Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΚΝΕ-“ΟΔΗΓΗΤΗΣ”: το ντοκιμαντέρ του ΠΣΑΠΠ “ΧΑΟΣ” και η κατάσταση “χαμηλότερες” κατηγορίες ποδοσφαίρου

Υπό τον τίτλο «Πρω­τά­θλη­μα Δεύ­τε­ρης Κατη­γο­ρί­ας — ΧΑΟΣ», το ντο­κι­μα­ντέρ, που είναι χωρι­σμέ­νο σε 3 μέρη, προ­βλή­θη­κε στην ιδιαί­τε­ρα ενδια­φέ­ρου­σα εκδή­λω­ση που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε την πρώ­τη μέρα του 49ου Φεστι­βάλ ΚΝΕ — «Οδη­γη­τή» στην Αθή­να, στο Στέ­κι Αθλη­τι­σμού, στο πλαί­σιο του 11ου  Αθλη­τι­κού Camp της Οργάνωσης.



Το συγκε­κρι­μέ­νο ντο­κι­μα­ντέρ απο­τέ­λε­σε πρω­το­βου­λία και παρα­γω­γή του ΠΣΑΠΠ (Πανελ­λή­νιος Σύν­δε­σμος Αμει­βο­μέ­νων Ποδο­σφαι­ρι­στών-Ποδο­σφαι­ρι­στριών) και σύμ­φω­να με τον Σύν­δε­σμο, σκο­πός του εγχει­ρή­μα­τος ήταν να παρου­σιά­σει τις τρα­γι­κές και εκτός ορί­ων κατα­στά­σεις που υπο­χρε­ώ­νε­ται να ζήσει η πλειο­ψη­φία των ποδο­σφαι­ρι­στών της δεύ­τε­ρης επαγ­γελ­μα­τι­κής ποδο­σφαι­ρι­κής κατη­γο­ρί­ας στη χώρα μας. Πρό­κει­ται για ένα ντο­κι­μα­ντέρ που προ­κά­λε­σε ιδιαί­τε­ρη αίσθη­ση, περι­γρά­φο­ντας “σε πρώ­το πλά­νο” την στυ­γνή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που επι­κρα­τεί σήμε­ρα στη δεύ­τε­ρη ποδο­σφαι­ρι­κή κατη­γο­ρία, χωρίς να ωραιο­ποιού­νται κατα­στά­σεις και φέρ­νο­ντας σε ρόλο πρω­τα­γω­νι­στή τους ίδιους τους ποδο­σφαι­ρι­στές. Αυτούς που, όπως απο­κα­λύ­πτουν οι μαρ­τυ­ρί­ες στο ντο­κι­μα­ντέρ, δεν έχουν να φάνε, ζουν σε άθλιες συν­θή­κες, δεν έχουν τα βασι­κά για την προ­πό­νη­σή τους, ανα­γκά­ζο­νται να εγκα­τα­λεί­ψουν τις βλέ­ψεις τους προ­κει­μέ­νου να στη­ρί­ξουν την οικο­γέ­νειά τους και όχι να ζουν σε βάρος τους.

Οι δύσκολοι καιροί κάτι “γεννάνε”—

Έτσι και αυτοί οι δύσκο­λοι και­ροί στο πρω­τά­θλη­μα της Super League 2 τα τελευ­ταία χρό­νια γέν­νη­σαν το «ΧΑΟΣ». Το «ΧΑΟΣ» το γέν­νη­σε η αδι­κία, οι εργα­σια­κές συν­θή­κες που βιώ­νουν οι ποδο­σφαι­ρι­στές, η μη καλή οργά­νω­ση ενός επαγ­γελ­μα­τι­κού πρω­τα­θλή­μα­τος στο οποίο για κάποιο λόγο τα τελευ­ταία χρό­νια δε γνω­ρί­ζει κανείς πότε ξεκι­νά, πότε τελειώ­νει, με πόσες ομά­δες ξεκι­νά, με πόσες ομά­δες τελειώ­νει. Οπό­τε αυτοί οι δύσκο­λοι και­ροί γέν­νη­σαν το «ΧΑΟΣ» για «ένα πρω­τά­θλη­μα που θέλει να λέγε­ται επαγ­γελ­μα­τι­κό αλλά είναι μόνο στα χαρ­τιά», όπως ανέ­φε­ρε ο πρώ­ην ποδο­σφαι­ρι­στής, και πρό­ε­δρος του ΠΣΑΠΠ Γιώρ­γος Μπα­ντής σε επί­ση­μη εκδή­λω­ση παρου­σί­α­σης του ντοκιμαντέρ.

Πίσω από την βιτρί­να του εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­μέ­νου αθλη­τι­σμού, των τηλε­ο­πτι­κών πακέ­των, των μετα­γρα­φι­κών μπίζ­νες και του χορού εκα­τομ­μυ­ρί­ων των μεγά­λων ΠΑE στο ελλη­νι­κό ποδό­σφαι­ρο, ανα­δεί­χτη­κε με τον πιο απο­κα­λυ­πτι­κό τρό­πο, η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα για πάνω από 700–800 ποδο­σφαι­ρι­στές που αντι­με­τω­πί­ζουν ακό­μα και προ­βλή­μα­τα βιο­πο­ρι­σμού. Επαγ­γελ­μα­τί­ες ποδο­σφαι­ρι­στές και οι οικο­γέ­νειές τους να τρώ­νε από συσ­σί­τια, να κάνουν προ­πό­νη­ση σε γήπε­δα «χωρά­φια», να μη γνω­ρί­ζουν αν η ομά­δα στην οποία αγω­νί­ζο­νται θα συνε­χί­σει να συμ­με­τέ­χει στο πρω­τά­θλη­μα Μέσα από τα τρία αυτό ντο­κι­μα­ντέρ μπο­ρεί κανείς να δια­κρί­νει με τον πιο γλα­φυ­ρό τρό­πο πλευ­ρές της ζωής και της καθη­με­ρι­νό­τη­τας της πλειο­ψη­φί­ας των ποδο­σφαι­ρι­στών, που δίνουν καθη­με­ρι­νή μάχη επι­βί­ω­σης για να συνε­χί­σουν να κάνουν την αγά­πη τους για το ποδό­σφαι­ρο, αυτό που επέ­λε­ξαν να κάνουν στη ζωή τους, όπως περι­γρά­φουν χαρα­κτη­ρι­στι­κά, επάγγελμα.

Αναμ­φι­σβή­τη­τα σοκα­ρι­στι­κό είναι το από­σπα­σμα του ντο­κι­μα­ντέρ που περι­γρά­φει το γεγο­νός της αυτο­κτο­νί­ας του ποδο­σφαι­ρι­στή του Μακε­δο­νι­κού, Νίκου Τσου­μά­νη, που είχε φτά­σει σε οικο­νο­μι­κό αδιέξοδο.

Το Σάβ­βα­το κυκλο­φο­ρεί ο “Οδη­γη­τής” Νοεμβρίου!

Οι παίχτες μιλούσαν
γιατί έχει τραβήξει πολύ αυτή η ιστορία

Η κακο­πλη­ρω­σιά, οι καθυ­στε­ρή­σεις πλη­ρω­μών, η αβε­βαιό­τη­τα για το πότε θα μπει ο επό­με­νος μισθός, όσα περιέ­γρα­φαν δηλα­δή οι ίδιοι οι ποδο­σφαι­ρι­στές, κατέρ­ρι­ψαν την αντί­λη­ψη που πολύς κόσμος μπο­ρεί να έχει γενι­κό για τους ποδο­σφαι­ρι­στές ότι «δου­λεύ­ουν 5 χρό­νια και λύνουν το πρό­βλη­μα της ζωής τους». Αυτή είναι η κατά­στα­ση που καλεί­ται να αντι­με­τω­πί­σει η πλειο­ψη­φία των ποδο­σφαι­ρι­στών και ιδιαί­τε­ρα εκεί­νων της δεύ­τε­ρης εθνι­κής κατη­γο­ρί­ας, που δια­χρο­νι­κά όλες οι κυβερ­νή­σεις δεν πήραν κανέ­να μέτρο για την στή­ρι­ξή τους, αντί­θε­τα μάλι­στα, όπως περι­γρά­φουν και οι ίδιοι οι ποδο­σφαι­ρι­στές, το μόνο που λαμ­βά­νουν είναι μόνο υπο­σχέ­σεις. Ιδιαί­τε­ρα, την περ­σι­νή ποδο­σφαι­ρι­κή σεζόν 2022/2023, πολ­λές ομά­δες στα­μά­τη­σαν να πλη­ρώ­νουν τους ποδο­σφαι­ρι­στές, με απο­τέ­λε­σμα πολ­λοί να αντι­με­τω­πί­ζουν ακό­μα και επι­σι­τι­στι­κό πρό­βλη­μα και απο­φα­σί­στη­κε από τους παί­κτες να κατέ­βουν σε απερ­γία μέχρι να λυθεί το θέμα των πληρωμών.

Κάποιο τολ­μη­ρό αγρί­μι ξεφεύ­γει δια­πράτ­το­ντας το σφάλ­μα να τα βάλει με ολό­κλη­ρη την αντί­πα­λη ομά­δα, τον διαι­τη­τή και το κοι­νό στις κερ­κί­δες σε μια απα­γο­ρευ­μέ­νη περι­πέ­τεια ελευθερίας

Το ποδό­σφαι­ρο είναι επι­χεί­ρη­ση. Ο επι­χει­ρη­μα­τί­ας που έρχε­ται να επεν­δύ­σει στο ποδό­σφαι­ρο σίγου­ρα γνω­ρί­ζει ότι θα βγει κερ­δι­σμέ­νος, σε αντί­θε­ση με εμάς τους εργα­ζό­με­νους στο ποδό­σφαι­ρο που χάνου­με εισό­δη­μα και βγαί­νου­με πάντα χαμένοι.

Αυτό είναι το συμπέ­ρα­σμα, που η πλειο­ψη­φία των αθλη­τών εξέ­φρα­σε και μέσα από το ντο­κι­μα­ντέρ. Όταν οι ομά­δες απο­τε­λούν επι­χει­ρή­σεις, κρι­τή­ριο για τον επεν­δυ­τή δεν θα είναι ούτε η προ­ώ­θη­ση του αθλη­τι­σμού, της ευγε­νούς άμιλ­λας, ούτε βέβαια η κάλυ­ψη των ανα­γκών όλων των ποδο­σφαι­ρι­στών και των εργα­ζο­μέ­νων στο ποδό­σφαι­ρο, αλλά η προ­ώ­θη­ση των επι­χει­ρη­μα­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων του ιδιο­κτή­τη της ΠΑΕ. Αυτό το κρι­τή­ριο είναι άλλω­στε που κινεί συνο­λι­κά και την κοι­νω­νία στην οποία ζού­με. Το κυνή­γι του μέγι­στου κέρ­δους, μέσα από τον αντα­γω­νι­σμό και την εκμε­τάλ­λευ­ση των εργα­ζο­μέ­νων, που απο­τε­λεί και την αιτία της σαπί­λας στον αθλη­τι­σμό. Για τα κέρ­δη των ομί­λων που δρα­στη­ριο­ποιού­νται στο ποδό­σφαι­ρο να δια­μορ­φώ­νο­νται οπα­δι­κοί στρα­τοί, εγκλη­μα­τί­ες-δολο­φό­νοι, που υπε­ρα­σπί­ζο­νται ακρι­βώς αυτά τα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα χρη­σι­μο­ποιώ­ντας το όνο­μα μιας ομάδας.

Η αίσθη­ση που σίγου­ρα αφή­νει η παρα­κο­λού­θη­ση του ντο­κι­μα­ντέρ είναι η ανά­γκη όσοι αγα­πούν και βιο­πο­ρί­ζο­νται απ’ αυτό το άθλη­μα να οργα­νω­θούν στη βάση της διεκ­δί­κη­σης όσων έχουν ανά­γκη στο σήμε­ρα οι αθλη­τές, οι προ­πο­νη­τές και τα σωμα­τεία. Να αγω­νι­στούν για αθλη­τι­σμό που θα είναι κοι­νω­νι­κό δικαί­ω­μα.

Πηγή “ΟΔΗΓΗΤΗΣ” Νοε 2023

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο