Ο Παύ­λος Μάτε­σις γεν­νή­θη­κε (1933) στη Δίβρη, της Ηλεί­ας. Μέχρι 19 χρό­νων έζη­σε σε επαρ­χια­κές πόλεις. Σπού­δα­σε βιο­λί και στη δρα­μα­τι­κή σχο­λή Βαχλιώ­τη. Επαι­ξε σε δύο θεα­τρι­κά έργα («Φαύ­στα» του Μποστ και «Αρσε­νι­κό και παλιά δαντέ­λα»). Στη συνέ­χεια εργά­στη­κε ως τρα­πε­ζι­κός υπάλ­λη­λος. Εγκα­τέ­λει­ψε τη δου­λειά του για να αφο­σιω­θεί στα Γράμματα.

Πρω­το­εμ­φα­νί­στη­κε στο θέα­τρο με το μονό­πρα­κτο «Ο σταθ­μός» που δια­κρί­θη­κε στο δια­γω­νι­σμό του θιά­σου «Δωδέ­κα­τη Αυλαία». Ακο­λού­θη­σε «Η τελε­τή», που πρω­το­πα­ρου­σιά­στη­κε από το δημο­τι­κό «Θέα­τρο Νέας Ιωνί­ας» (1966) και τιμή­θη­κε με το Κρα­τι­κό Βρα­βείο Θεά­τρου. Η «Τελε­τή» παί­χθη­κε το 1967 και στο Εθνι­κό Θέα­τρο, όπου για λίγα χρό­νια εργά­στη­κε ο Π. Μάτε­σις , ως σύμ­βου­λος δρα­μα­το­λο­γί­ας και όπου παί­χθη­καν τα 11 από τα 14 θεα­τρι­κά έργα του, μετα­ξύ των οποί­ων το συντα­ρα­κτι­κό έργο του «Εξο­ρία» (αφο­ρά στον εμφύ­λιο και στο δρά­μα μιας βια­σμέ­νης από το βασα­νι­στή της, φυλα­κι­σμέ­νης αγω­νί­στριας της Αντί­στα­σης), «Προς Ελευ­σί­να» (1995), «Λύκε — λύκε» (1984), «Το φάντα­σμα του Κου Ραμόν Νοβά­ρο» (1973), «Περι­ποι­η­τής φυτών» (1989), «Βιο­χη­μεία» (1971), «Η βουή» (1997), κ.ά.

Δια­κρί­θη­κε και στη μετά­φρα­ση ξένων δρα­μα­τουρ­γών και πεζο­γρά­φων. Μετέ­φρα­σε επί­σης Αρι­στο­φά­νη: «Ειρή­νη», «Πλού­τος», «Βάτρα­χοι», Νεφέ­λες», «Ορνι­θες», «Αχαρ­νής», «Θεσμο­φο­ριά­ζου­σες», «Λυσι­στρά­τη».

Εκτός του Κρα­τι­κού Βρα­βεί­ου για την «Τελε­τή», έλα­βε το βρα­βείο «Κάρο­λος Κουν» (1989) για το έργο του «Περι­ποι­η­τής φυτών», το Βρα­βείο Ελλη­νό­φω­νων Κάτω Ιτα­λί­ας (1998) για το συγκλο­νι­στι­κό και πολυ­με­τα­φρα­σμέ­νο μυθι­στό­ρη­μά του «Η μητέ­ρα του σκύ­λου» και το Βρα­βείο της Ενω­σης Κρι­τι­κών Θεά­τρου — Μου­σι­κής (2000). Το τελευ­ταίο πεζό έργο που εξέ­δω­σε ήταν το επί­και­ρα αλλη­γο­ρι­κό «Grafiti».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο