Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Συνέντευξη με Ελληνίδα που ζει στη Σουηδία: «Το ξενάκι, που φοβάται μια γρίπη»!

Η Σου­η­δία μια χώρα για την οποία δια­βά­ζου­με και ακού­με σε ΜΜΕ ότι ελέγ­χει την επι­δη­μία, έχει τις υπο­δο­μές στην Υγεία, δε χρειά­ζε­ται να πάρει περιο­ρι­στι­κά μέτρα. Προ­τρέ­πει τους πολί­τες να ζουν φυσιολογικά.

Ritsa

Τι ακρι­βώς συμ­βαί­νει στη Σου­η­δία; Έχου­με την πραγ­μα­τι­κή εικό­να για τη χώρα της Βόρειας Ευρώ­πης που πολ­λές φορές την προ­βάλ­λουν ως χώρα πρότυπο;

Μιλή­σα­με με την Ρίτσα Τρια­ντα­φυλ­λί­δου, καθη­γή­τρια ψυχο­λο­γί­ας και κοι­νω­νιο­λο­γί­ας σε Λαϊ­κό Πανε­πι­στή­μιο. Η κ. Τρια­ντα­φυλ­λί­δου ζει στη Σου­η­δία τα τελευ­ταία 8 χρόνια.

***

– Κυρία Τρια­ντα­φυλ­λί­δου, εσείς μάλ­λον είστε από τους τυχε­ρούς. Από ό,τι μαθαί­νου­με στην Ελλά­δα όλα είναι υπό έλεγ­χο, δεν παίρ­νο­νται μέτρα περιο­ρι­σμού, δεν φαί­νε­ται να υπάρ­χει πρό­βλη­μα στα Νοσοκομεία…

Μας θεω­ρεί­τε πράγ­μα­τι τυχερούς;

Εμείς εδώ το βιώ­νου­με τελεί­ως αντί­θε­τα, ότι έχου­με αφε­θεί στο έλε­ος της πανδημίας!

Μακά­ρι να ήταν όλα υπό έλεγ­χο, αλλά τα πάνω από 4.000 κρού­σμα­τα και οι 165 μέχρι αυτήν την ώρα νεκροί, σε μια χώρα με τον ίδιο πλη­θυ­σμό με την Ελλά­δα, κάθε άλλο παρά μια ελεγ­χό­με­νη κατά­στα­ση δείχνουν.

Τα νοσο­κο­μεία άρχι­σαν να μην αντέ­χουν τον φόρ­το και όλοι οι εργα­ζό­με­νοι στον κλά­δο της υγεί­ας είναι ανή­συ­χοι. Σε ερω­τη­μα­το­λό­γιο στο οποίο απά­ντη­σαν 2.000 εργα­ζό­με­νοι σε γηρο­κο­μεία, στο «βοή­θεια στο σπί­τι» και άλλες υπη­ρε­σί­ες υγεί­ας απο­δει­κνύ­ε­ται ότι το ένα τρί­το από τους συμ­με­τέ­χο­ντες στην έρευ­να δου­λεύ­ει δίχως προ­στα­σία (εφη­με­ρί­δα Aftonbladet )! Ο πρό­ε­δρος του σωμα­τεί­ου τους δηλώ­νει ότι ήδη γίνο­νται παρα­βά­σεις στον εργα­τι­κό νόμο και ότι οι εργο­δό­τες θα πρέ­πει να φρο­ντί­σουν άμε­σα ώστε να βρε­θεί ο απα­ραί­τη­τος εξο­πλι­σμός και όλα τα μέσα προ­στα­σί­ας των εργαζομένων!

– Οι για­τροί πώς αντι­δρούν σε όλη αυτή την κατάσταση;

Οι για­τροί εκφρά­ζουν την ανη­συ­χία τους. Ενδει­κτι­κά να ανα­φέ­ρω πως ο Αρχί­α­τρος στην αναι­σθη­σιο­λο­γία και εντα­τι­κή θερα­πεία του Karolinska, του μεγα­λύ­τε­ρου πανε­πι­στη­μια­κού νοσο­κο­μεί­ου της Σου­η­δί­ας, δήλω­σε προ­χθές στην κρα­τι­κή τηλε­ό­ρα­ση ότι σύντο­μα δεν θα φτά­νουν οι ΜΕΘ και το προ­σω­πι­κό και θα ανα­γκα­στούν να προ­χω­ρή­σουν στην μέθο­δο της επι­λο­γής ασθε­νών, θα επι­λέ­γουν δηλα­δή ποιος θα μπει στην εντα­τι­κή και ποιος όχι, με βάση συγκε­κρι­μέ­να κρι­τή­ρια που τους δόθη­καν από το ‘Κέντρο προτεραιοτήτων’.

Σύμ­φω­να με τα κρι­τή­ρια αυτά ασθε­νείς με καρ­κί­νο, χρό­νια ανα­πνευ­στι­κά προ­βλή­μα­τα, βημα­το­δό­τη και άλλες χρό­νιες ασθέ­νειες, θα χάσουν την ευκαι­ρία να νοση­λευ­τούν και να ιαθούν, ακό­μη κι αν είχαν καλές πιθα­νό­τη­τες να αναρ­ρώ­σουν, καθώς τα κρε­βά­τια δεν θα φτά­νουν και θα δίνε­ται προ­τε­ραιό­τη­τα στους πιο γερούς οργα­νι­σμούς, που έχουν μεγα­λύ­τε­ρες πιθα­νό­τη­τες να ζήσουν περισ­σό­τε­ρα χρόνια.

Γι’ αυτό κι εδώ όπως και στην Ελλά­δα οι εργα­ζό­με­νοι απαι­τούν περισ­σό­τε­ρα κρε­βά­τια, ΜΕΘ, μάσκες και αντι­ση­πτι­κά, καθώς και περισ­σό­τε­ρα τεστ και αυστη­ρό­τε­ρα μέτρα προστασίας.

– Εσύ όπως και όλοι οι μετα­νά­στες ζεί­τε με την αγω­νία για τα οικεία πρό­σω­πα στην πατρί­δα και την ανη­συ­χία για ότι συμ­βαί­νει στη χώρα που σας φιλο­ξε­νεί. Πως φτά­νει ο από­η­χος για ότι συμ­βαί­νει σε Ιταλία,Ισπανία, Γαλ­λία και Ελλά­δα φυσικά.

Η ανη­συ­χία μας είναι πραγ­μα­τι­κά μεγά­λη για τους δικούς μας ανθρώ­πους στην Ελλά­δα, ιδιαί­τε­ρα γι’ αυτούς που ανή­κουν στις ομά­δες υψη­λού κιν­δύ­νου, τους γονείς μας, τους φίλους με άσθμα, βημα­το­δό­τη, καρ­δια­κά προ­βλή­μα­τα. Στην συγκε­κρι­μέ­νη βέβαια στιγ­μή προ­σω­πι­κά αισθά­νο­μαι πιο ήσυ­χη που όλοι αυτοί βρί­σκο­νται στην Ελλά­δα και σε μια καρα­ντί­να διαρ­κεί­ας, η οποία όπου επι­βλή­θη­κε έφε­ρε απο­τέ­λε­σμα. Αυτό είναι το ζητού­με­νο τώρα και αυτά είναι τα λίγα που ξέρου­με για τον ιό, ότι όπου περιο­ρί­στη­καν οι μετα­κι­νή­σεις μειώ­θη­κε και η εξά­πλω­ση, κάτι που η Σου­η­δία αρνεί­ται να εφαρ­μό­σει. Αυτό βέβαια δεν μας εφη­συ­χά­ζει, όταν το σύστη­μα υγεί­ας έχει κι στην Ελλά­δα τόσες ελλεί­ψεις σε προ­σω­πι­κό και εξο­πλι­σμό! Η καρα­ντί­να και ο γενι­κός απο­κλει­σμός δεν μπο­ρεί να είναι το μονα­δι­κό μέτρο προ­στα­σί­ας! Εύχο­μαι τα πράγ­μα­τα να στα­θε­ρο­ποι­η­θούν γρή­γο­ρα στην Ελλά­δα και αυτή η τρα­γι­κή περι­πέ­τεια να γίνει η αιτία για την ενί­σχυ­ση του δημό­σιου συστή­μα­τος υγεί­ας, που όπως απο­δει­κνύ­ε­ται είναι το μόνο που μπο­ρεί να αντα­πε­ξέλ­θει σε τέτοιες δύσκο­λες κατα­στά­σεις όπως αυτή που περνάμε.

Όσο δε για τις άλλες χώρες που ανα­φέρ­θη­κες είναι τρα­γι­κή η κατά­στα­ση, φαί­νε­ται η από­λυ­τη εγκα­τά­λει­ψη του συστή­μα­τος Υγεί­ας σε βάρος των εργα­ζο­μέ­νων και των ανθρώ­πων που έχουν ανά­γκη περί­θαλ­ψης και φρο­ντί­δας. Τα Σου­η­δι­κά μέσα ενη­μέ­ρω­σης αρέ­σκο­νται να ανα­φέ­ρο­νται περισ­σό­τε­ρο σε αυτές τις χώρες και τις ελλεί­ψεις που υπάρ­χουν και λιγό­τε­ρο στην ίδια την Σουηδία.

– Πώς αντι­λαμ­βά­νε­ται την κατά­στα­ση ο κόσμος στη Σουηδία;

Ο κόσμος δυστυ­χώς είναι στην πλειο­ψη­φία του σχε­τι­κά ‘χαλα­ρός’, δεν φοβά­ται και θεω­ρεί ότι η κυβέρ­νη­ση της Σου­η­δί­ας ‘ξέρει τί κάνει’. Η θεω­ρία της «ανο­σί­ας της αγέ­λης» φαί­νε­ται να έχει πεί­σει τους περισ­σό­τε­ρους και έτσι αντι­με­τω­πί­ζουν τον ιό απλά σαν μια νέα μορ­φή γρί­πης, που θα κάνει τον κύκλο της και μετά θα ηρεμήσει.

Τις τελευ­ταί­ες βέβαια μέρες, και με την ραγδαία αύξη­ση των κρου­σμά­των, άρχι­σαν αρκε­τές κατη­γο­ρί­ες πολι­τών εκτός από τους για­τρούς, όπως οι δάσκα­λοι, να μιλούν για το ‘σου­η­δι­κό πεί­ρα­μα’ των ημε­ρών, σε πλή­ρη αντι­δια­στο­λή με το περί­φη­μο ‘σου­η­δι­κό μοντέ­λο’ που ίσχυε πριν από μερι­κές δεκα­ε­τί­ες και που ακο­λου­θώ­ντας το σοβιε­τι­κό και ανα­το­λι­κο­γερ­μα­νι­κό σύστη­μα υγεί­ας και παι­δεί­ας, έδι­νε στον πολί­τη δωρε­άν και υψη­λής ποιό­τη­τας υγειο­νο­μι­κή περί­θαλ­ψη και εκπαί­δευ­ση. Οι δάσκα­λοι λοι­πόν σε νηπια­γω­γεία και δημο­τι­κά –εργά­ζο­νται κανο­νι­κά και χωρίς μέτρα προ­στα­σί­ας, όπως π.χ ένα άτο­μο ανά δύο μέτρα- νιώ­θουν αβο­ή­θη­τοι και παρα­τη­μέ­νοι, χωρίς καμία μέρι­μνα για τους ίδιους και τις οικο­γέ­νειές τους. Μιλούν για δολο­φο­νι­κή αδια­φο­ρία της κυβέρ­νη­σης και τονί­ζουν πως αν αρρω­στή­σουν οι δάσκα­λοι θα ‘κλεί­σει’ η χώρα, εννο­ώ­ντας πως η ζημία που προ­κλη­θεί θα είναι ανεπανόρθωτη.

– Για­τί κατά την γνώ­μη σου δεν παίρ­νο­νται μέτρα;

Όλα αυτά βέβαια γίνο­νται στο όνο­μα της οικο­νο­μί­ας, να λει­τουρ­γούν όλα όσο το δυνα­τόν πιο φυσιο­λο­γι­κά, ώστε να μην χαθούν έσο­δα. Δεν το κρύ­βουν άλλω­στε. Από την μια δίνο­νται δισε­κα­τομ­μύ­ρια για τις επι­χει­ρή­σεις και από την άλλη απο­λύ­ο­νται χιλιά­δες εργα­ζό­με­νοι και άλλοι τόσοι δου­λεύ­ουν μόνο 50%. Εγώ για παρά­δειγ­μα εργά­ζο­μαι σε ένα Λαϊ­κό Πανε­πι­στή­μιο. Τα πανε­πι­στή­μια και τα Λύκεια κλεί­σα­νε εδώ και 15 μέρες και λει­τουρ­γούν με μαθή­μα­τα από από­στα­ση, ένα από τα ελά­χι­στα μέτρα που έχουν ληφθεί μέχρι σήμε­ρα, μαζί με την απα­γό­ρευ­ση συνα­θροί­σε­ων άνω των 50 ατόμων(το αρχι­κό μέτρο προ­έ­βλε­πε μέχρι και 500 άτο­μα!!). Η εργα­σία μου λοι­πόν είναι εδώ και 15 μέρες εντε­λώς από από­στα­ση και συνα­ντώ τους μαθη­τές μου καθη­με­ρι­νά μέσω της εκπαι­δευ­τι­κής πλατ­φόρ­μας. Επει­δή όμως όλοι οι καθη­γη­τές δεν είχαν εμπει­ρία στην εξ απο­στά­σε­ως εκπαί­δευ­ση, καλού­μαι από τον εργο­δό­τη μου να είμαι στον χώρο εργα­σί­ας μαζί με άλλους 20 συνα­δέλ­φους, χωρίς κανέ­να μέτρο ασφα­λεί­ας, ώστε να βοη­θή­σου­με ο ένας τον άλλον και να μη χρεια­στεί ο εργο­δό­της να πλη­ρώ­σει ειδι­κούς για την επι­μόρ­φω­ση του προ­σω­πι­κού. Αυτό βέβαια σημαί­νει και επι­πλέ­ον ώρες εργα­σί­ας, απλή­ρω­τες, αλλά και επι­πλέ­ον φόρ­το, μεγα­λύ­τε­ρη ευθύ­νη, πάλι απλήρωτη!

Προ­σω­πι­κά λοι­πόν αισθά­νο­μαι ότι οι εργο­δό­τες βρί­σκουν ευκαι­ρία να μας εκμε­ταλ­λεύ­ο­νται με διά­φο­ρους τρό­πους και δεν νιώ­θω καθό­λου ασφα­λής όταν πηγαί­νω στη δου­λειά, ενώ δεν μπο­ρώ και να καθί­σω σπίτι.

Και κάτι τελευ­ταίο που θέλω να πω, είναι ο κοι­νω­νι­κός απο­κλει­σμός από την άλλη όμως όψη, όχι της καρα­ντί­νας. Να ντρέ­πε­σαι να πεις ότι φοβά­σαι για την υγεία σου, για τη ζωή των δικών σου ανθρώ­πων, γιατ;i σε κοι­τά­ζουν υπο­τι­μη­τι­κά ‘το ξενά­κι, που φοβά­ται μια γρίπη’!

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο