Τα ημερολόγια του Αντρέι Τιλκόφσκι Andrzej Tylkowski _Φωτο

Γρά­φει ο \\ Αστέ­ρης Αλα­μπής _Μίδας

Κάθε χρό­νο, τέτοιες μέρες _συνήθως πριν τα Χρι­στού­γεν­να κυκλο­φο­ρούν εκα­τομ­μύ­ρια ατζέ­ντες και ημε­ρο­λό­για ανά τον κόσμο. Μερι­κά _τα περισ­σό­τε­ρα, χωρίς συγκε­κρι­μέ­να θέμα­τα (κεί­με­να ή φωτο) στο εσω­τε­ρι­κό. Κάποια _υποτίθεται στο­χεύ­ο­ντας στην επι­και­ρό­τη­τα…, ενώ υπάρ­χει πάντα η αντι­κει­με­νι­κά “σωστή πλευ­ρά της ιστο­ρί­ας”.

Η ατζέ­ντα της ΟΓΕ μας ταξι­δεύ­ει φέτος με αφε­τη­ρία μου­σι­κή, μελω­δί­ες, τραγούδια

Andrzej Tylkowski

(γρά­φει ο ίδιος στην πρω­τό­τυ­πη έκδοση)
Αυτή είναι η 18^η, η επε­τεια­κή έκδο­ση του ημε­ρο­λο­γί­ου μου · είναι η εγγύ­τη­τας δύο ανθρώ­πων, που σκέ­φτο­νται (τον κόσμο;)

• Είναι μαζί από συνήθεια;
• Περ­νούν όλη την ώρα μαζί, στέλ­νουν επί­σης μηνύ­μα­τα SMS;
• Υπό πίε­ση; _μάλλον,
• Προ­σκολ­λώ­νται ο ένας στον άλλον ή προ­σκολ­λώ­νται και είναι περί­ερ­γοι σε τι διαφέρουν;
• Ξέρουν καλά ο ένας τον άλλον
• Είναι ακό­μα ικα­νοί να αλληλοεκπλήσσονται;
• Είναι χαρά για αυτούς να γνω­ρί­ζο­νται; ή όχι;
• Λέει ψέμα­τα; Ποιος\α από τους δύο;
• Η ζωγρα­φι­κή επα­κό­λου­θων σκη­νών από τη ζωή ενός ζευ­γα­ριού, που είναι φαι­νο­με­νι­κά ευχα­ρι­στη­μέ­νοι όντας μαζί και … χαί­ρο­νται μπρο­στά σε όλα αυτά τα δύσκο­λα ερωτήματα
• Ελπί­ζω αυτή η ευχα­ρί­στη­ση να απο­δει­χθεί μεταδοτική.

Andrzej Tytkowski _έργα μου εδώ

Σκι­τσο­γρά­φος και συνι­διο­κτή­της του Ilustris στο Βρό­τσλαβ (σσ. 4^η μεγα­λύ­τε­ρη πόλη της Πολω­νί­ας και πρω­τεύ­ου­σα της Κάτω Σιλε­σί­ας ~640.000 κατοί­κων). Τα χαρα­κτη­ρι­στι­κά του σχέ­δια δια­κο­σμούν καρτ ποστάλ, κού­πες, τσά­ντες και μπλουζάκια. 

Στο «Kuku i historia pępka (ο Kuku και η ιστο­ρία του ομφα­λού) κάνει το ντε­μπού­το του ως συγ­γρα­φέ­ας εικο­νο­γρα­φή­σε­ων βιβλί­ων. Το παι­δά­κι μένει μόνο με τον μπα­μπά του για λίγες μέρες. Είναι λυπη­μέ­νος για­τί η μητέ­ρα του δεν του άφη­σε ανα­μνη­στι­κό, οπό­τε το αγό­ρι φοβά­ται ότι θα την ξεχά­σει. Τότε ο μπα­μπάς μας υπεν­θυ­μί­ζει ότι έχει τον δικό του αφα­λό — το καλύ­τε­ρο και πιο διαρ­κές ανα­μνη­στι­κό της μαμάς! Βγά­ζει ένα φωτο­γρα­φι­κό άλμπουμ και αρχί­ζει να θυμά­ται τις επο­χές πριν γεν­νη­θεί ο γιος της… (για την ιστο­ρία κόστος 9–20€)

Κυκλο­φο­ρεί το ημε­ρο­λό­γιο του ΚΚΕ 2024

Στο­χεύ­ο­ντας στην επι­και­ρό­τη­τα γρά­ψα­με εισα­γω­γι­κά _που αυτή τη στιγ­μή σημαί­νει πρώ­τα και κύρια (κατά την άπο­ψή μας) ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος και φυσι­κά Παλαιστίνη.

Υπάρ­χει πάντα η αντι­κει­με­νι­κά “σωστή πλευ­ρά της ιστο­ρί­ας”. Μέσα σε αντί­ξο­ες συν­θή­κες, σήμε­ρα δίνε­ται η μεγά­λη μάχη, σε τεντω­μέ­νο σχοι­νί μια διελ­κυ­στίν­δα από τους ανθρώ­πους του καθη­με­ρι­νού μόχθου, τις γυναί­κες και τους νέους των λαϊ­κών στρω­μά­των, από τη μια και από την άλλη τους εσα­εί «έχο­ντες και κατέ­χο­ντες». Εμείς _βλ σχε­τι­κή ανα­κοί­νω­ση ΚΕ ΚΚΕ, 🎈 υπο­δε­χό­μα­στε το 2024 με αγω­νι­στι­κή αισιο­δο­ξία, με πίστη ότι ο λαός μας, οι λαοί όλης της Ευρώ­πης και του κόσμου θα βγουν πιο δυνα­μι­κά, πιο μαζι­κά στο προ­σκή­νιο, με μεγα­λύ­τε­ρη συνει­δη­το­ποί­η­ση της ριζι­κής αιτί­ας των μεγά­λων προ­βλη­μά­των τους και του πραγ­μα­τι­κού αντι­πά­λου που έχουν απέ­να­ντί τους, του σάπιου εκμε­ταλ­λευ­τι­κού καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος και της εξου­σί­ας του κεφα­λαί­ου 🎈Την ειρη­νι­κή διέ­ξο­δο που ποθούν οι λαοί θα τη φέρει ο δικός τους αγώ­νας για απο­δέ­σμευ­ση από τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς και οργα­νι­σμούς, και πάμε ακό­μη παρα­πέ­ρα ως την ανα­τρο­πή του συστή­μα­τος που γεν­νά _μεταξύ άλλων και τις πολε­μι­κές συγκρού­σεις. Η ελπί­δα για τον λαό βρί­σκε­ται στον δρό­μο της ανα­τρο­πής, για τον οποίο παλεύ­ει καθη­με­ρι­νά το ΚΚΕ και ο σοσια­λι­σμός, η νέα κοι­νω­νι­κή — οικο­νο­μι­κή και πολι­τι­κή οργά­νω­ση, είναι επί­και­ρος και ανα­γκαί­ος όσο ποτέ.

Απέ­να­ντι σε όλα αυτά οι αστοί λένε “τα δικά τους”, έτσι κι αλλιώς πίσω από κάθε ιδε­ο­λό­γη­μα, από κάθε ιδέα και θεω­ρία της, υπάρ­χει μια φιλο­σο­φι­κή άπο­ψη. Και η άπο­ψη που λέει πως η αλή­θεια και το δίκιο κρί­νο­νται ποσο­τι­κά, με βάση αριθ­μούς και ποσο­στά είναι μια μορ­φή θετι­κι­στι­κής θεώ­ρη­σης του κοι­νω­νι­κού γίγνε­σθαι. Είναι σα να παραλ­λη­λί­ζε­ται ένα φυσι­κό με ένα κοι­νω­νι­κό φαι­νό­με­νο κατά τέτοιον τρό­πο, που, όπως θα έλε­γαν οι μαθη­μα­τι­κοί, δημιουρ­γεί­ται μια αντι­στοι­χία «ένα προς ένα». Από την πλευ­ρά μας, είναι δεδο­μέ­νο πως υπάρ­χουν κοι­νοί νόμοι εξέ­λι­ξης ανά­με­σα στη φύση και την κοι­νω­νία και είναι οι νόμοι της δια­λε­κτι­κής: ο νόμος της μετα­τρο­πής της ποσό­τη­τας σε ποιό­τη­τα και αντί­στρο­φα, ο νόμος της αλλη­λο­διείσ­δυ­σης των αντι­θέ­των, ο νόμος άρνη­σης της άρνη­σης (Φρί­ντριχ Ένγκελς: «Δια­λε­χτι­κή της φύσης», σελ. 44)

Η αντι­κει­με­νι­κά “σωστή πλευ­ρά της ιστο­ρί­ας” αντα­να­κλά­ται και στο εποι­κο­δό­μη­μα _μεταξύ άλλων στην τέχνη, όπου υπάρ­χει (ακό­μη) η στρα­τευ­μέ­νη και _εκτός από το χτι­κιό των σκου­πι­διών που ζού­με καθη­με­ρι­νά σε TV, αστι­κά ηλε­κτρο­νι­κά μέσα κλπ. η _εξίσου επι­κίν­δυ­νη λεγό­με­νη “κα­θα­ρή”, δημιουρ­γών  που απο­κλεί­ουν (εθε­λο­τυ­φλώ­ντας ή μη) από το έργο τους τα κοι­νω­νι­κο-πο­λι­­τι­­κά θέ­μα­τα και φτιά­χνουν “ωραία, ανώ­φε­λα που­λιά” για τις “σκά­λες των αιώ­νων” όπως έγρα­φε ο Ρί­τσος _ «Η τέχνη είναι πάντα κοινωνι­κή λει­τουρ­γία. Οι στρα­τευ­μέ­νοι της απο­στρά­τευ­σης, εκεί­νοι που κά­νουν απο­λί­τι­κη τέχνη στην ουσία κάνουν πο­λι­τι­κή, δη­λα­δή τεί­νουν να απο­φύ­γουν μια πολι­τι­κή θέση και να συμ­βου­λέ­ψουν και τους άλ­λους να αδρανή­σουν».
Ο δε Μπρε­χτ έγρα­φε με το γνω­στό λιτό, κοφτό στιλ του ότι οι αστρά­τευ­τοι, είναι στρα­τευ­μέ­νοι στην άρ­χου­σα τάξη.

Επο­μέ­νως, έτσι ή αλ­λιώς η τέχνη έχει τα­ξι­κό­τη­τα, που μπο­ρεί να μην εκ­δη­λώ­νε­ται με την ανοι­χτή τοπο­θέ­τη­ση υπέρ της μιας ή της άλλης κοι­νω­νι­κής τάξης, εκ­φρά­ζε­ται όμως τε­λι­κά στο καλ­λι­τε­χνι­κό έργο.
Όπως δεν υπάρ­χει στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα απο­λί­τι­κος, αστρά­τευ­τος άν­θρω­πος – εκεί­νος που ισχυρί­ζε­ται πως δεν ασχο­λεί­ται με την πο­λι­τι­κή για να μην «κα­πε­λω­θεί», είναι αυτός που φορά και το με­γα­λύ­τε­ρο «κα­πέ­λο» – έτσι δεν υπάρ­χει και αστρά­τευ­τη τέχνη.

(γρά­φει ο ίδιος)
Η δασκά­λα μου στο νηπια­γω­γείο με απο­θάρ­ρυ­νε από το να ζωγρα­φί­ζω, κατη­γο­ρώ­ντας με ότι συνε­χώς «έβγαι­να εκτός γραμ­μής». Η κατά­στα­ση άλλα­ξε όταν γνώ­ρι­σε τη σύζυ­γό μου, που εκτί­μη­σε τα αστεία, ζεστά σχέ­διά μου και σκέ­φτη­κε να τα που­λή­σει με τη μορ­φή καρτ ποστάλ. Σήμε­ρα διευ­θύ­νου­με μαζί τον Εκδο­τι­κό Οίκο Ilustris, ο οποί­ος προ­ω­θεί τη φιλο­σο­φία μας, δημιουρ­γώ­ντας από εσω­τε­ρι­κή έμπνευ­ση και αντι­με­τω­πί­ζο­ντας το σχέ­διο ως ένα είδος θερα­πεί­ας. Ο οικεί­ος κόσμος μου μετα­φρα­σμέ­νος σε σχέ­διο φέρει ένα πολύ παγκό­σμιο μήνυ­μα στο οποίο μπο­ρεί να βρε­θεί και κάποιος άλλος, με πλά­σμα­τα στα σχέ­διά του  γεμά­τα χαρακτήρα.

Χαρα­κτη­ρι­στι­κοί και εύκο­λα ανα­γνω­ρί­σι­μοι χαρα­κτή­ρες, περισ­σό­τε­ρο γνω­στοί από καρτ ποστάλ και εισι­τή­ρια διαρ­κεί­ας, αγγί­ζουν ήδη θαυ­μα­στές σε πολ­λές χώρες σε όλο τον κόσμο. Ο Andrzej συμ­με­τέ­χει πρό­θυ­μα σε κοι­νω­νι­κές πρω­το­βου­λί­ες: είναι ο συγ­γρα­φέ­ας δια­φη­μι­στι­κών πινα­κί­δων και καρ­τών που προ­ω­θούν την Ημέ­ρα της Καλο­σύ­νης του Βρό­τσλαβ, χρι­στου­γεν­νιά­τι­κες κάρ­τες για τη UNICEF, την Πολω­νι­κή Ανθρω­πι­στι­κή Δρά­ση και το ίδρυ­μα SOS Children’s Villages.