Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τα συνέδρια του ΚΚΕ — αφιέρωμα –|1ο & 2ο|–

Με τις μηχα­νές ήδη στο φουλ για το 21ο συνέ­δριο του ΚΚΕ, εν μέσω της παν­δη­μί­ας που γονά­τι­σε κυριο­λε­κτι­κά όλον τον καπι­τα­λι­στι­κό κόσμο ανα­δει­κνύ­ο­νται κεφα­λαιώ­δη ζητή­μα­τα του επα­να­στα­τι­κού κινή­μα­τος –με κορυ­φαίο «Το Κόμ­μα ως καθο­δη­γη­τής του επα­να­στα­τι­κού εργα­τι­κού κινή­μα­τος, της κοι­νω­νι­κής συμ­μα­χί­ας στην πάλη για τον Σοσια­λι­σμό – Κομ­μου­νι­σμό» — συνέ­χεια του «Ισχυ­ρο­ποιού­με το ΚΚΕ. Για δυνα­τό εργα­τι­κό κίνη­μα και κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία. Για την εξου­σία, το σοσια­λι­σμό» του 20ού Συνέ­δριου.

Το «Ατέ­χνως» που –έγκαι­ρα και έγκυ­ρα, θα παρα­κο­λου­θεί από κοντά τα «τεκται­νό­με­να», προ­χω­ρά­ει από σήμε­ρα σε μια ιστο­ρι­κή ανα­δρο­μή των είκο­σι συνε­δρί­ων του ΚΚΕ
(ΣΣ |> με πλη­ρο­φο­ρί­ες, απο­κλει­στι­κά από τα επί­ση­μα όργα­να του Κόμ­μα­τος και το site (https://www.kke.gr/)

ΚΚΕ 1ο πρώτο Συνέδριο1ο (ιδρυτικό) Συνέδριο του ΣΕΚΕ

Μια ομά­δα πρω­το­πό­ρων, το Νοέμ­βρη του 1918, ένα χρό­νο μετά από την Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση και λίγες ημέ­ρες μετά από το στή­σι­μο της Γενι­κής Συνο­μο­σπον­δί­ας Εργα­τών Ελλά­δας (ΓΣΕΕ), στα γρα­φεία του «Συν­δέ­σμου Μηχα­νι­κών Ατμο­πλοί­ων», ίδρυ­σε στον Πει­ραιά το Σοσια­λι­στι­κό Εργα­τι­κό Κόμ­μα Ελλά­δας (ΣΕΚΕ) που αργό­τε­ρα θα μετο­νο­μα­στεί σε ΚΚΕ.

«Τέκνο της ανά­γκης και ώρι­μο τέκνο της οργής»: «Εις το ξενο­δο­χεί­ον “Πει­ραιεύς”, εις την αίθου­σαν του σωμα­τεί­ου των μηχα­νι­κών ατμο­πλοί­ων… (λογο­κρι­σία 3 γραμ­μών) συνήλ­θε χτες εις την πρώ­την συνε­δρί­α­σίν του το πρώ­τον σοσια­λι­στι­κόν συνέ­δριον της Ελλά­δος, με κύριον σκο­πόν την συνέ­νω­σιν όλων των εν Ελλά­δι σοσια­λι­στι­κών ομά­δων εις ένα ενιαί­ον κόμ­μα διοι­κού­με­νον ενιαί­ως και αντι­προ­σω­πευό­με­νον εις την Διε­θνή. Η έναρ­ξις εγέ­νε­το εις τας 10 πμ.»…
(«Ριζο­σπά­στης» 5 (17) του Νοέμ­βρη 1918)

Ετσι αρχί­ζει το ρεπορ­τάζ του «Ριζο­σπά­στη» από την έναρ­ξη του ιδρυ­τι­κού Συνε­δρί­ου του Σοσια­λι­στι­κού Εργα­τι­κού Κόμ­μα­τος Ελλά­δας (ΣΕΚΕ), που, στο 3ο Εκτα­κτο Συνέ­δριό του (Νοέμ­βρης 1924), μετο­νο­μά­στη­κε σε Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Ελλάδας.
Το συνέ­δριο ενέ­κρι­νε «ψήφι­σμα χαι­ρε­τι­σμού προς τη ρωσι­κήν δημο­κρα­τί­αν των Σοβιέτ», «Δια­μαρ­τυ­ρί­αν δια την μελε­τω­μέ­νην επέμ­βα­σιν των συμ­μά­χων», τα ιστο­ρι­κά ντο­κου­μέ­ντα «Αι αρχαί και το πρό­γραμ­μα του Σοσια­λι­στι­κού Εργα­τι­κού Κόμ­μα­τος» και το «Πρό­γραμ­μα σημε­ρι­νών απαι­τή­σε­ων», που περιε­λάμ­βα­νε την εθνι­κο­ποί­η­ση των τσι­φλι­κιών και σει­ράς επι­χει­ρή­σε­ων, προ­ο­δευ­τι­κή φορο­λο­γία του κεφα­λαί­ου, κατο­χύ­ρω­ση των δημο­κρα­τι­κών και συν­δι­κα­λι­στι­κών ελευ­θε­ριών, χωρι­σμό της εκκλη­σί­ας από το κρά­τος κά.
Επί­σης, το Συνέ­δριο ζήτη­σε αυστη­ρή εφαρ­μο­γή της υπο­χρε­ω­τι­κής εκπαί­δευ­σης, καθιέ­ρω­ση της δημο­τι­κής γλώσ­σας σε όλη την εκπαί­δευ­ση και δια­κή­ρυ­ξε την πλή­ρη ισό­τη­τα γυναι­κών και ανδρών.

Κύρια απο­στο­λή του ήταν η συνέ­νω­ση των, σκόρ­πιων ως τότε, σοσια­λι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων και ομά­δων σε ένα ενιαίο κόμ­μα της εργα­τι­κής τάξης με δική του ταξι­κή πολι­τι­κή, η δια­τύ­πω­ση των Αρχών του και του Προ­γράμ­μα­τός του.
Στο Συνέ­δριο πήραν μέρος τα μέλη της Οργα­νω­τι­κής Επι­τρο­πής που είχε εκλε­γεί από τη Δεύ­τε­ρη Σοσια­λι­στι­κή Συν­διά­σκε­ψη: Αρ. Αρβα­νί­της, Ν. Δημη­τρά­τος, Στ. Κόκ­κι­νος, Αβρ. Μπε­να­ρό­γιας και Δημ. Λιγδόπουλος.

Επί­σης, πήραν μέρος αντι­πρό­σω­ποι των σοσια­λι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων της Αθή­νας, του Πει­ραιά, του Βόλου, της Καβά­λας, της Κέρ­κυ­ρας και της «Φεντε­ρα­σιόν». Οι περισ­σό­τε­ροι αντι­πρό­σω­ποι ήταν εργά­τες. Συνο­λι­κά, εκπρο­σω­πού­νταν περί­που 1.000 σοσια­λι­στές της χώρας.

Στο ντο­κου­μέ­ντο «Ιδρυ­τι­κόν Ψήφι­σμα του Σοσια­λι­στι­κού Εργα­τι­κού Κόμ­μα­τος Ελλά­δος» (ΣΕΚΕ) που ψήφι­σε το Συνέ­δριο, ανα­φέ­ρε­ται ότι «Το Σοσια­λι­στι­κόν Εργα­τι­κόν Κόμ­μα Ελλά­δος βασί­ζε­ται επί των θεμε­λιω­δών αρχών:

  • Πολι­τι­κή και οικο­νο­μι­κή οργά­νω­σις του προ­λε­τα­ριά­του σε ξεχω­ρι­στό κόμ­μα τάξε­ως για την κατά­κτη­σιν της πολι­τι­κής εξου­σί­ας και την δημο­σιο­ποί­η­σιν των μέσων της παρα­γω­γής και ανταλ­λα­γής, δηλα­δή την μετα­βο­λήν της κεφα­λαιο­κρα­τι­κής κοι­νω­νί­ας εις κοι­νω­νί­αν κολ­λε­χτι­βι­κήν ή κομ­μου­νι­στι­κήν, και
  • Διε­θνής συν­νε­νό­η­σις και δρά­σις των εργα­τών.

Το Συνέ­δριο υιο­θέ­τη­σε ψήφι­σμα για την ίδρυ­ση της Δημο­κρα­τι­κής Ομο­σπον­δί­ας των βαλ­κα­νι­κών κρα­τών, που απέ­βλε­πε στην αντι­με­τώ­πι­ση της ιμπε­ρια­λι­στι­κής πολι­τι­κής στα Βαλ­κά­νια και της ηγε­μο­νι­κής πολι­τι­κής των κυρί­αρ­χων τάξε­ων σε κάθε χώρα της Χερ­σο­νή­σου, καθώς και στη δημο­κρα­τι­κή λύση των εθνι­κών προ­βλη­μά­των της περιοχής.

Στο «Πρό­γραμ­μα των Σημε­ρι­νών Απαι­τή­σε­ων», που ψήφι­σε, ανα­φέ­ρε­ται ότι το Κόμ­μα επι­διώ­κει την «κατάρ­γη­σιν του βασι­λι­κού θεσμού και την εκδη­μο­κρά­τη­σιν της νομο­θε­τι­κής, εκτε­λε­στι­κής και δικα­στι­κής εξου­σί­ας, δηλα­δή την εγκα­θί­δρυ­σιν της λαϊ­κής δημο­κρα­τί­ας, ως μετα­βα­τι­κής περιό­δου διά την πραγ­μα­το­ποί­η­σιν της σοσια­λι­στι­κής πολι­τεί­ας».

Το Συνέ­δριο πήρε επα­να­στα­τι­κή διε­θνι­στι­κή θέση ενά­ντια στην πολε­μι­κή εκστρα­τεία του ιμπε­ρια­λι­σμού κατά του πρώ­του σοσια­λι­στι­κού κρά­τους:
Εστει­λε χαι­ρε­τι­στή­ριο ψήφι­σμα προς τη Ρωσι­κή Δημο­κρα­τία των Σοβιέτ και ψήφι­σμα «δια­μαρ­τυ­ρί­ας διά την μελε­τω­μέ­νην επέμ­βα­σιν των συμ­μά­χων» κατά της νεα­ρής Σοβιε­τι­κής Δημο­κρα­τί­ας. Ψηφί­στη­κε ακό­μη το Κατα­στα­τι­κό του Κόμ­μα­τος και εξε­λέ­γη πεντα­με­λής Κεντρι­κή Επιτροπή.

Η δημιουργία του ΣΕΚΕ αποτελεί ποιοτικό άλμα στη συνένωση του μαρξισμού με το εργατικό κίνημα της χώρας μας υπό την επίδραση των ιδεών και του έργου της Οχτωβριανής Επανάστασης. Φυσικά, η συνένωση αυτή θα απαιτήσει χρόνο για να ολοκληρωθεί.

Δημοσθένης Λιγδόπουλος Ωρίων Αλεξάκης στην υπόθεση της επανάστασης 102 Χρόνια ΚΚΕ

1920: Το 2ο Συνέδριο του ΣΕΚΕ

▪️ Συνήλ­θε στην Αθή­να στις 5 (18) - 12 (25) Απρί­λη 1920, στην αίθου­σα «Τσαλ­δά­ρη» (Πλα­τεία Κολο­κο­τρώ­νη), το 2ο Συνέ­δριο του Σοσια­λι­στι­κού Εργα­τι­κού Κόμ­μα­τος Ελλά­δας (ΣΕΚΕ).
▪️▪️ Απέρ­ρι­ψε την άπο­ψη περί «ελευ­θε­ρί­ας» των φρα­ξιών και ομά­δων μέσα στο Κόμ­μα, υπε­ρά­σπι­σε την αρχή της ιδε­ο­λο­γι­κής και οργα­νω­τι­κής ενό­τη­τας του Κόμματος.
▪️▪️ Απο­φά­σι­σε την οργα­νι­κή προ­σχώ­ρη­ση του στη Γ΄ Κομ­μου­νι­στι­κή Διε­θνή, ψήφι­σε νέο Κατα­στα­τι­κό και στον τίτλο του Κόμ­μα­τος πρό­σθε­σε σε παρέν­θε­ση τη λέξη «Κομ­μου­νι­στι­κόν» και επί­σης να τεθεί ο «Ριζο­σπά­στης» κάτω από τον έλεγ­χο του Κόμ­μα­τος.
▪️ ▪️ Το Συνέ­δριο απο­φά­σι­σε απο­δέ­χτη­κε με μεγα­λύ­τε­ρη σαφή­νεια την αρχή της δικτα­το­ρί­ας του προ­λε­τα­ριά­του, καθώς και την αρχή του δημο­κρα­τι­κού συγκε­ντρω­τι­σμού, σαν βάση της οργα­νω­τι­κής συγκρό­τη­σης και της λει­τουρ­γί­ας του.
✔️  Η προ­σχώ­ρη­ση του ΣΕΚΕ στην Κομ­μου­νι­στι­κή Διε­θνή ήταν απο­τέ­λε­σμα της επι­κρά­τη­σης στο κόμ­μα των αρχών του προ­λε­τα­ρια­κού διε­θνι­σμού και της ήττας των θέσε­ων της Δεύ­τε­ρης Διεθνούς.
Ήταν μια πρά­ξη που δικαιώ­θη­κε ιστο­ρι­κά και συνέ­βα­λε στη μαρ­ξι­στι­κή — λενι­νι­στι­κή οικο­δό­μη­ση του Κόμματος.
Η επι­κρά­τη­ση των επα­να­στα­τι­κών αρχών στο 2ο Συνέ­δριο επι­τεύ­χτη­κε ύστε­ρα από έντο­νη ιδε­ο­λο­γι­κή δια­πά­λη ανά­με­σα σε δύο τάσεις. Η μια τάση, που πλειο­ψή­φη­σε και επι­κρά­τη­σαν οι από­ψεις της, εκπρο­σω­πού­νταν από οπα­δούς της Ενιαί­ας Πει­θαρ­χί­ας μέσα στο Κόμ­μα, της ιδε­ο­λο­γι­κής και οργα­νω­τι­κής του ενό­τη­τας. Απορ­ρί­φθη­καν οι από­ψεις της δεύ­τε­ρης τάσης, των οπα­δών της ύπαρ­ξης και αντι­πα­ρά­θε­σης ομά­δων μέσα στο Κόμμα.

Έλληνες ναύτες Σεβαστούπολη 1919 εκστρατεία Αντάντ ενάντια στην Οχτωβριανή επανάσταση

Έλλη­νες ναύ­τες Σεβα­στού­πο­λη 1919 εκστρα­τεία Αντάντ ενά­ντια στην Οχτω­βρια­νή επανάσταση

Η σημα­σία του 2ου Συνε­δρί­ου βρί­σκε­ται στο ότι επι­τέ­λε­σε ένα σοβα­ρό βήμα στο δρό­μο για τη δια­μόρ­φω­ση του ΣΕΚΕ(Κ) σε κόμ­μα νέου τύπου.
Το 2ο Συνέ­δριο εξέ­λε­ξε Κεντρι­κή Επι­τρο­πή από τους: Ν. Δημη­τρά­το (γραμ­μα­τέα), Γ. Δού­μα, Ι. Κορ­δά­το, Μ. Σιδέ­ρη και Π. Δημη­τρά­το. Ανα­πλη­ρω­μα­τι­κά μέλη τους: Ν. Δαμί­γο και Δ. Λιγδό­που­λο. Και Εξε­λεγ­κτι­κή Επι­τρο­πή από τους: Αβρα­άμ Μπε­να­ρό­για, Α. Αρβα­νί­τη και Σ. Κομιώτη.

Λένιν Κρεμλίνο 1920 με αντιπροσώπους 3η Διεθνούς Ленина 3-й Интернационал

Λένιν Κρεμ­λί­νο 1920 με αντι­προ­σώ­πους της 3ης Διεθνούς

O Δημο­σθέ­νης Λιγδό­που­λος απου­σί­α­ζε από τις εργα­σί­ες του 2ου Συνεδρίου.
Εκεί­νες τις μέρες ήταν στη Μόσχα όπου παρα­κο­λου­θού­σε τις εργα­σί­ες του 2ου Συνε­δρί­ου της Κομ­μου­νι­στι­κής Διεθνούς.
Μετά το τέλος του Συνε­δρί­ου, στο ταξί­δι της επι­στρο­φής προς την Ελλά­δα δολο­φο­νή­θη­κε μαζί με τον Ωρί­ω­να Αλε­ξά­κη από πει­ρα­τές της Μαύ­ρης Θάλασσας.
Η δολο­φο­νία αυτών των δύο ηρω­ι­κών αγω­νι­στών ήταν σοβα­ρή απώ­λεια για το νεα­ρό τότε κόμ­μα της εργα­τι­κής τάξης της Ελλάδας.

Όλο το αφιέ­ρω­μα |> εδώ
(συνε­χί­ζε­ται)

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο