Ο αθλητισμός στο σκαμνί — Η δίκη του Άτλαντα Μυτιλήνης από τους Τούρκους το 1910

Σε ταραγ­μέ­να και δύσκο­λα χρό­νια, όπως αυτά του οθω­μα­νι­κού ζυγού, σε πολ­λές περιο­χές της χώρας μας ο αθλη­τι­σμός απο­τέ­λε­σε πεδίο αντι­πα­ρά­θε­σης μετα­ξύ κατα­κτη­τών και κατα­κτη­μέ­νων, αφού ήταν δρα­στη­ριό­τη­τα που συγκέ­ντρω­νε κόσμο, συνε­πώς και ιδέ­ες και πει­θαρ­χη­μέ­νη λει­τουρ­γία και δρά­ση. Επί­σης δεν απε­λευ­θε­ρώ­θη­κε όλη η Ελλά­δα με την επα­νά­στα­ση του 1821 καθώς μεγά­λα τμή­μα­τά της ενσω­μα­τώ­θη­καν αργό­τε­ρα, όπως αρκε­τά νησιά στο βορειο­α­να­το­λι­κό Αιγαίο κατά το έτος 1912.

Δια­βά­στε τη συνέ­χεια του αφιε­ρώ­μα­τος του δημο­σιο­γρά­φου Νάσου Μπρά­τσου στο ertnews.gr.

ΙΔΕΕΣ και «ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ» που άλλα­ξαν το ποδό­σφαι­ρο – Γιάν­νης Γεωργάκης

Το ποδό­σφαι­ρο στη Λέσβο ξεκι­νά με την ίδρυ­ση δύο σωμα­τεί­ων, του “Άρη” και του “Άτλα­ντα” περί­που το 1914. Έως το 1919 οι δυο αυτές ομά­δες και η “Ομάς Εφέ­δρων Μυτι­λή­νης” ήταν οι μονα­δι­κές στο τοπι­κό ποδό­σφαι­ρο και οι μετα­ξύ τους αγώ­νες είχαν χαρα­κτή­ρα πρω­τα­θλή­μα­τος. Επί­σης, έδι­ναν ματς, είτε μεμο­νω­μέ­να είτε ως μικτή Μυτι­λή­νης. Τις 3–4 χρο­νιές που άντε­ξαν οι σύλ­λο­γοι αυτοί, άτυ­πος πρω­τα­θλη­τής ανα­δει­κνυό­ταν πάντα ο Άτλας, ο οποί­ος είχε την καλύ­τε­ρη ομά­δα, με αρχη­γό τον Κώστα Μάγει­ρα, που θεω­ρεί­το ο καλύ­τε­ρος ποδο­σφαι­ρι­στής του νησιού.

Ακο­λού­θη­σε η επι­στρά­τευ­ση και η μικρα­σια­τι­κή εκστρα­τεία και οι παλιές ομά­δες σχε­δόν δια­λύ­θη­καν. Επι­βί­ω­σε μόνο ο Άρης, ο οποί­ος το 1929 ανα­συ­γκρο­τή­θη­κε υπό την επω­νυ­μία “Γ.Π.Σ. Άρης Μυτι­λή­νης”. Το 1923 ιδρύ­θη­κε ο Παλ­λε­σβια­κός Γ.Σ. από μια παρέα παλιών αθλη­τών και φιλά­θλων. Το 1925 ιδρύ­θη­κε ο “Π.Σ. Μυτι­λη­ναϊ­κός” από συνέ­νω­ση των μικρών ανε­πί­ση­μων ποδο­σφαι­ρι­κών ομά­δων “Κρό­νος”, “Δόξα” και “Απόλ­λων”. Το 1928 η “Νίκη Μυτι­λή­νης”, ο “Αχιλ­λεύς Μυτι­λή­νης” και άλλες πιο μικρές _μη “επί­ση­μες”:  “Αρμε­νι­κή”, “Θησεύς Πανα­γιού­δας” (1930), “Ζευς”,  “Σ.Ε.Φ.Α. Καλ­λο­νής”, “Παγ­γε­ρα­γω­τι­κός”, “Έφη­βος Παμ­φί­λων”, “Ερμής Μόριας”, “Γ.Σ. Μολύ­βου”, “Φιλι­κός Φίλιας”, “Αχιλ­λεύς Πέτρας” κ.ά. Το 1929 ανα­συ­γκρο­τή­θη­κε ο “Απόλ­λων Μυτι­λή­νης” ενώ τη 10ετία του ’30 ιδρύ­θη­καν και άλλες ομά­δες (“Μικρα­σια­τι­κός Π.Σ”, “Ένω­ση Συνοι­κι­σμού”, “Παγ­γε­ρα­γω­τι­κός”, “Αστρα­πή” κλπ. πάνω από 50!!

Έως τη σεζόν 1970–71 τα σωμα­τεία των πρω­τα­θλη­μά­των της Ε.Π.Σ. Λέσβου, όπως και των υπό­λοι­πων τοπι­κών πρω­τα­θλη­μά­των της χώρας, λάμ­βα­ναν μέρος στο Κύπελ­λο Ελλάδας.

Κάποιο τολ­μη­ρό αγρί­μι ξεφεύ­γει δια­πράτ­το­ντας το σφάλ­μα να τα βάλει με ολό­κλη­ρη την αντί­πα­λη ομά­δα, τον διαι­τη­τή και το κοι­νό στις κερ­κί­δες σε μια απα­γο­ρευ­μέ­νη περι­πέ­τεια ελευθερίας