Οι μάγισσες του Σάλεμ στο Θέατρο Βρετάνια

Συνε­χί­ζε­ται (έκα­νε πρε­μιέ­ρα 5 Οκτώ­βρη ‑είχε ανέ­βει στο θεα­τρι­κό σανί­δι και πέρ­σι τέτοιον και­ρό) η πολυ­συ­ζη­τη­μέ­νη παρά­στα­ση «Οι Μάγισ­σες του Σάλεμ» (The Crucible) του Άρθουρ Μίλερ, που εντυ­πω­σί­α­σε κοι­νό και κρι­τι­κούς, σε σκη­νο­θε­σία Νικο­ρέ­στη Χανιωτάκη.

Τα έργα του Αμε­ρι­κα­νού συγ­γρα­φέα -«Ο θάνα­τος του Εμπο­ρά­κου», «Ήταν όλοι τους παι­διά μου», «Ψηλά απ’ την Γέφυ­ρα», «Το τίμη­μα» κα. έχουν σημειώ­σει τερά­στια παγκό­σμια επι­τυ­χία, τόσο στο θέα­τρο, όσο και στον κινη­μα­το­γρά­φο. «Οι Μάγισ­σες του Σάλεμ» βασί­ζο­νται σε πραγ­μα­τι­κά γεγο­νό­τα που συνέ­βη­σαν στην Μασα­χου­σέ­τη το 1692 και παρου­σιά­στη­καν στην μεγά­λη οθό­νη με πρω­τα­γω­νι­στές τον Ντά­νιελ Ντέι Λιού­ις και την Γουι­νό­να Ράιντερ.

Ο Μαρξ και η αισθη­τι­κή, του Μιχα­ήλ Λίφσιτς

Το έργο

«Η Δοκι­μα­σία» ή «Οι Μάγισ­σες του Σάλεμ» (πρω­τό­τυ­πος τίτλος “The Crucible” που σημαί­νει χωνευ­τή­ρι …σοβα­ρή δοκι­μα­σία και μετα­φο­ρι­κά τόπο ή κατά­στα­ση όπου συγκε­ντρω­μέ­νο πλή­θος αλλη­λε­πι­δρά για να προ­κα­λέ­σει ή επη­ρε­ά­σει την αλλα­γή ή την εξέ­λι­ξη, αλλά και το πισω­γύ­ρι­σμα) απο­τε­λούν μια δια­χρο­νι­κή καταγ­γε­λία των δει­σι­δαι­μο­νιών, των προ­κα­τα­λή­ψε­ων και του φανα­τι­σμού. Ο Μίλερ μέσα από το έργο του κατα­κρί­νει την κατα­πά­τη­ση πολι­τι­κών ελευ­θε­ριών και εισά­γει τον όρο «κυνή­γι μαγισ­σών» στον 20ό αιώ­να. Ο ίδιος εξη­γεί: «Όταν η ατμό­σφαι­ρα είναι ηλε­κτρι­σμέ­νη ο φόβος παίρ­νει υπό­στα­ση. Οι άνθρω­ποι του Σάλεμ έβλε­παν τον εαυ­τό τους σαν κάτο­χο μιας ανώ­τε­ρης αλή­θειας. Αν το φως αυτής της αλή­θειας έσβη­νε, πίστευαν πως θα ερχό­ταν η συντέ­λεια του κόσμου. Όταν έχε­τε έναν ιδε­ο­λο­γι­κό κόσμο που θεω­ρεί τον εαυ­τό του τόσο αγνό, είναι φυσι­κό να τεί­νε­τε προς τα άκρα».

Ο Μίλερ ανέ­βα­σε το 1953 στο Μπρό­ντ­γου­εϊ το έργο «The Crucible», κερ­δί­ζο­ντας βρα­βείο Tony. Στό­χο είχε να καταγ­γεί­λει την αντι­κομ­μου­νι­στι­κή υστε­ρία που επι­κρά­τη­σε στις ΗΠΑ την επο­χή του μακαρ­θι­σμού και οδή­γη­σε στην φυσι­κή και ηθι­κή εξό­ντω­ση απλών πολι­τών, ιδε­ο­λό­γων και εκπρο­σώ­πων του πνευ­μα­τι­κού κόσμου.

Το κεί­με­νο ανα­φέ­ρε­ται σε μια πραγ­μα­τι­κή ιστο­ρία: στην δίκη των μαγισ­σών που έγι­νε στο χωριό Σάλεμ της Μασα­χου­σέ­της το 1692. Πρό­κει­ται ένα περι­στα­τι­κό που οδή­γη­σε στην κατα­δί­κη και εκτέ­λε­ση 20 κατοί­κων με την κατη­γο­ρία της μαγείας.

Ο κεντρι­κός ήρω­ας Τζον Πρό­κτορ, με αφορ­μή ένα προ­σω­πι­κό σφάλ­μα – μια συζυ­γι­κή απι­στία – καθί­στα­ται ύπο­πτος σ’ έναν κόσμο δογματικών.

Το 1692 στο Σάλεμ, η Άμπι­γκεϊλ, ερω­τεύ­ε­ται παρά­φο­ρα έναν μεγα­λύ­τε­ρό της παντρε­μέ­νο άνδρα, τον Τζον Πρό­κτορ. Εκεί­νος όμως την απορ­ρί­πτει και δια­λέ­γει να μεί­νει στο πλάι της συζύ­γου του. Έτσι, εκεί­νη μαζί με άλλες κοπέ­λες του χωριού του κάνουν μάγια για να τον φέρουν πίσω. Οι κάτοι­κοι του Σάλεμ τις ανα­κα­λύ­πτουν και οι γυναί­κες κιν­δυ­νεύ­ουν να θανα­τω­θούν ως μάγισ­σες. Η Άμπι­γκεϊλ κατη­γο­ρεί την σύζυ­γο του αγα­πη­μέ­νου της ως υπο­κι­νή­τρια των μετα­φυ­σι­κών πρά­ξε­ων, με απο­τέ­λε­σμα να ξεκι­νή­σει μία δίκη με κατα­στρο­φι­κές συνέ­πειες για όλους.

Συντε­λε­στές

Μετά­φρα­ση — Σκη­νο­θε­σία: Νικο­ρέ­στης Χανιωτάκης
Σκη­νι­κά: Αρε­τή Μουστάκα
Κοστού­μια: Χρι­στί­να Πανοπούλου
Πρω­τό­τυ­πη μου­σι­κή: Γιάν­νης Μαθές
Επι­μέ­λεια κίνη­σης: Αντι­γό­νη Γύρα
Φωτι­σμοί: Χρι­στί­να Θανάσουλα
Βοη­θός σκη­νο­γρά­φου: Φραν­τζέ­σκα Μπού­τση, Έμι­λυ Ονησιφόρου
Φωτο­γρα­φί­ες: Αγγε­λι­κή Κοκκοβέ
Βοη­θός ενδυ­μα­το­λό­γου: Μαρία Φέξη
Συνερ­γά­της θεα­τρο­λό­γος: Χρι­στιάν­να Μαντζουράνη
Βοη­θός σκη­νο­θέ­τη: Ελευ­θε­ρία Μπενοβία
Οργά­νω­ση παρα­γω­γής: Ανα­στα­σία Γεωργοπούλου
Εκτέ­λε­ση παρα­γω­γής: Νατα­λία Μπα­ρούς, Φραν­τζέ­σκα Μπούτση
Προ­βο­λή — Δημό­σιες σχέ­σεις: Μαρ­κέλ­λα Καζαμία

Πρω­τα­γω­νι­στούν : Άκης Σακελ­λα­ρί­ου, Ρένια Λουιζίδου,Μιχάλης Αερά­κης, Δανάη Επι­θυ­μιά­δη, Γιάν­νης Καλα­τζό­που­λος, Μελί­να Βαμ­βα­κά, Κώστας Καππας

Ελι­σά­βετ Πρό­κτορ: Ρένια Λουι­ζί­δου

Δικα­στής Ντάν­φορθ: Μιχά­λης Αεράκης

Άμπι­γκεϊλ Γουίλ­λιαμς: Δανάη Επι­θυ­μιά­δη

Σαμου­ήλ Πάρις: Γιάν­νης Καλατζόπουλος

Ρεβέκ­κα Κόρει: Μελί­να Βαμβακά

Τζον Χέηλ: Κώστας Κάππας

Τόμας Πάτ­ναμ: Θωμάς Γκαγκάς

Άννα Πάτ­ναμ: Κατε­ρί­να Νικολοπούλου

Μαί­ρη Γουό­ρεν: Ισι­δώ­ρα Δωροπούλου

Μπέ­τυ Πάρις: Άννα Κλά­δη

Μέρ­ση Λιού­ις: Αντουα­νέ­τα Παπαδοπούλου

Τιτού­μπα: Δανάη Ομο­ρε­γκιέ Νεάνθ

Μετά­φρα­ση — Σκη­νο­θε­σία : Νικο­ρέ­στης Χανιωτάκης

Μονα­δι­κό μεί­ον της παρά­στα­σης το αλμυ­ρό –για τη λαϊ­κή οικο­γέ­νεια εισι­τή­ριο (25€ ‑Α ζώνη | πλα­τεία,  22 «Β ζώνη ‑Εξώ­στης, Θεω­ρεία 20€ Εξώ­στης) — Σάβ­βα­το 18:00, γενι­κή είσο­δος 18€ (λαϊ­κή απογευματινή)

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα