Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

4η Αυγούστου: Μαύρη επέτειος για τον ελληνικό λαό η επιβολή της μεταξικής δικτατορίας

Μαύ­ρη επέ­τειος η σημε­ρι­νή για την Ελλά­δα και το λαό της, καθώς πριν 84 χρό­νια, στις 4 Αυγού­στου 1936, εγκα­θι­δρύ­θη­κε η φασι­στι­κή δικτα­το­ρία του Ιωάν­νη Μεταξά.

Με διάγ­γελ­μά του που δημο­σιεύ­τη­κε στην «Εφη­με­ρί­δα της Κυβερ­νή­σε­ως» και τοι­χο­κολ­λή­θη­κε στους δρό­μους της Αθή­νας και του Πει­ραιά, ο δικτά­το­ρας Μετα­ξάς ενη­μέ­ρω­νε πως «η Κυβέρ­νη­σις (…) προ­έ­βη, τη εγκρί­σει της Αυτού Μεγα­λειό­τη­τος του Βασι­λέ­ως εις την κήρυ­ξιν του Στρα­τιω­τι­κού Νόμου καθ’ άπα­σαν την χώραν, και την διά­λυ­σιν της Βου­λής». Ο λόγος που επέ­βα­λε αυτήν την από­φα­ση, σύμ­φω­να με τον Μετα­ξά, ήταν η πεποί­θη­ση της κυβέρ­νη­σης ότι «βρί­σκε­ται στα πρό­θυ­ρα οργα­νω­μέ­νης κινή­σε­ως προς ανα­τρο­πήν του κοι­νω­νι­κού καθε­στώ­τος» από τους κομμουνιστές.

Η επι­βο­λή της μοναρ­χο­φα­σι­στι­κής δικτα­το­ρί­ας, βέβαια, δεν ήταν μονά­χα από­φα­ση του Γεωρ­γί­ου Β’ και του Μετα­ξά, ούτε έγι­νε για να «σωθεί η χώρα» από τους κομ­μου­νι­στές. Υπήρ­ξε από­φα­ση των κύριων πολι­τι­κών εκφρα­στών της αστι­κής τάξης, με βαθύ­τε­ρα αίτια και είχε σκο­πό να εξυ­πη­ρε­τή­σει τα συνο­λι­κά της συμ­φέ­ρο­ντα, τόσο τα εσω­τε­ρι­κά όσο και τις ανά­γκες που προ­έ­κυ­πταν από τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο που βρι­σκό­ταν προ των πυλών. Το δικό τους ρόλο είχαν και οι Αγγλοι ιμπε­ρια­λι­στές, με τους όποιους το ελλη­νι­κό κεφά­λαιο δια­τη­ρού­σε «στε­νές σχέσεις».

Το φασι­στι­κό καθε­στώς του Μετα­ξά απο­τέ­λε­σε «χρυ­σή επο­χή» για την οικο­νο­μι­κή ολι­γαρ­χία. Η καπι­τα­λι­στι­κή κερ­δο­φο­ρία αυξή­θη­κε μέσω άμε­σων κρα­τι­κών παρεμ­βά­σε­ων και νέων δημό­σιων έργων για πολε­μι­κές προ­πα­ρα­σκευ­ές, ενώ εντά­θη­κε η εκμε­τάλ­λευ­ση των εργα­ζο­μέ­νων. Πρό­κει­ται για την ίδια περί­ο­δο κατά την οποία προ­χώ­ρη­σε η συγκέ­ντρω­ση και συγκε­ντρο­ποί­η­σή του κεφα­λαί­ου, τα διά­φο­ρα τμή­μα­τα του οποί­ου (βιο­μη­χα­νι­κό, εμπο­ρι­κό, πιστω­τι­κό) καρ­πώ­θη­καν τερά­στια κέρ­δη. Δεν είναι καθό­λου τυχαίο ότι μεγα­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ες της επο­χής (Χατζη­κυ­ριά­κος, Μπο­δο­σά­κης, Αφοι Ηλιά­σκοι, Λανα­ράς κλπ.) στή­ρι­ξαν ενερ­γά το μετα­ξι­κό καθε­στώς, ενώ ένας αριθ­μός κεφα­λαιο­κρα­τών και τρα­πε­ζι­κών μεγα­λο­στε­λε­χών κατέ­λα­βαν κυβερ­νη­τι­κές θέσεις (Χατζη­κυ­ριά­κος της ΑΓΕΤ, Κων/νος Ζαβι­τσά­νος, Δημ.Μάξιμος κλπ).

Στον αντί­πο­δα της ακρο­δε­ξιάς-φασι­στι­κής προ­πα­γάν­δας περί του δήθεν «κοι­νω­νι­κού κρά­τους» της μετα­ξι­κής δικτα­το­ρί­ας, βρί­σκε­ται η ιστο­ρι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα: Η 4η Αυγού­στου εγκα­θί­δρυ­σε ένα κρά­τος άγριας ταξι­κής βίας, αστυ­νο­μο­κρα­τί­ας και χαφιε­δι­σμού, βασα­νι­στη­ρί­ων, φυλα­κών και εξο­ριών απέ­να­ντι στους εργα­ζό­με­νους και το λαό. Στα χρό­νια της 4ης Αυγού­στου, επι­βλή­θη­καν στο λαό περί­που 3 δισε­κα­τομ­μύ­ρια νέοι φόροι!

Το ίδιο το δικτα­το­ρι­κό καθε­στώς Μετα­ξά υπήρ­ξε καθε­στώς σκαν­δά­λων, δια­φθο­ράς και φαυ­λο­κρα­τί­ας. Και δε θα μπο­ρού­σε να ήταν δια­φο­ρε­τι­κά στο έδα­φος του καπι­τα­λι­σμού που γεν­νά και θρέ­φει τέτοια φαινόμενα.

Στο στό­χα­στρο της 4ης Αυγού­στου μπή­κε ιδιαί­τε­ρα η νεο­λαία, την οποία προ­σπά­θη­σε να μυή­σει στα σάπια «ιδε­ώ­δη» του φασι­σμού και του «Γ’ Ελλη­νι­κού Πολι­τι­σμού» μέσω της ΕΟΝ. Την ώρα που το καθε­στώς ξόδευε εκα­τομ­μύ­ρια για τα κου­στου­μά­κια, τις φιέ­στες και τους μισθούς των στε­λε­χών της ΕΟΝ αύξη­σε τα διά­φο­ρα δίδα­κτρα και χαρά­τσια στην εκπαί­δευ­ση ενώ αυξα­νό­ταν κάθε χρό­νο ο αριθ­μός των παι­διών που εγκα­τέ­λει­παν την εκπαί­δευ­ση, περιο­ρί­στη­κε ο αριθ­μός των εισα­κτέ­ων στα ανώ­τα­τα ιδρύ­μα­τα, μειώ­θη­καν τα κον­δύ­λια για την Παιδεία.

Αυτή ήταν η τεταρ­το­αυ­γου­στια­νή δικτα­το­ρία: Ένα καθε­στώς κομ­μέ­νο και ραμ­μέ­νο στα μέτρα της άρχου­σας αστι­κής τάξης και των ιμπε­ρια­λι­στών συμ­μά­χων τους. Η μετα­ξι­κή δικτα­το­ρία απο­τέ­λε­σε ανα­γκαιό­τη­τα για τη στή­ρι­ξη και ενί­σχυ­ση του ελλη­νι­κού καπι­τα­λι­σμού, σε συν­θή­κες προ­ε­τοι­μα­σί­ας του Δευ­τέ­ρου Παγκό­σμιου ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου, λύνο­ντας προ­σω­ρι­νά τις υπάρ­χου­σες αντι­θέ­σεις των αστι­κών, «κοι­νο­βου­λευ­τι­κών» κομ­μά­των της επο­χής που της ανέ­θε­σαν μέσω του κοι­νο­βου­λί­ου την εξουσία.

Το μεγά­λο ψέμα για το «κοι­νω­νι­κό κρά­τος» του Μεταξά

Γιώρ­γος Μαρ­γα­ρί­της: Για­τί ο Μετα­ξάς ΗΤΑΝ φασίστας!

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο