Γρά­φει ο \\ Σπύ­ρος Τζόκας

“Εγκα­τα­λεί­ψα­με τη ζωή μας
Και βρή­κα­με τη στάχτη.
Βρή­κα­με τη στάχτη
Μένει να βρού­με τη ζωή μας…”
_                Γιώρ­γος Σεφέρης

    Πάλι τα ίδια, χιλιά­δες στρέμ­μα­τα κάρ­βου­νο, πάλι οι ίδιοι δρά­στες που αλλη­λο­σπα­ράσ­σο­νται και μετα­κυ­λύ­ουν τις ευθύ­νες ο ένας στον άλλο  και η Αττι­κή, κρα­νί­ου τόπος. Αυτοί που λίγες ώρες πριν  γυά­λι­ζαν τις προ­ε­κλο­γι­κές φωτο­γρα­φί­ες τώρα είναι άφα­ντοι, όπως είναι άφα­ντοι σε κάθε αγω­νία του λαού των περιο­χών τους. «Φωτιές είχα­με και θα έχου­με», «ακραία και­ρι­κά φαι­νό­με­να», «κλι­μα­τι­κή κρί­ση» λένε. Μας κου­νούν και το δάκτυ­λο ενί­ο­τε. Η κλι­μα­τι­κή κρί­ση, τι δεν καταλαβαίνετε;

   Το κατα­λά­βα­με, αλλά πρέ­πει να μας εξη­γή­σουν και τα άλλα:  με ποιον τρό­πο η κλι­μα­τι­κή κρί­ση επη­ρε­ά­ζει το γεγο­νός ότι οι κρου­νοί και οι μάνι­κες δεν έχουν την ίδια διά­με­τρο;  Όταν επι­κα­λεί­σαι μία «κρί­ση» δεν πρέ­πει να είσαι τρι­πλά προ­σε­κτι­κός, με περισ­σό­τε­ρη πρό­λη­ψη, με ολο­κλη­ρω­μέ­νο σχέ­διο πυρο­προ­στα­σί­ας;   Η κλι­μα­τι­κή κρί­ση μήπως απα­γο­ρεύ­ει τους δασι­κούς δρό­μους, τις αντι­πυ­ρι­κές ζώνες, τις υδα­το­δε­ξα­με­νές, τα συστή­μα­τα πυρα­νί­χνευ­σης, τις έκτα­κτες περι­πο­λί­ες, την  υπο­γειο­ποί­η­ση των καλω­δί­ων της ΔΕΗ; 

   Εντά­ξει  η κλι­μα­τι­κή κρί­ση είναι ένα υπαρ­κτό άλλο­θι. Κανείς δεν την αρνεί­ται, όλοι την βλέ­πουν τώρα μπρο­στά στην πόρ­τα τους. Αλλά η “κλι­μα­τι­κή κρί­ση” φταί­ει που το Δασαρ­χείο Λαυ­ρί­ου δεν δια­θέ­τει ούτε έναν δασερ­γά­τη αντί για του­λά­χι­στον 50 που θα έπρε­πε να έχει;  Που εξα­κο­λου­θού­με να παλεύ­ου­με να σβή­σου­με τις πυρ­κα­γιές με “Κανα­ντέρ” άνω των 45 ετών, ενώ δαπα­νού­με 2 δισ. ευρώ για τα ΝΑΤΟι­κά “Rafale”; Που η κυβέρ­νη­ση, μόλις πριν λίγες μέρες, πήρε προ­σω­πι­κό από μια Πυρο­σβε­στι­κή, με πάνω από 4.500 κενά, για να τους βάλει οδη­γούς σε ασθενοφόρα;

   Βεβαί­ως η κλι­μα­τι­κή κρί­ση, αλλά η Πυρο­σβε­στι­κή για μια ακό­μα χρο­νιά  σβή­νει φωτιές με πάνω από 4500 χιλιά­δες κενά και τις υπό­λοι­πες θέσεις κατα­κερ­μα­τι­σμέ­νες σε διά­φο­ρες κατη­γο­ρί­ες: Επο­χι­κοί, πεντα­ε­τείς, επτα­ε­τείς, μόνι­μοι. Το 85% από τα περί­που 3.500 οχή­μα­τα του Πυρο­σβε­στι­κού Σώμα­τος έχουν ηλι­κία πάνω από 10ετία και οι πιστώ­σεις για τη μισθο­δο­σία του προ­σω­πι­κού είναι μειω­μέ­νες κατά 7,5 εκατ. ευρώ σε σχέ­ση με πέρ­σι. Μαζί με αυτά και η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση και εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση της πυρα­σφά­λειας. Αυτά δεν είναι υπαρ­κτά όπως η κλι­μα­τι­κή κρί­ση; Δεν είναι υπαρ­κτό ότι από το πολυ­θρύ­λη­το  Ταμείο Ανά­καμ­ψης της ΕΕ  δεν πάει τίπο­τα  για την ενί­σχυ­ση επί­γειων και ενα­έ­ριων μέσων;

   Από τον Μάρ­τη του 2023  σε συνε­δρί­α­ση του Περι­φε­ρεια­κού Συμ­βου­λί­ου, η «Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση» και ο περι­φε­ρεια­κός της σύμ­βου­λος, Γιάν­νης Πρω­τού­λης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, είχε ανα­δεί­ξει την ανυ­παρ­ξία προ­σω­πι­κού και αντι­πυ­ρι­κού σχε­δια­σμού αλλά και το σκάν­δα­λο με τη διά­θε­ση 11,5 εκατ. ευρώ για υδρο­φό­ρες! Ο υπο­ψή­φιος και τώρα Περι­φε­ρειάρ­χης Αττι­κής Γ. Πρω­τού­λης είχε καταγ­γέλ­λει ότι με το «τάι­σμα» εργο­λά­βων δε σβή­νουν οι φωτιές!  Τι έγι­νε; Τίπο­τα. Ψήφισαν.

Ο Γιάν­νης Πρω­τού­λης επι­βε­βαιώ­θη­κε  για τις σκαν­δα­λώ­δεις απευ­θεί­ας ανα­θέ­σεις από την  έκθε­ση που έστει­λε στην Περι­φέ­ρεια Αττι­κής, η ΕΑΑΔΗΣΥ ύστε­ρα από έλεγ­χο σε συμ­βά­σεις της Περι­φέ­ρειας Αττι­κής. Ανα­φο­ρι­κά με τον αντι­πυ­ρι­κό σχε­δια­σμό που για μια ακό­μα φορά έθι­ξε ο επι­κε­φα­λής της Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης Γιάν­νης Πρω­τού­λης ιδού τι έγι­νε.  Ο δια­γω­νι­σμός της Περι­φέ­ρειας Αττι­κής με αντι­κεί­με­νο τη «Μίσθω­ση μηχα­νη­μά­των έργου και οχη­μά­των για την πρό­λη­ψη και αντι­με­τώ­πι­ση κιν­δύ­νων αντι­πυ­ρι­κής περιό­δου 2023 και 2024 στα διοι­κη­τι­κά όρια της Περι­φέ­ρειας Αττι­κής» δημο­πρα­τή­θη­κε στην καρ­διά της αντι­πυ­ρι­κής περιό­δου, μόλις στις 15/7/23 και το άνοιγ­μα των προ­σφο­ρών θα γίνει στις 20/7, χωρίς να μπο­ρεί κανείς εκ των προ­τέ­ρων με ασφά­λεια να προ­βλέ­ψει πότε και εάν θα υπο­γρα­φεί σύμ­βα­ση (αφού μπο­ρεί να γίνουν προ­δι­κα­στι­κές και δικα­στι­κές προ­σφυ­γές κλπ)!!! Αυτό έγινε.

   Πόσο λοι­πόν μπο­ρού­με να  ανε­χό­μα­στε τη μαύ­ρη προ­πα­γάν­δα της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ και των διά­φο­ρων παπα­γά­λων της στις Περι­φέ­ρειες και τους Δήμους  ότι για την κατα­στρο­φή φταί­ει ο “κακός μας ο και­ρός”, “η κλι­μα­τι­κή κρί­ση” και “η κλι­μα­τι­κή αλλα­γή”. Το ΚΚΕ προει­δο­ποί­η­σε έγκαι­ρα με ερω­τή­σεις του στη Βου­λή, τόσο πριν την έναρ­ξη της αντι­πυ­ρι­κής περιό­δου, όσο και πριν μία εβδο­μά­δα, δια­πι­στώ­νο­ντας ότι δεν έχουν γίνει αυτά που έπρεπε.

   Έμει­νε σε αυτό; Έμει­νε στις καταγ­γε­λί­ες και ησύ­χα­σε; Κάθε άλλο, εθε­λο­ντι­κές ομά­δες και βου­λευ­τές του Κόμ­μα­τος βρε­θή­κα­νε από την πρώ­τη στιγ­μή στο πλευ­ρό των κατοί­κων, παλεύ­ο­ντας με τις φλό­γες, στη­ρί­ζο­ντας την προ­σπά­θεια των πυρο­σβε­στών. Εκα­το­ντά­δες μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ οργα­νω­μέ­να ρίχθη­καν στη μάχη με τις φλό­γες στο πλευ­ρό του λαού, απο­δει­κνύ­ο­ντας για άλλη μια φορά, ότι μόνο ο λαός σώζει τον λαό, στον δρό­μο της ανατροπής!

   Ο λαός σώζει το λαό!

Παρά­δειγ­μα η γει­το­νιά μας η Και­σα­ρια­νή και το βου­νό μας,  ο Υμητ­τός. Στο βου­νό αυτό εικο­νί­ζο­νται τα χνά­ρια του ανθρώ­που από την πρώ­τη εμφά­νι­σή του μέχρι τις μέρες μας.    Η σχέ­ση μας με το βου­νό μας, ναι, το δικό μας βου­νό,  είναι καθη­με­ρι­νή, είναι  βιω­μα­τι­κή. Ο πανέ­μορ­φος Υμητ­τός, τον οποίο μπο­ρείς να κοι­τά­ξεις από ψηλά, από του ουρα­νού τα μέρη, να δεις τη ράχη του και την κορ­μο­στα­σιά του και το εκτυ­φλω­τι­κό του φώς. Και εμείς που στα­μα­τή­σα­με και κατοι­κή­σα­με στα πόδια αυτού του βου­νού, έχου­με πολ­λούς λόγους να βου­τά­με στις ομορ­φιές του βου­νού και να ανα­ζη­τού­με τον άνθρω­πο μέσα σε αυτές. Και να το προ­στα­τεύ­ου­με με νύχια και με δόντια.

Στα απο­κα­ΐ­δια ενός διαρ­κούς εγκλήματος

Ο πολύ­πα­θος Υμητ­τός  συνε­χώς δέχε­ται πιέ­σεις, από διά­φο­ρα συμ­φέ­ρο­ντα και από διά­φο­ρους ομί­λους. Η εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση, η εκχώ­ρη­ση αρμο­διο­τή­των σε ιδιώ­τες (βλ. έργα και ημέ­ρες της ΦΕΑ) και η εκμε­τάλ­λευ­ση απο­τε­λούν απει­λές  για το Δάσος της Και­σα­ρια­νής στον κεντρι­κό Υμητ­τό που είναι ένα από τα ομορ­φό­τε­ρα σημεία του βου­νού μας όπου εκα­το­ντά­δες επι­σκέ­πτες καθη­με­ρι­νά απο­λαμ­βά­νουν την ηρε­μία του δάσους για την πεζο­πο­ρία, το ποδή­λα­το και τον περί­πα­τό του.

Ευτυ­χώς η Και­σα­ρια­νή δεν περι­μέ­νει τους σωτή­ρες. Δια­θέ­τει μία από τις πιο δυνα­μι­κές ομά­δες Εθε­λο­ντι­κής Δασο­προ­στα­σί­ας, που πρω­το­στα­τεί στη φύλα­ξη του Δάσους.  Ένα θεσμό που έχει ξεκι­νή­σει από το καλο­καί­ρι του 1985 και συνε­χί­ζε­ται με επι­τυ­χία μέχρι και σήμε­ρα. Ανα­ρίθ­μη­τες οι πυρ­κα­γιές που έχει ελέγ­ξει στη γέν­νη­ση τους με την άμε­ση παρέμ­βα­ση. Χωρίς τους εθε­λο­ντές θα είχαν εξε­λι­χθεί ίσως σε τραγωδίες.

   Δρα­στη­ριο­ποιεί­ται κυρί­ως σε μία περιο­χή προι­κι­σμέ­νη από τη φύση: από τη βόρεια και την ανα­το­λι­κή πλευ­ρά της η Και­σα­ρια­νή περι­βάλ­λε­ται από ένα κατα­πρά­σι­νο πευ­κο­δά­σος, μια ανά­σα ζωής.  Η εθε­λο­ντι­κή αυτή ομά­δα σε συνερ­γα­σία με τις άλλες εθε­λο­ντι­κές ομά­δες της περιο­χής συμ­βάλ­λουν στην ευαι­σθη­το­ποί­η­ση και την ενερ­γό συμ­με­το­χή των κατοί­κων της ευρύ­τε­ρης περιο­χής του Υμητ­τού. Ο κύριος στό­χος της  Εθε­λο­ντι­κής Δασο­προ­στα­σί­ας του Δήμου Και­σα­ρια­νής είναι αφ’ ενός η περι­φρού­ρη­ση του Δάσους του Υμητ­τού για τον έγκαι­ρο εντο­πι­σμό & αναγ­γε­λία της φωτιάς και αφ’ ετέ­ρου η γρή­γο­ρη προ­σβο­λή της και με τη βοή­θεια της Πυρο­σβε­στι­κής Υπηρεσίας.

Οι εθε­λο­ντές δασο­πυ­ρο­σβέ­στες δέχτη­καν μαχαι­ριά στην καρ­διά, όταν ο εικο­σά­χρο­νος Και­σα­ρια­νιώ­της, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΜΟΛΕΓΚΟΣ εθε­λο­ντής δασο­πυ­ρο­σβέ­στης στη Δασο­προ­στα­σία Και­σα­ρια­νής  έβα­λε ασπί­δα το σώμα του στη μεγά­λη φωτιά του Υμητ­τού, στις  22 Ιου­λί­ου του 1998 και έχα­σε τη ζωή του σε ηλι­κία 20 χρό­νων. Στην ίδια πυρ­κα­γιά έχα­σαν τη ζωή τους οι αρχι­πυ­ρο­σβέ­στες  Μαλού­κος Δημή­τριος & Μαυ­ρα­ει­δής Θεμι­στο­κλής και ο πυρο­σβέ­στης Δια­βο­λής Αλέξανδρος.

   Αυτή η αυταπάρνηση του λαού, σώζει το λαό!

Το άρθρο του Σπύ­ρου, ανα­δη­μο­σί­ευ­σε και η ηλε­κτρο­νι­κή εφη­με­ρί­δα _Ζω²_ Ζω στο τετράγωνο