Σημείο καμπής στον πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς η δολοφονία του Σάλεχ αλ Αρούρι στη Βηρυτό — Χεζμπολάχ: Δεν θα μείνει ατιμώρητη

Ο Σάλεχ αλ Αρού­ρι, δεύ­τε­ρος στην ιεραρ­χία του παλαι­στι­νια­κού ισλα­μι­στι­κού κινή­μα­τος Χαμάς, ο οποί­ος δολο­φο­νή­θη­κε χθες από ισραη­λι­νό πλήγ­μα μη επαν­δρω­μέ­νου αερο­σκά­φους στη Βηρυ­τό, περί­με­νε εδώ και και­ρό μια δολο­φο­νι­κή επί­θε­ση ενα­ντί­ον του. «Περι­μέ­νω να γίνω μάρ­τυ­ρας, νομί­ζω ότι έχω ζήσει πολύ», είχε πει τον Αύγου­στο, προ­τρέ­πο­ντας τους Παλαι­στί­νιους στην κατε­χό­με­νη Δυτι­κή Όχθη να πάρουν τα όπλα και να εξεγερθούν.

«Ένα κίνη­μα οι ηγέ­τες και οι ιδρυ­τές του οποί­ου πέφτουν μάρ­τυ­ρες για την αξιο­πρέ­πεια του λαού μας και του έθνους μας δεν θα νικη­θεί ποτέ», ήταν η αντί­δρα­ση του Ισμα­ήλ Χανί­για, του επι­κε­φα­λής της Χαμάς, πέρα από την κατα­δί­κη της «παρα­βί­α­σης της εθνι­κής κυριαρ­χί­ας του Λιβά­νου» και της «επέ­κτα­σης» του πολέ­μου ο οποί­ος εξα­κο­λου­θεί να μαί­νε­ται στη Λωρί­δα της Γάζας.

Η δολο­φο­νία του Αλ Αρού­ρι σημα­το­δο­τεί ένα σημείο καμπής στον πόλε­μο που εξα­πέ­λυ­σε το Ισρα­ήλ με στό­χο την ολο­κλη­ρω­τι­κή κατα­στρο­φή της Χαμάς.

Αξιω­μα­τού­χος της Χαμάς ανέ­φε­ρε ότι ο Σάλεχ αλ Αρού­ρι βρι­σκό­ταν «στην καρ­διά των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων» για τον τερ­μα­τι­σμό του πολέ­μου στη Λωρί­δα της Γάζας και την απε­λευ­θέ­ρω­ση ομή­ρων, ανα­φε­ρό­με­νος στις διπλω­μα­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες που είχαν ανα­λά­βει Κατάρ και Αίγυπτος.

«Όποιος το έκα­νε αυτό, κατά­φε­ρε ένα χει­ρουρ­γι­κής ακρί­βειας πλήγ­μα στην ηγε­σία της Χαμάς», σχο­λί­α­σε ο Μαρκ Ρέγκεβ, σύμ­βου­λος του ισραη­λι­νού πρω­θυ­πουρ­γού Μπε­νια­μίν Νετα­νιά­χου. Το Ισρα­ήλ δεν επι­βε­βαιώ­νει συνή­θως την εμπλο­κή του σε τέτοιες επιθέσεις.

Αν και είχε μικρό­τε­ρη επιρ­ροή σε σύγκρι­ση με τους ηγέ­τες της Χαμάς στη Γάζα, ο Σάλεχ αλ Αρού­ρι θεω­ρού­νταν εξέ­χων στέ­λε­χος του παλαι­στι­νια­κού ισλα­μι­στι­κού κινή­μα­τος, καθο­δη­γώ­ντας από την εξο­ρία τις επι­χει­ρή­σεις του στη Δυτι­κή Όχθη.

Ο ηγέ­της της Χαμάς, ο Ισμα­ήλ Χανί­για, επι­βε­βαί­ω­σε χθες τη δολο­φο­νία του Αλ Αρού­ρι και δύο διοι­κη­τών των Ταξιαρ­χιών Εζε­ντίν αλ Κάσαμ, του στρα­τιω­τι­κού βρα­χί­ο­να του κινή­μα­τος, υπο­γραμ­μί­ζο­ντας ότι η επί­θε­ση στη Βηρυ­τό συνι­στά «τρο­μο­κρα­τι­κή ενέρ­γεια», παρα­βί­α­ση της κυριαρ­χί­ας του Λιβά­νου και κλι­μά­κω­ση των εχθρι­κών ενερ­γειών του Ισρα­ήλ ενα­ντί­ον των Παλαι­στι­νί­ων. Από την πλευ­ρά τους, ο Παλαι­στι­νια­κός Ισλα­μι­κός Τζι­χάντ και η Χεζ­μπο­λάχ του Λιβά­νου ορκί­στη­καν ότι η δολο­φο­νι­κή επί­θε­ση «δεν θα μεί­νει ατι­μώ­ρη­τη».

Στους κόλ­πους της Χαμάς, ο Σάλεχ αλ Αρού­ρι θεω­ρεί­το υπέρ­μα­χος της συμ­φι­λί­ω­σης μετα­ξύ αντί­πα­λων παλαι­στι­νια­κών ομά­δων και δια­τη­ρού­σε καλές σχέ­σεις με τη Φάταχ, το κόμ­μα του προ­έ­δρου της Παλαι­στι­νια­κής Αρχής Μαχ­μούντ Αμπάς, που έχει την εξου­σία στη Δυτι­κή Όχθη.

Η Χαμάς και η Φάταχ βρί­σκο­νται σε αντι­πα­ρά­θε­ση εδώ και χρό­νια, και συγκρού­στη­καν το 2007 όταν το παλαι­στι­νια­κό ισλα­μι­στι­κό κίνη­μα κατέ­λα­βε την εξου­σία στη Λωρί­δα της Γάζας.

Σε ό,τι αφο­ρού­σε πάντως την ισραη­λι­νο-παλαι­στι­νια­κή σύγκρου­ση, ο Σάλεχ αλ Αρού­ρι θεω­ρού­νταν πάντα σκλη­ρο­πυ­ρη­νι­κός, πρω­το­στα­τώ­ντας στην ίδρυ­ση του στρα­τιω­τι­κού βρα­χί­ο­να της Χαμάς, των Ταξιαρ­χιών Εζε­ντίν αλ Κάσαμ.

Το Ισρα­ήλ τον θεω­ρού­σε εγκέ­φα­λο της απα­γω­γής και δολο­φο­νί­ας τριών ισραη­λι­νών εφή­βων στη Δυτι­κή Όχθη το 2014, μετά την οποία οι ισραη­λι­νές ένο­πλες δυνά­μεις ξεκί­νη­σαν στρα­τιω­τι­κές επι­χει­ρή­σεις στη Γάζα που διήρ­κη­σαν επτά εβδο­μά­δες και στοί­χι­σαν τη ζωή σε 2.100 Παλαιστίνιους.

Με φόντο την επέ­κτα­ση των εβραϊ­κών οικι­σμών στην κατε­χό­με­νη Δυτι­κή Όχθη, ο Αλ Αρού­ρι υπο­στή­ρι­ζε ότι «δεν υπάρ­χει άλλη επι­λο­γή» από την αντί­στα­ση σε συλ­λο­γι­κό επί­πε­δο. Είχε ηγε­τι­κό ρόλο στην εξά­πλω­ση της δρά­σης της Χαμάς στη Δυτι­κή Όχθη, όπου μαχη­τές της εξα­πέ­λυ­σαν σει­ρά επι­θέ­σε­ων ενα­ντί­ον εβραί­ων εποί­κων τους τελευ­ταί­ους 18 μήνες. Αρκε­τές επι­θέ­σεις σημειώ­θη­καν πέρυ­σι, λίγο αφό­του ο Σάλεχ αλ Αρού­ρι είχε δια­τυ­πώ­σει απει­λές κατά του Ισρα­ήλ σε τηλε­ο­πτι­κές εμφα­νί­σεις του.

Με τους ηγέ­τες της Χαμάς στη Γάζα — τον Για­χία Σινουάρ, τον Μοχά­μεντ Ντέιφ και τον Μαρουάν Άισα — να κρύ­βο­νται μετά την έναρ­ξη του πολέ­μου στις 7 Οκτω­βρί­ου, ο Σάλεχ αλ Αρού­ρι συμ­με­τεί­χε ενερ­γά στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις, δια­μη­νύ­ο­ντας τον Δεκέμ­βριο ότι δεν θα απε­λευ­θε­ρω­θούν άλλοι όμη­ροι έως ότου υπάρ­ξει πλή­ρης κατά­παυ­ση του πυρός.

Ως μέλος του πολι­τι­κού γρα­φεί­ου της Χαμάς υπό τον Ισμα­ήλ Χανί­για, με έδρα το Κατάρ, ήταν συνη­θι­σμέ­νος σε πρω­το­βου­λί­ες για διά­λο­γο — έστω και εμμέ­σως — ακό­μη και με τους ορκι­σμέ­νους εχθρούς του, τους Ισραηλινούς.

Το 2011, αμέ­σως μετά την απε­λευ­θέ­ρω­σή του από τις ισραη­λι­νές φυλα­κές, υπήρ­ξε ένας από τους δια­πραγ­μα­τευ­τές της Χαμάς σε συμ­φω­νία για ανταλ­λα­γή κρα­του­μέ­νων με το Ισρα­ήλ, την οποία το κίνη­μα ήθε­λε να επα­να­λά­βει με τους ομή­ρους που απή­γα­γε κατά την επί­θε­ση της 7ης Οκτωβρίου.

Γεν­νη­θείς στην Άρου­ρα της Δυτι­κής Όχθης το 1966, ο Σάλεχ αλ Αρού­ρι εντά­χθη­κε στη Χαμάς το 1987 κατά την πρώ­τη Ιντι­φά­ντα, την εξέ­γερ­ση των Παλαι­στι­νί­ων ενα­ντί­ον της ισραη­λι­νής κατοχής.

Φυλα­κί­στη­κε το 1992, έναν χρό­νο πριν από τις Συμ­φω­νί­ες του Όσλο, με τις οποί­ες η Οργά­νω­ση για την Απε­λευ­θέ­ρω­ση της Παλαι­στί­νης ανα­γνώ­ρι­σε το δικαί­ω­μα ύπαρ­ξης του Ισρα­ήλ και εγκα­τέ­λει­ψε τον ένο­πλο αγώ­να υπέρ των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων για τη δημιουρ­γία ανε­ξάρ­τη­του παλαι­στι­νια­κού κράτους.

Η Χαμάς απέρ­ρι­ψε αυτήν την προ­σέγ­γι­ση και ο Σάλεχ αλ Αρού­ρι επέ­στρε­ψε στον ένο­πλο αγώ­να του κινή­μα­τος μετά την απο­φυ­λά­κι­σή του. Απε­λά­θη­κε κατό­πιν από­φα­σης του Ανω­τά­του Δικα­στη­ρί­ου του Ισρα­ήλ και έμει­νε για τρία χρό­νια στη Συρία. Ταξί­δε­ψε αργό­τε­ρα στην Τουρ­κία, προ­τού μετα­βεί στο Κατάρ και εν συνε­χεία εγκα­τα­στα­θεί στην πρω­τεύ­ου­σα του Λιβά­νου, όπου σκο­τώ­θη­κε χθες.

“Επι­κίν­δυ­νη εξέ­λι­ξη στον πόλε­μο η δολο­φο­νία” ανώτα­των αξιω­μα­τού­χων της Χαμάς στη Βηρυ­τό, “δεν θα μεί­νει ατι­μώ­ρη­τη”, δηλώ­νει η Χεζμπολάχ

Η δολο­φο­νία ανώ­τα­των αξιω­μα­τού­χων της Χαμάς στη Βηρυ­τό θεω­ρεί­ται “σοβα­ρή επί­θε­ση στον Λίβα­νο” και “επι­κίν­δυ­νη εξέ­λι­ξη κατά τη διάρ­κεια του πολέ­μου μετα­ξύ του εχθρού και του άξο­να της αντί­στα­σης”, ανα­φέ­ρει η ισχυ­ρή φιλοϊ­ρα­νι­κή οργά­νω­ση Χεζ­μπο­λάχ του Λιβά­νου σε χθε­σι­νή ανάρ­τη­σή της στο Telegram.

Η δολο­φο­νία του Σάλεχ αλ-Αρού­ρι όπως και των άλλων μελών των Ταξιαρ­χιών Αλ-Κάσαμ “δεν θα μεί­νει ανα­πά­ντη­τη”, δεσμεύ­τη­κε η Χεζ­μπο­λάχ, σε αντί­ποι­να για την ισραη­λι­νή ενέρ­γεια, προ­σθέ­το­ντας ότι η αντί­στα­ση “έχει το δάχτυ­λο στη σκαν­δά­λη”. Η Χεζ­μπο­λάχ τόνι­σε ότι η “δολο­φο­νία” από το Ισρα­ήλ του δεύ­τε­ρου στην ιεραρ­χία της παλαι­στι­νια­κής Χαμάς, στο προ­πύρ­γιό της στα νότια προ­ά­στια της Βηρυ­τού, “δεν θα μεί­νει ατιμώρητη”.

“Το έγκλη­μα που συνι­στά η δολο­φο­νία του Σάλεχ αλ-Αρού­ρι στην καρ­διά του νότιου προ­α­στί­ου της Βηρυ­τού είναι σοβα­ρή επί­θε­ση ενα­ντί­ον του Λιβά­νου (…) και δεν θα μεί­νει ανα­πά­ντη­τη ή ατι­μώ­ρη­τη”, δηλώ­νει η σιι­τι­κή οργά­νω­ση, η οποία εδώ και σχε­δόν τρεις μήνες εξα­πο­λύ­ει καθη­με­ρι­νά επι­θέ­σεις κατά του Ισρα­ήλ από τον νότιο Λίβανο.

Το Ισραήλ προετοιμάζεται για «κάθε σενάριο» μετά την επίθεση που σκότωσε τον υπαρχηγό της Χαμάς

Ο ισραη­λι­νός στρα­τός προ­ε­τοι­μά­ζε­ται σήμε­ρα για «κάθε σενά­ριο», την επο­μέ­νη του πλήγ­μα­τος σε προ­ά­στιο της Βηρυ­τού το οποίο στοί­χι­σε τη ζωή του δεύ­τε­ρου της ιεραρ­χί­ας του παλαι­στι­νια­κού ισλα­μι­στι­κού κινή­μα­τος Χαμάς, μεγε­θύ­νο­ντας ακό­μη περισ­σό­τε­ρο την ανη­συ­χία για τον κίν­δυ­νο εξά­πλω­σης του πολέ­μου στη Λωρί­δα της Γάζας.

«Οι ισραη­λι­νές δυνά­μεις βρί­σκο­νται σε πολύ υψη­λό επί­πε­δο προ­ε­τοι­μα­σί­ας σε όλες τις κονί­στρες, στην άμυ­να και στην επί­θε­ση. Έχου­με προ­ε­τοι­μα­στεί για κάθε σενά­ριο. Το σημα­ντι­κό­τε­ρο πράγ­μα που πρέ­πει να ειπω­θεί από­ψε είναι ότι είμα­στε συγκε­ντρω­μέ­νοι και θα παρα­μεί­νου­με συγκε­ντρω­μέ­νοι στον αγώ­να ενα­ντί­ον της Χαμάς», δήλω­σε χθες Τρί­τη το βρά­δυ ο εκπρό­σω­πος του Τσα­χάλ Ντανιέλ.

ΙΔΕΕΣ και «ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ» που άλλα­ξαν το ποδό­σφαι­ρο – Γιάν­νης Γεωργάκης