Στα τσακίδια κύριε Πάιατ και πάρτε μαζί σας το άγαλμα του Τρούμαν…

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Ο Πάιατ φεύ­γει, ο Τσού­νης έρχε­ται. Οι πρέ­σβεις αλλά­ζουν, αλλά το γνω­στό κτή­ριο της λεω­φό­ρου Βασι­λίσ­σης Σοφί­ας παρα­μέ­νει δια­χρο­νι­κά μιση­τό σύμ­βο­λο του μεγα­λύ­τε­ρου εχθρού για την ασφά­λεια της ανθρω­πό­τη­τας, του αμε­ρι­κά­νι­κου ιμπεριαλισμού.

Κατά την διάρ­κεια της θητεί­ας του, ο Τζέ­φρι Πάιατ κατά­φε­ρε να θυμί­σει τις επο­χές του αλλή­στου μνή­μης πρέ­σβη Τζον Πιου­ρι­φόι. Αφού έπαι­ξε το ρόλο του στο ουκρα­νι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα του 2014 και στην ανα­τρο­πή της κυβέρ­νη­σης Για­νου­κό­βιτς, όντας πρέ­σβης των ΗΠΑ στο Κίε­βο, ήρθε στην Ελλά­δα το 2016.

Στε­νός συνερ­γά­της των κυβερ­νή­σε­ων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και Νέας Δημο­κρα­τί­ας, ο κ. Πάιατ συνέ­βα­λε στην σύνα­ψη και υπο­γρα­φή της κατά­πτυ­στης Συμ­φω­νί­ας Ελλά­δας-ΗΠΑ για τις βάσεις, στο πλαί­σιο του «Στρα­τη­γι­κού Δια­λό­γου» μετα­ξύ των δύο χωρών, που επέ­κτει­νε και ανα­βάθ­μι­σε το δίκτυο των αμε­ρι­κα­νο­να­τοι­κών βάσε­ων στην Ελλά­δα, από την Σού­δα μέχρι την Αλεξανδρούπολη.

Λει­τουρ­γώ­ντας σαν αποι­κια­κός κυβερ­νή­της, ο Τζ. Πάιατ φρό­ντι­σε ουκ ολί­γες φορές να πλέ­ξει το εγκώ­μιο της χώρας ως «ευέ­λι­κτου γεω­πο­λι­τι­κού μεντε­σέ» για τα συμ­φέ­ρο­ντα των ΗΠΑ στην ευρύ­τε­ρη περιοχή.

Μόλις χθες, λίγες μέρες πριν φύγει από την Αθή­να, ο αμε­ρι­κα­νός διπλω­μά­της φρό­ντι­σε να δεί­ξει πόσο «εκτι­μά» την Ελλά­δα ως… άλλη μια αποι­κία των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών. Πόστα­ρε στο Twitter του σκί­τσο του Δ. Χαν­τζό­που­λου με την ελλη­νι­κή σημαία στα χρώ­μα­τα της Ουκρα­νί­ας! Και εδώ πρέ­πει να γίνουν τα εξής δυο σχόλια.

Πρώ­τον: Κάθε ανα­φο­ρά του Τζ. Πάιατ στην κατά­στα­ση στην Ουκρα­νία μόνο ως τρα­γι­κή ειρω­νεία μπο­ρεί να εκλη­φθεί. Διό­τι, όπως προ­α­να­φέ­ρα­με, ο Πάιατ, από κοι­νού με την τότε βοη­θό Υπουρ­γό Εξω­τε­ρι­κών της κυβέρ­νη­σης Ομπά­μα Βικτό­ρια Νού­λαντ, έπαι­ξε πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο στο — σχε­δια­σμέ­νο από ΕΕ και ΗΠΑ — πρα­ξι­κό­πη­μα του 2014, που ανέ­τρε­ψε τη νόμι­μη κυβέρ­νη­ση και έφε­ρε στην εξου­σία την ακρο­δε­ξιά σαπί­λα που υπήρ­χε στο πολι­τι­κό περιθώριο.

Δεύ­τε­ρον: Είναι απο­ρί­ας άξιο με ποιο δικαί­ω­μα ο πρέ­σβης των ΗΠΑ ανα­δη­μο­σιεύ­ει — και μάλι­στα επι­κρο­τεί — σκί­τσο που παρα­χα­ρά­σει την ελλη­νι­κή σημαία; Είναι άρα­γε και αυτό στις αρμο­διό­τη­τές του ως ανθύ­πα­του; Φαντά­ζε­στε τον Έλλη­να πρέ­σβη στην Ουά­σινγ­κτον να δημο­σί­ευε κάτι ανά­λο­γο με την αμε­ρι­κα­νι­κή σημαία;

Η εξή­γη­ση, βέβαια, είναι απλή: Από το 2016 ο πρέ­σβης Τζέ­φρι Πάιατ αισθά­νε­ται «κυβερ­νή­της αποι­κί­ας» στην τοπο­θε­σία Αθή­να. Και ως ιμπε­ρια­λι­στής κυβερ­νή­της, έχο­ντας το εγχώ­ριο πολι­τι­κό προ­σω­πι­κό και τα αστι­κά κόμ­μα­τα να κάνουν γονυ­κλι­σί­ες μπρο­στά του, μπο­ρεί να λέει και να κάνει ότι θέλει, με το θρά­σος που δια­κρί­νει έναν αποικιοκράτη.

Τώρα που η θητεία του Τζ. Πάιατ στην Ελλά­δα φτά­νει στο τέλος της, είμα­στε βέβαιοι ότι κάποιος άλλος λαός θα κλη­θεί να υπο­στεί, ενδε­χο­μέ­νως και να «πλη­ρώ­σει», την θρα­σύ­τα­τη παρου­σία του ως εκπρο­σώ­που της ιμπε­ρια­λι­στι­κής υπερδύναμης.

Εμείς, από την πλευ­ρά μας, μπο­ρού­με να του υπο­σχε­θού­με ότι θα κάνου­με ότι περ­νά­ει από το χέρι μας για να νιώ­σει ανε­πι­θύ­μη­τος και ο αντι­κα­τα­στά­της του. Ότι το σύν­θη­μα «Φονιά­δες των λαών, Αμε­ρι­κά­νοι» δεν θα πάψει ποτέ να δονεί τον αέρα σε κάθε συγκέ­ντρω­ση και πορεία ενά­ντια στα σχέ­δια των ιμπε­ρια­λι­στών. Ότι ο λαός δεν πρό­κει­ται να ξεχάσει.

Χωρίς ίχνος αστι­κής ευγέ­νειας, του ευχό­μα­στε να φύγει και να μην ξανα­γυ­ρί­σει. Στα τσα­κί­δια κύριε Πάιατ! Και μην ξεχά­σε­τε να πάρε­τε μαζί σας το άγαλ­μα του αρχι­δο­λο­φό­νου Τρούμαν…

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα