Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σαν σήμερα 25 Οκτωβρίου 1881 γεννήθηκε ο Πάμπλο Πικάσο

Σαν σήμε­ρα, στις 25 Οκτω­βρί­ου του 1881, γεν­νή­θη­κε ο Ισπα­νός κομ­μου­νι­στής ζωγρά­φος Πάμπλο Πικά­σο, ένας από τους σημα­ντι­κό­τε­ρους καλ­λι­τέ­χνες του 20ου αιώνα.

Ο δημιουρ­γός της «Γκου­έρ­νι­κα» και πολ­λών άλλων διά­ση­μων έργων, γνώ­ρι­μος στους Έλλη­νες και για τα σκί­τσα του Νίκου Μπε­λο­γιάν­νη και του περι­στε­ριού της ειρή­νης, βγαλ­μέ­νος από τα σπλά­χνα της αστι­κής τάξης της Ισπα­νί­ας δεν θ’ αργή­σει ν’ ανα­γνω­ρί­σει στην εργα­τι­κή τάξη τον φορέα του ανθρώ­πι­νου μέλ­λο­ντος και να συντα­χτεί με τους κατα­πιε­σμέ­νους και αδικημένους.

Τον Οκτώ­βρη του 1944 γίνε­ται μέλος του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Γαλ­λί­ας. Κάποιοι τον αμφι­σβη­τούν, αρνού­νται να τον πάρουν στα σοβα­ρά, κάποιοι άλλοι ενο­χλού­νται από τη στά­ση του. Ο ίδιος ο Πικά­σο φρο­ντί­ζει να κλεί­σει κάθε πόρ­τα στην αμφι­σβή­τη­ση «φίλων» και αντιπάλων:

«Η προ­σχώ­ρη­σή μου στο Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα είναι η λογι­κή συνέ­πεια όλης μου της ζωής, όλου μου του έργου για­τί, είμαι υπε­ρή­φα­νος γι’ αυτό, δεν πήρα ποτέ τη ζωγρα­φι­κή σαν δια­σκέ­δα­ση ή ψυχα­γω­γία. (…) Ναι, τώρα ξέρω πως αγω­νί­στη­κα με τη ζωγρα­φι­κή μου πάντα σαν αλη­θι­νός επα­να­στά­της, κατά­λα­βα όμως ταυ­τό­χρο­να πως αυτό μόνο δε φτά­νει. Τα τελευ­ταία τού­τα χρό­νια της τρο­με­ρής κατα­πιέ­σε­ως μού δεί­ξα­νε πως είχα την υπο­χρέ­ω­ση να πολε­μή­σω όχι μόνο με την τέχνη μου μα με ολό­κλη­ρο το είναι μου. Και τότε πήγα προς το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα χωρίς τον παρα­μι­κρό δισταγ­μό, για­τί στο βάθος ήμου­να πάντα μαζί του.»

Δια­βά­στε στο περιοδικό:

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο