Eurovision 2019: Η ντροπή συνοδεύει όσους καλλιτέχνες και «καλλιτέχνες» συμμετείχαν στη φετινή διοργάνωση που χρησιμοποιήθηκε για να ξεπλυθεί το κράτος τρομοκράτης. Οι συμμετέχοντες έγιναν πρωταγωνιστές στο ξέπλυμα (μετά μουσικής) εγκληματικών σχεδιασμών και για να σκεπαστούν τα εγκλήματα του κράτους δολοφόνου σε βάρος του παλαιστινιακού λαού.
Μηδενός εξαιρούμενου. Μήτε του συγκροτήματος Hatari από την Ισλανδία, το οποίο κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας άνοιξε κασκόλ που έγραφε «Παλαιστίνη» κι είχε τα χρώματα της σημαίας των Παλαιστινίων (οι κάμερες άλλαξαν πλάνο κλπ). Μια «φωτοβολίδα» που πέρασε αστραπιαία από εκατομμύρια μάτια… Μια προσπάθεια των ιδίων να «κοιμίσουν» τις τύψεις τους για την παρουσία τους (στην καλύτερη περίπτωση) ή πιθανά να ξεπλύνουν την παρουσία τους, να πετάξουν από πάνω τους τη ντροπή.
Μια διαφοροποίηση τόση όση μπορεί να ανεχτεί το σύστημα, μια αμφισβήτηση που δε θα χρειαστεί να υποστούμε τις συνέπειες. Μια στάση που δεν καταδικάζει το κράτος δολοφόνο. Μια διαμαρτυρία αναντίστοιχη με τα πρωτοφανή εγκλήματα του Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων. Μια κίνηση αλληλεγγύης χωρίς περιεχόμενο. Κάτι αντίστοιχο με τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ στο Παλαιστινιακό. Από τη μία κορόνες αλληλεγγύης και από την άλλη αλά μπρατσέτα με το Ισραήλ στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πρωταγωνιστής στο ξέπλυμα των εγκλημάτων του.
Στο παλαιστινιακό, κάθε άνθρωπος, κάθε καλλιτέχνης δεν μπορεί να σιωπά. Δεν μπορεί να είναι και με το θύμα και με το θύτη ή όπως λέει ο λαός μας «χαμπέρι στον αστυνόμο και ψωμί στο ληστή». Οι ίσες αποστάσεις είναι πάντα προς όφελος του θύτη. Καθαρή καταδίκη και αξιοποίηση κάθε τρόπου να δυναμώσει η πίεση στο κράτος δολοφόνο, να φανούν οι ευθύνες όλων, να σταματήσει το ολοκαύτωμα των παλαιστινίων, να αποκτήσουν πατρίδα οι Παλαιστίνιοι.
Ατέχνως