Το απο­τέ­λε­σμα των εκλο­γών του Ιού­νη, η δια­κρι­τή άνο­δος που κατέ­γρα­ψε το Κόμ­μα, η συσπεί­ρω­ση που απο­τυ­πώ­θη­κε στη σύν­θε­ση των ψηφο­δελ­τί­ων του και απο­τυ­πώ­νε­ται ξανά στα δημο­τι­κά και περι­φε­ρεια­κά ψηφο­δέλ­τια φανε­ρώ­νουν τις δυνα­τό­τη­τες που υπάρ­χουν. Δυνα­τό­τη­τες για ακό­μα πιο μαχη­τι­κό και πλα­τύ άνοιγ­μα σε περισ­σό­τε­ρες εργα­τι­κές — λαϊ­κές δυνά­μεις, με στό­χο να κερ­δί­σει νέες ψήφους το Κόμ­μα, να χάσουν δυνά­μεις τα αστι­κά κόμ­μα­τα και οι υπο­ψή­φιοι που στη­ρί­ζουν, να δεχθούν πλήγ­μα από τον λαό για την πολι­τι­κή που τον τσα­κί­ζει καθημερινά.

Να είναι περισ­σό­τε­ροι οι δημο­τι­κοί και περι­φε­ρεια­κοί σύμ­βου­λοι της «Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης», να επα­νε­κλε­γεί ο κομ­μου­νι­στής δήμαρ­χος στην Πάτρα, να εκλέ­ξει ο λαός κι άλλους δημάρ­χους της «Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης», που θα στέ­κο­νται μαζί του στην πρώ­τη γραμ­μή της πάλης του. Ενα τέτοιο απο­τέ­λε­σμα θα είναι που θα «μετρή­σει» την επό­με­νη μέρα των εκλο­γών για τη μεγά­λη λαϊ­κή πλειοψηφία.

Κλικ εδώ

Στον αντί­πο­δα των παρα­πά­νω στέ­κο­νται οι υπο­ψή­φιοι που παρου­σιά­ζουν και στη­ρί­ζουν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, που μετά από διά­φο­ρες καρα­μπό­λες, ανα­κυ­κλώ­σεις και αλλη­λο­ϋ­πο­στη­ρί­ξεις φανε­ρώ­νουν τη στρα­τη­γι­κή τους σύμπλευ­ση και στο πεδίο της Τοπι­κής Διοί­κη­σης (βλ. ανα­λυ­τι­κά).

Τώρα λοιπόν το δίλημμα
είναι ξανά σαφές μπροστά στην κάλπη

Τι θα αντι­πα­ρα­τά­ξει ο λαός απέ­να­ντι στο ενιαίο μπλοκ που συγκρο­τούν η κυβέρ­νη­ση και τα αστι­κά κόμ­μα­τα, οι εκλεγ­μέ­νοι τους σε δήμους και Περι­φέ­ρειες, το ίδιο το αντι­λαϊ­κό πλαί­σιο λει­τουρ­γί­ας της Τοπι­κής Διοί­κη­σης, αν όχι περισ­σό­τε­ρους συμ­βού­λους που συμπο­ρεύ­ο­νται με το ΚΚΕ, δημάρ­χους της «Λαϊ­κής Συσπείρωσης»;

Πώς θα δυνα­μώ­σει η αντι­πα­ρά­θε­ση με την ενιαία πολι­τι­κή κρά­τους και κυβερ­νή­σε­ων που εξει­δι­κεύ­ε­ται σε δήμους και Περι­φέ­ρειες; Ποιος μπο­ρεί να εκφρά­σει μέσα στα Δημο­τι­κά και Περι­φε­ρεια­κά Συμ­βού­λια τους αγώ­νες και τις αγω­νί­ες, τις διεκ­δι­κή­σεις των εργα­ζο­μέ­νων, των αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νων και της νεο­λαί­ας, την πάλη τους για όσα π.χ. είναι στην επι­και­ρό­τη­τα, για την προ­στα­σία της ζωής και του περι­βάλ­λο­ντος, απέ­να­ντι σε φυσι­κές καταστροφές;

* * *

• Μπο­ρούν να φέρουν σε πέρας ένα τέτοιο πραγ­μα­τι­κά φιλο­λαϊ­κό έργο οι συν­δυα­σμοί και οι υπο­ψή­φιοι των κομ­μά­των που δεσμεύ­ο­νται από φανε­ρά και αθέ­α­τα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, που έχουν ανα­λά­βει «εργο­λα­βία» από τα κόμ­μα­τά τους να προ­ω­θή­σουν σε τοπι­κό επί­πε­δο την επι­χει­ρη­μα­τι­κή δρά­ση σε κάθε πλευ­ρά της ζωής του λαού, πνί­γο­ντας τις ανά­γκες του για τα κέρ­δη των λίγων;
• Μπο­ρούν να ασκή­σουν πολι­τι­κή με κρι­τή­ριο τις λαϊ­κές ανά­γκες οι υπο­ψή­φιοι εκεί­νων των κομ­μά­των που δεσμεύ­ο­νται από τις «δημο­σιο­νο­μι­κές αντο­χές», που συμ­φω­νούν ότι οι εργα­ζό­με­νοι και οι μισθοί τους είναι «κόστος», ότι είναι πιο «συμ­φέ­ρου­σα» η ανα­κύ­κλω­ση της ανερ­γί­ας με τα γνω­στά δου­λε­μπο­ρι­κά προ­γράμ­μα­τα της ΔΥΠΑ σε δήμους και που πλέ­ον θα αφο­ρούν εργα­ζό­με­νους μέχρι και 74 ετών;
• Υπάρ­χει περί­πτω­ση αυτοί οι υπο­ψή­φιοι και εκλεγ­μέ­νοι που προ­σκυ­νούν την αντα­πο­δο­τι­κό­τη­τα σε κάθε πλευ­ρά της ζωής στην πόλη, δηλα­δή τα χαρά­τσια, να διεκ­δι­κή­σουν χρη­μα­το­δό­τη­ση από το κρά­τος; Με δεδο­μέ­νη τη συμ­φω­νία τους στη στρα­τη­γι­κή των κομ­μά­των και των κυβερ­νή­σε­ών τους, υπάρ­χει περί­πτω­ση να εξα­σφα­λί­σουν ανθρώ­πι­νες συν­θή­κες στα σχο­λεία, έτσι που να μην πέφτουν ταβά­νια, να μη φορ­τώ­νουν σε γονείς και εκπαι­δευ­τι­κούς πλευ­ρές της λει­τουρ­γί­ας των σχο­λι­κών μονά­δων; Υπάρ­χει περί­πτω­ση τέτοιες δυνά­μεις να στα­θούν στο πλευ­ρό του λαού, που διεκ­δι­κεί τα δικαιώ­μα­τά του απέ­να­ντι στην εργο­δο­σία; Να μπουν εμπό­διο σε αντι­δρα­στι­κές αλλα­γές όπως πχ. την περαι­τέ­ρω εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση της Υγείας;

* * *

Ας σκεφτεί ο εργαζόμενος λαός:
Τι τοπικές αρχές και εκλεγμένους έχει ανάγκη;

Τέτοιες που όταν απαι­τεί έργα αντι­πλημ­μυ­ρι­κής ή αντι­πυ­ρι­κής προ­στα­σί­ας να του απα­ντούν ό,τι και οι κυβερ­νή­σεις, πως οι «πόροι δεν φτά­νουν», να του συστή­νουν «ατο­μι­κή ευθύ­νη» και να «νίπτουν τας χεί­ρας τους» ως «αναρ­μό­διοι»; ‘Η ακού­ρα­στους αγω­νι­στές, που θα παλεύ­ουν μαζί του, που δεν θα συμ­βι­βά­ζο­νται με το ασφυ­κτι­κό πλαί­σιο, αλλά θα δίνουν μάχες ενά­ντια σε καθε­τί που μπαί­νει εμπό­διο στην ανα­κού­φι­ση του λαού; Που μαζί του θα πηγαί­νουν σε υπουρ­γούς και άλλους κρα­τι­κούς παρά­γο­ντες, διεκ­δι­κώ­ντας απο­φα­σι­στι­κά όσα χρειά­ζο­νται, που δεν θα αφή­νουν τελι­κά σε «χλω­ρό κλα­ρί» κυβερ­νή­σεις και επι­τε­λεία, ή εκλεγ­μέ­νους «μπρο­στι­νούς» κυβερ­νή­σε­ων και αστι­κών κομ­μά­των που ανα­λαμ­βά­νουν ρόλο πυρο­σβέ­στη στις λαϊ­κές αντι­δρά­σεις και διεκδικήσεις;

Ο λαός, μπρο­στά στις υπο­δο­μές — ρημα­διό που αφή­νει πίσω της η πολι­τι­κή κόστους — οφέ­λους, έχει ανά­γκη από περισ­σό­τε­ρους εκλεγ­μέ­νους της «Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης», που δεί­χνουν και στην πρά­ξη ότι για να γίνουν ολο­κλη­ρω­μέ­να έργα αντι­πλημ­μυ­ρι­κής και αντι­πυ­ρι­κής προ­στα­σί­ας, αντι­σει­σμι­κής θωρά­κι­σης κ.λπ., εκτός από χρη­μα­το­δό­τη­ση χρειά­ζε­ται και σύγκρου­ση με μια πολι­τι­κή που εμπο­ρευ­μα­το­ποιεί τη γη, που έχει ως πρώ­τη προ­τε­ραιό­τη­τα τον χωρο­τα­ξι­κό σχε­δια­σμό των επεν­δυ­τι­κών πρό­τζεκτ του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης, στα οποία δεν χωρά­νε έργα όπως τα παρα­πά­νω. Επο­μέ­νως, το δίλημ­μα είναι σαφές: Ο λαός ή θα έχει εκλεγ­μέ­νους που συμ­φω­νούν με την παρα­πά­νω πολι­τι­κή και την εφαρ­μό­ζουν, οπό­τε θα παρα­μέ­νει εκτε­θει­μέ­νος σε όλο και μεγα­λύ­τε­ρους κιν­δύ­νους ή θα έχει περισ­σό­τε­ρους κομ­μου­νι­στές εκλεγ­μέ­νους, για να μεγι­στο­ποιεί την πίε­ση που μπο­ρεί να ασκή­σει ώστε να πραγ­μα­το­ποιού­νται τέτοια ανα­γκαία έργα, και ταυ­τό­χρο­να μέσα από έναν τέτοιο αγώ­να να απο­κτά και περισ­σό­τε­ρη δύνα­μη για να οργα­νώ­σει την αντε­πί­θε­ση παντού.

Χαρα­κτη­ρι­στι­κό είναι και το παρά­δειγ­μα της δια­χεί­ρι­σης των απορ­ριμ­μά­των: Τι έχει ανά­γκη ο λαός; Από δημάρ­χους και περι­φε­ρειάρ­χες που τρέ­χο­ντας να υλο­ποι­ή­σουν κυβερ­νη­τι­κές απο­φά­σεις, θα γίνο­νται «διαι­τη­τές» της «πρά­σι­νης» επι­χει­ρη­μα­τι­κής δρά­σης, που από τη μία φορ­τώ­νει τον λαό πανά­κρι­βα τέλη και από την άλλη προ­ω­θεί ακό­μα και τη δηλη­τη­ριώ­δη καύ­ση απορ­ριμ­μά­των; ‘Η δημάρ­χους και εκλεγ­μέ­νους ανυ­πο­χώ­ρη­τους αγω­νι­στές, που θα «κινούν γη και ουρα­νό» για να μπλο­κά­ρουν τέτοιους εγκλη­μα­τι­κούς σχε­δια­σμούς, που θα τους βρί­σκει απέ­να­ντί της κάθε κυβέρ­νη­ση όταν επι­χει­ρεί να τους υλο­ποιεί σε τοπι­κό επί­πε­δο; Πώς κατά­φε­ρε, για παρά­δειγ­μα, ο λαός της Βορειο­α­να­το­λι­κής Αττι­κής να ακυ­ρώ­σει στην πρά­ξη τη χωμα­τε­ρή στο Γραμ­μα­τι­κό; Μόνο με τον αγώ­να του, έχο­ντας στο πλευ­ρό του στα­θε­ρά τους εκλεγ­μέ­νους κομ­μου­νι­στές σε δήμο και Περι­φέ­ρεια και απέ­να­ντί του σύσ­σω­μους τους εκλεγ­μέ­νους της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Αντί­στοι­χα και στη φορο­μπη­ξία: Ο λαός ή θα έχει περισ­σό­τε­ρους εκλεγ­μέ­νους του ΚΚΕ, του κόμ­μα­τος που δεν υπο­χω­ρεί από τη θέση ότι πρέ­πει να φορο­λο­γη­θεί το μεγά­λο κεφά­λαιο, να πλη­ρώ­νουν υψη­λό­τε­ρα τέλη οι μεγά­λες επι­χει­ρή­σεις σε κάθε δήμο (π.χ. τρά­πε­ζες, μεγά­λα ξενο­δο­χεία, νυχτε­ρι­νά κέντρα, εμπο­ρι­κοί όμι­λοι κ.λπ.), ώστε να μειω­θούν όσα πλη­ρώ­νουν εργα­ζό­με­νοι και αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νοι. ‘Η θα συνε­χί­ζε­ται η σημε­ρι­νή φορο­λε­η­λα­σία στον λαό από δημάρ­χους των άλλων κομ­μά­των, που ταυ­τί­ζο­νται με την κεντρι­κή πολι­τι­κή η οποία φορ­τώ­νει το 95% των φόρων στα λαϊ­κά στρώ­μα­τα. Οπό­τε, το πολύ που θα κάνουν τέτοιοι εκλεγ­μέ­νοι είναι να ζητούν να περά­σει π.χ. ο ΕΝΦΙΑ στους δήμους, ως ένα ακό­μα αντα­πο­δο­τι­κό χαρά­τσι, όπως ήδη έχει προ­τα­θεί από δημάρ­χους και κυβερ­νη­τι­κά στελέχη.

Σημα­ντι­κό κρι­τή­ριο για τον λαό είναι και το εξής: Τα επό­με­να χρό­νια, με βάση την Ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κή Συμ­φω­νία και την πρό­σφα­τη από­φα­ση του αμε­ρι­κα­νι­κού κρά­τους, θα προ­ω­θη­θούν νέες ΝΑΤΟι­κές βάσεις σε όλη τη χώρα, ακό­μα και στα νησιά του Αιγαί­ου. Εδώ δια­μορ­φώ­νε­ται ένα ακό­μα κρί­σι­μο δίλημ­μα: ‘Η θα είναι περισ­σό­τε­ροι οι εκλεγ­μέ­νοι του ΚΚΕ που θα στέ­κο­νται μαζί με τον λαό κόντρα σε αυτά τα φονι­κά σχέ­δια ή θα είναι περισ­σό­τε­ροι εκλεγ­μέ­νοι της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, που όπως σε Αλε­ξαν­δρού­πο­λη και Χανιά θα λένε «καλώς ήρθε το δολά­ριο», συμ­βάλ­λο­ντας στην έκθε­ση του λαού σε ανυ­πο­λό­γι­στους κινδύνους.

* * *

Απέ­να­ντι λοι­πόν σε μια Τοπι­κή Διοί­κη­ση που από τη φύση της λει­τουρ­γεί ως μηχα­νι­σμός προ­ώ­θη­σης της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής, για την προ­σέλ­κυ­ση επεν­δύ­σε­ων, ως φορο­μπη­χτι­κός οργα­νι­σμός με ακρο­γω­νιαίο λίθο την «αντα­πο­δο­τι­κό­τη­τα», τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις και όλα τα υπό­λοι­πα «καλού­δια» της πολι­τι­κής του κεφα­λαί­ου, ο εργα­ζό­με­νος λαός έχει ανά­γκη από εκλεγ­μέ­νους που αμφι­σβη­τούν την καρ­διά αυτής της στρατηγικής.

Που δεν κρύ­βο­νται πίσω από παχιά λόγια για «ορά­μα­τα», «όμορ­φες πόλεις», «νέες αρχές» και άλλα τέτοια κλι­σέ… Αντί­θε­τα, πρω­το­στα­τούν στην λαϊ­κή πάλη, καλούν κάθε εργα­ζό­με­νο να κάνει κρι­τή­ριό του το ότι οι ανά­γκες του δεν συνα­ντιού­νται που­θε­νά με στό­χους όπως οι παρα­πά­νω και ότι για να ικα­νο­ποι­η­θούν απαι­τεί­ται σύγκρου­ση με αυτόν τον δρό­μο, οργά­νω­ση και συλ­λο­γι­κή διεκδίκηση.

Σε αυτόν τον δρό­μο έχει απο­δει­χθεί ότι μπο­ρεί να απο­σπα­στεί το οποιο­δή­πο­τε θετι­κό μέτρο για τους εργα­ζό­με­νους. Μόνο έτσι μπο­ρεί να στα­θεί ο λαός απέ­να­ντι στη σημε­ρι­νή και οποια­δή­πο­τε αυρια­νή κυβέρ­νη­ση: Μαζί με το ΚΚΕ, με τους υπο­ψη­φί­ους και τους συν­δυα­σμούς της «Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης», για να μη μετρά­ει άλλες χαμέ­νες τετρα­ε­τί­ες για τα λαϊ­κά συμ­φέ­ρο­ντα σε κάθε δήμο, σε κάθε Περιφέρεια.

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ
Αντιλαϊκή σκυταλοδρομία με … συνέχεια

Και­σα­ρια­νή: Εκλο­γο­μα­γει­ρέ­μα­τα αντι-ΚΚΕ του νυν Δημάρ­χου, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Τζή­με­ρου, ΣΥΡΙΖΑ & Σια